Broom broom, get in me car..

Hij grinnikte vrolijk. ''En daarom hebben we bediendes. De helft van de goden weet niets meer tegenwoordig.'' zei hij en hij gunde me een knipoog. Ik glimlachte en keek naar zijn hand die de mijne had beet gepakt. Voor een moment was het stil en bestudeerde hij de rode vlekjes op mijn vingers. ''Het was maar een bord, de pijn trekt zo wel weg.'' zei hij, waarna hij voorzichtig een kusje er op duwde. ''Gelukkig maar. Ik zou nu ook nog eens brandblaren moeten krijgen.'' zuchtte ik en ik keek naar het eten. ''Bij nader inzien heb ik toch niet zo veel honger..'' mompelde ik toen en keek weer naar Hades.

"Gelukkig maar. Ik zou nu ook nog eens brandblaren moeten krijgen." Zuchtte ze. Ik gniffelde geamuseerd en volgde haar blik naar het eten terwijl ik haar hand bleef vasthouden. "Bij nader inzien heb ik toch niet zo veel honger.." Gaf ze toe. Ik zuchtte en duwde het bord wat verder op het aanrecht. Had vast wel met de zwangerschap te maken, gokte ik. "Ik maak je straks wel wat lichts als je weer honger hebt." Ik hief mijn vrije hand op terwijl mijn blik afdwaalde naar haar buik. "Hoe ben je het te weten gekomen?" Met mijn vingers streek ik het truitje dat ze droeg een beetje omhoog zodat ik haar onderbuik kon zien.

Hij zuchtte, maar niet uit frustratie. Hij duwde mijn bord verder het aanrecht op en keek toen weer naar mij. ''Ik maak je straks wel wat lichts als je weer honger hebt.'' zei hij waarna hij zijn andere hand optilde. ''Hoe ben je het te weten gekomen.'' vroeg hij en hij trok voorzichtig het shirt dat ik aan had ietsje omhoog, zodat er een stuk van mijn buik te zien was. ''Ik voelde me wat opgeblazen en misselijk al een tijdje. En toen ben ik eens na gaan denken. Ik had veel over zwanger zijn gehoord, en het begon me toen langzaam te dagen. Ik heb een test gedaan en die kwam positief uit.''

"Ik voelde me wat opgeblazen en misselijk al een tijdje." Terwijl ze me antwoordde liet ik mijn vingertoppen langs haar onderbuik glijden, een korte liefkozing. Niet dat ik veel van de baby zelf verwachte, ik gokte dat ze nog niet ver genoeg was om iets te kunnen voelen. "En toen ben ik eens na gaan denken." Praatte ze verder. "Ik had veel over zwanger zijn gehoord en het begon me toen langzaam te dagen. Ik heb een test gedaan en die kwam positief uit." Ik trok een wenkbrauw op terwijl ik mijn hand weghaalde en haar truitje terug goed trok. "En toen belde je Hera voor advies." Ik keek haar weer recht in de ogen aan.

Hij trok een wenkbrauw vragend op en haalde zijn hand weg, om daarna mijn truitje goed te trekken. ''En toen belde je Hera voor advies.'' Hij keek me recht aan en ik knikte langzaam. ''Ik wist niet wat ik moest doen.'' zei ik en ik probeerde kalm te blijven. ''Ik raakte in paniek. Hoe moest ik het je zeggen. Hoe zou je reageren.'' Ik zuchtte en sloot even mijn ogen om weer te kalmeren. ''Hera had me gezegd dat ik vooral rustig moest blijven en dat ik even een moment voor mezelf moest nemen, voor ik het je vertelde. Maar dat ik het wel snel moest doen. En toen wou ik het s'avonds doen, maar toen ik je gezicht zag durfde ik niet meer. Je zag er zo moe uit, het leek alsof je er dit niet meer bij kon hebben.''

Ik keek haar lang aan terwijl ze haar uitleg deed en zuchtte. Het was waar, ik was degene die haar er zo van weerhouden had. Natuurlijk vroeg ze Hera te raad, ze had het al eerder meegemaakt. Ik kon mijn teleurgesteldheid niet de kop indrukken. "Toch, ik had liever gewild dat ik het eerder wist. Dan konden we samen een beslissing nemen. Dan wist niet iedereen er van."

''Toch, ik had liever gewild dat ik het eerder wist. Dan konden we samen een beslissing nemen. Dan wist niet iedereen er van.'' sprak hij en ik knikte. ''Ik begrijp het. Maar er valt nu vrij weinig aan te doen. Iedereen weet het al..'' mompelde ik en ik beet even op mijn lip.

Ik knikte. Toen ik zag dat ze weer op haar lip beet, hief ik mijn hand op om haar lip met behulp van mijn duim los te trekken. Ik keek haar beschuldigend aan. "We weten niet eens waar dit kind gaat leven. We hebben niet eens een relatie meer, Kore. Hij heeft zijn vader en moeder nodig."

Hij trok mijn lip weg onder mijn tanden, en keek me toen beschuldigend aan. ''We weten niet eens waar dit kind gaat leven. We hebben niet eens een relatie meer, Koe. Hij heeft zijn vader en moeder nodig.'' sprak hij en ik zuchtte verdrietig. ''Ik weet het. Ik weet dat wat je zegt allemaal waar is. En het is moeilijk. Het is zo lastig.'' Ik keek naar hem op met een half glimlachje. ''Er is zo veel dat er besproken moet worden, en ik weet niet eens waar we moeten beginnen..''

Ik hoorde het verdriet in haar stem weerklinken toen ze sprak. Het was allemaal mijn schuld, mijn stommiteit. Ik had slimmer moeten zijn, dan was dit kind er nu niet eens. Ik liet mijn hand op haar wang rusten en glimlachte naar haar. "Alles op zijn tijd. We zien wel verder na het feest." Ik drukte mijn lippen kort op de hare. "Laten we nu maar terug naar de balzaal gaan."

Hij legde zijn hand rustig op mijn wang, en glimlachte zacht naa me. "Alles op zijn tijd. We zien wel verder na het feest." sprak hij en duwde zijn lippen voor een enkele seconde op de mijne. "laten we nu maar terug naar de balzaal gaan.'' zei hij en ik knikte. Ik haalde even diep adem en schudde de zorgen van me af voor voorlopig. Ik nam zijn arm vast terwijl we samen terug liepen naar het feest dat gaande was. Iedereen die er was zag er rolijk uit en klonk ook vrolijk.

Gelukkig stemde ze al snel in. Ik had verwacht dat ik haar zou moeten overtuigen om met me mee te gaan. Ik had meteen een van die zwangere-vrouwen-moodswings verwacht. Ze nam me met een grote zucht vast aan mijn arm en stond in stilte toe dat ik haar begeleidde naar de balzaal. Het feest was natuurlijk al gestart zonder ons, typisch de goden. Eender excuus was reden tot feesten. Ik moest er kort om grinniken. Toch zagen ze ons al snel weer. Vrijwel meteen na onze tweede entree, kwamen verschillende goden op ons af om ons te feliciteren. Zeus, Hera, Poseidon, ... Natuurlijk hadden ze meer aandacht voor Kore, en ik genoot ervan om naar haar te kijken terwijl ze de felicitaties beantwoordde. "En, geniet je van de aandacht?" Vroeg ik in een moment van rust.

Gelijk toen de goden ons in het vizier kregen, kwamen er verschillende op me af gestormd als wilde kippen. Vrolijk en sommige lichtelijk aangeschoten feliciteerden ze me met het geweldige nieuws. Ik wist niet zeker of ik vrolijk mee wou lachen of liever wou huilen, wetend dat dit kind zo veel problemen zou opleveren. Maar toen iedereen me zo oprecht vrolijk feliciteerde en echt blij voor me leken, kon ik niet anders dan glimlachen. Natuurlijk, ik was blij want ik zou ook eindelijk een kind krijgen na al die tijd. ''En, geniet je van de aandacht?'' vroeg Hades toen er eventjes rust was tussen alle mensen door. Ik glimlachte en haalde mijn schouders op. 'Van mij had het allemaal niet zo gehoeven. Maar ik ben blij dat iedereen het zo leuk lijkt te vinden.''

Ze glimlachte en haalde haar schouders nonchalant op. Dat laatste was een gewoonte geworden sinds dat ze me kende. Ze wou onverschillig zijn. "Van mij had het allemaal niet zo gehoeven. Maar ik ben blij dat iedereen het zo leuk lijkt te vinden." Ik grinnikte even, maar mijn lach verging al snel. Deze goden wisten gewoon niet beter. Ik kon er zelfs geen leedvermaak in hebben. Ze wisten niet wat voor een onheil dit kind brengen zou. Ze wisten niet wat er allemaal zou gebeuren. Het deed me onwillekeurig denken aan de tienjarige oorlog. De Trojanen waren zo gelukkig geweest bij de verwelkoming van Helena, enkel de Koning van Troje wist wat er zou gaan gebeuren. Hij had het lot van zijn koninkrijk in handen en koos voor verwoesting, zodat zijn zoon gelukkig zou zijn. Imbeciel. Ik werd opgeschrikt uit mijn gedachten door alweer een felicitatie. "Kore! Gefeliciteerd." Artemis drukte drie kussen op haar wangen. "Ik maak het kort want ik heb haast. Maar hou me op de hoogte." Ze richtte zich geen enkele keer op mij.

Hades grinnikte kort, maar al snel verstarde zijn gezicht al weer. Ik wist precies waar hij aan dacht, aan alle ellende. Ik probeerde er niet aan te denken, ik wou er niet aan denken. Ik kon niet accepteren dat het nieuwe leven dat in mijn buik groeide voor verwoesting en onheil zou zorgen. Plotseling kwam Artemis als uit het niets tevoorschijn. ''Kore! Gefeliciteerd.'' riep ze vrolijk en drukte drie kussen op mijn wangen. Ík maak het kort want ik heb haast. Maar hou me op de hoogte.'' zei ze vriendelijk en ik knikte. ''Natuurlijk, komt goed.'' zei ze. Uiteindelijk kwam mijn moeder op ons af. ''Kore! Lieverd.'' zei ze en glimlachte. ''Wat een verrassing.'' zei ze en ik knikte. ''Er valt nu zo veel te bespreken, het lijkt me het beste als je terug komt naar de Olympus.'' sprak ze en ze keek me bemoedigend aan.

"Natuurlijk, komt goed." Verzekerde Kore aan Artemis, en de maangodin verdween weer. Ze had 'nachtdienst', zoals zij dat zo graag noemde. Meteen daarna verscheen Demeter, nu met een vrolijkere blik. "Kore! Lieverd." Glimlachte ze vertederend. "Wat een verrassing." Ik kon het niet laten met mijn ogen te rollen. Ze had jaren gespendeerd met het beschermen van haar dochter voor vanalles en nog wat. Uiteindelijk had ik gewonnen, ik dacht eraan dat ik daarvoor wel reden tot feest had. "Er valt nu zoveel te bespreken, het lijk me het beste als je terug komt naar de Olympus." Ik maakte een afkeurend tss-geluidje met mijn tong. "Olympus? Volgens mij is de Onderwereld een betere keuze, Demi."

Voordat ik ook nog maar iets kon zeggen, kwam Hades er al tussen. Hij klonk afkeurend en keek naar mijn moeder. Ólympus? Volgens mij is de Onderwereld een betere keuze, Demi.'' sprak hij en mijn moeder trok een wenkbrauw op. ''Jij denkt dat de koude kille gevaarlijke onderwereld een goeie plek is voor een zwangere vrouw en een geboorte van een kind?'' sprak ze sarcastisch en schudde haar hoofd. ''Dat lijkt me geen goed plan. Daarbij is dat ook helemaal niks voor Kore. Je weet zelf dat ze niet lang in de Onderwereld kan verblijven door het tekort aan zonlicht.'' sprak ze. Mijn blik ging van de een naar de ander en wist even niet hoe ik zou moeten reageren hier op.

"Jij denkt dat de koude kille gevaarlijke onderwereld een goeie plek is voor een zwangere vrouw een een geboorte van een kind?" Sprak ze sarcastisch, de toon van haar stem zakte naar het gegrom van een pitbull. Ze wou haar kleine meid weer beschermen, maar ik zou het niet toelaten. Ik vertikte het. "Dat lijkt me geen goed plan. Daarbij is dat ook helemaal niks voor Kore. Je weet zelf dat ze niet lang in de Onderwereld kan verblijven door het tekort aan zonlicht." "En je weet zelf ook dat deze achterbakse ruziemakende godenwereld haar gek maakt." Ik gaf haar niet eens de tijd om zelf te antwoorden. In plaats daarvan staarde Kore van de ene naar de ander, waarschijnlijk wist ze niet eens wat ze moest zeggen. "Ik ben de vader van het kind Demeter, en ik geef om mijn vrouw. Ik weet welke rust ik haar moet geven, een soort rust dat ze hier niet vinden zal."

"En je weet zelf ook dat deze achterbakse ruziemakende godenwereld haar gek maakt." kaatste Hades gelijk terug als antwoord op mijn moeder. "Ik ben de vader van het kind Demeter, en ik geef om mijn vrouw. Ik weet welke rust ik haar moet geven, een soort rust dat ze hier niet vinden zal." zei hij en even was het stil. Als twee leeuwen keken ze elkaar aan, klaar voor de aanval. ''Maar Hades, het is je vrouw niet eens. Je hebt zelf de scheidingspapieren getekend, of weet je dat niet meer?'' zei ze op sluwe toon en keek toen naar mij. ''Kore heeft een plek nodig waar er goed voor haar gezorgd wordt, waar ze niet de hele tijd alleen zal zijn.'' sprak ze liefdevol en gaf me een aai over mijn wang. ''Jij zult niet alle tijd en aandacht voor hebben die ze nodig heeft, omdat je ook je werk hebt. Plus heb je nauwelijks nog bediendes over na dat akkefietje van een paar jaar geleden dat je hier een tijdje gedwongen moest rond hangen.''

Er heerste een korte stilte. De spanning hing in de lucht. Ik kon bijna zweren dat ze mijn gezicht zou gaan open krabben, maar ze hield zich in. "Maar Hades, het is je vrouw niet eens. Je hebt zelf de scheidingspapieren getekend, of weet je dat niet meer?" Één en al venijn droop van haar stem af. Wat haatte ik dat vrouwmens. Ik stond op het punt van weg te gaan, tot ze plots haar mond weer opendeed: "Kore heeft een plek nodig waar er goed voor haar gezorgd wordt, waar ze niet de hele tijd alleen zal zijn." Liefdevol gaf ze haar dochter een streling over de wang. "Jij zult niet alle tijd en aandacht voor hebben die ze nodig heft, omdat je ook je werk hebt. Plus heb je nauwelijks nog bediendes over na dat akkefietje van een paar jaar geleden dat je hier een tijdje gedwongen moest rondhangen." Ik kneep mijn ogen samen. "Jij weet niets, Demeter. Mijn rijk en mijn paleis zijn mijn zaken, wat ik doe en laat ook. In tegenstelling tot jou zit ik tenminste nog in haar buurt, in plaats van haar op de Olympus achter te laten bij haar vader die niet eens naar haar omkijkt tenzij hij er zelf voordeel uit kan baten."

"Jij weet niets, Demeter. Mijn rijk en mijn paleis zijn mijn zaken, wat ik doe en laat ook. In tegenstelling tot jou zit ik tenminste nog in haar buurt, in plaats van haar op de Olympus achter te laten bij haar vader die niet eens naar haar omkijkt tenzij hij er zelf voordeel uit kan baten." sprak Hades pissig en ik zuchtte eventjes. ''Maar ik zorg tenminste ervoor dat ze niet alleen is! Ik verbied haar niet de omgang met haar enige vriend.'' spuugde mijn moeder kwaad. Een gefrustreerde grom rolde over mijn lippen en ik keek de twee aan. ''Pardon, maar de laatste keer dat ik checkte was ik volwassen en volkomen in staat om zelf te kiezen waar ik woon en wat ik doe.''

Ik hoorde Kore zuchten. Of dat uit frustratie of uit verveling was, was onduidelijk. "Maar ik zorg tenminste ervoor dat ze niet alleen is! Ik verbied haar niet de omgang met haar enige vriend." Spuugde Demeter kwaad. "Haar enige vriend-" Kore onderbrak me abrupt. "Pardon, maar de laatste keer dat ik checkte was ik volwassen en volkomen in staat om zelf te kiezen waar ik woon en wat ik doe." Hoogmoedig stak ik mijn kin in de lucht, een antwoord onderdrukkend. Dit was iets waar Kore haar moeder de les in moest spellen, maar dat zou ze vast niet doen. Ik draaide haar moeder half de rug toe. "Zeker dat je niet even moet gaan zitten? Ik haal een stoel als je dat liever hebt."

Mijn moeder liet haar mond even open zakken van verbazing, wou iets zeggen maar deed het toch niet. ''Maar kore.. Je hebt...'' probeerde ze en ik schudde mijn hoofd. ''Nee. Ik ga niet terug naar de Olympus. Zoals Hades al zei, ik word gek van al die goden hier.'' sprak ik en ik keek haar vastberaden aan. ''Zeker dat je niet even moet gaan zitten? Ik haal een stoel als je dat liever hebt.'' bood Hades toen aan. ''Nee bedankt Hades. Ik zie er nog niet uit als een walvis en voel me nog net zo goed als twee maand terug. Ik ben perfect in staat om te blijven staan.''

"Maar Kore.. Je hebt.." Probeerde ze nog, maar haar dochter snoerde haar de mond. "Nee. Ik ga niet terug naar de Olympus. Zoals Hades al zei, ik word gek van al die goden hier." Ze keek haar geschokt aan. Ik wachtte op haar antwoord "Nee bedankt Hades. Ik zie er nog niet uit als een walvis en voel me nog net zo goed als twee maand terug. Ik ben perfect in staat om te blijven staan." Met een zuchtje keek ik even naar het plafond. Dit zouden 9 moeilijke maanden worden. "Prima. Ik ga even wat wijn halen, als het niet geeft." Ik draaide me om en liep naar de tafel.

Een minimaal zuchtje verliet Hades zijn mond en hij keek even weg.  "Prima. Ik ga even wat wijn halen, als het niet geeft." zei hij, en voor ik antwoord kon geven was hij al vertrokken. Mijn moeder keek me even aan. ''Ga je dan naar de Onderwereld?'' vroeg ze en ik schudde mijn hoofd. ''Ik weet nog niet wat k ga doen. Ik kan het niet verdragen zo lang in de onderwereld te zijn, en op een gegeven moment zal het ook niet meer lukken om te reizen. Het is nog iets waar ik over na moet denken.'' verzuchtte ik en ze knikte. Ze gaf me een kus op mijn voorhoofd en liep toen naar aphrodite toe om daar mee te kletsen. Ik zuchtte en keek de volle zaal rond,