Pain`s more trouble than all is worth

"Wel daar kan ik inderdaad niet om heen. En als je nou niet op past ga ik misschien nog overwegen om daadwerkelijk toe te geven." Sprak ze sarcastisch, maar ik nam het expres heel serieus op. De beste manier om ergens naartoe te geraken was om het letterlijk te formuleren. "Wel," bootste ik het begin van haar zin na. "dat was misschien wel mijn bedoeling." Ik wachtte even toen ik merkte dat ze nog iets ging zeggen. "Sorry ik kan mijn ogen maar niet afhouden van je.." ze wachtte en ik grijnsde meteen heel breed. "Vrouw. Amphitrite blijft ons maar aan staren." Meteen begon ik weer luid te lachen. Ze was een echte komiek, al kon dat misschien gewoon door de alcohol zijn. Ik wierp mijn echtgenote over haar schouder een korte blik, waarbij ik zeker ervoor zorgde dat ik haar zolang mogelijk aankeek. Ik dacht wel al dat ze iets in de mot had, maar bij het zien van mijn glimlach draaide ze zich om en praatte weer met iemand anders. Ik wist wel dat ze zelf ook iets van plan was, maar eerlijk, het maakte me gewoon niet uit. "Hades heeft me nooit verteld dat je zo'n komiek bent.. Maar goed, ze kijkt inderdaad nogal naar ons." Ik draaide me weer richting Kore. "Wat zeg je ervan, gaan we ergens rustiger?"

"Wel, dat was misschien wel mijn bedoeling." zei hij en ik keek hem enkel aan. Hij lachte, vond mijn antwoord blijkbaar grappig. Hij keek over zijn schouder naar Amphitrite, die op een gegeven moment zich weer om draaide en verder praatte met haar gezelschap. "Hades heeft me nooit verteld dat je zo'n komiek bent.. Maar goed, ze kijkt inderdaad nogal naar ons." zei hij waarna hij zich naar me omdraaide. "Wat zeg je ervan, gaan we ergens rustiger?" Ik keek naar hem en trok mijn wenkbrauw op. ''Nu ga je me toch niet vertellen dat je bang bent voor je vrouw, bang om met me gezien te worden?'' vroeg ik, een vraag die hij eerder aan mij had gesteld. ''Waar heb je een rustige plek voor nodig wat je hier niet kan doen?'' vroeg ik toen op een wat verleidelijkere toon en ik keek hem uitdagend aan.

Haar gespeelde blikken deden me vanbinnen sidderen, en ik besloot op het spelletje mee te spelen. Niets was leuker dan moeite doen voor iets goed, en oh hoe goed ik dit partijtje zou maken. "Oh, Kore, ik durf alles." Ik legde mijn hand kort op de speld die alle om mijn lichaam gewikkelde linnen bij elkaar hield. Ik wist welke beweging ik maak moest om hem los te klikken. "Het is waar jij je gemakkelijker bij voelt. En zeg nu zelf, het is toch allemaal intiemer als er niemand anders meekijkt?" Ik keek haar vanonder mijn wimpers aan en verplaatste toen mijn hand naar haar schouder. "Maar je bent dus niet geinteresseerd, een man moet dat accepteren."

Ik grinnikte toen hij het deed lijken alsof hij bereid was om zijn toga daar gelijk tussen al die mensen wou laten vallen. ''Hoe kon ik ooit denken dat je dat niet zou durven. Stomme fout van me.'' Ik speelde even met een van mijn lokken terwijl ik hem aan keek. ''Misschien ben ik wel te helder van gedachten om in te gaan op je avances. Misschien moet je het proberen als ik nog wat gedronken heb.'' zei ik en ik knipperde even onschuldig met mijn ogen. ''Of misschien is je manier van verleiden wel de verkeerde.'' zei ik toen en haalde mijn schouders op.

Ze wist wel goed hoe ze met mijn voeten spelen moest, ook dat had Hades me al verteld. Die man hield eigenlijk niets voor zichzelf. "Dan is het geen uitdaging meer." Ik kreeg een klein glimlachend trekje rond mijn lippen, ik keek eigenlijk nooit onvriendelijk. Rustig boog ik me dichter naar haar toe, bracht mijn lippen tot naast haar oor en liet mijn stem zakken tot een fluisterend toontje. "Oh, ik zal je eens verleiden.." Maar niet hier, dat zou ik niet doen. Ik was ook niet achterlijk. Naar achter leunend liet ik mijn hand langs haar arm glijden. "Je hebt genoeg opties."

Ik glimlachte naar hem, raakte kort zijn borst aan. ''Het klinkt alsof je de uitdaging aan gaat. Het maakt mijn verblijf hier in ieder geval veel interessanter als dat het geval is.'' grijnsde ik en sloeg mijn haar toen weer over mijn schouders. ''Je hebt nu tenminste mijn aandacht gevangen, dus je mag dat zien als een kleine overwinning.'' zei ik en ik gaf hem een klopje op zijn arm, om mijn hand daar te laten liggen. ''Ik heb het normaal gesproken niet zo op goden. Ze gaan niet dood snap je, je komt nooit meer van ze af.'' zei ik en knipoogde toen even.

"Ja een uitdaging ben je zeker." Grijnsde ik breed, het was eigenlijk maar slijmen en slijmen. Alles om haar een beetje meer over de streep te kunnen krijgen. Ze begon me hier en daar kort aan te raken en nu wist ik zeker dat ik haar had. Ze zou straks geen kant meer op kunnen en willen, wacht maar af. "Prijs jezelf maar een overwinning met mij.. Onsterfelijkheid is nog niet zo slecht. Zie het positief: je hebt eeuwen om van me te genieten." En ik van jou vooral, voegde ik er in gedachten nog achteraan. "Het bed in mijn vertrekken ligt zo goed, hè. En dat in Atlantis is nog beter. Je moet eens langs komen als je tijd hebt."

''Onsterfelijkheid kan aardig slecht uitpakken als je van iemand af probeert te komen.'' zei ik met een glimlach en ik sloeg mijn ogen even neer. Ik zag de blik in zijn ogen, hij was er van overtuigd dat hij me in zijn netten kon strikken. Zou dat eens even balen zijn als dat dadelijk anders zou zijn. ''Ik heb zeeën van tijd nu ik niet meer aan Hades gebonden ben. Misschien neem ik je aanbod wel in overweging, neem ik een vakantie naar Atlantis.'' sprak ik en keek toen weer even de zaal rond. ''Maar dan blijft toch de vraag, wat was je met Amphitrite van plan? Die laat zich niet zo maar weg jagen.'' zei ik toen en keek hem weer met een verleidelijke blik aan. Was het met Hades maar ooit zo makkelijk geweest. Bij ons was het altijd het omgekeerde geweest, en als het eindelijk goed ging was er wel iets wat de mood zou verstoren.

Ik grinnikte vrolijk, de blauwe krullen lagen als echte golven rond mijn gezicht. En ze deinden op en neer bij elke beweging die ik maakte, op en neer. "Dan zal ik je zeker welkom heten, Kore. Zeker nadat je vorige keer zo snel weg was.." Ik grijnsde. Vervolgens haalde ik mijn schouders op. "Je weet best dat Amphitrite zichzelf wel amuseerd. Daar hoef je echt niet op te rekenen hoor. Ze blijft lang weg vanavond, ik ben er zeker van. Vertrekken leeg, nu nog een mooie dame om de lakens mee te delen. Met voorkeur jou."

Ik sloeg mijn ogen neer en keerde mijn wang naar hem toe. ''Wat zal mijn vader er wel niet van denken als hij erachter komt. Misschien is dit wel een slecht idee. Je bent en blijft mijn oom..'' mompelde ik toen en keek toen naar hem op met een ondeugende blik in mijn ogen. ''Of maakt dat het juist interessanter?'' vroeg ik en ik liet mijn hand van zijn arm af glijden, een streling achterlatend. ''Misschien kom ik wel langs vanavond, als ik je kamer tenminste weet te vinden.'' zei ik toen en keek hem weer liefelijk aan.

Ik schudde grinnikend mijn hoofd. Ongelofelijk gewoon, hoe ze me zo aan het lijntje hield. "Je was getrouwt met een van je ooms, je maakt me toch niet wijs dat je dat dan niet kan?" Ik keek haar lang en onderzoekend aan, waarna ik op zachte en zwoele toon eraan toevoegde: "nee, alles aan jou maakt het gewoon interessanter." Ik glimachte en wist dat ik haar gewoon geschaakt had. Hades had gelijk, het was inderdaad makkelijk. "Je weet dat het niet bij een keer blijven moet he.." Ik knipoogde even en draaide me half om. "Als je me volgt, toon ik ze wel meteen."

''Het was niet alsof ik toen een keuze had.'' mompelde ik. ''Maar daar gaan we niet over uit wijden, dat verhaal kennen we ook ondertussen allemaal al.'' zei ik en ik glimlachte weer. De triomfantelijke blik in zijn ogen lieten me beseffen dat hij overtuigd was dat ik vanavond niet in mijn eigen bed maar in die van hem zou liggen. ''Waarom zou het niet bij een keer moeten blijven? Houdt de spanning er in.'' zei ik en ik glimlachte liefelijk naar hem. ''Ik heb zo'n voor gevoel dat als je me je kamer laat zien, dat je me niet meer weg laat lopen.'' zei ik toen en lachte even zachtjes. ''Ik vind het wel.''

"Inderdaad" zei ik schouderophalend. "nu gaat het over jou en mij, en wat ik straks zoal met je ga doen." Ik keek haar met een grote grijns aan, van oor tot oor. Maar ik wist dat ze me gewoon aan het lijntje trachtte te houden, zodat ze gewoon niet zou moeten komen opdagen. Ik moest de val zo spannen dat ze niet meer terug kon. "Als ik zo'n lekker ding zou laten lopen, dan ben ik wel heel zot." Ik legde mijn hand in haar rug en duwde haar voor me uit, door de massa richting de gang. "Wat is je favoriete wijn? Of wil je liever champagne. Zeg het maar," eenmaal achter de eerste hoek die ik tegen kwam duwde ik haar tegen de muur. Meteen mijn lichaam tegen het hare drukkend, hand ongeneert op haar borstkast. "Zelfs een kusje is al genoeg om je een kroon op te leven."

Ik kon er niet veel aan doen, die hakken maakte het me nogal onmogelijk om weg te komen en dus liet ik me maar voor me uit duwen. Dit ging de verkeerde kant op. Toen we al de eerste hoek om waren en ik me net wou omdraaien duwde hij me plots hardhandig tegen de muur aan. Zijn lichaam pinde de mijne vast en zijn hand greep naar mijn voorgevel. Ik sloeg zijn hand weg en keek hem kwaad aan. ''Wie geeft jou in Zeus' naam om me zo maar aan te randen.'' zei ik kwaad en duwde hem van me af. ''Ik hoef jou kroon niet Poseidon. Deel de troon maar lekker met Amphitrite. Jullie passen perfect bij elkaar.'' zei ik terwijl ik van hem weg stapte.

Ik lachte breeduit om haar afwijzing. Vroeg of laat zou ze toch wel komen en zich als een prooi voor de leeuwen gooien. Dan, oh dan. Ik keek hoe ze weg van me begon te paraderen. "Oh die ellenlange benen, wat een pareltjes. Wat ik er wel niet mee zou doen, ben je niet nieuwsgierig?" Ik haalde haar in, heel moeilijk was het niet. "Het is niet aanranden als je het zelf wilt.." Meteen vergreep ik me aan haar. Ik haakte mijn arm om haar middel zodat ik haar tegen me aantrekken kon. Ik liet mijn lippen zakken tot achter haar oor. Tot in haar hals. "Je weet dat je het wilt. Geef het een kans en je zal er geen spijt van hebben."

"Hades zal het leuk vinden zeg.." Zei hij na hij gegromd had. Hij bekeek zijn drietand en voelde even aan de punten. "Geen probleem, ik moest toch nog wraak nemen voor zijn vorige trucje met die vloer.. Ik zal hem de groeten doen van je, goed? En ik zal mijn drietand eens goed draaien als ik hem doorboor." Ik keek even naar hem en vloog toen vlug naar de balzaal. Ik zocht hoog in de zaal naar Hades en veranderde naast hem weer terug naar mijn eigen ik. Hij was met niemand aan het praten dus ging ik voor zijn neus staan. ''Hades. Even vlug tussendoor.'' hijgde ik en ik haalde even diep adem om weer op adem te komen. ''Ik heb misschien wellicht waarschijnlijk Poseidon een beetje pissed off gemaakt, en nu wil hij het misschien een klein beetje op jou uiten omdat ik hem zijn zin niet gaf.'' zei ik en ik keek hem schuldig aan.

Poseidon: grommend keek ik haar na. Wacht maar, ze zou niet lang meer lachen..

Hades: Voor een keertje amuseerde ik me enorm. Ik had al een paar glazen op maar ik voelde me nog super, al was dat mede met een licht gevoel in mijn hoofd. Ik wist dat ik niet veel meer nodig had om van de kaart te zijn. Ik had het precies nodig, gewoon even weg zijn. Ik fronste mijn wenkbrauwen, probeerde me te focussen. Maar het leek allemaal een grote grap. Ik giechelde als een klein kind. "Och, waarom zou hij boos zijn? Hij is nooit aggresief als hij gedronken heeft."

Ik keek naar zijn gezicht en zag dat hij al te veel had gedronken om nog serieus te kunnen zijn. Ik zuchtte en keek hem aan. ''dat is het probleem. Hij heeft niet gedronken en hij werd boos toen ik hem me niet liet betasten.'' zei ik en ik keek hem aan. ''Ik ben bloed serieus Hades. Hij was echt eng net. Hij dreigde zijn tritand door mijn keel heen te boren, en daarna dreigde hij het bij jou te doen.'' Ik keek om me heen om te zien of ik hem nog ergens kon zien. Ik zou niet kunnen slapen meer vanavond..

Ik lachte luid en schaapachtig waarna ik naar voren boog en gewoon nog meer begon te lachen. "Wie wil jou nou betasten Kore.." Gniffelde ik terwijl ik van iemand anders een glas wijn aannam. Geen idee wie die persoon was eigenlijk, het ging te snel om er een naam op te plakken. "Stel je niet aan, hij dreigt niet veel dan zal hij ook wel niet spiesen. We zijn goooden!" Ik neuride een of ander stol deuntje toen ik mijn aandacht al weer meteen verloor.

Ik rolde met mijn ogen toen hij me alleen maar belachelijk maakte. ''Prima. Dan geloof je me maar niet.'' siste ik en ik draaide me om. Als Hades me niet ging geloven.. Zou ik Poseidon zijn zin moeten geven, voor mijn eigen veiligheid en die van Hades. Waarom zou ik Hades willen beschermen als hij niet eens om me geeft. Hij is een god, hij gaat niet dood. Arrogante kwal. Ik pakte een glas wijn van de tafel, om mezelf te kalmeren. In een volle zaal zou hij toch niet veel uithalen, dus hier kon ik mijn rust pakken en even genieten van de rust.

Hades: ik lachte breed toen ze wegliep en gooide in een keer een volledig glas wijn achterover. Ik wist niet meer wat ze juist had gezegd, ik wist niet eens meer wie Poseidon was. Het enige wat ik wel wist was dat ik me wou vermaken, nu het eens kon.

Poseidon: ik zag hem lachen, ik zag haar geirriteerd weglopen. Ik wist niet of ze me zag staan, maar ik stond wel klaar. Als het moest doorboorde ik hem, ik zou het echt doen. Ze was zeker gewend dat Hades vaak blufte, maar dat deed ik niet. Ik wachtte een lange tijd af, hield haar in de gaten, voor ik de afstand tussen ons weer overbrugde. "En, keuze gemaakt?" Vroeg ik smalend. Laatste kans..