Holes inside

Onderwerp: Holes inside ma aug 20, 2012 9:45 pm

Met zijn handen in zijn zakken en de capuchon van zijn blauwe vest op zijn hoofd liep de jongen door de straten van Olympia heen. De stad had op de een of andere manier zijn liefde gekregen, misschien omdat het er gewoon zo prachtig was. Die liefde voor schoonheid had hij heel waarschijnlijk van zijn moeder geërfd, want zijn vader had nooit oog voor de prachtige dingen die de wereld te bieden had. Aan de ene kant was Louis trots op het feit dat Aphrodite zijn moeder was, maar aan de andere kant haatte hij haar uit de grond van zijn hart. Ze had hem in de steek gelaten, had er voor een deel voor gezorgd dat hij zegmaar allesbehalve normaal was, ook voor een demigod. Het was al een tijdje geleden eer Riley het nog overgenomen had, maar toch was hij nog altijd op zijn hoede. Als hij zichzelf ook maar een keer niet in de hand zou hebben, zou de middeleeuwse jongen terugkomen en hem volledig voor schut zetten. Een paar maanden geleden was er ineens een meisje naar hem toegekomen met de mededeling dat ze die nacht echt geweldig had gevonden. Natuurlijk had Louis haar alleen maar raar aan kunnen kijken waardoor ze kwaad werd en hem een slag in zijn gezicht gaf. Je zou dus kunnen zeggen dat hij door Riley allang geen maagd meer was. Daardat hij de hele tijd met zijn hoofd naar beneden liep, had hij niet gezien dat er iemand voor zijn neus stond en natuurlijk knalde hij er volop tegen en belandde op de grond. “Eum… sorry meneer.” Voorzichtig krabbelde hij weer overeind en keek of er niets met zijn gitaar aan de hand was waarna hij snel doorliep zonder de man nog aan te kijken. Louis was de zoon van Aphrodite, had geen enkele connecties met Apollo en toch hield hij van muziek. Hij kon niet perfect spelen of zingen, maar toch vonden mensen het leuk om naar zijn stem te luisteren. Toen de jongen zeker wist dat de man hem niet meer kon zien, plofte hij neer op een bankje en begon zijn gitaar te stemmen om daarna een van de liedjes die hij zelf geschreven had te zingen. Na een paar noten kon hij het echt niet laten en begon de tekst ook mee te zingen. Voetstappen van iemand die naar hem toe kwam, werden volledig overstemd door de muziek en hij zat zo gefocust naar zijn gitaar te kijken dat hij de vrouw ook niet zag aankomen.

https://www.youtube.com/watch?v=zCPlkVgMUDw

Crap --'

'nd Aphrodite

Onderwerp: Re: Holes inside wo aug 22, 2012 10:21 am

Aphrodite stond zuchtend op en keek Hephaistos aan. "Wat moet je toch van me?" Ze zag aan zijn blik dat ze al weer wat fout had gedaan. Zoals gewoonlijk, het leek wel alsof ze het bij iedereen fout deed. Ze had een grote ruzie met Angelo en ze had Hephaistos weer teleur gesteld. Niet dat ze dat zo erg vond. Maar ze had geen zin in problemen. Ze wou dat ze nu bij Ares was. Hij leek de enigste die haar begreep en van haar kon houden zoals ze was. Zuchtend ging ze weer zitten toen ze de blik van Hephaistos zat. "Zeg op is dat kind van jou." Aphrodite wist al meteen wie hij bedoelde. Dahlia, wie anders. "Dat kind heeft een naam. En ja Dahlia is van mij. Heb je daar problemen mee." Ze wist al meteen wat hij nu weer ging zeggen. Waarom ze niet van hem hield, en waarom ze geen kinderen met hem wou en wel met al die andere sukkels. Nou voor haar waren het geen sukkels verre van dat. Aphrodite reageerde er niet op en wachtte tot dat hij weg was voordat ze zelf ook verdween. Ze moest er gewoon even uit, en misschien was het tijd om met Zeus te praten. Ja alles was beter dan dit. Dan zat ze nog liever in de onderwereld. Eenmaal in Olympia keek ze om haar heen. Een rilling gleed door haar lichaam heen wat betekende dat een van haar kinderen hier was. Aphrodite besloot er heen te gaan en trok nog even haar witte jurk goed. Terwijl ze liep bekeek ze de dingen om haar heen en glimlachte. Uiteindelijk had ze Lois in haar zicht. Twijfelend bleef ze stil staan en bekeek hem. Ze had hem in de steek gelaten en daar had ze heel erg veel spijt van. Maar ze kon niet anders. Hephaistos zweerde Lois en zijn vader wat aan te doen als ze niet bij hen weg bleef. Maar toch was ze altijd bij hem geweest zonder dat hij het wist. Ze heeft alles mee gekregen. Vanaf zijn eerste paar woordjes tot de eerste stapjes. Zuchtend besloot ze naar hem toe te gaan. Ze luisterde naar de stem en toen ze eenmaal naast hem stond keek ze kort naar beneden. "Je had de zoon van Apollo kunnen zijn." sprak ze zacht toen ze hem weer aan keek. Bang voor hoe hij ging reageren. Misschien was hij wel woedend en ging hij er vandoor. Of hij was woedend maar bleef zitten. Ze wist bijna zeker dat hij woedend was dat kon niet anders. Ze zou het bij Dahlia niet toe laten. Ze zou echt niet toe laten dan hij haar bij haar weg hield.

Onderwerp: Re: Holes inside do aug 23, 2012 11:13 pm

Zijn vingers gleden moeiteloos over de snaren van zijn gitaar terwijl de woorden een voor een over zijn lippen rolden. Het was een van zijn lievelingsliedjes, gewoon omdat het wel bij hem paste. Hij had wel degelijk gaten van binnen, in zijn ziel en een andere ziel vulde die gaten op. Soms kon het best grappig zijn om een alter ego te hebben, maar meestal irriteerde het hem gewoon en wist hij nooit wat hij moest doen. Gelukkig had hij nu geen reden om kwaad te worden ofzo, dus hij hoefde momenteel niet bang te zijn dat Riley het weer eens overnam. Met een ruk keek Louis op toen hij een bekende stem hoorde en de muziek, die uit zijn gitaar had gekomen, stopte. "Misschien was dat leuker geweest." De woorden kwamen eruit voordat hij ze had kunnen tegenhouden en snel richtte hij zijn bruine ogen even op de grond. "Sorry, ik bedoelde het niet zo." Voorzichtig legde hij zijn gitaar aan de kant, wel zo dat er een plaats naast hem was voor Aphrodite. "Ik kan gewoon nog altijd niet geloven dat je me zomaar in de steek gelaten hebt." Eerlijkheid, iets wat hij zelf ook graag van anderen wilde horen. Hij was al die leugens gewoon zat, zowel van zijn vader als van anderen. Lichtjes begon de jongen te trillen terwijl hij zijn handen tot vuisten balde. Eigenlijk was het best wel ironisch dat hij de gevoelens van andere mensen kon beheersen, maar zijn eigen emoties niet onder controle kon houden. Misschien zou hij daar eens op moeten gaan oefenen voordat hij iemand pijn deed ofzo. Langzaam ademde hij in en uit en sloot voor een moment zijn ogen. Het trillen minderde en voor een paar minuten keek hij op naar zijn moeder. "Waarom ben je überhaupt hier?" Er was geen spoor van de woede die door zijn lichaam raasde in zijn stem te horen, alleen een lichte teleurstelling en een hele hoop pijn. Ja, hij was teleurgesteld in zijn moeder en toch was hij ergens bang dat zij teleurgesteld in hem was, omdat hij geestelijk zo zwak was.

Onderwerp: Re: Holes inside vr aug 24, 2012 12:31 am

Aphrodite luisterde naar zijn stem en de woorden. Ze had totaal geen idee wat ze eigenlijk moest doen en of zeggen over de tekst. Misschien had het wel wel helemaal geen betekenis en zong hij het gewoon omdat hij het een mooi nummer vond. Toen Louis op keek en zijn woorden sprak keek ze hem pijnlijk aan. "Dat deed zeer", sprak ze eerlijk. In haar stem was geen boosheid maar verdriet te horen. Toen Louis plaats voor haar overhield ging ze naast hem zitten en keek hem aan. "Ik verdien het", sprak ze. Ze stapte helemaal hoe Louis boos op gaat was. Ze had hem.in de sterk gelaten. Waarschijnlijk dacht hij dat het zijn schuld was of iets in die richting. Maar nee dat was het zeker niet. Aphrodite legde haar been over de andere heen. Vervolgens liet ze haar blik over de omgeving gaan. Het was behoorlijk rustig hier. Maar dat was normaal hier.j"
e bent mijn zoon. Ik zou je nooit zomaar in de sterk laten. Ik.heb het gedaan om jou en je vader te beschermen" Aphrodite sprak de waarheid en keek Louis aan. Of hij het zou geloven was een ander probleem. "Ik ben hier om te vluchten voor mijn man." Ze keek hem aan en beet kort op haar lip. "hoe gaat het met je?" Vroeg ze met een zorgzame blik

Onderwerp: Re: Holes inside wo sep 05, 2012 8:05 pm

Heel even ging er een steek van pijn door zijn hart heen toen hij de woorden van Aphrodite hoorde en meteen had hij al spijt van wat hij gezegd had. Misschien had hij iets minder bot moeten reageren, maar het was wel de waarheid geweest. Waarschijnlijk was hij gelukkiger geweest met Apollo als vader en een sterfelijke moeder, maar dat ging hij nu niet luidop zeggen. Louis had haar al genoeg pijn gedaan door die woorden, dus beet hij maar gewoon op zijn lip totdat de ijzere smaak van bloed zijn mond vulde. Meteen liet hij los en likte het bloed van zijn lip. Even keek hij haar terug aan toen ze naast hem kwam zitten en strengelde hij zijn vingers ineen. "Je verdiend het inderdaad, maar het was een beetje gemeen om het er gewoon uit te gooien." De wind waaide zachtjes hun kant op en zorgde ervoor dat zijn haar een beetje opwaaide. Voor een moment sloot hij zijn ogen om ervoor te zorgen dat de opkomende tranen binnen zouden blijven. Op de een of andere manier was hij veel gevoeliger geworden, geen idee waarom. Misschien omdat hij gewoon liefde mistte. Van zijn vader moest hij dat al helemaal niet verwachten, die kerel kon van hem part gewoon naar de hel lopen, en Aphrodite had hij nooit echt gekend. Ach ja, als hij gewoon wat vrienden zocht zou het wel weer beter gaan, voelde hij zich niet meer zo alleen. Het enige probleem was dat hij totaal niet sociaal was en moeilijk vrienden maakt, met dank aan Riley en zijn vader. De jongen snoof toen hij haar woorden hoorde en kruiste zijn armen voor zijn borst. "Mijn vader had je echt niet moeten beschermen, dat hij mag stikken in al die drank." De walging was duidelijk in zijn stem te horen terwijl hij zijn ogen terug opende en naar zijn handen keek. "Op dit moment gaat het eigenlijk best goed. Ik kan mijn emoties beter beheersen dan een paar jaar geleden en dat helpt echt enorm." Er verscheen een kleine glimlach om zijn lippen toen hij Aphrodite terug aankeek. "En hoe gaat het met jou? Nog altijd problemen met Hephaistos." Roddels gingen bijna ongewoon snel rond in Athene, waar hij een appartement huurde, zeker als het om de goden ging. Natuurlijk wist bijna niemand daar dat hij Aphrodite's zoon was, dus durfden ze gewoon alles tegen hem te zeggen.