Eternal
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.


 
IndexEternalLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggenZoeken

 

 [EVENT] When ultimates clash [EVENT]

Ga naar beneden 
+4
Carmen
Medusa
Athena
Hel
8 plaatsers
AuteurBericht
Hel

Hel


Aantal berichten : 34
Registratiedatum : 01-11-12

Character sheet
Leeftijd:: onsterfelijk
Groep:: Germanen
Partner:: eww

[EVENT] When ultimates clash [EVENT] Empty
BerichtOnderwerp: [EVENT] When ultimates clash [EVENT]   [EVENT] When ultimates clash [EVENT] Emptyzo dec 23, 2012 9:12 pm

Het geluid van de spelen was al van ver te horen. Hel, de noordse godin van de dood, liep over straat in Olympia. Ze had er eigenlijk niets te zoeken, maar ze kon het niet laten eens flink wat herrie te schoppen nu ze ontdekt had dat de spelen gehouden zouden worden, ondanks die hele oorlog. Ze had haar plannen aan haar vader bekend gemaakt: de spelen verstoren, en met een beetje geluk de stad platbranden. Het laatste was optioneel. Hel hield niet zo van vuur, ze gaf een voorkeur aan kou, maar haar vader had het een leuk detail gevonden. Met wijd opengesperde ogen huppelde Hel over straat, ze stootte een kakelend lachje uit. Twee vrouwen draaiden zich verbaast om. Hel kon het niet laten. "Wacht op mij!" riep ze onheilspellend. De vrouwen deden alsof ze de godin niet gehoord hadden en liepen snel door. Hel haalde ze in. "Ik zei dat jullie moesten wachten," zei ze poeslief. "Helaas deden jullie dat niet." Een duivelse grijns verscheen op haar gezicht. "Wat jammer nou.." Ze raakte de langste vrouw aan op haar wang. De plek verkleurde gelijk. Dood vlees, dat was wat er restte toen Hel haar hand weghaalde. De andere vrouw krijste en sleurde de langere mee. Hel lag krom op de straat van het lachen.

Het activiteitenterrein was een gigantisch grasveld aan de rand van Olympia. Gelukkig was het weer goed genoeg om de spelen buiten plaats te laten vinden. Dat was in het voordeel voor het uitvoeren van Hels plannetjes. Discuswerpen, Hel had er het nut nog nooit van ingezien. Waarom zou je het ding weer weggooien nadat je zo lang had moeten wachten om het te krijgen? Hel besloot maar gelijk het hele evenement stop te leggen. Toen de discuswerper op het punt stond zijn discus weg te werpen klapte Hel in haar handen. Niemand merkte wat, op een paar vreemde blikken van enkele mede-toeschouwers na, maar aan de horizon pakten donkere wolken zich samen. Hel lachte ijzingwekkend. Nu werd ze wél aangekeken. Het verbaasde haar al dat er eerder geen mensen waren die haar bekeken. Haar warrige, vette haar, en het lange, zwarte, gescheurde gewaad wat ze droeg viel namelijk erg op. Hel hoorde de minachtende woorden die naar haar geroepen werd.

Hel bekeek de menigte maar besloot dat ze geen woord van haar waardig waren. Verbaasde kreten klonken toen de wolken boven hun hoofden kropen. Hel klapte nog een keer en de bliksem sloeg in in een van de vele speakers. Paniekerig gegil weerklonk, maar Hels bloedstollende lach kwam boven al het lawaai uit. Heerlijk, hoe de omstandigheiden zo snel konden veranderen. Een flits midden op het veld. De mensen stormden weg. Dit was het moment. Loki zou nu snel zijn entree maken. Hel klom hoger op de tribune waar ze al een tijdje op had gestaan. "Stervelingen, luistert!" gamlde ze. "Jullie zullen je onheil niet ontlopen, jullie zullen niet ontkomen aan de totale wanorde die Hel, de godin van de dood, bereiken wil!" Een schelle lach bevestigde haar worden. Toen barstte de hemel open en deed Hel een vreugdesdansje.
Terug naar boven Ga naar beneden
Athena

Athena


Aantal berichten : 39
Registratiedatum : 03-08-12
Leeftijd : 29
Woonplaats : Dordrecht

Character sheet
Leeftijd:: Onsterfelijk, maar rond de 55.
Groep:: Grieken
Partner:: Sometimes I love you, sometimes I wanna highfive your face with a chair, Hephaistos.

[EVENT] When ultimates clash [EVENT] Empty
BerichtOnderwerp: Re: [EVENT] When ultimates clash [EVENT]   [EVENT] When ultimates clash [EVENT] Emptyzo dec 23, 2012 10:33 pm

Ah. De Spelen. Wat een heerlijke tijd van het jaar was dat toch. De eenheid tussen de mensen, het gejuich of het gejoel van de mensen, voor of tegen de sporters. Ja, dat mocht Athena wel. Athena was dan ook graag in deze tijd van het jaar op de grond van Olympia. Glimlachend keek de godin naar een oud vrouwtje en liep ze er naar toe. Het oude vrouwtje verkocht koekjes en de godin wilde graag wat aan haar schenken. “Ik wil graag een zakje van je beste koekjes, mevrouw” zei Athena vriendelijk en boog zachtjes. Het vrouwtje glimlachje en stak haar een zak met koekjes toe. De godin schonk haar wat geld en ze wilde stiekem de vrouw helpen, door haar bijvoorbeeld nog een geschenk doe te dienen. Maar dat zou misbruik van haar macht zijn en zo zat Athena niet in elkaar. De godin gebruikte haar krachten alleen als het echt nodig was.

Rustig nam Athena een hapje van een van de koekjes en de chocolade en kruimels smaakten heerlijk! Toch had Athena een vreemd soort voorgevoel. Dit gevoel had ze al gehad sinds ze met haar broer, Apollo, gepraat had in het paleis. Alsof er iets ging gebeuren. Er lag wat op de loer, maar Athena wist niet was. En als de godin van de wijsheid en kennis was dat toch wel redelijk vervelend. Haar gedachten werden verstoord door twee vrouwen die aan kwamen gerend. Een van de vrouwen huilde en de andere aaide zachtjes over haar rug. Athena was bezorgd, ze had al zoiets verwacht. “Wat is er aan de hand?” vroeg de godin bezorgd aan een van de vrouwen en de vrouw wees op het gezicht van de andere vrouw. Athena’s gezicht vertrok van afschuw. Dood vlees, op de plek waar normaal gesproken een mooie, sprankelende huid zou moeten zitten. Afkeurend schudde de godin haar hoofd. “Arm kind…” zei Athena zachtjes en sloeg een arm over de vrouw. Haar hand rustte zachtjes op het gewonde stuk aan het gezicht van de vrouw. Het voelde ruw en vies. “Mijn kind, je zult weer gelukkig zijn. Slechts enkele zullen jou nog aankijken door het geen wat op je gezicht zit. Vrees niet, het leven ziet er nu donker uit, maar over enkele dagen straalt het jou weer geluk toe. Slechts een litteken zal aanwezig blijven. Maar houdt hoop, een litteken wordt gezien als teken van moed en kracht” fluisterde Athena zachtjes en de plek onder haar hand begon zachtjes te tintelen. “Over enkele dagen zul je jezelf beter voelen. Vraag me niet waarom en zoek me ook niet op. Wees mij niet dankbaar. Eer de Godin Athena, breng haar offers en zorg ervoor dat je niet je geloof kwijtraakt in een van de krachtigste vrouwen” zei Athena en een glimlach ging over haar gezicht. Toen liep de godin weer weg, als het goed was, had ze zojuist weer een offer gewonnen.

Maar haar wantrouwen was nog niet gedaald. Er was hier iets duisters gebeurd, het was gewoon dood vlees. Athena zag Hades er nog wel voor aan, maar toch waren daar toch een paar steekpunten aan haar theorie. Waarom zou Hades zomaar iemand aanvallen? En bovendien, hij zat toch gewoon in de Onderwereld? De godin schudde haar hoofd en vervolgde haar weg naar het grasveld. Bij dit grasveld zouden de spelen gehouden worden. Het mooie weer was veranderd in donkere wolken en Athena versnelde haar pas. Dit waren geen normale wolken en de godin was bang voor wat ze aan zou treffen op de plek van de Spelen. Uiteindelijk holde Athena en kwam ze aan op de plek waar de Spelen gehouden zouden worden. Alle aandacht was alleen niet meer op de Spelers gericht, maar op een duistere vrouw in het publiek. Athena luisterde rustig naar wat de vrouw te zeggen had en vernauwde haar ogen. Godin van de dood, hè? Onheil, hè? Dat zouden we nog wel eens zien!

“Dat dacht ik dus niet, godin van de dood!” riep Athena razend uit en de godin voelde een paar blikken op haar gericht. Het lange witte gewaad van de godin raasde over de vloer en Athena stond aan de onderkant van de tribune en zocht de ogen van de andere godin. “Jij hebt hier niets te zoeken, je bent op een terrein waar jij je niet hoort te bevinden. Ik weet niet wat jij hier van plan bent, maar ik stel voor dat je nu onmiddellijk vertrekt, voordat er een enorme ravage wordt aangericht” riep Athena en ze voelde zich krachtig. Snel beende ze de tribune op en stond uiteindelijk op gelijke hoogte met Hel. “Ik beveel je, in naam van Athena, Pallas Athena, godin van de zuivere, reine hemel, de lucht, de wijsheid, de kunsten, de krijgskunst en godin van de vrede, godin van de stad Athene, dat je nu verdwijnt. Terug naar de koude gebergten van Germanië, of Asgard, of waar jij je bevindt” En Athena deed een stap in de richting van de Germaanse godin. Hoewel Athena vele malen ouder was, voelde ze zich niet zwak of bang.
Terug naar boven Ga naar beneden
Medusa

Medusa


Aantal berichten : 433
Registratiedatum : 19-08-12

Character sheet
Leeftijd:: Reborn as 26.
Groep:: Grieken
Partner:: Do you even dare to look me in the eyes?

[EVENT] When ultimates clash [EVENT] Empty
BerichtOnderwerp: Re: [EVENT] When ultimates clash [EVENT]   [EVENT] When ultimates clash [EVENT] Emptyma dec 24, 2012 4:04 pm

Met een brede glimlach op haar gezicht liep Medusa vanaf het station richting het centrum van de stad. Ja, ze wist dat de spelen begonnen waren, en dat op het veld achter de stad het hele evenement plaatsvond, maar ze wilde nu nog even genieten van het zonnetje, en op een pleintje van een gezellig café op haar vriendin Carmen wachten. Medusa pakte de zonnebril van haar hoofd en zette het op. Medusa hield van het leven. Lachend liep ze weg van het station richting het centrum. Het was zo fijn dat Carmen haar geleerd had met een trein te reizen, het ging zo veel sneller dan met een auto of een ander voertuig. Medusa dacht aan haar vriendin. Ze hadden afgesproken elkaar in Olympia te ontmoeten, want Carmen had nog wat andere dingetjes te doen en zou daarom later komen. Ze had voorgesteld dat Medusa dan eerst zelf maar wat lol zou gaan maken. En lol maken, dat was ze zeker van plan.

"Een bacardi-cola graag," zei ze tegen de ober, waarna hij in het kleine cafeetje verdween om haar bestelling klaar te maken. Medusa deed haar jasje uit en hing het achter haar over de stoel. Ze strekte haar benen en genoot van het zonnetje op haar huid. Wat een geluk dat ze bij toeval dit straatje in was gelopen en het leuke cafeetje had ontdekt. De ober kwam terug en zette haar bacardi-cola op tafel. "Dankjewel," zei Medusa vriendelijk en sloot haar ogen. Af en toe nam ze een slokje van haar drankje. Net toen ze vond dat ze lang genoeg stil had gezeten voelde ze een schaduw over haar lichaam kruipen. Ze rilde en deed haar jasje weer aan. Snel rekende ze af en liep de straat weer op. Ze zag hoe twee vrouwen langs kwamen rennen, de een huilend en de ander die haar vriendin onhandig probeerde te troosten. Medusa trok een wenkbrauw op. Wat was er aan de hand? Nog voordat ze het kon vragen waren de vrouwen uit haar blikveld verdwenen. Vreemd. Medusa besloot alvast richting het de spelen zelf te gaan, Carmen zou haar wel vinden.

Medusa, die nu voor de buitenwereld overigens door het leven ggaat als Madelène, zag hoe in de verte donkere wolken samenpakten en beende stevig door. Als het nu maar niet ging stormen.. Ze trok haar jasje nog eens extra aan en hoorde toen de akelige lach voor de eerste keer. Wat gebeurde er? Ze liep het terrein op en bekeek de tribunes vluchtig. Op de laatste aan haar rechterhand zou ze een goed uitzicht hebben op de sporten die beoefend werden op het veld. Ze wandelde richting de tribune toen ze besefte dat ze haar zonnebril nog op had. Met een grijns zette ze het ding af en liep door. De bliksem sloeg in. Medusa dook in elkaar. Hoe kon het weer nou zo snel veranderen? Ze hoorde mensen gillen en een onheilspellende stem over het veld klinken. Ze verstond niet goed wat de stem zei, maar iets vertelde haar dat er problemen gingen komen. Natuurlijk was Medusa weer nieuwsgierig en liep naar de plek waar het geluid vandaan kwam. Het kwam van twee tribunes voor de hare. Bovenaan stond een vrouw van gemiddelde lengte, helemaal in zwart gekleed. Afkeurend tuitte Medusa haar lippen. Hoe kon je er nu zo bij lopen? Toen viel haar de vrouw in het wit ook op. “Ik beveel je, in naam van Athena, Pallas Athena, godin van de zuivere, reine hemel, de lucht, de wijsheid, de kunsten, de krijgskunst en godin van de vrede, godin van de stad Athene, dat je nu verdwijnt. Terug naar de koude gebergten van Germanië, of Asgard, of waar jij je bevindt.” Medusa's benen trilden. Dit was de vrouw die ze het meest haatte van alles wat er bestond. "Athena," gromde ze, toen ze haar lichaam weer onder controle had, en beklom de tribune, aan niets anders denkend dan aan wraak.
Terug naar boven Ga naar beneden
Carmen

Carmen


Aantal berichten : 688
Registratiedatum : 15-08-12
Leeftijd : 29

Character sheet
Leeftijd:: 19
Groep:: Grieken
Partner:: Je ne veux pas mourir toute seule.

[EVENT] When ultimates clash [EVENT] Empty
BerichtOnderwerp: Re: [EVENT] When ultimates clash [EVENT]   [EVENT] When ultimates clash [EVENT] Emptydi dec 25, 2012 12:51 am

[EVENT] When ultimates clash [EVENT] Tumblr_mfk47aS7z71rhddkto1_500
So I just ride…” sloeg Carmen af en keek toen glimlachend naar haar werkgever. Deze klapte opgewonden en Carmen kwam het podium af. “Mijn sterretje…ga nu snel, schat, de Spelen is niet iets om te missen!” zei hij en kneep vriendelijk in haar wang. “Zal ik doen, Joe, en vergeet niet de bestelling van mevrouw Damen af te rekenen, anders wordt ze boos, net als de vorige keer!” riep het meisje grijnzend en sloeg toen de deur van het café dicht. De grijns bleef nog een lange tijd om haar gezicht, een grijns die ze een tijd geleden niet op haar gezicht gehad. Maar Carmen had nu werk, niet het verschrikkelijke werk wat ze eerst had gehad, maar ze hield ervan. Ja, ze kreeg niet veel betaald en nee, het was niet altijd even leuk, maar Carmen had een schat van een baas, de stamgasten begonnen haar te herkennen en haar collega’s waren lief. De komst van Medusa, die ze gewoon Madelène of Maddie noemde, had hier ook bij geholpen. Ondanks dat deze haar moeder haatte, hadden de twee meisjes een goeie vriendschap opgebouwd en het meisje koesterde dit heel erg. Lang had ze niet iemand haar vriendin genoemd. En dan had ze de god Hermes nog. Ook zijn komst had een flinke impact op haar gehad. Nog nooit had ze zo gelachen met een man/jongen als met hem en dat vond ze fijn.

De benen van Carmen voerde haar automatisch naar het station en ze stapte een willekeurige trein in, het maakte niet uit: ze gingen allemaal naar Olympia. De Spelen waren een belangrijke traditie in Griekenland en Carmen had afgesproken om er met Maddie er naar toe te gaan. Ze had er zin in, eindelijk een beetje ontspanning. Na een tijdje kwam de trein eindelijk tot stilstand en Carmen huppelde bijna de trein uit. Er hing een gezellige sfeer in de stad, het zonnetje straalde en iedereen liep te lachen, te eten of lol met elkaar te maken. Daar genoot het meisje van en stralend liep ze van het station af. Daar zag ze een ijskar. Mmm…misschien kon ze een ijsje halen? En misschien ook eentje voor Madelène? Dat zou ze waarschijnlijk wel lekker vinden, het was namelijk verschrikkelijk warm. “Doe maar twee aardbeienijsjes” zei Carmen vrolijk tegen de man achter de wagen en dankbaar nam ze de twee koude lekkernijen aan. Terwijl ze af en toe stiekem een likje nam van het ijsje liep Carmen verder het stadje in, terwijl ze naar de plek liep waar ze met Madelène had afgesproken.

Toen ze daar aankwam, was Madelène er nog niet. Sterker nog, er was geen spoor van haar te bekennen en dat zorgde voor zorgen bij Carmen, aangezien zij zelf te laat was. Gauw liep Carmen weer naar buiten en keek naar boven, het weer was stevig veranderd. Eventjes sloot ze haar ogen en al gauw kreeg ze een beeld door: een vrouw, midden in een publiek, een andere vrouw tegen haar schreeuwend, Madelène die vol razernij naar de vrouw toeliep. “Shit..” zei Carmen hardop en gooide de ijsjes op de grond. Snel begon het meisje te rennen en vervloekte zichzelf om het feit dat ze altijd op hoge hakken liep. Snel stopte ze en trok de hakken van haar voeten af, terwijl ze op haar blote voeten verder rende. Wat was er aan de hand, wat was er met het weer gebeurd? Shit, ze had al zo’n vermoeden en dat was nu mooi uitgekomen. Carmen rende zo hard als ze kon richting het sportveld waar de Spelen gehouden werden. Een glimlach kwam op haar gezicht toen het veld eindelijk in haar zicht kwam.

Eventjes bleef ze hijgend stilstaan en deed de hakken weer aan haar voeten. De hakken staken in de grond, maar het boeide Carmen eventjes niet. Terwijl ze verder het veld op liep, keek ze naar de chaos. Vuur, zag ze en een vreemde vrouw zag ze bovenaan een tribune staan. Een vrouw in het wit naast haar. Dan moest…ah-ha, daar was Madelène. Maar die vrouw in het wit? Wie was dat? “Shit…” piepte Carmen weer en herkende de gelijkenis: de neus, de ogen, de trots die uit de vrouw straalde. Dat had Carmen ook allemaal. O nee, waarom moest dit allemaal nu gebeuren? Zo snel als haar heels het toelieten rende Carmen naar de tribune en verontschuldigde zich voor de mensen die ze omstoten. Het meisje voelde tranen opkomen en daarom vervloekte ze zichzelf. Doordat er nu mensen in haar leven waren, was ze daar nu ook bezorgd om en was ze ook emotioneler geworden. En dat gevoel haatte ze.

Carmen sloeg haar armen over haar vriendin heen. “Madelène, niet doen, alsjeblieft niet doen…ik weet dat je vol zit met haat en wrok tegen haar, maar doe het alsjeblieft niet nu. Die vrouw in het zwart is een duister iemand en…je weet niet wat er kan gebeuren, ze kan je als schild gebruiken en dan…dadelijk ben je weg…en dan…” zei Carmen tegen haar vriendin en voelde iets over haar wang lopen. Zachtjes drukte Carmen haar hoofd tegen het hoofd van haar vriendin en legde haar handen ook op haar hoofd. Ze besloot haar kracht te gebruiken: emoties beïnvloeden. En in dit geval met de emotie ‘kalmte’. “Rustig Maddie, het komt allemaal goed, er komt een tijd aan dat je haar kan aanvallen, je op haar kan wreken, maar die tijd is niet nu…” en ondertussen keek ze naar haar moeder. Haar moeder. Was het nu niet raar dat ze dit tegen Madelène zei? Het was inmiddels haar moeder. Maar nee, wanneer was ze er voor haar geweest als ze haar nodig had? Nee, dit soort dingen kon ze niet voelen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Loki
Ω Admin
Loki


Aantal berichten : 153
Registratiedatum : 19-07-12
Leeftijd : 29
Woonplaats : Assgard

Character sheet
Leeftijd:: Immortal, looks like 24
Groep:: Germanen
Partner:: Not at the moment

[EVENT] When ultimates clash [EVENT] Empty
BerichtOnderwerp: Re: [EVENT] When ultimates clash [EVENT]   [EVENT] When ultimates clash [EVENT] Emptydi dec 25, 2012 2:33 pm


» Loki Laufeyson «
|Liar|Power Hungry|Betrayer|
"In the end, you will always kneel."

Loki snoof de geuren van het oude Griekenland op. Ze waren zo verschillend de geuren tussen Germaans en Grieks. Loki was verschenen in de schaduwen hij hield er niet zo van om meteen op te vallen. Al hoewel, opvallen was hier duidelijk makkelijk. Die Grieken hier liepen ook allemaal in lappen en dan kwam hij aan met leer en goud. En sowieso, de Griekse kleuren waren zacht, die van hem waren donker en hard. Met snelle passen liep hij zo goed als het kon door de schaduwen. En uiteindelijk toen het niet meer kon schoot hij de straat op. Mensen keken hem na en fluisterden dingen tegen hun partner. Loki deed alsof hij er niets van merkte en liep stevig door. Maar toch ving hij dingen op. Het was voor hem al meteen duidelijk dat Hel, zijn dochter hier al was geweest en al aardig wat opschudding had gezorgd. Een grijns sierde zijn gezicht. De spelen waren al van ver te horen en Loki keek omhoog. Het colloseum was versierd met vlaggen en hij hoorde luid gejuich. Hij liep snel naar binnen en hoorde hoe verschrikkelijk veel mensen aan het schreeuwen waren. Vervolgens hoorde hij de schorre, schreeuwende stem van Hel. "Stervelingen, luistert!" galme ze. "Jullie zullen je onheil niet ontlopen, jullie zullen niet ontkomen aan de totale wanorde die Hel, de godin van de dood, bereiken wil!" Een schelle lach bevestigde haar woorden. Loki bleef in de donkere schaduwen van de gang staan en keek toe hoe de hemel open spleet. Vervolgens kwam er een vrouw naar Hel toe die in een wit gewaad gekleed was. “Dat dacht ik dus niet, godin van de dood!” riep de vrouw razend uit . Het was duidelijk dat de godin Hel totaal niet mocht. “Jij hebt hier niets te zoeken, je bent op een terrein waar jij je niet hoort te bevinden. Ik weet niet wat jij hier van plan bent, maar ik stel voor dat je nu onmiddellijk vertrekt, voordat er een enorme ravage wordt aangericht” riep Athena. Ze beende de tribune op en kwam tot stilstand toen ze op gelijke hoogte was van de godin van de dood. “Ik beveel je, in naam van Athena, Pallas Athena, godin van de zuivere, reine hemel, de lucht, de wijsheid, de kunsten, de krijgskunst en godin van de vrede, godin van de stad Athene, dat je nu verdwijnt. Terug naar de koude gebergten van Germanië, of Asgard, of waar jij je bevindt” Loki snoof. Die was duidelijk verschrikkelijk vol van zichzelf. vervolgens kwam er een andere vrouw naar Athena toe. Duidelijk geen vrienden van elkaar want de vrouw kwam vijandig over. Waren er meer Griekse Godinnen hier of leek dat maar zo? Want vervolgens kwam er nog een vrouw, duidelijk wel een stuk jonger naar hun toe en sloeg een arm om Medusa heen. “Madelène, niet doen, alsjeblieft niet doen…ik weet dat je vol zit met haat en wrok tegen haar, maar doe het alsjeblieft niet nu. Die vrouw in het zwart is een duister iemand en…je weet niet wat er kan gebeuren, ze kan je als schild gebruiken en dan…dadelijk ben je weg…en dan…” zei de vrouw Misschien was dit een goed moment om tevoorschijn te komen. “Rustig Maddie, het komt allemaal goed, er komt een tijd aan dat je haar kan aanvallen, je op haar kan wreken, maar die tijd is niet nu…” Fluisterde de vrouw. Vervolgens stond Loki niet meer in de gang maar naast Hel en recht voor de drie vrouwen. Geschrokken stemmen uit het publiek maakten duidelijk dat ze niet hadden verwacht dat de god van de leugens hier ook aan meedeed. Kom kom, we willen alleen maar lol maken.' Zei Loki met een geamuseerde stem. 'We wilden geen ruzie, toch Hel?' En hij keek haar aan met glimmende ogen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Hel

Hel


Aantal berichten : 34
Registratiedatum : 01-11-12

Character sheet
Leeftijd:: onsterfelijk
Groep:: Germanen
Partner:: eww

[EVENT] When ultimates clash [EVENT] Empty
BerichtOnderwerp: Re: [EVENT] When ultimates clash [EVENT]   [EVENT] When ultimates clash [EVENT] Emptydi dec 25, 2012 7:12 pm

De vrouw in het witte gewaad viel haar meteen al op. Toen ze de tribune op kwam lopen wist Hel dat ze haar moest hebben. “Dat dacht ik dus niet, godin van de dood!” Hel kneep haar ogen samen. Dit was geen sterveling. Geen sterveling zou het wagen tegen haar in te gaan. En geen sterveling betekend onsterfelijk. Goden waren onsterfelijk. Dit was een godin. Hels redenatie was niet helemaal waterdicht, maar ze wist dat ze gelijk had. “Jij hebt hier niets te zoeken, je bent op een terrein waar jij je niet hoort te bevinden. Ik weet niet wat jij hier van plan bent, maar ik stel voor dat je nu onmiddellijk vertrekt, voordat er een enorme ravage wordt aangericht.” Een gestoorde grinnik ontnapte aan haar lippen. "Dat is toch juist wat ik wil, domme vrouw!" riep Hel en priemde met een vinger in haar richting. “Ik beveel je, in naam van Athena, Pallas Athena, godin van de zuivere, reine hemel, de lucht, de wijsheid, de kunsten, de krijgskunst en godin van de vrede, godin van de stad Athene, dat je nu verdwijnt. Terug naar de koude gebergten van Germanië, of Asgard, of waar jij je bevindt!” Haar mond viel open. Hoe kon dat wijf, die zei dat ze de godin van de wijsheid was, nu zo dom zijn. Natuurlijk ging ze niet weg. Het leukste moest nog komen. Ze maakte een sprongetje en deed haar mond open wat te zeggen toen een beweging in haar ooghoek haar aandacht trok. Een lange knappe vrouw met een op onweer staand gezicht kwam de tribune oplopen. Het leek alsof ze Athena aan wilde vallen. Een glimlach kroop over haar gezicht: een bondgenoot. Toen verscheen er een andere vrouw, iets kleiner dan de eerste, die de woedende vrouw om haar middel greep. Ze mompelde iets terwijl de andere vrouw woest spartelde. Langzaam werd ze rustig. Hel fronste haar wenkbrauwen. Wat was dit nu weer? "Stop daarmee," riep de godin van de dood woest uit. "Raak haar niet aan, ze is van mij!" De schaduwen namen dreigende vormen aan toen zij zich boos maakte. 'Kom kom, we willen alleen maar lol maken.' Hel schrok. Ze had Loki niet horen komen. Zonder zich om te draaien groette ze hem. "Dag vader." De duivelse grijns van eerder die dag verscheen weer op haar gezicht. 'We wilden geen ruzie, toch Hel?' Hel keek haar vader nu wel aan. "Natuurlijk niet vader, ruzie is een verschrikkelijk iets," antwoordde ze hem mierzoet. Toen richtte ze haar aandacht weer op drie vrouwen voor haar. Ze lachte hard en kwaadaardig toen ze naar voren sprong en de kleinere jongere vrouw op de grond gooide. Met een krankzinnig blik in haar ogen keek ze Athena, de andere vrouw negerend. "Who's next?"
Terug naar boven Ga naar beneden
Medusa

Medusa


Aantal berichten : 433
Registratiedatum : 19-08-12

Character sheet
Leeftijd:: Reborn as 26.
Groep:: Grieken
Partner:: Do you even dare to look me in the eyes?

[EVENT] When ultimates clash [EVENT] Empty
BerichtOnderwerp: Re: [EVENT] When ultimates clash [EVENT]   [EVENT] When ultimates clash [EVENT] Emptydi dec 25, 2012 7:27 pm

Ze was Athena bijna naar de keel gevlogen toen ze twee sterke armen om haar midden voelde en de kalme, smekende stem van Carmen hoorde. “Madelène, niet doen, alsjeblieft niet doen…ik weet dat je vol zit met haat en wrok tegen haar, maar doe het alsjeblieft niet nu. Die vrouw in het zwart is een duister iemand en…je weet niet wat er kan gebeuren, ze kan je als schild gebruiken en dan…dadelijk ben je weg…en dan…” Wild spartelde Medusa om los te komen. Ze hield van Carmen, maar Athena zou haar niet ontsnappen. Ze voelde iets nats op haar wang toen Carmen haar hoofd tegen het hare duwde. “Rustig Maddie, het komt allemaal goed, er komt een tijd aan dat je haar kan aanvallen, je op haar kan wreken, maar die tijd is niet nu…” Verbaasd voelde Medusa hoe ze langzaam kalmeerde. Wat was Carmen aan het doen? En had ze nou net echt gezegd dat ze haar moeder later een keer mocht aanvallen? Ze draaide haar hoofd bij en keek Carmen aan. Al haar gevoelens die net uit niets anders dan wraak bestonden veranderden langzaam in een leeg en verdrietig gevoel. Waar had ze Carmen aan verdiend? Het meisje had haar waarschijnlijk van een tweede dood gered.

Langzaam bekroop een tweede gevoel haar. Angst. Angst voor Athena, maar ook voor de vrouw in het zwart. Ze keek naar de twee vrouwen. Opeens was er een ook man. In een zwart met goud afgewerkt harnas stond hij daar dreigend naast de donkere vrouw. Hij zei wat, maar Medusa hoorde hem niet door de schrik. "We wilden geen ruzie, toch Hel?" "Natuurlijk niet vader, ruzie is een verschrikkelijk iets," antwoordde Hel. Tientallen vragen kwamen op hetzelfde moment in Medusa op. Wie waren deze mensen? Hoe kon de vrouw nou de dochter zijn van de man, ze leek veel ouder. Wie noemt zijn dochter nou Hel? Geen enkel mens zou dat doen. Geen enkel mens.. Met een schok kwam de waarheid boven water. Medusa sperde haar ogen open. "Dit zijn Germaanse goden," mompelde ze zachtjes. En alsof dit het startsein was opende de duistere godin de aanval en dook bovenop Carmen, wie ze even daarvoor had losgelaten. Medusa zag Carmen vallen en zag Hel als een leeuwin op haar prooi zitten. De regen bleef maar stromen en overstemde al het geluid in haar omgeving. Als een gek stormde Medusa verder naar boven en sprong tegen Athena aan. Ze greep de godin bij haar schouders, al haar angst en wrok vergetend. "Doe dan iets!" krijste ze in haar gezicht. Dit mocht, kon, en zóu niet Carmens einde worden!
Terug naar boven Ga naar beneden
Athena

Athena


Aantal berichten : 39
Registratiedatum : 03-08-12
Leeftijd : 29
Woonplaats : Dordrecht

Character sheet
Leeftijd:: Onsterfelijk, maar rond de 55.
Groep:: Grieken
Partner:: Sometimes I love you, sometimes I wanna highfive your face with a chair, Hephaistos.

[EVENT] When ultimates clash [EVENT] Empty
BerichtOnderwerp: Re: [EVENT] When ultimates clash [EVENT]   [EVENT] When ultimates clash [EVENT] Emptydi dec 25, 2012 10:32 pm

Athena kromp lichtelijk in elkaar toen Loki was verschenen. Was ze bang? Nee, maar er waren nu meer Germaanse goden dan Griekse goden en Athena was ook niet meer de jongste godin. “Ik stel voor dat jullie allemaal verdwijnen en niet meer terugkomen, de Spelen is iets waar je respect voor moet hebben” zei de godin een beetje twijfelachtig. Misschien kon ze het wel zo laten, de Spelen waren toch maar iets wat al oud was. Misschien konden ze iets verzinnen waar de Germanen niet zouden achterkomen. Ja, dat zou een goed plan zijn en Athena haalde adem om te zeggen wat ze wilde zeggen, maar het gebeurde allemaal heel erg snel. De godin, Hel genaamd, sprong op een van de meisjes die beneden had gestaan en de godin draaide zich naar de meisjes. Ook keek ze in de krankzinnige ogen en ze walgde van wat ze zag. Toen keek ze naar het meisje dat onder haar lag en de blik van Athena verharde. Het was haar dochter. Oke, ze hield van haar kinderen, maar op een ontzettend afstandelijke manier. Carmen had zich enorm misdragen, haar maagdelijkheid aan een man gegeven en met verschillende andere mannen het bed gedeeld. Ze was gedoemd om te mislukken. Athena werd ruw uit haar gedachten verstoord toen het andere meisje haar beet pakte en door elkaar schudde. Verbaasd keek de godin in de ogen van het meisje en zag ze de ogen die ze uit duizenden zou herkennen. Razend trok Athena zich los en haar vlakke hand raakte de wang van het meisje. “Dit meisje heeft het verdiend, Medusa. Net zoals jij het verdiende. Jullie zijn allebei onrein verklaard en dat is verschrikkelijk” zei Athena vol koele haat en versmalde haar ogen “Ik dacht dat ik jaren geleden al met jou afgerekend had, maar je hebt ontzettend veel lef om je hier te vertonen. Ik reken later nog wel met jou af” Een glimlach stond op haar gezicht en ze duwde Medusa weg. “Als dit meisje sterft, dan is dat in de naam van Griekenland, in de naam van Athena. Een grotere eer bestaat niet en dat zou zij zelf ook moeten voelen” Met deze woorden sloot Athena af en keek naar de mensen. Stiekem was ze behoorlijk bang, zeker omdat ze er alleen voor stond.
Terug naar boven Ga naar beneden
Carmen

Carmen


Aantal berichten : 688
Registratiedatum : 15-08-12
Leeftijd : 29

Character sheet
Leeftijd:: 19
Groep:: Grieken
Partner:: Je ne veux pas mourir toute seule.

[EVENT] When ultimates clash [EVENT] Empty
BerichtOnderwerp: Re: [EVENT] When ultimates clash [EVENT]   [EVENT] When ultimates clash [EVENT] Emptydi dec 25, 2012 10:51 pm

[EVENT] When ultimates clash [EVENT] Tumblr_mflvme32y51s1o1ezo1_500

Carmen liet voorzichtig Madelène los, ze was een stuk rustiger geworden. Haar kracht had gewerkt. Zachtjes drukte ze een kus op de wang van haar beste vriendin en glimlachte toen. Ze was zich er niet van bewust dat ze ontzettend krachtig was voor een half godin, want als je een wezen als Medus rustig kon baren, dan was je wel redelijk krachtig. Toen keek Carmen op, naar haar moeder. Een golf van vertrouwen kwam in naar boven. Haar moeder zou hen redden, ze wist het zeker. Athena was een krachtige godin, dus die zou heus wel weten wat ze zou doen. Toch was Carmen bang, omdat ze de kleinste van hun allemaal was. Zachtjes hoorde ze Madelène iets zeggen, dat het Germaanse goden waren. Dat had Carmen wel begrepen, want ze herkende geen van allen. Ze knikte en zei toen zachtjes tegen Madelène: “Het komt goed, mijn moeder is hier en ze gaat ons redden. Wacht maar af, ik weet het zeker…” En ze werd eigenlijk overrompeld door wat er gebeurde. Opeens zat de zwarte godin op haar en voelde ze haar hoofd op iets hard komen. Een luide piep schoot haar oren binnen en een stekende pijn bonkte op haar hoofd. Ze voelde hoe er een lichaam op haar zat, maar ze kon niet opstaan.

De ademhaling van Carmen was snel en onregelmatig, want ze was ontzettend geschrokken. Haar beeld was ook verdwenen en ze voelde hoe er bloed stroomde uit haar hoofd. Shit, dat deed pijn. Na een aantal seconden kreeg ze haar gezicht weer terug en zag ze hoe de gestoorde godin op haar zat. Carmen voelde razernij in haar lichaam, hoe durfde die…die trut? Voorzichtig kwam ze overeind, tot hoever haar lichaam dat toe liet. Het gewicht van de godin was best zwaar. Haar linkerhand bracht ze naar haar achterhoofd en keek toen naar haar vingers. Bloed. Toen versmalde ze haar ogen en keek de godin aan. “Ga nu onmiddellijk van me af, je ziet er uit alsof je drie jaar in een tornado hebt gezeten en vervolgens twintig keer door paard en wagen ben overreden. En zo zwaar voel je ook aan, als ik jou was zou ik een stukje van je ego wegscheuren en wat meer naar de sportschool gaan” zei Carmen vol haat en spuugde toen in het gezicht van de godin. Wie dacht ze wel niet dat ze was? En toen draaide ze zich een beetje naar Athena. “En jij…ik ben geen dochter van jou. Toevallig ben ik uit jou ontstaan, maar meer ben je niet voor mij. Je gezeik over reinheid, zelf kon je ook niet je handjes thuis houden, anders had je nu niet twee keer een nageslacht over. Je bent verbitterd, hypocriet en Middeleeuws. En ik nog wel denken dat we een moeder-dochter relatie konden opbouwen…” Toen nam de pijn in haar hoofd het over en ging ze weer liggen. Ze had zichzelf weer ontzettend diep in de nesten gewerkt en sloot haar ogen, terwijl een paar tranen over haar wangen liep. Athena had haar waarschijnlijk nu waar ze haar hebben wilde. Ze schaamde zich dood wat ze tegen Madelène had gezegd, dat haar moeder haar wel zou redden.

Carmen was niet bang voor de dood en dus ook niet meer voor Hel. Als ze nu dood zou gaan, was het haar tijd.
Terug naar boven Ga naar beneden
Medusa

Medusa


Aantal berichten : 433
Registratiedatum : 19-08-12

Character sheet
Leeftijd:: Reborn as 26.
Groep:: Grieken
Partner:: Do you even dare to look me in the eyes?

[EVENT] When ultimates clash [EVENT] Empty
BerichtOnderwerp: Re: [EVENT] When ultimates clash [EVENT]   [EVENT] When ultimates clash [EVENT] Emptywo dec 26, 2012 3:52 pm

Nadat Medusa een blik van herkenning in Athena's ogen had gezien, had de godin haar geslagen. “Dit meisje heeft het verdiend, Medusa. Net zoals jij het verdiende. Jullie zijn allebei onrein verklaard en dat is verschrikkelijk.” De godin klonk koel. Veel te koel. “Ik dacht dat ik jaren geleden al met jou afgerekend had, maar je hebt ontzettend veel lef om je hier te vertonen. Ik reken later nog wel met jou af,” vervolgde ze, en Medusa voelde hoe Athena haar aan de kant duwde. “Als dit meisje sterft, dan is dat in de naam van Griekenland, in de naam van Athena. Een grotere eer bestaat niet en dat zou zij zelf ook moeten voelen.” Medusa's ogen versmalden zich en ze ging weer voor Athena staan. "Jij.. jij monster!" beet ze de godin zacht toe, maar met een lage trillende stem van woede. "Wie ben jij om te bepalen of iemand onrein is of niet? Jij, die zelf uit vrije wil haar maagdelijkheid verloor. Ík ben verkacht, Athena. Je had er voor mij moeten zijn. Je had er voor Cármen moeten zijn! Maar wat deed jij? Je deed niets. Je hebt onze levens verwoest met je eergevoel en je zogenaamde deugdelijkheid. Maar nu weet ik wat erachter zat. Je was gewoon bang!" Beschuldigend klonken de laatste woorden. "Ik haat je, met alles wat ik ben!" Tranen welden op in haar ogen. Al de haat die ze voelde kwam nu naar buiten. Haar benen trilden, ze had er niet langer controle over. Toen ze haar handen strekte en haar val brak trok een rilling door haar lichaam. Een stekend, maar niet pijnlijk gevoel trok door haar benen. Verschrikt keek ze omlaag. Haar benen waren er niet meer, ze zag een grote geschubde staart. Ze streek met haar hand over de staart. Hoe kon dit? Haar gedachten werden ruw onderbroken door het gekronkel van de slangen op haar hoofd. Medusa wist niet wat ze voelen moest. Moest ze bang zijn of juist niet? Ze besloot er nu niet over na te denken, en er nu gebruik van te maken.

Langzaam richtte Medusa zich op, en kon de verbaasde blikken haast voelen. Loki, Athena, zelfs de hondsdolle Hel keek verschrikt op. Medusa grijnsde. Nu had ze ze. In een franctie van een seconde dook ze naar beneden en gooide Hel van Carmen af. Ze wilde haar een klap met haar staart geven, maar de duistere godin sprong over de zweep heen. De klap trof Athena vol tegen haar benen. Medusa keek niet verder, pakte Carmen in haar sterke armen, en snelde de tribune af. Ze nam de omgeving snel in haar op. Ze moest een plek zien te vinden met weinig mensen, zodat haar monsterlijke voorkomen niet te veel op zou vallen. Medusa merkte echter dat er nergens meer mensen waren. Ze moesten weggevlucht zijn toen duidelijk werd dat het sportterrein het strijdtoneel van de goden zou worden. Ze schoot een richting uit, en gleed een of ander steegje in toen ze het terrein ver achter zich gelaten had. Daar legde ze Carmen voorzichtig op de grond en keek haar aan.

Een ijzig gevoel bekroop Medusa toen ze besefte wat ze aan het doen was. Ze keek haar vriendin aan. In de ogen. Met de hoop dat het niet te laat was wendde ze haar blik af. Snel voelde ze in de hals van Carmen. Haar hart klopte nog. Hoe het kon wist ze niet, maar daar ging het nu ook niet om. Carmen was gewond, daar moest eerst wat aan gedaan worden. Medusa ging naast Carmen liggen en wilde de wond op haar hoofd controleren, maar een plotselinge golf van moeheid overspoelde haar. De adrenaline van het moment hield haar net gaande, maar nu merkte ze hoeveel energie de transformatie haar had gekost. Met een zucht legde ze haar hoofd naast dat van Carmen. De slangen legden hun koppen neer op haar borst. Haar kleren waren gescheurd, maar het kon Medusa niet veel meer schelen. "Wees niet bang, Carmen," mompelde ze zachtjes, haar stem zwaar vervormd. "Ik ben nog steeds dezelfde als die je leerde kennen.." En met deze woorden zuchtte ze en sloot haar ogen.


Als een vreemdeling de steeg zou passeren zou hij gedacht hebben dat twee vrouwen er voor eeuwig lagen te rusten.
Terug naar boven Ga naar beneden
Loki
Ω Admin
Loki


Aantal berichten : 153
Registratiedatum : 19-07-12
Leeftijd : 29
Woonplaats : Assgard

Character sheet
Leeftijd:: Immortal, looks like 24
Groep:: Germanen
Partner:: Not at the moment

[EVENT] When ultimates clash [EVENT] Empty
BerichtOnderwerp: Re: [EVENT] When ultimates clash [EVENT]   [EVENT] When ultimates clash [EVENT] Emptywo dec 26, 2012 4:39 pm


» Loki Laufeyson «
|Liar|Power Hungry|Betrayer|
"In the end, you will always kneel."

Het eerste wat hem opviel was dat Medusa en de jongere vrouw elkaar vreselijk mochten en dat de oude vrouw, Athena gewoonweg hun aartsvijand was. Hel was weer even blij als altijd, haar mierzoete antwoord deed Loki lachen. Vervolgens krijste Hel en sprong ze op de jongere vrouw. Loki deed verstandig een stap achteruit, hij liet Hel maar even los, als het te erg werd hield hij haar wel in toom. Ze hadden geen monster nodig, Hel zelf al kon het monster goed vertolken. De grijns bleef op Loki's gezicht staan toen Hel vroeg wie de volgende werd. Medusa sprong op Athena af en vroeg smekend om hulp, maar Athena gaf een antwoord waar Loki zoveel van hield. “Dit meisje heeft het verdiend, Medusa. Net zoals jij het verdiende. Jullie zijn allebei onrein verklaard en dat is verschrikkelijk” zei Athena vol koele haat en versmalde haar ogen, Loki keek naar de twee godinnen met glimmende ogen. Haat speelde hier duidelijk een grote rol. “Ik dacht dat ik jaren geleden al met jou afgerekend had, maar je hebt ontzettend veel lef om je hier te vertonen. Ik reken later nog wel met jou af” Een glimlach stond op haar gezicht en ze duwde Medusa weg. Loki zelf deed een stap dichterbij, de regen die op hem kletterde maakte zijn harnas glimmend en zijn haren slap, maar hij gaf er geen aandacht aan. “Als dit meisje sterft, dan is dat in de naam van Griekenland, in de naam van Athena. Een grotere eer bestaat niet en dat zou zij zelf ook moeten voelen” Loki kon het niet laten om te lachen, ach hij hield van dit schouwspel.Maar toch, Loki deinsde toen even terug. Op de plek van Medusa stond nu een monster met een geschubde staart en kronkelende slangen op haar hoofd, Loki wist zelf ook wel dat het nu niet handig was om daar naar te kijken. Medusa schoot op Hel af en Loki zette verschrikt een paar stappen naar voren. Ze gooide hel van Carmen af en Loki keek hoe Medusa haar wilde slaan. Hel ontweek en de staart raakte Athena vol tegen haar benen. Medusa snelde met Carmen weg en Loki liep met een snelle pas naar Hel. 'Alles nog goed?' Vroeg hij bezorgd en hij hielp Hel overeind. Loki keek met een grijns hoe Carmen en medusa verdwenen en wendde zich toen naar Athena. 'Wat een paar woorden wel niet kunnen doen toch?' Sprak hij geamuseerd. Hij liep van Hel weg en liep de treden op. De regen kwam nog steeds met bakken uit de hemel en Loki wendde zich tot Athena, Hij stond een paar treden boven haar. 'Dit was toch wat je wilde?' En hij hield vragend zijn armen omhoog.
Terug naar boven Ga naar beneden
Hades
Ω Admin
Hades


Aantal berichten : 2606
Registratiedatum : 09-03-12
Leeftijd : 25
Woonplaats : In de onderwereld >:3

Character sheet
Leeftijd:: Oogt rond de 35, is onsterfelijk.
Groep:: Grieken
Partner:: Kore is gone, now she's Persephone the queen of the underworld. My lovely Seph, you're my everything

[EVENT] When ultimates clash [EVENT] Empty
BerichtOnderwerp: Re: [EVENT] When ultimates clash [EVENT]   [EVENT] When ultimates clash [EVENT] Emptywo dec 26, 2012 8:01 pm


Hades
Vergezeld door een leger doden

Bulderend gelach, al de hele tijd. Hades kreeg er gewoon verschrikkelijke hoofdpijn van. De tijd van de spelen was opnieuw aangebroken, een beetje later dan gewoonlijk weliswaar maar toch.. De nostalgie. De oppergod van de Grieken, Zeus, amuseerde zich blijkbaar enorm want zijn lach klonk door tot de diepten van de onderwereld en zelfs daar was het nu prachtig en helder weer, het was zeldzaam. Het beviel de god van de onderwereld en de dood helemaal niet. Zijn grimas stond nog grimmiger als anders, en zijn vrouw.. oh zijn lieve Persephone.. was weer vertrokken voor de gebruikelijke zes maand in de bovenwereld. Zou ze nu aanwezig zijn bij de spelen? Of liet Demeter haar er bewust niet heengaan omdat dat gemeenschappelijke tijd voor de goden was en omdat hij er ook zomaar kon komen? Zijn lieve echtgenote zou vast teleurgesteld zijn als hij niet kwam opdagen, maar toch was het zo.. Ze moest maar van te voren al beseft hebben dat hij niet zou komen opdagen, al die festiviteiten waren hem veel te vrolijk.

De vrolijkheden duurden zoals gewoonlijk een hele poos, meestal een dag of drie. Hades verlangde naar de aanwezigheid van zijn vrouw, ze zou het goede weer hier vast geweldig vinden maar boven was het dan meestal nog beter weer. Het oude Griekenland, hij miste haar net zoveel als zijn lief. De god had besloten. Hij riep één van zijn bediendes om de vier zwarte hengsten alvast voor de strijdkar te spannen en stond op uit zijn stenen troon om zich klaar te maken voor de tocht. Hij had toen echter niet verwacht dat de tocht veel korter zou gaan duren dan anders.


De gebruikelijke donderwolken schoven weer voor de heldere hemel die de onderwereld amper kende. Het was druk in het gigantische paleis die het hart van het rijk vormde. Hier en daar renden bediendes in het rond, nog steeds druk in de weer om de oproepen te beantwoorden die Zeus wanhopig deed. "Je weet dat het moeilijk is om zo'n enorm leger op de been te brengen in minder dan een uur, Zeus!" Had Hades gesist, maar het mocht niet baten, want bevelen waren bevelen. En als er iets was waar hij het echt niet op had, dan was het wel gehoorzamen aan zijn jongste broer. Een leger van doden moest naar de oppervlakte gebracht worden, zo snel mogelijk want midden in de activiteiten was er een enorme chaos ontstaan. Wie zat hierachter? Men wist het niet.

Hades reed met duizelingwekkende snelheid door de tunnel, op weg naar de bovenwereld. Hij voerde te paard een enorm leger aan met als doel de vijand te verslaan, al had hij er nog steeds geen idee in wie of wat het tumult veroorzaakte. Waren zijn manschappen wel opgewassen tegen de vijand? In ieder geval, dood konden ze nu ook weer niet.. Dat waren ze namelijk al.

"Voort, voort!" De ongeduldigheid in zijn stem klonk door toen hij zijn troepen aanspoorde om voor hem op te rukken naar het activiteitenveld waar alles plaatsvond, als hij die melding van zijn broer kon geloven. De bende stoof naar voren en rende richting het strijdveld. Hades gaf zijn paard luid joelend de sporen en schoot achter hen aan richting het gevecht. Al snel nam het enthousiasme af, er heerste een verdachte stilte op het veld. Er viel een mottige regen neer vanuit de donderwolken, maar er was duidelijk onrust bij het leger doden. "Ssssht." De god van de onderwereld probeerde ze terug tot stilte te manen toen er verwarring bleek te zijn en ze zenuwachtig met elkaar begonnen te konkelfoezen. Plotseling ontstond er weer grote chaos, de doden kapten wild om zich heen.. hoe?! De god van de onderwereld snapte dat deze aanval onmogelijk voor al deze heisa kon zorgen. Hij gaf zijn paard opnieuw de sporen en zocht naar de oorzaak van dit probleem. Het gif zit 'um in de staart.. Hield hij in gedachten.

Het geluid van de trappelende hoeven klonk snel en was het enige wat de god op dat moment hoorde. De wolken waren onheilspellend zwart, maar ze krinkelden als een tornado rond één punt en dat lag overduidelijk boven de tribunes, die onderhand helemaal leeg leken te zijn. De god wierp zijn kille blik op het grasveld neer toen hij voorbij stoof. Hier en daar lagen deelnemers van de spelen te kronkelen, alsof ze door iets aangevallen waren van binnen in.. of uit het niets. Hier en daar zag hun huid er blauw uit, duidelijk van onderkoeling. Plots stijgerde zijn zwarte hengst, hij hinnikte helemaal in paniek en het was duidelijk dat de man vanaf hier te voet moest gaan. Behoedzaam schoof hij de metalen ring van zijn vinger af, die klikte open en de scepter schoot naar buiten.

De ijzige blik van de god leek niet te kunnen tippen aan de koude regen. De geur van verbrande dingen drong zijn neusgaten naar binnen, afkomstig van ingeslagen bliksem toen hij de plek verder afspeurde naar de vijand. Dit was niet Zeus zijn werk, anders had de oppergod hem niet ingeschakeld. Geen enkele andere Griekse god of godin beschikte over de krachten van bliksem, kon het soms dat dit het werk was van de Germanen? Ze hadden al zo lang geen onrust meer veroorzaakt, maar ze waren wel uit op wraak. Het zorgde er alleen maar voor dat Hades meer en meer op zijn hoede was, en dat mocht ook wel toen hij de kakelende lach van een vrouw hoorde ergens op de tribune waar hij nu op kroop. "Wat een paar woorden toch niet kunnen doen toch?" Dit was duidelijk een mannenstem, hij sprak met haat. "Dit was toch wat je wilde?" Nog steeds wist de Griekse god niet waartegen de man sprak. Voorzichtig probeerde hij dichterbij te komen, en hij zag de pikzwarte lokken waarover de man beschikte. Iets verderop stond de vrouw die waarschijnlijk zo wreed gelachen had. Hij kende ze beiden niet, maar het was duidelijk dat ze hier niet waren voor een kopje koffie en een koekje erbij. De oude vrouw die ze bedreigden herkende hij echter wel. Athena.. Hades probeerde ongezien dichter bij te komen. Maar zijn tweetand verraadde hem, en dus ging hij weer fors overeind staan en liep richting het drietal toe. Het uiteinde van zijn scepter gebruikte de kille god als wandelstok. Het koude, natte weer deed hem goed want nu zat de zon gelukkig niet in zijn ogen. "Wel, wel, wel," Hij voegde zich bij de oude, Griekse dame. "Je bent er ook niet jonger op geworden." Snoof Hades tegen haar, maar hij lachte niet. Hij wendde zich naar de vijandelijke jongeman en keek hem minachtend aan. "Ik ben hier tegen mijn zin, maar orders zijn orders jongen. Dus laten we dit even snel afmaken zodat jullie terug kunnen gaan naar dat miezerige stulpje van jullie, waar dat ook moge zijn, en zodat wij terug kunnen doorgaan met onze taken." Bromde hij en hij hield zich nog tamelijk in toom.

>> Sorry voor al de blablabla, en dit is echt niet mijn beste post hurr~ xD Volgende post van Hades wordt beter, i promise!
Terug naar boven Ga naar beneden
https://eternal.actieforum.com
Hel

Hel


Aantal berichten : 34
Registratiedatum : 01-11-12

Character sheet
Leeftijd:: onsterfelijk
Groep:: Germanen
Partner:: eww

[EVENT] When ultimates clash [EVENT] Empty
BerichtOnderwerp: Re: [EVENT] When ultimates clash [EVENT]   [EVENT] When ultimates clash [EVENT] Emptyvr dec 28, 2012 3:54 pm

Loki hielp Hel overeind en wendde zich tot Athena. 'Wat een paar woorden wel niet kunnen doen toch?' Hel grinnikte en keek naar Medusa die in de verte verdween. Ja natuurlijk was ze geschrokken van dat monster. Het had haar ook nog eens aangevallen. Helaas, niets aan te doen. Nu was alleen Athena nog over. Hel liep achter haar vader aan naar boven. 'Dit was toch wat je wilde?' "Inderdaad, Athena," deed Hel er nog een schepje bovenop. "Ze hadden je misschien kunnen helpen, nu ben je alleen.." Ze liet haar woorden dramatisch afsterven en toonde een duivelse grijns. "Pech voor jou," en Hel sprong naar beneden. Toen ze op de grond voor Athena landde merkte ze een beweging onderaan de tribune op. "Wel, wel, wel." Een lange, donker gekleede man kwam ging naast de witte godin staan. "Je bent er ook niet jonger op geworden." zei hij tegen haar. Hel grinnikte. Wat een leuke belediging. Snel ging ze staan, want ze zat inmiddels nog steeds bij Athena's voeten. "Wie ben jij?" Beet ze hem snel toe, maar de man negeerde haar. "Ik ben hier tegen mijn zin, maar orders zijn orders jongen. Dus laten we dit even snel afmaken zodat jullie terug kunnen gaan naar dat miezerige stulpje van jullie, waar dat ook moge zijn, en zodat wij terug kunnen doorgaan met onze taken." Hel klom snel terug naar Loki, de scepter die de man, die waarschijnlijk een god was, in handen had zag er gevaarlijk uit. Woest hield ze haar hoofd schuin. "Waag het niet hem ooit nog zo te beledigen! Hij is superieur aan jou, oude man!" gilde ze hem krankzinnig toe. Wat wilden die twee oude lui tegen haar, Hel, de godin van de dood, zelfs nog versterkt door Loki gaan beginnen? Zij konden haar niets doen. Hel gilde gestoord en liet het geluid overgaan in de bekende lach van haar. "Wie denk je wel niet je bent!" schreeuwde ze hem toe. Hel sperde haar ogen samen. Het moment was daar. Ze keek haar vader aan. "Klaar pappie?" vroeg ze hem poeslief. Tijd om die Grieksjes de wilde kracht van het Noorden te laten zijn.
Terug naar boven Ga naar beneden
Athena

Athena


Aantal berichten : 39
Registratiedatum : 03-08-12
Leeftijd : 29
Woonplaats : Dordrecht

Character sheet
Leeftijd:: Onsterfelijk, maar rond de 55.
Groep:: Grieken
Partner:: Sometimes I love you, sometimes I wanna highfive your face with a chair, Hephaistos.

[EVENT] When ultimates clash [EVENT] Empty
BerichtOnderwerp: Re: [EVENT] When ultimates clash [EVENT]   [EVENT] When ultimates clash [EVENT] Emptyzo dec 30, 2012 11:18 am

Athena kneep heel eventjes haar ogen samen toen Loki wat tegen haar zei, maar herstelde zich al snel. “Ik denk niet dat mijn privéleven jou iets aangaat….superieure Germaanse God” zei ze minachtend en schudde haar hoofd “Dat bewijst maar weer dat je toch niet zo alwetend ben als jij denkt, ik heb deze twee meisjes nog nooit eerder gezien. Ach, nu lieg ik. Maar je snapt vast wel wat ik bedoel, niet dan?” Athena knipoogde verleidelijk, terwijl ze eigenlijk doodsbang zou moeten zijn. Ze stond er nu alleen voor en al deze mensen moesten gered worden. Waar waren de Griekse goden mee bezig? En waar waren ze? Iedereen zou toch aanwezig moeten zijn op de spelen? Geïrriteerd zuchtte Athena en begon een beetje te ijsberen. Toen keek ze naar de gestoorde Hel en lachte bulderend om het feit dat zij dacht dat ze hulp nodig had. “Ben je nou werkelijk zo naïef als je eruit ziet? Denk je nou echt dat ik de hulp nodig heb van een tiener en een walgelijk monster? Alsjeblieft, ik heb alleen jou al zo uitgeschakeld, ik heb nu alleen geen zin in een gevecht” blufte Athena en een van haar hatelijke glimlachjes kwam over haar gezicht. Waar. Bleven. Ze. In. Zeus’. Naam?

Toen hoorde ze dat er iemand aan kwam gelopen en ze draaide zich om. Ze zuchtte geïrriteerd. Hades. Hades. En dat ze er niet jonger op was geworden. “Ach, Hades, konden ze niet wat beters sturen? Nou, nu zijn we gered hoor. Schei toch uit” zei ze geïrriteerd en spuugde op de grond “Maar goed, alles is beter dan niets, niet waar, broertje?” Athena voelde zich een stuk sterker nu ze de hulp van een van haar broeders had gekregen, weliswaar diegene die ze het minst mocht, maar Athena zou hem wel redden als hem iets overkwam en, diep in haar hart, gaf ze best wel om hem. Heel, heel erg diep. “En wat denken jullie nu eigenlijk te bereiken, met dit spel te verstoren?” vroeg Athena en glimlachte toen naar Loki en Hel “Ik bedoel, dan maak je dit allemaal kapot. En dan? Wij zijn ook goden, wij herstellen dit en gaan naar jullie kant. Daar richten wij weer schade aan, dan herstellen jullie dat en doen jullie vervolgens weer hetzelfde. Ik bedoel, verzin wat nieuws, dit wordt zo…saai, weet je niet?” zei de godin verveeld en keek naar de ravage die de Germaanse godin al had aangericht. “Kijk bijvoorbeeld dit nou, dat is toch nergens voor nodig” zei de Griekse godin, terwijl ze naar een grote vlam liep. Ze hield haar hand ervoor en de vlam werd een soort van opgezogen.

Ze liep weer terug naar het groepje en keek toen Hel recht in haar gezicht aan. “Wat voor nut heeft het dan, zou je zeggen?”

OOC: Sorry dit is echt een rotpost. ;__;
Terug naar boven Ga naar beneden
Loki
Ω Admin
Loki


Aantal berichten : 153
Registratiedatum : 19-07-12
Leeftijd : 29
Woonplaats : Assgard

Character sheet
Leeftijd:: Immortal, looks like 24
Groep:: Germanen
Partner:: Not at the moment

[EVENT] When ultimates clash [EVENT] Empty
BerichtOnderwerp: Re: [EVENT] When ultimates clash [EVENT]   [EVENT] When ultimates clash [EVENT] Emptyma dec 31, 2012 11:44 am


» Loki Laufeyson «
|Liar|Power Hungry|Betrayer|
"In the end, you will always kneel."

En helaas ook voor Loki moest er een keer pret eindigen. Zeker nu er een man aankwam. Loki snoof, die was duidelijk hoog van zichzelf. "Wel, wel, wel," Hij voegde zich bij Athena, Loki trok een wenkbrauw op. "Je bent er ook niet jonger op geworden." Snoof de man tegen haar en Loki glimlachte, dat was een vrij goede opmerking. De mand wendde zich tot hem en Loki keek hem rustig aan, hij was totaal niet bang voor de verschijning van deze man, hij vatte niet eens wat zijn doel hier was. "Ik ben hier tegen mijn zin, maar orders zijn orders jongen. Dus laten we dit even snel afmaken zodat jullie terug kunnen gaan naar dat miezerige stulpje van jullie, waar dat ook moge zijn, en zodat wij terug kunnen doorgaan met onze taken." Bromde hij en Loki knikte alleen maar. “Ach, Hades, konden ze niet wat beters sturen? Nou, nu zijn we gered hoor. Schei toch uit” zei ze geïrriteerd en spuugde op de grond, “Maar goed, alles is beter dan niets, niet waar, broertje?'' Het leek erop dat Athena zich opeens een stuk sterker voelde in het bijzijn van Hades. Laf. “En wat denken jullie nu eigenlijk te bereiken, met dit spel te verstoren?” vroeg Athena en glimlachte toen naar Loki en Hel “Ik bedoel, dan maak je dit allemaal kapot. En dan? Wij zijn ook goden, wij herstellen dit en gaan naar jullie kant. Daar richten wij weer schade aan, dan herstellen jullie dat en doen jullie vervolgens weer hetzelfde. Ik bedoel, verzin wat nieuws, dit wordt zo…saai, weet je niet?” Zei de godin verveeld en keek naar de ravage die de Germaanse godin al had aangericht. “Kijk bijvoorbeeld dit nou, dat is toch nergens voor nodig” Loki kon het niet laten om te lachen. 'Maar dat is juist wat we willen toch Hel?' Vroeg hij met een grijns op zijn gezicht. 'Is een oorlog gewoon niet even leuk? je moest eens weten hoe stil het in Asgard is. Mijn broer hunkert gewoon even naar oorlog dus ik doe dit voor hem.' Zei hij daarna. Daarna wendde hij zich tot Hel. 'Al de hele tijd schat.' En met een paar handgebaren stonden er ongeveer een paar honderd schaduwen achter hen. Replica's maar niet van Loki of Hel, gewoon van iemand hier, maar dan met uiterst goede vechtskills. 'Doe je ding schat.' Gniffelde hij en hij stapte een paar passen weg van Hel. Hij liet haar rustig haar gang gaan terwijl hij de twee Griekse goden nauwlettend in de gaten hield.
Terug naar boven Ga naar beneden
Hel

Hel


Aantal berichten : 34
Registratiedatum : 01-11-12

Character sheet
Leeftijd:: onsterfelijk
Groep:: Germanen
Partner:: eww

[EVENT] When ultimates clash [EVENT] Empty
BerichtOnderwerp: Re: [EVENT] When ultimates clash [EVENT]   [EVENT] When ultimates clash [EVENT] Emptyma dec 31, 2012 4:43 pm

Hel keek Athena verveeld aan toen ze begon met haar preek en draaide al snel haar ogen weg. Niets van wat de godin zei drong tot haar door. Ze was zo saai. Hel luistert niet naar saaie dingen. Hel luistert dus niet naar Athena. Ze rolde met haar ogen en trok een mondhoek op. Net toen Athena klaar was, en ze haar mond opende om wat te zeggen, sprak haar vader. 'Maar dat is juist wat we willen toch Hel?" Hel schudde wild met haar hoofd. Haar haren vlogen heen en weer en de godin vond het grappig. Dus deed ze het nog een keer een lachte. 'Is een oorlog gewoon niet even leuk? je moest eens weten hoe stil het in Asgard is. Mijn broer hunkert gewoon even naar oorlog dus ik doe dit voor hem.' Hels ogen versmalden zich. Dit was niet het idee van Thor, of wie Loki ook bedoelde. Dit was háár idee geweest. Maar Hel zweeg, dat leek haar verstandiger. 'Doe je ding schat.' Een duivelse grijns verscheen op Hel haar gezicht. Ze keek over haar schouder. Ja, kijk, Loki begreep haar wel.

Honderd schaduwmannen waren verschenen. Niet monsterlijk verminkt, onherkenbaar of gewoon pikzwart, neen, eerder een kleurloze versie van een of andere willekeurige man. Ze stonden er levenloos te staan. Hel tuitte haar lippen en maakte een giechelend geluidje. Hel draaide zich om naar haar leger toen Loki een stap naar achteren deed. Ze hief haar armen en schreeuwde wat in een dode Noordse taal. De mannen kwamen in beweging. Een grom van Hel deed ze weer stoppen. Een zacht maar ijzingwekkend gelach verliet Hels lippen. Ze draaide zich langzaam weer om. "Om eerlijk te zijn, Athena," begon ze zachtjes te praten, "is dit totaal nutteloos." Ze grijnsde. "Maar het is gewoon zo verschrikkelijk leuk om dingen te verwoesten, daar heb jij geen enkel idee van!" Haar stem was tot een demonisch geluid aangezwollen. "GAAA!" gilde Hel naar haar leger, en zag hoe ze om haar heen op de Griekse goden af liepen. Met een grijns liep ze achter de laatste soldaten aan om voor haar vader halt te houden, hem bij de arm te grijpen, en verder achter het leger aan te lopen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Carmen

Carmen


Aantal berichten : 688
Registratiedatum : 15-08-12
Leeftijd : 29

Character sheet
Leeftijd:: 19
Groep:: Grieken
Partner:: Je ne veux pas mourir toute seule.

[EVENT] When ultimates clash [EVENT] Empty
BerichtOnderwerp: Re: [EVENT] When ultimates clash [EVENT]   [EVENT] When ultimates clash [EVENT] Emptyza jan 12, 2013 12:05 am

Carmen schrok toen ze zag dat Madelène bij Athena stond. Dat kon nooit goed gaan, Madelène haatte haar moeder door en door. Toen ze zag wat er gebeurde, probeerde ze op te staan, maar de duistere godin zat nog steeds op haar benen. Hoe kon ze die van zich afwerpen? Carmen probeerde haar benen op en neer te bewegen, maar het gewicht van de godin was veel te zwaar, zo kon ze niet opstaan. Opeens hoorde Carmen allerlei geluiden, was dat Madelène? Was ze in gevaar, wat had haar moeder gedaan? Wat ze eeuwen geleden gedaan kon hebben, kon ze nu alweer gedaan hebben! Met alle kracht die ze bezat keek ze omhoog en zag ze dat Madelène aan het veranderen was, in het monster dat diep binnen haar zat. Mocht ze haar dat wel noemen, een monster? Nou ja, in ieder geval, in het wezen dat diep in haar van binnen zat. Carmen was minder bang, want ze wist dat Madelène nu de kracht had om mensen uit te schakelen, aan de andere kant was ze niet honderd procent zeker of Madelène nu wel wist wie er goed en wie er niet goed was en zou ze misschien onnodig mensen pijn doen.

Ze zag dat Medusa zich begon te bewegen, haar staart zwiepte richting haar, naar de godin van de duisternis, maar die sprong weg, waardoor de staart keihard op haar been terecht kwam. Carmen gilde, maar de gil was zo hoog dat er bijna geen geluid uit haar keel kwam, wat was er nu met haar been gebeurd? Hoorde ze iets kraken? O God. Carmen zag dat haar beeld bijna zwart werd en ze voelde nog net hoe ze werd opgetild door twee armen. Waren het die van haar moeder of die van Medusa? Ze had geen flauw idee, maar al gauw zag het meisje niet meer dan alleen maar zwart voor haar ogen, zo zwart als de duisternis waarin de twee liepen.

Uiteindelijk werd Carmen weer wakker, ze hoorde nog net wat Medusa zei. Voorzichtig glimlachte ze en voorzichtig kwam ze een beetje overeind. De bonkende koppijn in haar hoofd kon ze niet negeren, het was overduidelijk aanwezig. Heel voorzichtig bewoog Carmen haar benen, gelukkig, niet gebroken. “Ugh…ik ben nog te zwak om op te staan” mompelde ze zachtjes en zag aan het einde van de brandpoort een persoon staan. “Help!” riep ze bezorgd “Tenzij je een slecht persoon bent…” Een aantal seconden later sloeg ze zichzelf voor haar hoofd.
Terug naar boven Ga naar beneden
Isabella

Isabella


Aantal berichten : 16
Registratiedatum : 13-01-13

Character sheet
Leeftijd:: 16
Groep:: Germanen
Partner:: I'm not that innocent.

[EVENT] When ultimates clash [EVENT] Empty
BerichtOnderwerp: Re: [EVENT] When ultimates clash [EVENT]   [EVENT] When ultimates clash [EVENT] Emptyzo jan 13, 2013 7:57 pm

Verhuizen naar Griekenland was het beste wat ze ooit had gedaan. Ze had het helemaal gehad met de kou van het Germaanse grondgebied en was blij dat ze nu eindelijk een beetje warmte om zich heen had. Nou kon Isabella natuurlijk wel het weer beheersen, maar omdat de zon te laten stralen bij de Germanen, dat was niet echt weer…dat was meer het klimaat veranderen en dat kon Isabella niet. En als ze dat wel zou kunnen, dan zou het waarschijnlijk veel te veel kracht gekost hebben. Nee, deze manier was veel praktischer en bovendien wist toch niemand dat Isabella eigenlijk een Germaans meisje was. Niet dat het haar wat uitmaakte, Isabella was toch onpartijdig in de oorlog, ondanks dat ze de dochter van een Germaanse god was. Al was ze de dochter van Odin of Zeus hunzelf zijn, het maakte haar niet uit, deze oorlog had helemaal geen nut en het zou een kwestie van tijd zijn totdat de goden er achter zouden komen.

Isabella liep over een pleintje in Olympia, een prachtig stadje. Dit bedoelde ze nou, dit soort dingen had je ‘thuis’ niet echt. Toch viel ze wel erg op in haar t-shirtje en kapotte legging met zwarte Vansjes eronder. Maar dat deed ze thuis ook altijd al, dus dat maakte niet zo heel veel uit. Isabella streek zachtjes over de stof van haar bandana en keek of hij nog goed zat. Er was een of ander evenement aan de hand in het stadje en Isabella wilde daar gaan kijken, ze was benieuwd of ze misschien wat nieuwe mensen kon ontmoeten of misschien wat kon leren over de Griekse cultuur. Het was natuurlijk een hele cultuurschok toen ze van het koude noorden naar het warme zuiden vertrok. Isabella had alles en iedereen achtergelaten om hier naar toe te vertrekken: haar vrienden, haar familie. De Germaanse goden zouden wel kwaad over haar spreken. Het interesseerde haar niet, alleen wat de god Thor van haar dacht, maar dat was haar vader. Toch had ze een tijd lang niets meer van hem gehoord, dus hij zou het wel niet erg vinden. Geen nieuws is goed nieuws, toch?

Het meisje liep naar een plaatselijk kraampje en viste er een zonnebril uit. “Hoeveel kost deze?” vroeg Isabella aan de verkoopster en de verkoopster wees op het bordje. Ze knikte en viste haar portemonnee uit haar bh. Ze gaf wat muntstukken aan de verkoopster en stopte de portemonnee weer terug. De zonnebril zette ze op haar gezicht en bekeek de verdere kraampjes op het pleintje. Het meisje besloot dat het tijd was om naar het evenement te gaan, omdat er misschien wel een sluitingstijd om het evenement zat en stiekem wilde Isabella het toch wel graag eventjes meemaken. “Pardon meneer, waar kan ik het bekende evenement vinden? Ik ben van buiten de stad, dus ik ben niet zo bekend in deze stad en met het evenement zelf” blufte Isabella en glimlachte. De man knikte en lachte: “Het zijn de Spelen, meisje, het belangrijkste feest van het jaar! Het is die straat door en dan een paar keer rechts, maar als je dit steegje doorgaat, dan ben je er sneller” Isabella bedankte de man en liep naar het steegje.

De Spelen? Sjonge, dat was erg bijzonder. Isabella liep het steegje door, maar hoorde verderop geschreeuw en ban gegil. “Germaanse goden!” “Ze zetten de boel op stelten!” Germaanse goden? Dat moest Isabella weten! Het Germaanse meisje begon te rennen en kwam uiteindelijk uit bij het stadion. Het weer was veranderd, maar zij had er niets mee te maken. Hoe kon dat? Toen keek ze omhoog naar de tribunes en zag een paar Germaanse goden, die ze herkende als Loki en Hel, en zag een paar andere mensen. Ze herkende ze niet. Het weer was heftig omgeslagen en Isabella keek naar de lucht. Ze stak haar handen omhoog en al gauw kwamen er een paar zonnestralen door de zwarte wolken. Isabella glimlachte en keek toen naar de mensen op de tribune. Daar zag ze een jongetje zitten! Het jongetje zat klem tussen twee traptreden en ze haastte zich naar het jongetje toen. Normaal gesproken gaf Isa niet om andere mensen, maar ze kon dit jongetje niet aan zijn lot overlaten. “Kom maar knul, pak mijn hand!” zei ze en glimlachte. Het jongetje pakte dankbaar haar hand en rende toen gauw weg. Toen keek Isabella weer omhoog naar de goden en godinnen. Wat was er aan de hand? Ze besloot zich stil te houden.
Terug naar boven Ga naar beneden
Apollo

Apollo


Aantal berichten : 346
Registratiedatum : 21-07-12

Character sheet
Leeftijd:: Uiterlijk achter in de 20. Maar is onsterfelijk.
Groep:: Grieken
Partner:: I'm such a player.

[EVENT] When ultimates clash [EVENT] Empty
BerichtOnderwerp: Re: [EVENT] When ultimates clash [EVENT]   [EVENT] When ultimates clash [EVENT] Emptyza jan 19, 2013 5:10 pm

Met een gepijnigd gezicht keek hij in de spiegel. Hij zag er vermoeid uit. Hij had hoofdpijn, het soort hoofdpijn dat hij kreeg als hij een voorspelling niet kon doorgronden. Er was iets aan de hand, maar hij wist niet wat. Athena zou misschien antwoorden hebben. Apollo besloot haar op te zoeken. Sierlijk als hij was leunde hij tegen de zware deur van zijn slaapkamer aan zodat het zich opende. Met stevige passen liep hij de gangen door richting de vertrekken van Athena. Zijn muzikale roffel op haar deur leverde geen antwoord op, dus maakte hij de deur open. Ze was er niet. Verbaasd keek Apollo nog eens goed binnen. Zou Athena iets hebben geweten wat hij niet wist, en dat nu uit willen zoeken? Op slag was de zonnegod zijn hoofdpijn vergeten en snelde richting de troonzaal. Geen lol zonder mij, Athena, dacht hij en grijnsde. Ah, daar was zijn vader.

"Athena is naar de Spelen, Apollo," had Zeus geantwoord toen Apollo hem had gevraagd waar Athena was. "Dat zou jij ook moeten doen, deze tijd van het jaar is bestemd voor feest, niet voor oorlog." Geweldig. Had hij weer. Het hele jaar was zijn vader chagrijnig, en nu was er eens écht wat aan de hand en nu wilde hij nergens wat van weten. Nou, dan zou Apollo zelf er maar wat aan gaan doen. Terwijl Apollo richting de poorten van het paleis liep overdacht hij alles. Misschien, heel misschien was er wel gewoon niets aan de hand en had zijn vader gelijk. Misschien moest hij maar eens wat lol gaan maken op de spelen. Apollo had nog geen voet buiten het paleis gezet of hij ging al op in het niets, met een flits natuurlijk. Always be fabulous.

Hij verscheen in eenzelfde flits op het sportterrein als waarin hij was verdwenen op de Olympus. Apollo had meteen in de gaten dat er iets goed mis was. Het was donker, stil, en koud. Het was zo koud.. Apollo huiverde. Het was te koud voor korte mouwen, zelfs als de weersomstandigheden normaal waren. Een ijzingwekkende lach haalde hem met een ruk uit zijn zelfmedelijden. Hij zag niets, hij was te ver van het geluid verwijderd. Apollo schudde zijn hoofd. Hij had de situatie al wel door. De Germanen vielen hen aan, nu Griekenland op zijn kwetsbaarst was door de spelen. De god begon te rennen. Een verdwaalde zonnestraal deed hem stilstaan en verbaasd omhoog kijken. Waar kwam dat vandaan? Even geleden leek het er niet op alsof het snel zou opklaren. Nu dreven de donkere wolken echter uit elkaar in behoorlijk tempo. Hij was er blij mee. Hij voelde zich altijd sterker in zonlicht.

Het oogverblindend witte gewaad van Athena viel hem op doordat de zon de kleur reflecteerde. Hij moest echt eens met haar praten over wat ze droeg, wit kon écht niet in deze tijd van het jaar. Hoofdschuddend rende hij door. Toen hij dichtbij genoeg was om alles te kunnen overzien merkte hij dat zijn zusje niet alleen was. Er stond iemand naast haar, iemand in het zwart gekleed. Apollo dacht dat zijn hart het begaf. God, het was Hades. Als hij aan iemand een hekel had.. Nouja, hij moest er maar mee leven. Hades stond per slot van rekening aan hun kant. Toen viel Apollo nog niets veel ergers op. Achter Hades en Athena stonden twee Germaanse goden. Loki en Hel. Je kon zeggen wat je wil, maar Zeus had zijn kinderen wel goed opgevoed, inclusief onderwijs over andere godenfamilies. Dit beviel hem totaal niet. Loki was gevaarlijk, maar Hel.. Dat was degene die het meest vreeswekkend was. De godin liet de rillingen over zijn rug lopen.

Wapengekletter klonk, en Apollo keek verschrikt in de richting waar het vandaan kwam. Een leger doden, of tenminste, zo leek het, kwam aanmarcheren. Best wel angstaanjagend, moest Apollo toegeven. Snel schoot hij naar voren en duwde Hades aan de kant om naast Athena te gaan staan. "Nou zussie, begin de pret niet zonder mij," grijnsde hij vol valse moed. Een kleine schittering in zijn ooghoek leidde hem af. Een meter of tien van hen vandaan stond een meisje, half verscholen achter een tribune. Belangrijker was, het meisje had haar handen naar de hemel geheven. Apollo maakte een aantekening in zijn geheugen en schatte de situatie in waarin de Grieken zich bevonden. De twee duistere Germaanse goden hadden een leger dat hun kant op kwam, en Apollo merkte een half zo groot leger op dat aan hun kant achter Hades stond. Dit gingen ze verliezen. Apollo's blik schoot richting het meisje. In een flits stond hij achter haar. "Jij," begon hij, niet erg onvriendelijk toen hij zijn hand op haar schouder legde. "Vertel maar."
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud





[EVENT] When ultimates clash [EVENT] Empty
BerichtOnderwerp: Re: [EVENT] When ultimates clash [EVENT]   [EVENT] When ultimates clash [EVENT] Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
[EVENT] When ultimates clash [EVENT]
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Eternal :: Midgard » :: Grieks Grondgebied :: Olympia-
Ga naar: