Character sheet Leeftijd:: 17 years Groep:: Grieken Partner:: I'm no superman, I hope you like me as I am
Onderwerp: >> Louis za aug 18, 2012 12:16 am
» Louis Cole « |Zachtaardig|Charmant|Betrouwbaar| “You can't learn to fly if you aren't prepared to crash”
A l g e m e e n Naam: Louis Alexander Cole Bijnaam: Lou Leeftijd: 17 years Geboortedatum: 25 Juli Geslacht: Mannelijk Geaardheid: Hetero Relatiestatus: Vrijgezel Soort: Demigod Groep: Grieken
U i t e r l i j k Grootte: 1.85 m Gewicht: 60kg Haarkleur: Bruin Oogkleur: Bruin Lichaamsbouw: Redelijk tenger Opvallend kenmerk: Hij is knap en niet het gewoon knap dat je bij gewone tienerjongens ziet. Tattoo's of Piercings: Een tatoeage in de vorm van een gitaar op zijn rechteronderarm Kledingsstijl: Meestal t-shirten in vrolijke kleurtjes met een simpele spijkerbroek. Typische gewoontes: Riley flirt meestal met elk meisje dat hij tegenkomt terwijl Louis altijd weggedoken zit in de kraag van zijn jas.
P e r s o o n l i j k Persoonlijkheid: Louis is van nature een verlegen jongen die eerst twee keer nadenkt vooraleer hij überhaupt iets doet. Hij heeft geleerd dat hij beter zijn mond kan houden tegen volwassenen. Als hij vroeger nog maar een woord verkeerd zei, kon hij klappen verwachten. Meestal waren het alleen klappen, maar het kon ook goed zijn dat hij op verschillende manieren mishandelt werd. Daarom is er waarschijnlijk iets mis gegaan in zijn hoofd waardoor hij nu aan Dissociatieve identiteitsstoornis, een gespleten persoonlijkheid. Zijn alter ego is helemaal het tegenovergestelde van hem. Riley zou nooit zijn mond houden tegen oudere mensen, daagt hen het liefst zo veel mogelijk uit. Die jongen is zo arrogant als de pest en flirt met elk meisje dat hij tegenkomt. Vanaf het moment dat Riley tevoorschijn komt, kan Louis niets meer doen, pas als zijn alter ego genoeg gespeeld heeft kan hij terugkomen. Van de dingen die Riley gedaan heeft, herinnerd hij zich helemaal niets waardoor hij ook raar zou opkijken als een meisje hem ineens een klap in zijn gezicht zou geven of iets dergelijks. Riley leefde in de Middeleeuwen als zakkenroller, dus hij praat nog oud-grieks. Hij weigerd om zich aan te passen, dus mensen kijken hem meestal raar aan als hij zijn mond opentrekt. Houdt van: Meisjes, zijn gitaar, lekstokken Houdt niet van: Opvallen Sterke punten: Het feit dat hij makkelijk mensen om zijn vinger kan winden Zwakke punten: Dissociatieve identiteitsstoornis Grootste angst: Dat Riley het ooit voorgoed zou overnemen Heeft het allerliefste: Lekstokken
R e l a t i e s Vader: Lucas Cole Goddelijke moeder: Aphrodite Broers: / Zussen: / Andere bloedbanden: Partner: / Kinderen: / Vrienden: / Vijanden: Riley Kennisen: /
B o v e n m e n s e l i j k e E i g e n s c h a p p e n
Dit geldt enkel voor gods, goddesses, demigods & creatures!
Krachten:Manipuleren van gevoelens
Riley's story:
Ik kneep mijn ogen tot spleetjes toen iemand de deur van mijn cel open deed en er zo voor zorgde dat er een straal zonlicht binnenviel. Dit was de eerste keer sinds ik hier twee weken geleden opgesloten werd dat ik nog zonlicht had gezien. Een flirterig glimlachje verscheen op mijn gezicht toen ik de vrouw herkende die me hier ook in gegooid had, samen met die twee kleerkasten natuurlijk. "Het is tijd O'conner, nog een laatste woord?" De kettingen die om mijn polsen en enkels waren bevestigd, rammelden zachtjes terwijl ik probeerde op te staan. Spijtig genoeg mislukte die poging omdat ik gewoon te zwak was. Het was een tijdje geleden eer ik nog iets fatsoenlijk had gegeten en schoon water had gedronken. "Misschien nog een kusje voor ik ga?" De geamuseerdheid was duidelijk in mijn stem te horen, al stond ik op het punt om geëxcuteerd te worden. Blijkbaar was het dus verboden om te stelen en had ik net iets te veel gestolen om nog deur de beugel te kunnen. Natuurlijk stond daar in dit land de doodsstraf op, dus dit was het einde van mijn o zo geweldige leventje. Toen de vrouw met zijn ogen draaide, werd mijn glimlach mogelijk nog breder. Spijtig genoeg werd het leuke moment helemaal verstoord door de twee kleerkasten die me naar mijn einde moesten begeleiden. Zonder een kik te geven, liet ik een van hem de boeien openmaken en liet ik me mee naar buiten sleuren. Bijna heel het dorp had zich op het plein verzameld, net voor het verhoogde podium waar al een strop klaar hing. Mijn groene ogen gleden even over de mensenmassa terwijl mijn handen achter mijn rug gebonden werden en de strop om mijn nek gehangen werd. Nog voordat het platform onder mijn voeten weggeklapt werden, deed ik nog een schietgebedje. Het was niet omdat ik een ordinaire dief was, dat ik niet in God geloofde. Ineens voelde ik hoe mijn voeten de grond niet meer raakte en de strop wel heel strak om mijn keel kwam te zitten. Nog even bleef ik proberen om adem te halen, maar al snel werd alles zwart voor mijn ogen en was ik me niet meer bewust van wat er om me heen gebeurde... voorgoed.