There's no going back

Hij keek me aan, en leek te begrijpen wat ik zei. "Maar je kan wel een kind van een ander krijgen." zei hij toen en ik keek hem met een rare blik aan. ''Waarom zou ik een kind van een ander willen?'' zei ik en ik schudde mijn hoofd. ''nee, dat zit er niet in..'' zuchtte ik.

Ze keek me met een rare blik aan, alsof ze het totaal vreemd vond dat ik het überhaupt al voorstelde. "Waarom zou ik een kind van een ander willen?" Zei ze onbegrijpend, haar hoofd schuddend. "Nee, dat zit er niet in.." Ze zuchtte. Ik keek haar lang aan en trok een wenkbrauw op. "Omdat je graag kinderen wilt. Waarom zou ik je dwarsbomen als ik dat weet? We zijn toch niet meer getrouwd.. En ik zou het zelfs voorstellen als we het wel waren." Murmelde ik, van haar wegkijkend terwijl ik mijn armen voor mijn borst kruiste.

Hij keek me lang in stilte aan en trok toen een wenkbrauw langzaam op. "Omdat je graag kinderen wilt. Waarom zou ik je dwarsbomen als ik dat weet? We zijn toch niet meer getrouwd.. En ik zou het zelfs voorstellen als we het wel waren." zei hij, zijn stem afzwakkend toen hij het einde van zijn zin naderde. Hij keek me al niet meer aan en had zijn armen over zijn borst gekruist. ''Dat maakt niet uit. Dan is het niet meer hetzelfde..'' zei ik en ik keek hem aan. ''Ik moet gewoon het feit verwerken dat ik geen kinderen zal krijgen.'' zei ik en sloeg kort mijn ogen neer.

"Dat maakt niet uit." Sprak ze simpel, me kort aankijkend. "Dan is het niet meer hetzelfde.. Ik moet gewoon het feit verwerken dat ik geen kinderen zal krijgen." Ze sloeg haar ogen neer naar de grond en het zag er niet naar uit dat ze nog snel op zou kijken. "Jawel, je bent een gezonde vrouw en het is normaal dat je kinderen wilt Kore. Ik wil niet de persoon zijn die je daarvan weerhoudt." Ik keek haar doodserieus aan. "En je moet je er ook niet tegengehouden door worden. Ik vind het helemaal prima."

"Jawel, je bent een gezonde vrouw en het is normaal dat je kinderen wilt Kore. Ik wil niet de persoon zijn die je daarvan weerhoudt." Toen ik naar hem op keek zag ik dat hij een bloedserieuse blik op zijn gezicht had. "En je moet je er ook niet tegengehouden door worden. Ik vind het helemaal prima." Ik schudde mijn hoofd. ''maar zoals ik al zei, ik wil het niet. Ik wil niet van iemand anders een kind hebben.'' zei ik rustig.

Ze schudde vastbesloten haar hoofd. "Maar zoals ik al zei, ik wil het niet." Ze bleef er helemaal kalm bij. "Ik wil niet van iemand anders een kind hebben." "Ok." Antwoordde ik haar om vervolgens diep adem te halen. "Ok." Herhaalde ik. Ik zweeg en keek haar aan. Ik stond nog steeds met mijn armen voor mijn borst gekruist in het midden van de gang. Ik had geen idee wat ik nu zeggen moest. Ik had het nooit op kinderen gehad en nu voelde ik me er rot over en had ik zelf een dochter. Die hele voorspelling gaf me de rillingen.

Hij haalde diep adem en stemde twee keer toe met wat ik gezegd had. Zijn blik dwaalde af, en ik zag dat hij zich er ongemakkelijk onder ging voelen. Ik zuchtte weer en zette toen een glimlach op mijn gezicht. ''Goed. Genoeg hierover. Beter gaan we terug naar het feest voordat iemand merkt dat we weg zijn.'' zei ik met een bemoedigende glimlach.

"Goed. Genoeg hierover. Beter gaan we terug naar het feest voordat iemand merkt dat we weg zijn." Ze zette haar meest vrolijke glimlach op, die meteen ervoor zorgde dat ik me ook terug beter ging voelen. Ik knikte opnieuw instemmend. "Kunnen we maar best doen ja, volgens mij gaan ze zo haar naam bekend maken." Ik forceerde een glimlach terug, wat niet moeilijk was, en liep voor haar de troonzaal terug binnen.

Hij knikte instemmend op mijn voorstel. "Kunnen we maar best doen ja, volgens mij gaan ze zo haar naam bekend maken." zei hij met een glimlach en ik liep voor hem uit naar de zaal toe.

Ik zag Hera staan in de troonzaal en liep meteen naar haar toe, met de veronderstelling dat Kore me misschien wel zou volgen. Maar als ze dat niet deed, zou ik er ook niet verbaasd om staan kijken. Ik glimlachte toen Hera me aanbood of ik haar kleine meisje wou dragen in haar plaats terwijl ze aankondigde. Ik stemde in en ging met het kind in mijn armen tussen haar en Zeus in staan. Ik wierp hem een venijnige blik toe terwijl ik wachtte tot Hera de zaal stil kreeg.

Kore
Ik keek naar hoe hij naar Hera en zijn dochter toe liep, en hield even mijn adem in. Ik daarentegen ging naast Hermes staan, ondanks dat hij mij en Hades verlinkt had aan mijn vader, waren we nog wel vrienden gebleven.

Zeus
Hera had het tijd gevonden om de naam aan te kondigen, en langzaam aan werd de zaal stil. Hades had het kind in zijn armen en ging tussen mij en Hera instaan. Ik zuchtte en staarde voor me uit, dit zou snel over zijn en binnenkort zou hij weer in de onderwereld zitten waar ik zijn rotkop niet meer hoefde te zien.

Ik wachtte geduldig, maar er kwam geen reactie van Zeus' kant. Ergens irriteerde het me , maar ik zweeg erover. Ik zou ook niets te opvallend uitlokken. Hera bleef nog kort doortikken tegen het glas en hief het toen op. Alle andere goden deden hetzelfde. Ik boog me voorover om ook een glas te nemen. In tegenstelling tot Hera nam ik wel wijn. Ik was geen vrouw, dus als vader was het wel toegestaan. "Dank jullie allen om wederom zo enthousiast bij elkaar te komen. Vanavond vieren we de geboorte van mijn dochter." Ze wierp me kort een blik toe nadat ze vluchtig haar eigen echtgenoot aangekeken had. Ze wist dat iedereen het wist dat ik de vader was, maar ze vond het blijkbaar nog steeds moeilijk om toe te geven. "Onze dochter." Kort legde ze een hand op mijn schouder, voor ze een handje van het kind in mijn armen vastnam. "Wij hebben voor haar de naam Alathea gekozen. Grieks voor de Waarheid en deels vernoemd naar een van onze tantes die ook hier vanavond aanwezig is. Theia, godin van het licht, zoals dit kind voor ons ook licht in ons leven brengt." sprak Hera trots. Ik keek met een kleine knipoog kort naar Kore, alsof ik wou zeggen: Ik zei toch dat het toepasselijk was?

Kore:
Hera hief haar glas toen de zaal eindelijk stil was. "Dank jullie allen om wederom zo enthousiast bij elkaar te komen. Vanavond vieren we de geboorte van mijn dochter." Ze keek eerst even naar Zeus, om daarna naar Hades te kijken. "Onze dochter." benadrukte ze. Alsof nog niet iedereen het wist dat ze een kind kreeg met mijn ex man. "Wij hebben voor haar de naam Alathea gekozen. Grieks voor de Waarheid en deels vernoemd naar een van onze tantes die ook hier vanavond aanwezig is. Theia, godin van het licht, zoals dit kind voor ons ook licht in ons leven brengt." sprak ze trots terwijl ze naar een liefdevolle blik naar het kleine meisje stuurde. Ik beet op de binnenkant van mijn wang en plakte een enorme glimlach op mijn gezicht. Ik zag dat Hades naar me keek, en hij had ook een enorme trotse glimlach op zijn gezicht. Hij knipoogde naar me en ik knikte. Het was inderdaad een prachtige naam, en het zou vast bij het kindje haar persoonlijkheid passen als ze later groot zou zijn. Maar ik zou er niet bij zijn om er achter te komen.

Ik keek haar nog steeds aan met een brede glimlach en was blij toen ik dezelfde glimlach terug kreeg. De jaloerse blik die ik kort geleden zag had me werkelijk de rillingen gegeven. Ik keek haar nog even kort aan en draaide me toen weer om naar Hera. Ik gaf haar Alathea terug en nam vervolgens mijn glas wijn weer op. Ik was juist van plan om me terug bij Kore te voegen toen ik Zeus nog steeds naast me spotte. Hij kreeg geen enkele aandacht, en dat was op het moment zéér ideaal. Met een blik vol venijn boog ik me naar hem toe. "Wat een geluk dat het anders uitgedraaid is hmm." Snauwde ik.

Zeus
Iedereen feliciteerde Hera en keek naar het kindje in Hades zijn armen. Ik stond er maar voor spek en bonen bij. Opeens draaide Hades zich naar mij toe en keek me met een haatdragende blik aan. "Wat een geluk dat het anders uitgedraaid is hmm." snauwde hij. Ik keek voor me uit en besloot er maar niet te veel aandacht aan te besteden. ''Ik heb het al aan Kore uitgelegd.. En ik weet dat ze het aan je verteld heeft. Meer heb ik niet te zeggen.'' zei ik simpel waarna ik naar mijn vrouw keek.

Kore
Zodra Hades weer weg keek verdween de glimlach op mijn gezicht. Ik was dit hele feest zat, maar om nu al te vertrekken was ook weer onbeleefd.

Hij staarde voor zich uit zonder er veel op te zeggen, maar ik bleef hem aankijken. En ik was niet van plan om weg te kijken. "Ik heb het al aan Kore uitgelegd." Sprak hij terug. "En ik weet dat ze het aan je verteld heeft. Meer heb ik niet te zeggen." Ik snoof honend en draaide me weer half van hem weg. "Lafaard." Ik liep achter hem weg, maar stopte nog eens om hem hard aan zijn schouder beet te nemen. "Op een dag zal hij wel geboren worden Zeus," siste ik fluisterend in zijn oor. "en ik zal ervoor zorgen dat ik kan zien hoe jij ten onder gaat. Geniet maar van je laatste momenten met die kroon, want je hebt hem nooit verdient." Met die dreigende woorden liep ik van hem weg.

Zeus
Hij snoof honend, maar ik keek strak voor me uit. "Op een dag zal hij wel geboren worden Zeus," siste op fluisterende toon in mijn oor. "en ik zal ervoor zorgen dat ik kan zien hoe jij ten onder gaat. Geniet maar van je laatste momenten met die kroon, want je hebt hem nooit verdient." zei hij waarna hij me ruw los liet en weer weg liep. Ik zuchtte en liep naar Hera toe, om een arm om haar heen te slaan. '"Het is inderdaad een prachtige naam.'' zei ik zachtjes en ik gaf haar een kus op haar wang.

Met een boze blik op mijn gezicht baande ik mijzelf een weg door de dichte massa. Er was eigenlijk echt nog veel volk voor zo'n niet al te speciale gelegenheid. Nou ja, niet speciaal.. Er werd wel vaker een godenkind geboren, maar het kwam zelden voor dat het geen kind van Zeus is. Ik speurde de zaal af, op zoek naar Kore, maar vond haar niet meteen. De enige persoon die ik spotten kon op het moment was Hermes, en ik weigerde om met hem te spreken.

Kore
Ik had ondertussen al mijn tweede glas wijn in mijn handen. De eerste was er aardig snel door heen gegaan. Toen ik naar het raam keek zag ik dat de lucht buiten donker gekleurd was, Hades had mijn vader dus ook nog eens erger op de kast weten te jagen deze avond. Niet dat het een verrassing is. Ik nam een flinke slok en keek de zaal rond.

Na een lange tijd kon ik haar eindelijk spotten. Ik zag haar staan met een vol glas wijn in haar hand, onzeker uit het raam staan kijkend. Pas nu viel me de prachtige jurk die ze aanhad op. Een jurk zo licht van kleur, dat het nog feller afstak tegen de donkere wolken die duidelijk zichtbaar waren achter haar. Iedereen wist goed genoeg wat dat betekende. Het gaf me een grote voldoening. Met een tevreden grijns liep ik naar haar toe. Ik sloeg een arm om haar heen en trok haar dicht tegen me aan, waarbij ik mijn hand op haar taille liet liggen. "Wow, grote dorst?" Ik tikte met mijn nagels tegen de rand van haar volle wijnglas.

Ik voelde plotseling een arm rond mijn middel en toen ik om keek zag ik dat het Hades was. Hij trok me dicht tegen hem aan en ik zuchtte even. "Wow, grote dorst?" zei hij terwijl hij even tegen de rand van mijn glas tikte. Ik glimlachte half en haalde mijn schouders op. ''Ik probeer mezelf nog wat te vermaken.'' zei ik rustig terwijl ik weer voor me uit keek.

Ze glimlachte half, ik zag dat ze het forceren moest en dat was ik niet van haar gewend. Nonchalant haalde ze haar schouders op, het maakte haar niet eens uit dat ze al wat op had. Het was niet van haar gewoonte, normaal dronk ze amper. "Ik probeer mezelf nog wat te vermaken." Sprak ze kalm terwijl ze terug voor zich keek. Ik trok verbaasd een wenkbrauw op toen ik aanvoelde dat ze nogal afstandelijk was. Het was alsof ze me niet eens aan wou kijken. "Wel, ik ben er nu." Grijnsde ik, kort over haar zij wrijvend.

Ik kon aan zijn grip rond mijn middel voelen dat hij niet gewend was aan de manier waarop ik reageerde. "Wel, ik ben er nu." zei hij en toen ik om keek zag ik dat hij een grijns op zijn gezicht had. Hij wreef kort over mijn zij en ik slikte even. ''Dat ben je inderdaad.'' zei ik met een klein glimlachje en zuchtte weer even. ''Maar straks moet je misschien weer weg.''

Ik zag hoe ze onbehagelijk even leek te slikken. Ik kon de verbazing op mijn gezicht niet verbergen. "Dat ben je inderdaad." Gelukkig zag ik haar nu oprecht glimlachten. Maar meteen daarna weerklonk er een lange zucht. "Maar straks moet je misschien weer weg." Ik glimlachte naar haar en liet mijn hand kort zakken. "Nee, ik zal proberen blijven." Probeerde ik haar te verzekeren, maar ik wist dat ik het niet kon beloven aan haar. "Waarom denk je daar nu al aan?"

Hij glimlachte naar me en ik glimlachte terug. "Nee, ik zal proberen blijven." probeerde hij me te overtuigen, maar ik wist dat het toch niet zou lukken. "Waarom denk je daar nu al aan?" vroeg hij toen en ik haalde mijn schouders op. ''Ik weet het niet. Ik voel me niet zo lekker.'' mompelde ik en ik zette het glas dat ik nog steeds vast had in de vensterbank neer.