Untold was the pain I faced when you left me

Onderwerp: Untold was the pain I faced when you left me za apr 13, 2013 8:26 pm

_{In mijn bleke handen omklemde ik het zware, koude zilver van een helm. Een helm, zo kostbaar, dat ik hem al jaren weggeborgen had zodat niemand hem ook maar zou vinden. Desondanks dat hij de drager en zichzelf onzichtbaar kon maken, kon hij dat niet met plaatsen of dergelijke.. Of gewoon, alleen het voorwerp, om verborgen te blijven voor ieder die niet gewenst was. De tijd dat ik dit had gedragen was zo lang geleden.. Alleen het gevoel onder mijn vingertoppen was merkwaardig. De tekeningen die er ingekerfd waren beelden de dingen af die ik had gedaan, gemaakt door de cyclopen en de alziende die te toekomst al voorspeld had. De titanen tegen de Olympiërs, we hadden gewonnen door mij. Sommigen beweerden door Zeus, omdat hij het bevel gegeven hadden de eenogige monsters te bevrijden. Maar had hij het zelf gedaan? Hij durfde niet eens af te dalen in de diepten van Tartarus.. En nu vroeg Persephone me om mezelf in schande bij hem te zetten, ziek werd ik ervan. Mijn maag keerde al om wanneer ik er slechts aan dacht...

Ik wachtte tot mijn kans er was om ongehinderd binnen te komen in de paleizen. Ik was naar de berg afgezakt met de helm der onzichtbaarheid op, maar dat wou niet zeggen dat ik niet op moest letten voor de andere Goden. Gelukkigen konden zelfs zij mij niet in het oog krijgen, het was het ideale wapen die speciaal voor mij gesmeed was. Hier zou ik zelfs Zeus mee kunnen van de troon stoten in no-time, als ik dat wou met alle risico's van dien. Ik betrad de troonzaal al snel zonder ontdekt de worden, Zeus zat zelfs te flikflooien met zijn bediendes nu niemand - zelfs Hera niet - hem zag. Ik trok een vies gezicht, maar hield mijn grimas toen weer strak in de prooi toen ik de helm afzette en verscheen. Kreten stegen op van de bediendes toen ze me in het oog kregen, normaal waren ze al lang weggevlucht toen ze me zagen naderen. Ergens verder in de zaal viel een schaal op de grond, het gekletter weergalmde door de zaal. Normaal zou ik moeten knielen, ik deed het niet en klemde de helm stevig onder mijn arm tegen mijn zij aan. De zwarte cape die ik aangetrokken had om te rijzen bedekte de grond om mijn voeten waar die neerviel. "Zeus."}

_{Het was nu al een paar dagen geleden dat Hades me had gevonden in Kreta, en ik had het weer nog niet zien verslechteren. Met een zucht was ik neer gestreken aan een tafeltje, waarna Hermes naar me kwam. ''Gaat het?'' mompelde hij? Ik knikte. ''Hades gaat het dus niet doen meer denk ik.. Dus dit was het eind.'' mompelde ik zachtjes. Gelijk daarop hoorde ik een bliksem in slaan en geschrokken keek ik om. ''Het was net nog stralend weer..'' mompelde Hermes en mijn gezicht klaarde op. ''Ik moet gaan Hermes. Naar de Olympus. Breng me er heen! Nu!'' riep ik blij terwijl ik omhoog kwam. Ik liep naar de bar toe en deelde mee dat ik nu een dag vrij moest nemen, familiezaken. De vrouw knikte en al snel was ik met Hermes in de Olympus. Ik sloop het kasteel binnen en hoorde de stemmen van Zeus en Hades al mompelen. ''Wát?'' bulderde mijn vader en ik kromp even in elkaar. Enig zins nieuwschierig schuifelde ik naar de zaal toe en bleef aan de deur luisteren.}

_{"Wát?!" Bulderde Zeus zodra hij mij in het oog kreeg. Het moment ervoor sloeg de bliksem bijna in in de tempel tegenover het paleis, maar ik had geen vin verroert. Ik had nooit een krimp gegeven tijdens een van zijn woede-uitbarstingen, en dat was ik ook zeker niet van plan. Ik duwde mijn nagels in de groeven op de helm om hem steviger vast te houden en om kalm te blijven. Zijn ogen stonden furieus en dwongen me te knielen. Ik sloeg mijn cape even naar achteren zodat ik kon doen wat hij van me vroeg en boog mijn hoofd. Het duurde even voor hij bedaarde, maar uiteindelijk gaf hij me toch spreekrecht. "Ik kom om iets op te biechten, Zeus.." Hij ging zenuwachtig op zijn troon zitten en hield zijn gezicht in de plooi terwijl hij gebaarde verder te gaan. "Op verzoek van je dochter kom ik de waarheid vertellen over het laatste voorval met die dolk." Hij wist gelijk waarover ik sprak en ik zag de nieuwsgierigheid op zijn gezicht groeien. "Zoals je hoogstwaarschijnlijk weet was ik onlangs jarig, normaal vier ik dat niet maar dit jaar zonden jullie weer eens cadeaus en Kore drong aan om ze te openen. Daar zat onder andere een cadeau in van Demeter, de dolk van vader die normaal mijn erfgoed is. Ik wist dat ze me hem nog schuldig was, natuurlijk hecht je waarde aan zo'n ding dus ik bewaarde hem onder mijn hoofdkussen. 's Ochtends bekeek ik het ding nog eens, maar vergat hem op te bergen en daardoor stortte je dochter zichzelf in het zwaard. Een ongeluk dus." Ik eindigde mijn verhaal en hoopte nu maar dat de storm niet groter werd..}

_{"Ik kom om iets op te biechten, Zeus.." hoorde ik Hades zijn stem eindelijk na een lange stilte. "Op verzoek van je dochter kom ik de waarheid vertellen over het laatste voorval met die dolk." Weer viel er een korte pauze, en nieuwschierig ging ik wat dichter bij de deur staan, teleurgesteld dat ik hun gezichten niet kon zien. "Zoals je hoogstwaarschijnlijk weet was ik onlangs jarig, normaal vier ik dat niet maar dit jaar zonden jullie weer eens cadeaus en Kore drong aan om ze te openen. Daar zat onder andere een cadeau in van Demeter, de dolk van vader die normaal mijn erfgoed is. Ik wist dat ze me hem nog schuldig was, natuurlijk hecht je waarde aan zo'n ding dus ik bewaarde hem onder mijn hoofdkussen. 's Ochtends bekeek ik het ding nog eens, maar vergat hem op te bergen en daardoor stortte je dochter zichzelf in het zwaard. Een ongeluk dus." Het was voor een moment stil, maar ik hoorde de storm aanwakkeren buiten. Ik beet op de binnenkant van mijn wang terwijl ik luisterde of er nog antwoord ging komen van mijn vaders kant. ''Je hebt.. Een dolk.. Achtergelaten bij een slapend iemand? Mijn dochter nog wel?!'' hoorde ik Zeus uiteindelijk korzelig zeggen. ''En wat moet ik nu met deze informatie? Moet ik zeggen dat het dan wel goed is dat ze zich verwond heeft en dat je haar nog steeds kan hebben voor een kind? Waar ik trouwens nog steeds het helemaal niet mee eens ben.'' sprak de man en hij begon steeds harder te praten. Zenuwachtig draaide ik een pluk haar rond mijn vingers, wachtend op wat er verder zou gebeuren. Als het uit de hand zou lopen zou ik wel naar binnen rennen..}

_{Ik hoorde het onheilspellende gerommel van donder gepaard met bliksem steeds luider worden, alsof het dichterbij kwam terwijl de man die dit alles veroorzaakte recht voor me zat. Ik richtte mijn blik afwachtend terug naar de betegelde vloer - ik kende de gebruiken goed - en telde de tegels maar verloor al snel de tel omdat ze microscopisch klein waren. "Je hebt.. Een dolk.. Achtergelaten bij een slapend iemand? Mijn dochter nog wel?!" Antwoordde hij nors. "En wat moet ik nu met deze informatie? Moet ik zeggen dat het dan wel goed is dat ze zich verwond heeft en dat je haar nog steeds kan hebben voor een kind? Waar ik trouwens nog steeds het helemaal niet mee eens ben." Hij sprak steeds luider en luider, ik keek op met een blik die niets loste in mijn ogen. "Ik wist dat je het niet veilig vond en daarom loog ik, ja, om te voorkomen dat je haar bij mij weg zou halen om die reden." Op die tweede vraag en die derde antwoordde ik bewust niet. "Liegen zodat ik haar om die reden niet bij je weg zou halen.." herhaalde hij. "En daarom zei je dat je haar zélf neergestoken had?! Waarom beweerde je dan dat je haar niet nodig had, ik snap er niets meer van!" Ik rolde met mijn ogen en zuchtte omdat hij zo traag van begrip was. "Jullie haalden haar natuurlijk bij mij weg, ja.. Dat wou ik niet, maar het was zo dus ging ik af en toe naar het huis van Demeter om de foto's te bekijken. Ze zagen me nooit, echter die ene keer kwamen Hermes en Kore vroeger naar huis.. En daar moet ik het nog steeds met je over hebben, want ik zweer je dat ik niet akkoord ben dat hij zomaar aan d'r zit als ik er niet ben! Maar dat terzijde, ik moest dus weer wat verzinnen.. Ik kon niet zeggen dat ik er voor haar was, dus loog ik dat er was voor Demeter en toen moest ik weer iets verzinnen. Toen bedacht ik dus dat scheiden en mijn enige eis het kind, die ik dus voor geen goud ter wereld wil. Ik mag er nog niet aan denken." Ik kwam langzaam overeind bij die conclusie en keek hem met een egale blik aan, wachtend op wat hij nog te zeggen had.}

_{"Ik wist dat je het niet veilig vond en daarom loog ik, ja, om te voorkomen dat je haar bij mij weg zou halen om die reden." klonk Hades zijn stem, en ik kon mijn vader zo'n beetje horen ademen. "Liegen zodat ik haar om die reden niet bij je weg zou halen.." herhaalde mijn vader hem, en ik kon de onbegrip horen. "En daarom zei je dat je haar zélf neergestoken had?! Waarom beweerde je dan dat je haar niet nodig had, ik snap er niets meer van!" klonk het en ik grinnikte even. Soms was hij zo dommig dat hij lachwekkend werd. "Jullie haalden haar natuurlijk bij mij weg, ja.. Dat wou ik niet, maar het was zo dus ging ik af en toe naar het huis van Demeter om de foto's te bekijken. Ze zagen me nooit, echter die ene keer kwamen Hermes en Kore vroeger naar huis.. En daar moet ik het nog steeds met je over hebben, want ik zweer je dat ik niet akkoord ben dat hij zomaar aan d'r zit als ik er niet ben! Maar dat terzijde, ik moest dus weer wat verzinnen.. Ik kon niet zeggen dat ik er voor haar was, dus loog ik dat er was voor Demeter en toen moest ik weer iets verzinnen. Toen bedacht ik dus dat scheiden en mijn enige eis het kind, die ik dus voor geen goud ter wereld wil. Ik mag er nog niet aan denken." hoorde ik Hades zeggen en ik balde mijn vuisten. ''Ik wist het!'' riep ik en geschrokken sloeg mijn hand voor mijn mond. ''Persephone?'' zei mijn vader met een zucht en ik kwam langzaam overeind. ''Nee?'' piepte ik en ik zette al een stapje achteruit. ''Persephone kom binnen. Het gaat toch over jou.'' klonk het en twijfelend liep ik naar binnen. Ik zag Hades tegenover mijn vader staan en keek even ze schichtig aan. ''Maar goed. Even samengevat. Je loog om haar weg te drijven omdat je niet wou dat ze weg werd gehaald, en verzon toen een leugen over het geen wat je het minst wil om haar weer terug te krijgen?'' sprak mijn vader en hij keek mij toen aan. ''Klopt dit?'' Ik haalde mijn schouders op en staarde naar de vloer. Ik voelde me altijd zo opgelaten als hij me vragen ging stellen die over mij en Hades gingen. ''Wat ik heb gehoord klopt..'' mompelde ik en mijn vader knikte met een zucht. ''En nu?'' zei hij toen maar en keek naar Hades.}

_{Ik omklemde nog steeds de helm onder mijn rechterarm. De typische hellenistische stijl was zo mooi, de authentieke, zwarte verenband was nog steeds intact. "Ik wist het!" Hoorde ik plots iemand roepen, en dat was overduidelijk niet Zeus want het was een vrouwenstem. Het klonk als Persephone, natuurlijk zou ze luisteren als ze er eenmaal was. "Persephone?" Zeus had het ook gehoord. "Persephone kom binnen. Het gaat toch over jou." Ik draaide me even om zodat ik haar naar binnen kon zien schuifelen en draaide me toen weer naar Zeus, mijn blik met een grijns stevig gericht op de vloer voor me. "Maar goed. Even samengevat. Je loog om haar weg te drijven omdat je niet wou dat ze weg werd gehaald, en verzon toen een leugen over het geen wat je het minst wil om haar weer terug te krijgen?'" Ik knikte. "Klopt dit?" vroeg hij nog eens aan Persephone, maar ik kon niet zien wat ze deed aangezien ik me niet omdraaide. Ze zei in ieder geval geen woord.. "Wat ik heb gehoord klopt.." klonk er toen ze eindelijk haar mond opende. "En nu?" Vroeg Zeus vervolgens. Ik wachtte even en wierp een blik op Kore, om vervolgens weer naar haar vader te staren. "Wel, ik wou graag nog even dat gedoe met die stomme bastaardzoon van je bespreken. Je weet dat onder de huwelijkseisen van je dochter stond dat hij kon langskomen wanneer ze wou, áls ik daar toestemming voor gaf en het is inmiddels wel al duidelijk dat ik die toestemming niet meer wil verlenen." Het kon me niet schelen dat ze aanwezig was bij het gesprek.}

_{Hades was even stil, waarna hij een blik op mij wierp voor hij weer naar mijn vader keek. "Wel, ik wou graag nog even dat gedoe met die stomme bastaardzoon van je bespreken. Je weet dat onder de huwelijkseisen van je dochter stond dat hij kon langskomen wanneer ze wou, áls ik daar toestemming voor gaf en het is inmiddels wel al duidelijk dat ik die toestemming niet meer wil verlenen." zei hij en mijn mond zakte open. Ik zette mijn handen in mijn zij en keek Hades fel aan. ''Nee, mijn voorwaarde was dat ik Hermes mocht uitnodigen wanneer ik wou, alleen het van te voren moest melden aan je. Er is niks gezegd over toestemming!'' zei ik op felle toon en ik keek hem berispend aan. ''En daarbij was hij de enige die me echt steunde na alles wat jij me hebt aangedaan. Hij heeft voor me gezorgd die maanden, en afgelopen weken.'' zei ik en ik sloeg mijn armen over elkaar heen. Ik hoorde mijn vader diep zuchtten en ik zag dat hij zijn hand over zijn gezicht haalde. ''Kore, Persephone.. In godes naam die dubbele naam van jou is te moeilijk.'' mopperde hij. ''Liefje. Nee wacht. Vecht het zelf maar uit.'' zuchtte hij.}

_{Ik voelde de ruzie al aankomen, en eerlijk gezegd vond ik het gewoon heerlijk. Ik kon er niet bij om voor één keer alles gewoon in orde te hebben, dat kon niemand toch ooit volhouden? Waarom zou alles perfect moeten zijn.. "Nee, mijn voorwaarde was dat ik Hermes mocht uitnodigen wanneer ik wou, alleen het van te voren moest melden aan je. Er is niks gezegd over toestemming!" Siste Kore fel. "En daarbij was hij de enige die me echt steunde na alles wat jij me hebt aangedaan. Hij heeft voor me gezorgd die maanden, en afgelopen weken." Ik draaide me boos om naar haar en stak mijn vinger op om te gebaren dat ze moest zwijgen, maar volgens mij was ze net uitgepraat. "Oh ja, ik snap het nu hoor. Steunen met zijn tong zeker!" Bromde ik terug en richtte mijn aandacht weer op Zeus, waarbij ik gebaarde dat ik écht niet de schuldige was. "Kore, Persephone.. In godes naam die dubbele naam van jou is te moeilijk." Mopperde Zeus en ik wíst gewoon dat hij haar een preek zou geven omdat hij wist dat ik gelijk had. "Liefje. Nee wacht. Vecht het zelf maar uit." Mijn mond viel verontwaardigd als ik was open, ik gebaarde met mijn handen van hem naar haar en terug. "Wat?! Dit ga je toch niet menen.. Die jongen is een carwasher op het gebied van vrouwen en dan duld je dat hij flikflooit met je dochter, nota bene zijn halfzus!" Ik richtte me weer tot Kore en keek haar woedend aan. "Je hebt zelf nog gezegd dat ik gelijk had omtrent die schurftige hond. Je kan je onmogelijk verdedigen! Dit is de tweede keer dat hij jou zomaar kust en je verwacht dat ik gewoon maar toekijk omdat hij vanzelf wel stopt of zo? Je hebt hem niet eens duidelijk gemaakt dat je het niet wilt! Nu is het nog zoenen maar oh wee als die jongen meer wilt. Kom maar niet janken als hij aan je zat." Siste ik.}

_{Hades draaide zich boos naar me om, en stak zijn vinger op als teken dat ik stil moest zijn. "Oh ja, ik snap het nu hoor. Steunen met zijn tong zeker!" bromde hij kwaad, en hij keek naar Zeus om zijn gelijk te krijgen. Ik zag hoe zijn mond open zakte naar mijn vaders uitspraak van verontwaardiging, waarna hij in onbegrip gebaarde. "Wat?! Dit ga je toch niet menen.. Die jongen is een carwasher op het gebied van vrouwen en dan duld je dat hij flikflooit met je dochter, nota bene zijn halfzus!" riep hij naar Zeus, om zich daarna woedend naar mij te keren. "Je hebt zelf nog gezegd dat ik gelijk had omtrent die schurftige hond. Je kan je onmogelijk verdedigen! Dit is de tweede keer dat hij jou zomaar kust en je verwacht dat ik gewoon maar toekijk omdat hij vanzelf wel stopt of zo? Je hebt hem niet eens duidelijk gemaakt dat je het niet wilt! Nu is het nog zoenen maar oh wee als die jongen meer wilt. Kom maar niet janken als hij aan je zat." siste hij en ik beet mijn kaken op elkaar. ''Ik heb hem zo vaak gezegd dat ik niet meer wil, omdat ik van jou hou Hades.'' siste ik en ik haalde even diep adem om niet mijn kalmte te verliezen. ''En ik zei dat je gelijk had omdat je dat hebt. Als hij meer wil zou ik me met geen mogelijkheid kunnen verdedigen.'' Ik keek hem kalm aan en beet op mijn lip. ''Maar die eerste keer met kerst was echt een ongeluk. Die tweede kus van hem kan ik niet goed praten. En daarbij, ik weet dat het mijn halfbroer is, maar jij bent mijn oom dus dat is even raar!'' riep ik. Ik kon het niet meer, ik kon niet mijn kalmte bewaren. ''Maar jij kán het maar niet los laten. Heb je soms een minderwaardigheidscomplex gekregen van die jongen? Met wie lig ik nou uiteindelijk in één bed? Niet met Hermes dacht ik zo. Nee met jóu. Omdat ik van jóu HOU!'' riep ik woedend en ik staarde naar hem.}

_{"Ik heb hem zo vaak gezegd dat ik niet meer wil, omdat ik van jou hou Hades." siste ze woedend. "En ik zei dat je gelijk had omdat je dat hebt. Als hij meer wil zou ik me met geen mogelijkheid kunnen verdedigen. Maar die eerste keer met kerst was echt een ongeluk. Die tweede kus van hem kan ik niet goed praten. En daarbij, ik weet dat het mijn halfbroer is, maar jij bent mijn oom dus dat is even raar!" Ik snoof even geamuseerd en staarde toen weer voor me uit, recht in de ogen van Zeus, maar ik bleef luisteren.. dat wel. "Maar jij kán het maar niet los laten. Heb je soms een minderwaardigheidscomplex gekregen van die jongen? Met wie lig ik nou uiteindelijk in één bed? Niet met Hermes dacht ik zo. Nee met jóu. Omdat ik van jóu HOU!" Ze riep nu, haar kalmte was met de noorderzon verdwenen. Ik draaide mijn hoofd in een ruk naar d'r om en keek haar recht aan. "Je weet goed genoeg wat er de laatste keer tussen ons gebeurd is, Kore, of zal ik zeggen wat er niet gebeurd is!" Het leek wel of Zeus compleet verdwenen was en we niet liepen te brullen in een overvol paleis vol goden. Ze wisten toch al allemaal van de problemen tussen ons, wat maakte het uit? "Ik ben jouw spelletjes helemaal zat! Als je van me houdt, wordt het hoog tijd dat je dat eens laat zien! Want ik toon het wel, als echtgenoot wil ik namelijk niet dat iemand zomaar aan mijn vrouw zit.. Ongeluk of niet. Toen Amphitrite zo bovenop me zat heb je haar meteen afgeranselt, en nu verwacht je dat ik dat niet doen mag met Hermes - ná twee keer zelfs?! Dat is toch absurd!"}

_{Hij draaide zijn hoofd met een ruk weer bij, zodat hij me recht aan kon kijken. "Je weet goed genoeg wat er de laatste keer tussen ons gebeurd is, Kore, of zal ik zeggen wat er niet gebeurd is!" riep hij en ik verstijfde even, hopend dat hij niet uitgebreid ging vertellen wat er in Atlantis net niet was voorgevallen. "Ik ben jouw spelletjes helemaal zat! Als je van me houdt, wordt het hoog tijd dat je dat eens laat zien! Want ik toon het wel, als echtgenoot wil ik namelijk niet dat iemand zomaar aan mijn vrouw zit.. Ongeluk of niet. Toen Amphitrite zo bovenop me zat heb je haar meteen afgeranselt, en nu verwacht je dat ik dat niet doen mag met Hermes - ná twee keer zelfs?! Dat is toch absurd!" Ik kreeg eventjes een klein glimlachje rond mijn lippen maar schudde mijn hoofd toen weer zodat ik boos o phem kon worden. ''Dat komt omdat jij niet haar van je af kon werpen omdat je teveel gedronken had! En als Hermes zich echt een keer op me zal werpen ben je er ook niet bij. Want dat zal dan hier gebeuren. Niet in de onderwereld. Je kan me niet overal beschermen Hades, hoe graag je ook zou willen..'' zei ik en naar mate ik verder praatte klonk ik steeds minder fel. Ik haalde even een hand door mijn haar heen en zuchtte. ''En ik ga Hermes niet proberen goed te praten, want wat hij deed was fout, maar je had me eigenlijk geloosd.. Dus ik kan hem begrijpen. Ook al keur ik het niet goed.'' ratelde ik door en ik keek hem weer aan. ''Het spijt me. Echt waar.. Maar Hermes is zo'n beetje mijn enige vriend..''}

_{Er verscheen een kleine glimlach op haar gelaat, die al snel weer verdween. "Dat komt omdat jij niet haar van je af kon werpen omdat je teveel gedronken had! En als Hermes zich echt een keer op me zal werpen ben je er ook niet bij. Want dat zal dan hier gebeuren. Niet in de onderwereld. Je kan me niet overal beschermen Hades, hoe graag je ook zou willen.." Ik keek haar lang aan, ze sprak minder fel naarmate ze verder praatte. "Maar dat is wel mijn taak." Ik staarde weer naar de vloer die het gangpad vormde en zuchtte. "En ik ga Hermes niet proberen goed te praten, want wat hij deed was fout, maar je had me eigenlijk geloosd.. Dus ik kan hem begrijpen. Ook al keur ik het niet goed. Het spijt me. Echt waar.. Maar Hermes is zo'n beetje mijn enige vriend.." Ik zuchtte en omklemde de helm weer met beiden handen. "Ik denk er over na." Sprak ik simpel en zette de helm op. "En nu ga ik terug naar de onderwereld." Ik gebaarde nog even een laatste groet met twee vingers aan mijn voorhoofd en draaide me toen om met de helm volledig op zodat ik onzichtbaar weg kon gaan.}

_{"Maar dat is wel mijn taak." had hij gemompeld met een zucht. Hij liet weer een zucht klinken en omklemde zijn helm met beide handen. "Ik denk er over na." zei hij simpel en zette zijn helm op. "En nu ga ik terug naar de onderwereld." zei hij nog en gaf een afscheidsgebaar voor hij verdween. Ik zuchtte en draaide me om naar mijn vader. ''Ik snap soms niks van die vent.'' zuchtte hij en ik rolde met mijn ogen. ''Vertel mij wat. Hij doet het alleen maar omdat hij zo van me houdt en me wil beschermen.'' zei ik en ik keek hem aan. ''En je weet heel zeker dat je echt de rest van je leven met die vent wil doorbrengen? Ik heb nog steeds de macht om jullie te scheiden.'' bood hij aan en ik schudde met een glimlach mijn hoofd. ''Ik weet dat hij van me houdt. En ook al zullen we de helft van de tijd ruzie hebben, het komt wel weer goed uiteindelijk. We horen bij elkaar. En wil je alsjeblieft tegen Hermes zeggen dat hij niet aan een getrouwd vrouw kan zitten? Ik vind het onprettig, hij is een vriend en ik wil nooit meer dat oncomfortabele gevoel hebben.'' zuchtte ik en hij knikte. ''Ik spreek wel met hem.'' mompelde hij en ik knikte met een glimlach. ''Goed. Dan ga ik nu snel naar de Onderwereld. Dag papa.'' zei ik met een glimlach en duwde een kus op zijn wang. Snel rende ik naar binnen en pakte mijn paarden en span, om de terug tocht te maken naar de onderwereld.}

» Pain`s more trouble than all is worth
» Happy is the heart that still feels pain