It's a new dawn, it's a new day.

Onderwerp: It's a new dawn, it's a new day. di okt 09, 2012 2:02 pm

-And Olivia-
It's a new dawn, it's a new day. 4jnfx0

"Let's scream until there's nothing left
So sick of playing, I don't want this anymore
The thought of you is no fucking fun
You want a martyr, I'll be one
Because enough's enough, we're done"

Het was ochtend, en niet zomaar een ochtend. Nee, vandaag zou Oliver kennis maken met iemand die interesse had in het delen van zijn appartement. Het spannendste eraan was dat de persoon die interesse in zijn kamer had een meisje was. Hij had veel mensen aan de telefoon gehad, erg veel. Maar haar stem sprong er voor zijn gevoel uit. Die was zacht, verlegen en kleintjes. Voor zover hij dat kon horen via de telefoon dan, natuurlijk.
Oliver had een groot appartement. Groot genoeg voor een jonge student in ieder geval. Twee slaapkamers, een redelijk grote woonkamer, een ruime badkamer met een bad en douche en een mooie keuken. En de woonkamer enzovoorts waren al gemeubileerd. Kon het nog beter? Ja. Het was fijner en beter wanneer hij zichzelf uit die eenzame, depressieve sleur kon trekken. Oliver was verlegen, heel erg verlegen. Hij durfde eigenlijk niks te doen of te ondernemen zonder wat alcohol. Hoewel hij op sommige gebieden erg impulsief kon zijn, was hij met het maken van sociale contacten erg teruggetrokken. Bijna bang zelfs. Want waarom zou de vriendschap niet kapot gaan, net zoals de vriendschap van hem en Samantha kapot was gegaan? Waarom zou er niet iemand anders zijn die precies hetzelfde bij hem zou uithalen? Ja. Oliver werd constant verscheurd door verlatingsangst, terwijl hij ergens ook een vleugje bindingsangst huisde. Snap je zijn probleem? Hij was constant in een dilemma met zichzelf.
Behalve toen in de disco. Toen had hij wonder boven wonder gedurfd om een meisje ten dans te vragen in een overvolle disco. Hoe vervelend hij zich daar ook had gevoeld, hij durfde het en hij deed het. En hij had genoten. Niet alleen van de mooie dansbewegingen van het witblonde meisje, maar ook van zichzelf. Hij voelde zich vrij, en zijn passie voor alles wat met muziek te maken had gehad was naar boven gekomen. Het was jammer dat hij niet wist hoe het meisje heette, want hij had een aangename klik met het meisje gevoeld. Maar ja, het was misschien beter zo.
Sinds die dag had Oliver zijn gitaar er weer bij gepakt en was hij weer begonnen met het maken van muziek. Hoewel hij eerder ontzettend ‘vast’ had gezeten, kon hij nu zijn hart weer luchten doormiddel van zijn gitaar.
En dat voelde fijn. Heel fijn.
En nu? Nu lag Oliver in bed met een zenuwachtige kriebel in zijn buik. Waarom had hij ook alweer die advertentie in de supermarkt opgehangen? Nu werd hij geforceerd tot het maken van contacten, en ondanks zijn eenzame gevoel, vond hij dat erg moeilijk en zag hij het niet bepaald als een verlossing. Ja. Hij was hierna misschien niet meer eenzaam, en misschien kon hij zelfs een mooie vriendschap ontwikkelen, maar voor nu was hij bang. Erg bang.
En het was tijd om op te staan. Met benen zo zwaar als lood sleepte hij zichzelf onder de douche, en voor zo’n tien minuten lang genoot hij van de warme waterstralen. Eenmaal onder de douche vandaan stak hij zijn lichaam in comfortabel zittend kleding, en met een sprintje holde hij van de trap af om vrolijk begroet te worden door zijn Ierse Wolfshond, Pumba. Met een liefdevolle glimlach aaide Oliver het beest over zijn grote lompe kop en hij keek even in de grote spiegel die in de witte gang hing. Hij zag er eigenlijk best wel goed uit. Hij droeg zijn lievelings abstract geblokte blouse met daaronder een zwarte skinny jeans. Zijn haar dat even snel als altijd opgedroogd was, viel warrig maar leuk op zijn schouders, en Oliver veegde even nadenkend met zijn wijsvinger over zijn goedgevormde onderlip. Toen hij op zijn horloge keek, zag hij dat het meisje, Olivia genaamd, zo meteen aan zou bellen, en dus liet Oliver een laatste inspecterende blik over de goed opgeruimde gang glijden, om vervolgens het zelfde te doen bij zijn woonkamer, de keuken, de badkamer en de nog lege kamer die misschien van Olivia werd. Hij zette diens ramen open zodat het kon luchten, en na de inspectie plofte hij neer op de bank. Pumba legde zijn grijze kop op Oliver’s knie en liefkozend krabbelde hij de grote hond achter zijn oren.
Tring!
Geschrokken sprong Oliver op. Oh god, daar zou je haar hebben. Nog snel haalde Oliver een laatste keer zijn hand door zijn halflange haren en hij gebood Pumba om in zijn mand te gaan liggen. De hond luisterde braaf en het legde zijn kop op zijn immense voorpoten. Met een kriebel in zijn buik van de zenuwen wandelde Oliver quasi kalm naar de deur, en hij maakte van zijn gezicht een keiharde pokerface.
Toen hij de deur opende, sprongen zijn ogen bijna uit zijn oogkassen van schrik. Hij kende dat meisje. En het was niet zomaar een meisje, het was het meisje van de discotheek. Hetzelfde meisje dat hem vrijer had laten voelen, hetzelfde meisje waarbij hij een vreemde klik had gevoeld. Misschien zelfs bewondering. Het was hetzelfde meisje dat hij zo intens knap had gevonden, en het meisje dat de lang verstopte inspiratie in hem weer los maakte. Olivia. Zo heette ze dus.
Oliver knipperde even met zijn ogen en hij trok de deur wagenwijd open. Hij glimlachte onzeker en gebaarde dat ze binnen mocht komen. “Nou eh.. Ik.. Ik ben dus Oliver. Oliver Ireland.” Even waren zijn witte tanden zichtbaar toen hij op zijn onderlip beet, en hij keek Olivia voor enkele milliseconden aan. “Nou. Dit is dus mijn appartement. En misschien ook ooit de jouwe. Als het je bevalt dan.” Oliver speelde met een elastiekje om zijn pols en hij beet op de binnenkant van zijn wang. God waarom was hij zo slecht met zijn sociale vaardigheden?

Onderwerp: Re: It's a new dawn, it's a new day. di okt 09, 2012 8:20 pm

So we burst into colors, colors and carousels,
Fall head first like paper planes in playground games

Met een klik trok Olivia haar sleutel uit het roestige slot van haar appartement, tja haar appartement ? Eerder iets wat ze liever zo snel mogelijk niet meer haar thuis zou willen noemen. Olivia had nog maar zo'n twee maanden hier gewoond en ze kon al niet wachten om er terug weg te raken. Het appartement waar ze in woonde was gewoon veel te klein voor haar, ook al woonde ze er maar alleen. Ook was het haar verboden om de muren te schilderen waardoor ze het gevoel had dat ze in een witte cel woonde. Het had alleen maar haar eenzame gevoel opgeblazen, waardoor ze zich nooit echt op haar gemak voelde binnen. Daarom had ze ook geen moment getwijfeld toen ze die advertentie in de supermarkt had gezien. Een appartement met ruime woonkamer, slaapkamer en badkamer met een douche en bad. Alles leek perfect zelfs het adres was niet eens ver wandelen van haar oude appartement, er was maar een nadeel. Er woonde al iemand in het appartement, en die persoon was een jongen, ze zou dus een woongenoot hebben. Olivia was altijd al meer op zichzelf geweest, ze had het moeilijk om banden te leggen met anderen, en als ze dan eindelijk iemand had leren kennen vond ze altijd wel een manier om die persoon terug te verliezen. Daarom had ze een automatisme gekregen om mensen van zich af te stoten, en nooit echt zelf initiatief te nemen of iemand beter te leren kennen. Toch had ze deze keer een knop in haar hoofd omgedraaid, misschien werd het wel eens tijd om nieuwe mensen te leren kennen ? Dat ze van haar kamer kwam en iets socialer zou worden ? Ja, ze had geen zin meer om voor eeuwig alleen te zitten in haar witte cel, misschien zou ze dan eindelijk is een echte vriend kunnen maken.
Dus had ze een paar dagen geleden koortsachtig het nummer van de advertentie ingebracht en gebeld naar de persoon van wie het appartement was, een jongen genaamd Oliver blijkbaar. En hij had haar vandaag uitgenodigd om het appartement te komen bekijken om te kijken of ze geïnteresseerd was. En al zou het appartement volledig oranje zijn dan zou het nog beter zijn dan haar witte cel, Olivia wist al vrijwel zeker dat dat haar nieuwe thuis zou worden.
Dus nu stapte ze met snelle pasjes door de stad Athene, het gekreukte papiertje waar ze snel het adres op had geklad strak in haar hand geklemd. Haar hart klopte in haar keel van de stress, was dit toch wel een goed idee ? Wat als hij haar niet aardig vond en het de hele tijd onaangenaam zou worden ? Wat als ze zou dichtklappen en niet wist wat ze moest zeggen ? Ze schudde de gedachten van haar af, ze mocht niet zo negatief denken. Toch had Olivia de hele tijd het gevoel dat mensen haar niet mochten, of dat ze een vijfde wiel was. Ze was niet het meisje waar jongens meteen op af zouden stappen, en geen haar op haar hoofd dat er ooit aan dacht om zelf een stap te zetten. Daarom voelde ze zich vaak niet zo op haar gemak in het openbaar, ze had altijd het gevoel dat ze niet zichzelf kon zijn. Toch had ze dat wel even kunnen zijn, enkele dagen geleden toen ze was overgehaald om mee te gaan naar een lokale club. Ze had zich zo veel mogelijk daar op de achtergrond gehouden tot er een opeens jongen op haar was afgestapt. Een knappe gebruinde gast met halflange warrige krullen had haar zomaar ten dans gevraagd en haar mee naar de dansvloer gesleept. Ze had het voor het eerst echt naar haar zin gehad toen ze daar met hem stond te dansen, zijn beweging perfect afgestemd op de hare terwijl ze allebei opgingen in de muziek. Ze hadden lang gedanst, steeds intiemer en intenser. Maar daarna waren ze gewoon elk aan andere richting uitgestapt, en ze wist niet eens zijn naam.
Ze had zo in gedachten verzonken doorgestapt dat ze haar bestemming bijna was voorbij gewandeld, maar toen ze het adres vergeleek met dat op het papiertje in haar hand wist ze dat ze juist was. Dit was Oliver's appartement, en waarschijnlijk binnenkort ook het hare. Ze durfde niet aan te bellen, haar hart klopte mogelijk drie keer zo snel als normaal en haar keel voelde droog. Ze zag haar weerspiegeling in de glazen deur en probeerde snel haar haar en kleren in model te krijgen. Ze droeg een licht jeanshemdje dat ze tot boven had vastgeknoopt met daaronder een donkergrijze skinny jeans en tenslotte haar zwarte vans, een brede zilveren armband met een ingewikkeld patroon sierde haar arm. Haar haar had ze zoals gewoonlijk los over haar schouders hangen, ze had niet eens de moeite gedaan om het te stijlen dus dansten haar losse krullen in de wind toen ze eindelijk op de deurbel drukte. Nadenkend beet ze op haar lip toen ze wachtte tot de deur openzwaaide, en daar stond de laatste persoon die ze ooit had verwacht. De jongen die haar zo plotseling ten dans had gevraagd in die discotheek, die zo vrij met haar had staan dansen, stond nu met de deur in zijn hand haar aan te staren. Aan zijn reactie te zien herkende hij Olivia ook want zijn ogen rolde bijna uit zijn kassen, maar snel herstelde hij zich en een onzeker glimlach vormde zich op zijn lippen toen hij gebaarde dat ze binnen mocht komen. “Nou eh.. Ik.. Ik ben dus Oliver. Oliver Ireland.” Klonk zijn stem toen Olivia naar binnen stapte en hij de deur achter haar sloot.“Nou. Dit is dus mijn appartement. En misschien ook ooit het jouwe. Als het je bevalt dan.”. "Mijn naam Is Olivia, Olivia Carlile, Dankje dat ik even mocht komen rondkijken ik ben nogal dringend op zoek naar een nieuw appartement." Wist ze eruit te krijgen en ze probeerde haar nerveusheid niet te laten doorklinken in haar stem, maar ze was bijna zeker dat ze zijn hart moest horen bonken hoe snel dat het tekeer ging. Glimlachend keek ze naar hem op, hij was groter dan haar en waarschijnlijk ook wel ouder. Maar dat kon haar niets schelen, het enige dat ze nu al wist was dat ze hem beter wou leren kennen. Ze wou de jongen leren kennen waar ze die nacht zoveel plezier mee had gehad.

Onderwerp: Re: It's a new dawn, it's a new day. wo okt 10, 2012 9:24 pm

"Mijn naam Is Olivia, Olivia Carlile, Dankje dat ik even mocht komen rondkijken ik ben nogal dringend op zoek naar een nieuw appartement." Aandachtig luisterde Oliver naar deze woorden van het meisje en hij knikte terwijl hij de deur dichtdeed. “Ja, ik heb toch nog een gigantische slaapkamer over, dus ik dacht; waarom ook niet?” Oliver wandelde met haar naar binnen en hij sloot zachtjes de gangdeur achter haar. “Ohja, ik moet er wel even bij vermelden dat ik ook een hond heb. Dus dit is Pumba.” Gealarmeerd door zijn naam sprong Pumba lomp snel uit zijn mand en hij draafde naar Oliver en Olivia toe. In plaats van dat de grote hond Oliver begroette sprong hij tegen Olivia aan, waardoor het niet zo grote meisje achterover tuimelde. Oliver’s ogen verwijdden zich en vliegensvlug ving hij Olivia op voordat ze op de grond viel. Een schattige, scheve grijns sierde zijn lippen en hij zette haar voorzichtig rechtop. “Het spijt me, normaal doet hij niet zo. Ik denk dat hij je mag ofzo.” Met een strenge blik gebood hij Pumba ergens rustig te gaan liggen en hij draaide zich om naar Olivia. “Zal ik je dan nu maar het huis laten zien?” Zonder op antwoord te wachten begon hij te vertellen;

“Nou. Dit is dus de woonkamer. Zoals je ziet zijn alle banken enzo al aanwezig, maar als je wilt kun je er nog iets bijzetten. Je lievelingsstoel ofzo. En ik ben niet zo van de regeltjes trouwens, dus ik werk liever niet met schoonmaakschema’s etc. Als je zorgt dat de televisie op donderdag vrij is, dan ben ik al gelukkig. Dan kijk ik namelijk naar mijn lievelingsserie.” Oliver glimlachte even en hij ging Olivia voor naar de keuken. “Dit is de keuken, maar dat is eigenlijk al duidelijk denk ik, zoals je ziet heb ik een gigantische koelkast..” Oliver deed de koelkastdeur open “ met teveel eten, dus dat is eigenlijk ook geen probleem. Daar doe ik ook niet echt moeilijk over. Ik vind het namelijk een beetje kinderachtig om overal etiketjes op te moeten plakken.” Oliver sloot de koelkast deur en hij bekeek de brandschone keuken. Op de vloer lag marmer, even als het keukenblad. De oven en magnetron waren van glimmend ijzer, en de kastjes waren van donker eikenhout . “Nou, ik zal je de bovenverdieping laten zien.” Oliver wandelde over het bloedrode tapijt in de woonkamer naar de witgeschilderde, enigszins kale gang, en hij liet Olivia voorgaan op de trap, zoals het een echte heer beaamde. Eenmaal boven opende hij de deur van de badkamer, om vervolgens een smaakvol ingerichte badkamer te onthullen. Ook hier was het schoon, en Oliver wachtte geduldig tot Olivia alles had bekeken. “Goed, dan laat ik je nu de slaapkamers zien.” Oliver ging haar voor naar de eerste kamer, de zijne. Toen hij de deur opende onthulde hij een niet te grote en gezellig ingerichte slaapkamer. “Nou goed. Dat is dan dus mijn kamer. Ik zal je de ruimte laten zien die misschien van jou word, als je dat wilt.” Oliver begeleidde haar naar een grotere ruimte dan de kamer waar hij sliep, en hij duwde de eikenhouten deur open. Achter de deur bevond zich een witgeverfde kamer zonder meubilair en Oliver wandelde naar het midden van de kamer. “Dit is dan de grootste slaapkamer van het appartement. Je mag ermee doen wat je wilt, aangezien dit een koophuis is, maar ik heb wel liever dat je geen muren sloopt of gaten in de houten vloer boort.” Oliver grinnikte even en hij wees met een klein handgebaar naar het gigantische raam waardoor je uitkeek op de straat. “Dit raam kijkt uit op de straat, trouwens.” Oliver liet Olivia even rondkijken en schraapte toen zijn keel. “Zullen we dan maar weer naar beneden gaan?” Weer liet Oliver zijn gaste voor en hij gebaarde naar de bank. “Wil je wat drinken trouwens? Koffie, thee, of iets anders?”

Onderwerp: Re: It's a new dawn, it's a new day. do okt 11, 2012 7:05 pm

“Ja, ik heb toch nog een gigantische slaapkamer over, dus ik dacht; waarom ook niet?” Antwoorde Oliver vriendelijk voor hij haar vooraf ging naar een deur die waarschijnlijk naar de woonkamer leidde en die zacht achter haar sloot toen ze allebei binnen waren.“Oh ja, ik moet er wel even bij vermelden dat ik ook een hond heb. Dus dit is Pumba.” Olivia keek de kamer rond om een enorme hond aan te treffen die zeker tot over haar middel zou rijken. Maar als reactie op zijn naam sprong hij snel recht uit zijn mand en snelde nu naar haar toe. Met een enorme kracht kwam hij tegen haar opgesprongen, en omdat ze al geen grote bouw had voelde ze hoe ze omver werd gekegeld. Maar nog voor ze de grond raakte voelde ze een paar sterke armen haar opvangen. Verbaast door de hele situatie keek ze op naar Oliver, die haar een schattige, scheve grijns toewierp waardoor ze een blos in haar wangen voelde opreizen, hopelijk had hij het niet gezien. “Het spijt me, normaal doet hij niet zo. Ik denk dat hij je mag ofzo.” Zei Oliver en hij wierp Pumba een strenge blik en de grote hond trok terug naar zijn mand."Het is niet erg hoor, ik ben best dol op dieren" lachte ze een beetje onhandig terwijl ze haar hemdje weer op zijn plek trok. En daarna volgde ze Oliver die begon aan zijn rondleiding door het appartement. Ze luisterde aandachtig terwijl Hij haar rondleidde op het gelijkvloers, hij leek niet echt een strenge huisgenoot te zijn met veel regeltjes enzo dus dat zou al goed uitkomen voor haar, Olivia was een vrij rommelig persoon en zou zich toch nooit helemaal aan schoonmaakschema’s kunnen houden dat wist ze zelf al. Ze kwamen door een gezellige woonkamer en dan door de keuken, alles was brandschoon en zag er ordelijk uit. . “Nou, ik zal je de bovenverdieping laten zien.” Vervolgde en Oliver en Olivia glimlachte toen Hij haar liet voorgaan op de trap, net een echte heer. Eenmaal boven kwamen ze bij stijlvolle badkamer en daarna bij de slaapkamers. Hij duwde een deur open om zijn eigen kamer te onthullen, een stijlvol ingerichte slaapkamer met een tweepersoonsbed en een mat die er zo zacht uit zag dat je daar zelfs al op zou willen gaan liggen. “Nou goed. Dat is dan dus mijn kamer. Ik zal je de ruimte laten zien die misschien van jou word, als je dat wilt.” Zei hij toe ze verder gingen en hij een eikenhouten deur openduwde om een grote lege ruimte te onthullen. Samen met Oliver wandelde ze naar het midden van de grote witte kamer, . “Dit is dan de grootste slaapkamer van het appartement. Je mag ermee doen wat je wilt, aangezien dit een koophuis is, maar ik heb wel liever dat je geen muren sloopt of gaten in de houten vloer boort.” Grinnikte hij en hij gebaarde naar het gigantische raam. “Dit raam kijkt uit op de straat, trouwens.”. Olivia nam de kamer even rustig op en glimlachte.”Ik zal de boel niet afbreken hoor, maar ik ben wel blij dat ik het mag verven. Een van de voornaamste redenen om mijn oude appartement te verlaten was omdat ik er niets mee mocht doen omdat het huurpand was. En het uitzicht is echt fantastisch ! Ik snap niet dat je deze kamer niet voor jezelf hebt gekozen ? ” Glimlachte ze naar Oliver. Nadat ze nog even had rondgekeken schraapte Oliver zijn keel,“Zullen we dan maar weer naar beneden gaan?”. Weer liet hij haar voorgaan naar beneden en kwamen ze terug uit in de woonkamer en liet ze zich neerzakken op de bank. . “Wil je wat drinken trouwens? Koffie, thee, of iets anders?” vroeg Oliver terwijl hij richting de keuken stapte.”Thee zou geweldig zijn.” Glimlachte Olivia en ze zag hem in de keuken verdwijnen. Dit was tot nu toe al beter gegaan dan ze had verwacht, het appartement zag er fantastisch uit en Oliver was echt vriendelijk. Ze had nog niets stoms gedaan of gezegd, maar ze hield zich op haar hoede, Olivia was een beetje een flapuit, alles wat ze dacht vloog er soms zonder nadenken uit en dat zorgde vaak voor ongemakkelijke situaties. Weer liet ze haar ogen over de smetteloze woonkamer gaan terwijl ze wegzonk in haar gedachten. Zou ze echt gaan samenwonen met de jongen waar ze zo uitbundig mee had gedanst, het was nog niet ter sprake gekomen maar dat zou er vast en zeker nog van komen. Ach ze zou dan op het moment zelf nog wel kijken hoe ze zichzelf kon verwoorden. Geduldig wachtte ze tot Oliver terug de kamer binnenkwam met twee dampende koppen thee, er een aan haar overhandigde en dan naast haar op de bank neerplofte. "Dankje" glimlachte Olivia en nam een slokje van haar warme kop."Zo, wat moet ik allemaal weten over mijn mogelijke huisgenoot ?" Vroeg ze en keek naar Oliver.

Onderwerp: Re: It's a new dawn, it's a new day. vr okt 12, 2012 10:45 pm

Een kleine glimlach verscheen er op het gezicht van Oliver toen hij naar Olivia keek die de ruimtes één voor één nauwkeurig bekeek. En die glimlach werd nòg breder toen Olivia zei dat ze thee wilde. Hij knikte dan ook enthausiast en hij verdween vrolijk neuriënd naar de keuken. Thee was zo ongeveer een van de lievelingsdingen, en het feit dat Olivia er blijkbaar ook van hield maakte hem intens blij. Gek. Zijn zenuwachtige gevoel was helemaal weg nu. Met volle ijverigheid liet Oliver de zwarte waterkoker vollopen met water en hij drukte op de aan knop. Het zou nog wel even duren voor het water kookte, dus met een luide plof ging Oliver op de aanrecht zitten.

As we wake up in your room
Your face is the first thing I see
The first time I've seen love
And the last I'll ever need
You remind her that your future
Would be nothing without her
Never lose her, I'm afraid
Better think of something good to say
But it's all been done more than once
So I'll keep on trying
Oh God don't let me be the only one who says

No, at the top of our lungs there's nosuch thing as too young
When second chances won't leave you alone
Then there's faith in love
She was always the one
I'll repeat it again, the one
No such thing as too young

Red lights flashing on the car we're kissing in
Call me crazy, I've always tried to remind her
That the future's just a few heartbeats away from disaster
I'm afraid that I've thrown it all away

No, at the top of our lungs, there's no
No such thing as too young
Second chances won't leave you alone

No at the top of our lungs, there's no
No such thing as too young
Second chances won't leave you alone

No, we'll repeat it again, there's no
No such thing as too young
Second chances won't leave you alone
Cause there's faith in love

If you kiss me goodnight
I'll know everything is alright
Second chances won't leave us alone
Won't leave us alone
Cause there's faith in love

Zonder dat Oliver het zelf helemaal besefte was hij begonnen met het zingen van een lied. Hij had dan ook niet gemerkt dat het water net klaar was met koken en lichtvoetig sprong Oliver van het aanrecht, om vervolgens bevoren stil te blijven staan. Hij had net behoorlijk hard gezongen, en hij had een gaste die in de huiskamer op de bank zat. Ja slim. Typisch Oliver dit. Hij kon zichzelf wel slaan. Met het schaamrood op zijn kaken schonk hij twee gigantische koppen thee in en hij wandelde naar de woonkamer. Hij drukte Olivia een kop thee in haar handen en ging zelf in kleermakerszit op de bank zitten, met zijn rug naar de leuning toe, zodat hij Olivia recht aan kon kijken. "Oké, om even terug te komen op jouw woorden. Ik snap dat je bij je oude huis weg wilt. Het lijkt me vreselijk om van jouw kamer niet.." even zocht Oliver naar de juiste woorden, "jòuw kamer te kunnen maken." Voorzichtig dronk hij van de gloeiend hete thee. "En waarom ik de kamer niet voor mezelf koos? Ik voelde me meer thuis in die andere kamer. Met die andere had ik niks. Ik weet het niet precies, het is niet uit te leggen." Oliver grijnsde scheef en hij zette de kop thee op het glazen blad van de salontafel. "Hmm. Wat zal ik over mezelf vertellen? Ik ben dus Oliver Ireland. Ik houd ontzettend veel van kunst, ook al is mijn huis tamelijk leeg als het op kunstwerken aankomt." Oliver volgde nadenkend de contouren van zijn bovenlip met zijn wijsvinger. "Ik houd dus van dieren," Oliver knikte naar Pumba die zijn grote hoofd in Olivia's schoot had gelegd, "En ik speel graag muziek." Oliver viel stil voor enkele seconden maar toen lichtten zijn ogen op. "En oh! Ik teken graag, maar ik bak er nog niks van dus het is meer een soort kinderlijk gekrabbel. Van die poppetjes die we in groep drie maakten." En scheve grijns onthulde Oliver's spierwitte tanden. "Ik houd van schone huizen, maar ik vind het prettig om schoon te maken dus waarschijnlijk is dat iets wat je niet vaak hoeft te doen. En ehh. Dat was het wel eigenlijk. Denk ik." Oliver fronste nadenkend zijn voorhoofd maar kon niks meer bedenken. "En jij? Vertel eens wat over jezelf?" Oliver pakte zijn thee weer van de salontafel en genietend slurpte hij van het goddelijke goedje. "Oh wacht ik heb ergens nog koekjes!" Oliver zette zijn thee weer op de salontafel en spurtte naar de keuken, om weer terug te komen met een pak koekjes en een reep chocola. Hij bood Olivia een stuk chocola aan, en stopte vervolgens zelf ook wat in zijn mond. Hij nestelde zich weer comfortabel op de bank en schudde zijn haar uit zijn ogen. "Nou Olivia Carlile. Vertel me alles wat je bedenken kan." Probeerde Oliver te zeggen, maar omdat hij zijn mond vol had klonk het nogal mismaakt. Hij kon nog net voorkomen dat hij in de lach schoot, en met moeite slikte hij de chocola door. "Oké nog eens; vertel me maar alles wat ik over je moet weten." Een vrolijke grinnik klonk door de knusse woonkamer en Oliver vouwde zijn handen in zijn schoot, om met zijn bruine ogen aandachtig naar Olivia te kijken. Voor hem was het ijs al gebroken, hopelijk dacht zij er net zo over.

Onderwerp: Re: It's a new dawn, it's a new day. ma okt 15, 2012 11:27 am

Praten met Oliver ging Olivia gemakkelijker af dan ze had gedacht. Meestal was ze verschrikkelijk slecht in conversaties houden, omdat ze zo verlegen was en nooit echt wist wat te zeggen. Maar hier in Oliver’s knusse woonkamer met een warme kop thee voelde ze zich eigenlijk volledig op haar gemak. Hij leek te begrijpen dat ze zich niet op haar gemak voelde in haar witte cel. Hij was in kleermakerszit bij haar op de zetel neergeploft met zijn eigen kop thee en nam een slok voor hij over zichzelf begin te vertellen. . "Hmm. Wat zal ik over mezelf vertellen? Ik ben dus Oliver Ireland. Ik houd ontzettend veel van kunst, ook al is mijn huis tamelijk leeg als het op kunstwerken aankomt." Begon hij en wreef even nadenkend over zijn bovenlip. Pumba wou zich ook bij het gesprek voegen bleek het, want hij had zijn gigantische kop op Olivia’s schoot neergelegd en ze krabde hem even glimlachend achter zijn oren terwijl ze verder luisterde naar Oliver’s uitleg. "Ik houd dus van dieren, en ik speel graag muziek." Dat had Olivia al zien aankomen, toen ze had gewacht tot hij terug kwam met de thee had ze hem horen zingen in de keuken. Hij had een fantastische stem, de lucht had zijn gezang tot in de woonkamer gedragen alsof het van een echte zanger op de radio was. Maar natuurlijk zweeg Olivia erover, het was vast niet zijn bedoeling geweest dat ze hem had horen zingen en ze wilde hem niet in verlegenheid brengen. Voor enkele seconden bleef het stil tot ze een twinkeling in zijn ogen zag en hij weer sprak. . "En oh! Ik teken graag, maar ik bak er nog niks van dus het is meer een soort kinderlijk gekrabbel. Van die poppetjes die we in groep drie maakten.".”Ik ben dol op tekenen en schilderen ! Je moet me maar is een van je tekeningen laten zien, ik ben benieuwd nu.” Glimlachte Olivia opgewekt. Ze was echt verzot op tekenen, digitaal en gewoon op papier, op muren, eigenlijk tekende ze op alles dat los en vast hing. Daarom vond de het ook zo erg om in haar witte cel te wonen waar ze niks met haar muren mocht doen, ze moest zich altijd inhouden om niets op de muren te schilderen of te tekenen. "Ik houd van schone huizen, maar ik vind het prettig om schoon te maken dus waarschijnlijk is dat iets wat je niet vaak hoeft te doen. En ehh. Dat was het wel eigenlijk. Denk ik." Zei hij en fronste even om te kijken of hij niet iets vergeten was. . "En jij? Vertel eens wat over jezelf?" zei hij daarna terwijl hij nog een slok van zijn thee nam en daarna zijn kop terug op het glazen blad van de salontafel neerzette. Olivia wou net beginnen met haar uitleg maar Oliver was haar terug voor "Oh wacht ik heb ergens nog koekjes!" riep hij uit en spurtte weer naar de keuken. Olivia kon een giechel niet onderdrukken toen ze hem naar de keuken zag vliegen en terugkwam met een pak koekjes en een reep chocolade, en weer op de bank neerplofte. Hij gaf haar een stuk voor hij er ook ene voor zichzelf afbrak en in zijn mond stopte. "Nou Olivia Carlile. Vertel me alles wat je bedenken kan." Probeerde Oliver uit te brengen maar ze kon hem moeilijk verstaan omdat hij zijn mond vol chocolade had. Hij kon nog net voorkomen dat hij in de lach schoot maar Olivia niet. "Oké nog eens; vertel me maar alles wat ik over je moet weten."Lukte het Oliver nu wel uit te brengen nadat hij de chocolade wist door te slikken en vrolijk naar haar lachte.”Nou mijn naam is Olivia Carlile, Ik ben hier op zoek naar een nieuw appartement omdat ik in een witte cel woon op het moment maar dat wist je allemaal al.” Begon ze en tuitte even nadenkend haar lippen.”Ik ben 20 jaar oud, ik ben net als jij dol op dieren en muziek” even onderbrak ze zichzelf om nog een slok te nemen van haar thee. Het was toch al een goed begin dat ze dingen gemeen hadden dat zou het nog makkelijker maken om samen te wonen.”Ik lees heel graag en ik houd van thee. Ik teken op alles wat los en vast hangt maar ik hou me ook vaak bezig met digitale designs te maken. Ik ben een verschrikkelijke sloddervos en maak vaak rommel, dus als je graag opruimt en schoonmaakt komt dat goed uit voor jou” Lachte ze en ze keek in zijn donkerbruine ogen.”Op het vlak van koken heb je niet echt veel aan mij sinds ik een verschrikkelijke kok ben, mijn kookkennis gaat van kaas smelten tot eieren bakken dus als je daar ooit zin in hebt laat je het maar weten” Gelach galmde door de gezellige woonkamer wanneer ze verder praatten. Olivia voelde zich nu volledig op haar gemak, ze had in geen jaren meer zo’n vloeiend gesprek met iemand meer gevoerd. Oliver stond haar wel aan, het leek haar best een geschikt persoon om mee samen te gaan wonen want tot op het moment hadden ze nog niet eens een ongemakkelijke stilte gehad. Ze praatten tot de lucht buiten al donkerder begon te kleuren, en toen de zon volledig gezonken was wist Olivia dart het tijd werd voor haar om terug naar haar appartement te gaan, sinds ze het niet zo leuk vond om zich ’s avonds alleen op straat te begeven. “Het was heel gezellig enzo maar ik denk dat ik nu beter terug naar huis vertrek, ik ben te voet gekomen en ik ga niet zo graag te laat alleen over straat” zei ze met spijt in haar stem sinds ze het echt naar haar zin had gehad met Oliver. Zet je nummer anders in mijn gsm dan kan ik je nog iets laten weten” glimlachte ze en ze gooide haar witte Iphone zijn richting in.

Onderwerp: Re: It's a new dawn, it's a new day. ma okt 15, 2012 10:16 pm

Toen Olivia over haarzelf begon te vertellen spitste Oliver zijn oren en hij keek haar aandachtig aan. Blijkbaar vond ze toch dezelfde dingen leuk, en Oliver’s ogen lichtten op toen ze zei dat ze van boeken en thee hield. Ja. Het zou heel erg geweldig zijn wanneer Olivia bij hem in het appartement kwam wonen. Hij voelde zich bij haar compleet op zijn gemak, iets wat hij verder enkel bij Samantha had gehad. Maar aan de andere kant.. Wat als het net zoals bij Samantha ging? Wat als hij zich teveel hechtte aan Olivia, net zoals Samantha en hij? Wat als Olivia hem besloot te verlaten? Of nog erger; wat als hij zich verheugde op haar komst, maar zij hem smste met de mededeling dat ze niet in het appartement wilde komen wonen? Ja dat zou best erg zijn.

Toen Oliver ineens een witte telefoon tegen zijn hoofd gesmeten kreeg schrok hij en hij veegde over zijn pijnlijke wang. “huh wat? Oh mijn nummer.” Oliver grijnsde scheef en hij zette zijn nummer in de telefoon, om hem vervolgens weer terug te geven aan Olivia. “Enne, ik kan best wel met je meelopen als je liever niet alleen over straat gaat?” Olivia schudde van nee, dat het niet hoefde en Oliver schudde zijn haar uit zijn ogen, en hij pakte de twee lege theekoppen van de salontafel. "Moment.” Hij wandelde snel naar de keuken en hij zette de twee koppen in de vaatwasser. Vervolgens wandelde hij de woonkamer weer in, waar Olivia al langs de bank stond. Met een kleine handbeweging liet Oliver merken dat Olivia naar de voordeur mocht lopen. Hij hield de deur voor haar open maar voordat ze naar buiten kon lopen hield Oliver haar tegen door zachtjes zijn getinte hand op haar schouder te leggen. “Laat je dan een dezer dagen je beslissing weten?” Hij glimlachte toen Olivia knikte en hij leunde met zijn rechterschouder tegen de deurpost. Zijn rechterhand zat in zijn broekzak en zijn linkerhand wuifde Olivia vaarwel. Op zijn gezicht stond een schaapachtige glimlach, en Oliver staarde de aantrekkelijke Olivia na toen ze wegliep. Waarom had hij zo’n vreemd onderbuikgevoel? Begon hij haar.. leuk te vinden?

Onderwerp: Re: It's a new dawn, it's a new day. di okt 16, 2012 7:48 pm

Olivia lachte toen Oliver haar telefoon tegen zijn hoofd kreeg en zich verrot schrok, hij zette snel zijn nummer in haar gsm en gaf hem terug aan haar. Olivia kwam recht uit de knusse zetel en zwaaide met een snelle handbeweging haar haar uit haar ogen. Oliver stelde haar voor om haar naar huis te wandelen maar ze zei dat het niet hoefde. Eigenlijk wilde ze niets liever maar dat kon ze niet maken tegenover hem, dan moest hij ook weer alleen door het donker terug gewoon om haar af te zetten. Oliver was weer in de keuken verdwenen om de lege koppen weg te brengen, en toen hij terug kwam nam hij haar mee maar de voordeur en deed hem open. Maar voor Olivia naar buiten kon stappen werd ze nog even tegengehouden door Olivers warme hand die op haar schouder neerdaalde. “Laat je dan een dezer dagen je beslissing weten?” Vroeg hij en hij glimlachte toen ze knikte."Tuurlijk ik stuur meteen een berichtje als ik mijn beslissing heb genomen." Lachte ze en de grip op haar schouder verdween en ze stapte naar buiten. Oliver bleef in de deuropening staan en ze zwaaide nog een laatste keer voor ze zich na een laatste glimlach omdraaide en met snelle passen naar huis beende. Waarom kreeg ze deze brede glimlach maar niet van haar lippen, zelfs nu ze al halfweg naar huis was, was ze nog steeds aan Oliver aan het denken. Ze schudde even met haar hoofd, ze was gewoon blij dat ze een nieuw appartement gevonden had, ze moest er niets achter gaan zoeken. Ze kende hem amper, maar ze zou hem nog veel beter kunnen leren kennen niet ? Ze probeerde haar gedachten te stoppen toen ze nog snel het laatste stuk naar haar appartement liep, Olivia kreeg gewoon de kriebels van alleen over straat lopen In het donker. Ze zuchte opgelucht toen de deur voor haar openzwaaide en ze de witte gang kon binnenstappen. Ze sloot de deur af en wandelde haar troosteloze appartent door, ze ging meteen naar haar kamer en gooide haar kleren bij op de hoop vuile was, met andere woorden de vloer, en trok snel een te groot shirt aan voor ze in bed dook.
Ze keek op haar gsm, 23 uur, ze had echt lang bij Oliver gezeten. Het was dan ook super gezellig geweest, Olivia kon zich niet meer herinneren wanneer het de laatste keer was dat ze met iemand zo had kunnen praten. Hij deed aardig tegen haar en leek echt naar haar te luisteren, wat echt eens goed voelde om te weten dat iemand geïntereseerd in je was. Olivia had dat meestal niet, het enige deel dat zij van de wereld al had gezien waren de mensen die alleen aan zichzelf dachten, altijd zichzelf bovenaan hun lijstje zetten en de anderen mochten hun plan maar tekken. Zo hadden haar ouders ook geweest, daarom dat ze nu zo blij was dat ze op haar eigen kon gaan wonen. Maar wonen met Oliver in een appartement met een mega kamer waar ze wel mee mocht doen wat ze wilde klonk nog wel iets aantrekkelijker dan hier alleen in haar witte cel blijven niet. Olivia had haar besluit genomen, dus griste ze snel haar iphone van haar nachtkastje en opende een nieuw bericht.

Oliver.
Ik heb mijn besluit al genomen, ik neem het appartement. Laat maar iets weten wanneer ik mag intrekken.
Liv xx

Ze drukte op verzenden en doofde all lichten, voor ze zich terug in haar bed liet neerzakken en onmiddelijk en slaap viel.

Einde topic x