That was unexpected... [Hades]

Angelo schopte een klein steentje voor zijn voeten weg terwijl hij door een straat liep van Troje. Zijn hoofd bonkte lichtjes van de hoofdpijn. Altijd fijn om hoofdpijn te hebben op een zomerse dag terwijl je geen water in je tas heb en nog eens zwart draagt ook wat warmte aan trekt. Het was nog net niet dat Angelo zijn duimen opstak naar de zon. Dan zou hij helemaal lijken als een of andere gek. De meeste mensen keken hem al vaag na omdat hij een zwart shirt droeg met een lange broek, terwijl de meeste mensen er bij liepen als of ze 's ochtends liever niks aan wilde trekken. Angelo beet zachtjes op zijn onderlip terwijl hij zijn tas beter op zijn schouder tilde. Zijn moeder zeurde wel eens dat een rugtas was voor beide schouders en niet voor, anders moet je een rug tas nemen. Kom op je gaat er echt niet dood van hoor als je een rug tas op een schouder draagt.
Een zachte zucht ontsnapte tussen zijn lippen vandaan terwijl hij opkeek van de straat om te kijken waar hij nou werkelijk naar toe was gelopen. Eigenlijk moest hij naar de bibliotheek, hij wist wel dat hij beter naar Athene kon gaan dan, omdat die daar groter is en beter boeken, voor over Griekse mythologie, maar hij had geen zien om daar naar toe te reizen. Ook al had hij het schaduw reizen onder de knie, nog steeds was het pijnlijk en vermoeiend.
De straat waar Angelo was in gelopen herkende hij niet. Het was een smal steegje die nergens naar toe leek te leidde. Hij moest waarschijnlijk een verkeerde afslag hebben genomen of verkeerde straat zijn in gelopen. Nog al logisch anders was hij wel bij de bibliotheek uit gekomen. Misschien moet hij de volgende keer wat meer op letten op de straat die hij in gaat dan lopen zeuren over zijn hoofdpijn of andere menselijke dingen. Een klein glimlachje verscheen op zijn lippen. Eigenlijk kon het hem ook niets boeien. Hij liet zijn tas van zijn schouder glijden en die kwam met een kleine plof op de grond. Hij zelf liet zich ook op de grond zakken naast zijn zwarte tas en ritste die open. Die boeken kon hij ook morgen wel weg brengen.

Na even in zijn thuis gezocht te hebben vond hij nog een lolly in zijn tas. Hij scheurde het papiertje er af en stak hem in zijn mond. Aardbeien Vanille smaak, alsof je een stukje hemel op aarde heb. Het steegje was heerlijk rustig, niemand die langs kwam of lastige vragen stelde zoals zijn zusje. 'Angelo, waarom bestaan er bloemen? Angelo waarom eten wij? Angelo waarom draait de wereld? Angelo waarom vallen wij niet van de wereld? Angelo wie leeft er allemaal op de maan? Angelo waarom is de wereld rond? Angelo waarom....' Yep ga daar maar eens een antwoord op verzinnen om uit te leggen aan je 5 jarige zusje. Waarschijnlijk begrijpt ze het niet als je het hebt uitgelegd en gaat ze er op door vragen, dus is het beste antwoord wat je maar kan geven. Weet ik niet... Of boeit me niet, maar dan gaat ze daar op door vragen en vragen wat je wel boeit en wat je allemaal weet en nog veel meer.
Man wat kon ze vermoeiend zijn, maar ja het kon altijd erger. Angelo Zocht opnieuw in zijn tas, als snel had hij het kleine boekje te pakken dat hij had geleend. De schaduw was heerlijk verkoelend, hij sloeg het boekje open op de bladzijde die hij in de hoek had om gevouwen. Eigenlijk was het best zielig, maar zijn zoek tocht naar de onderwereld had hij nog steeds niet gestaakt. Ook al zijn Aphrodite vaak dat hij het beter wel kon doen. Aphrodite zei over alles dat hij het beter niet kon doen. Het boekje ging in elk geval over de goden die wel eens op aarde komen. Nu was Angelo daar het levende bewijs van omdat hij zelf een half god was. Maar men zegt ook dat er poorten bestaan die naar de goden wereld leiden. Natuurlijk staan die niet aangegeven met grote lichten en uithang borden, maar moet je er wel goed naar zoeken. Nu was geduld en zoeken niet een van de grote eigenschappen van Angelo, maar hij wilde wel zijn best doen voor een keer. Al begint hij langzaam te geloven dat alleen de goden naar de aarde kunnen komen wanneer hun dat willen en niet andersom. Toch logisch als je bedenkt dat het best gevaarlijk kan zijn met al die doolhoven en monsters die daar rond lopen. Als elk mens rustig binnen kan wandelen en vermoord worden door een mythologisch wezen. Aan de andere kant ruimt het wel lekker op. Geen last van over bevolking meer. Angelo schudden lichtjes zijn hoofd terwijl hij op die lolly zoog. Zo mocht hij niet denken. Al bleef het wel eens in zijn achter hoofd rond spoken als hij iemand zag die hij niet mocht.

[Hades]
(Hopelijk kan je er iets mee)

Hades liep met zijn canon camera door de straten van Troje. Hij had zich vermomt door middel van een zwart mutsje om zijn haren te bedekken en het stond hem helemaal niet, maar hij kon niet anders. Zijn witte oogkleur bleef behouden, maar zijn harnas had hij vervangen door een stel alledaagse kleren. Een donkere spijkerbroek, een stel gympen en een shirt met een leren jas erover was wel genoeg. Het was hoogzomer en best wel warm in de straten van Troje. Er liepen meer mensen halfnaakt rond, dan gekleed. Hij deed zijn best om zo normaal mogelijk te ogen, al nam de drang om in de schaduw te gaan stilaan de overhand. Hades blik viel al snel op een jonge man. Zwart gekleed met zwarte haren, nog tamelijk groot en een rugzak. Hij viel best wel op door de zwarte kledij, net als hijzelf, en snakte blijkbaar ook naar wat verkoeling toen hij een steegje inliep. Hij aarzelde even, zou hij wel moeten gaan? Hij kwam hem op een of andere manier ergens wel bekend voor. De god zijn verbeelding sloeg waarschijnlijk weer eens op hol, dit kon toch niet?! Maar hij moest het zekere voor het onzekere nemen, dus hing hij zijn fotoapparaat via het koordje aan zijn nek en stak hij de straat over. Zijn passen waren groot en binnen no-time was hij bij de ingang van de steeg. Hij zuchtte even opgelucht toen hij de koele schaduw in liep, en trok de zwarte muts van zijn hoofd. Zijn warrige haar viel langs zijn schouders naar beneden. Hij beende vooruit en deed alsof hij de jongen eerst niet opgemerkt had, tot hij tegen hem op liep omdat hij in het midden van de steeg op de grond zat. De bleke man keek op hem neer en grijnsde even onwillekeurig toen hij het boek in de jongeman zijn handen zag. Hij had ook nog een lolly in zijn mond. “En wat loop jij hier zo te lezen in het donker kerel,” grijnsde Hades en bukte zich om het boek uit zijn handen te trekken. Hij keek even naar de kaft en was verbaasd toen hij de titel zag. “Griekse mythologie?” Hij was verbaasd en liet dat zien toen hij een wenkbrauw op trok. Hades hurkte neer op de grond en stak het boekje naar de jongeman uit, met de pagina over de Griekse god van de onderwereld Hades opzettelijk open.

Angelo was zo in zijn boek verzonken dat hij niet meer echt opletten wat er allemaal om hem heen gebeurde. Hij voelde zich langzaam in de schaduw op gaan en kwam dan ook met een klap terug op de aarde toen er iemand tegen hem aan liep. Hij keek een beetje geschrokken op in de witte ogen van een man. Voor de rest zag hij er redelijk normaal uit, gewoon een zwarte broek en shirt met een jack. Beetje zijn kleding stijl alleen dan voor volwassenen. Zijn fotocamera om zijn nek was toch wel een beetje vreemd. Alsof hij een toerist was die een kiekje wilde maken van een steegje. “En wat loop jij hier zo te lezen in het donker kerel,” Angelo trok een wenkbrauw op. Hij begreep het niet helemaal. Hij herkende de stem wel ergens, maar kon zijn vinger er niet op leggen wie het kon zijn. Hij beet zachtjes op zijn onderlip toen het boek uit zijn handen getrokken werd. Hij wilde er wel tegen in gaan en schreeuwen dat hij zijn boek met rust moest laten, maar hij was wijs genoeg om zijn mond te houden.
"Griekse Mythologie, ja." Zei hij toen hij zag dat de man er nog al verbaasd over was. Was het zo raar dan om mythologie te lezen? Ja dat was best raar ja voor een tiener om te lezen sowieso. Toen hij het boekje terug kreeg bekeek hij de bladzijde waar de man hem op geslagen had. 'Onderwereld, Hades.' Las Angelo terwijl hij nog een keer naar de man keek.
"Nee..." Mompelde hij zachtjes terwijl hij omhoog kroop en op zijn twee voeten stond.
"Nee dat kan niet, U... Angelo keek naar het plaatje dat Hades moest voorstellen, hij zag er wel iets anders uit, natuurlijk het was een tekening en natuurlijk was deze Hades niet in een harnas maar gewone kleding.
"U bent mijn vader?" Vroeg Angelo een beetje uit het veld geslagen. Gelukkig hoefde hij nu niet aan te horen in een starwas toon. 'Angelo, ik ben je vader.' Maar wist hij het gelukkig al omdat zijn moeder het had vertelt. Toch komt het even aan...

"Griekse Mythologie, ja.” Antwoorde de jongeman. Hades gaf hem het boek terug, en hij nam het van hem aan. De tiener las luidop de titel van de opengeslagen bladzijde voor “Onderwereld, Hades.” De jongeman keek hem nog eens aan en kroop toen tegen de muur overeind tot hij weer op twee voeten stond. Hades ging ook rechtop staan. “Nee..” Mompelde de tiener. “Nee dat kan niet, U…” Hades vond de beleefde aanspreking geweldig klinken. Even keek Angelo naar de tekening in het boek, het leek wel alsof hij het wou vergelijken. “U bent mijn vader?” Vroeg hij vervolgens en het leek wel alsof hij verbaasd was. Zijn moeder had het hem toch heus wel verteld?

Hades knikte op zijn vraag en keek zijn zoon recht aan. Hij keek nog even naar het boek en dan weer naar de jongen. “Ik ben blij om te zien dat je zo geïnteresseerd bent,” Glimlachte hij. “Tenminste dat hoop ik toch.” Hij legde zijn hand op de schouder van zijn zoon en grijnsde. “Zeg, weet je moeder dat je hier zit te lezen? Waar is ze trouwens?” Vroeg hij vervolgens. Hij kon niet ontkennen dat hij liever onopgemerkt bleef, maar je kwam je halfgoddelijke zoon niet elke dag tegen…

Toen de man knikte op de vraag van Angelo had hij toch wel een iets warmer welkom verwacht. Ook hij had zijn zoon nog nooit gezien. Of misschien een keer, maar dan zou je toch wel anders reageren. Angelo in elk geval wel. Misschien was Hades niet echt een persoon die mensen een warm welkom gaven, Angelo was ook niet echt iemand die dat zou doen. Misschien verwachtte hij iets te veel wat hij zelf ook niet zou doen. “Ik ben blij om te zien dat je zo geïnteresseerd bent,” Angelo was het boek helemaal vergeten en richtte zijn blik er even kort op en keek zijn vader weer aan.
"Normaal ben ik niet zo geïnteresseerd in mythologie, maar sinds dat ik weet dat u mijn vader bent, ben ik er meer over gaan lezen." Zei Angelo eerlijk. "Ook deels omdat Aphrodite mij lastig ging vallen over mijn liefdes leven." Mompelde Angelo zachtjes en hij keek even naar de grond. Dat was de meeste aanzet om het lezen om te kijken waarom Aphrodite dat allemaal van hem vroeg en deed. Ach ja zo erg was ze nou ook weer niet.

De hand die op zijn schouder lag voelde toch wel vaderlijk aan. Alsof hij de woorden echt meende. Dat hij echt blij was om te zien dat hij het zo leuk vond.
"Mijn moeder?" Vroeg Angelo een beetje verbaasd, Waarom was Hades geïnteresseerd in zijn moeder? Hij is toch bij haar weg gegaan omdat hij in de onderwereld een andere liefde had. Hij beet zachtjes op zijn onderlip en hij schudden lichtjes zijn hoofd.
"Ze is aan het werk, eigenlijk denkt ze dat ik op school zit." Zei Angelo maar eerlijk. Tja echt slim was het niet om te zeggen. Maar toch was hij ook wel benieuwd hoe zijn vader hier op zou reageren.