Kiss me again, [Ares]

Aphrodite liet haar badjas op de grond vallen en stapte in het warme water. Ze had een bad in de vorm van een hart wat ze nog al overdreven vond. Maar het was best mooi. Daar bij was hij groot genoeg om er in te zwemmen. En er kon genoeg man in maar dat hoefde voor haar ook al weer niet. Ze wist dat haar man Hephaistos al die tijd in de opening had gestaan om naar haar te kijken. Al die eeuwen dat ze getrouwd met hem was, had ze een keer toe gestaan dat hij haar zou aan raken. Haar beminnen. Toen hij eindelijk klaar was met zijn eigen verlangens was ze naar de badkamer gevlucht om daar een aantal uren in het water te liggen. Misschien moest ze het maar eens proberen om Zeus haar vader om te praten en er voor te zorgen dat ze van hem kon scheiden. Ze hield niet eens van hem. Niet zoals ze bijvoorbeeld van Ares hield. Maar sinds de stunt die Hephaistos hen geflikt heeft moesten ze uit kijken. Maar naar een tijd waren ze weer naar elkaar toe gekomen. Ze hield gewoon te veel van hem. Misschien moest ze ook maar eens stoppen met dat gedoe met Angelo. Maar ze had ook gevoelens voor hem. Zuchtend liet ze zich zelf onder water glijden en hield haar ogen open. Ze keek naar het plafond en liet zich door het water glijden. Aphrodite was met Angelo begonnen enkel omdat ze haar gevoelens voor Ares wou vergeten. Zuchtend ging ze weer recht zitten en zag dat Hephaistos nu op het rand van het bad zat. Ze keek naar beneden toen hij haar wang streelde. "Jammer dat je niet bent zoals ik had verwacht Cytherea." Ze haten het als hij haar zo noemde. Het was een van haar bijnamen maar daarom hoefde hij haar nog niet zo te zeggen. Aphrodite voelde hoe zijn vingers naar haar lippen gleden en al snel duwde ze zijn arm weg. "Wat moet je?", siste ze. Aphrodite ging van hem weg zitten en keek hem aan. Zonder dat hij antwoord gaf zag ze hem op staan en verdwijnen. Opgelucht zakte ze weer even wat verder in het water en begon ze vervolgens te wassen. Hem was ze weer voor een tijdje klaar. Toen ze helemaal schoon was stapte ze uit het bad en liet het water weg lopen. Aphrodite pakte een grote handdoek en droogde haar lichaam af. Ze schrok op toen ze een geluid hoorde en schoot snel in haar badjas waarna ze haar blonde haren vast maakte in een elastiek om vervolgens naar het geluid toe te lopen. Toen ze hem zag verscheen er een grote glimlach op haar lippen en liep ze op hem af. Eenmaal achter hem ging ze op haar tenen staan en sloeg haar armen om hem heen. Ze drukte haar lippen zacht onder zijn schouder aangezien ze zo klein was en legde vervolgens haar hoofd tegen hem aan. "Hey Ares.", sprak ze zacht en verleidelijk.

Vrolijk scheen de zon, maar dat interesseerde hem niet. De tijd leek wel eeuwig te duren. Al zo lang had hij verlangd naar het prachtige gestalte van de godin. Zijn godin. Maar hij wist nog goed hoe Hephaistos had gekeken toen hij hen had betrapt. Uitgelachen. Al die gezichten van de goden en zijn vader, de rotzak, die hem nog meer begon te negeren. Waarom was hij dan op deze wereld als hij helemaal geen respect kreeg van zijn bloedeigen vader. Zijn handen klemden zich om zijn zwaard en hij voelde zijn grip verzwakken toen hij de tempels zag. Misschien was ze daar? Meteen kwam er ook in hem op dat haar man in de buurt moest zijn. Hij liet haar bijna nooit alleen, telkens weer. Zelfs als hij haar maar één blik gunde, vertrouwde hij het alweer niet. Maar toch. Het avontuurlijke gevoel trok hem wel aan. En er lag een schat op hem te wachten. Wie weet kon hij die vreselijke man wel afschudden. Voor eens en voor altijd. Ares keek om zich heen en begon toen in de richting te lopen van de tempels. Zijn voetstappen maakten een galmend geluid en af en toe zag hij dat er blikken naar hem werden gekeerd. Weer kon het hem niets schelen, ze mochten denken wat ze wilden. Hij was geraakt door die prachtige liefdesgodin. Haar mooie lichaam en ogen die hem diep in zijn hart raakten. Nooit was het hem gelukt om een sterveling te vinden die zo mooi was als zij. Nu begon de gang waarin hij zich bevond af te buigen en liet hij zijn hoofd een kijkje nemen wat zich daar bevond. Nog net op tijd kon hij zich verbergen voor Hephaistos, die in een paar seconden verscheen. Dus Aphrodite bevond zich wel degelijk hier ergens. Een glimlach ontstond op zijn gezicht en hij liep de hoek om. En toen zag ze haar. Die prachtige blonde haren die langs haar tedere lichaam gleden. Ze kwam op hem af lopen en hij voelde zich weer compleet. Geen Hephaistos die hen kon storen, alleen zij en hem. Haar lippen weerden op zijn schouder gedrukt en haar armen om zijn zij geslagen. "Hey Ares." Zei ze met haar prachtige stem. Ares keek naar beneden, aangezien zij wat kleiner was en keek recht in haar prachtige ogen. "Missed me?" Zei hij en sloeg nu ook zijn armen om haar zij.

-Sorry, laat en kort x'3

Haar glimlach werd groter toen ze zijn woorden hoorde. "Ik mis je altijd.", fluisterde ze terwijl ze naar hem op keek. Ze liet haar ogen over zijn gezicht gaan en eindigde bij zijn mooie groenbruine ogen. Aphrodite legde een hand op zijn wang en ging weer op haar tenen staan en trok zijn gezicht naar de hare en drukte een lichte kus tegen zijn lippen. Vervolgens sloeg ze haar arm weer om hem heen en legde haar hoofd tegen hem aan. Volgens Hephaistos was zij dan misschien wel ontrouw, maar hij was net zo erg. Ze was er achter gekomen dat hij een kind had verwerkt bij een ander. Ondanks dat ze het kind hoorde te haten kon ze het niet. Het was een schat van een meid. Ze was er zelfs over aan het nadenken om haar aan Angelo te voor stellen. Ondanks dat ze iets voor hem voelde, kon ze hem nooit geven wat hij verdiende. Daarbij waren haar gevoelens voor Ares stukken sterke. En ze moest toe geven dat het haar pijn deed als ze het hem aan deed. Het was beter om er mee te stoppen en dat was ze ook van plan. En als haar plan gewerkt had, dan had ze ook nog eens twee mensen gelukkig gemaakt. Langzaam liet ze haar armen zakken en pakte hem bij de hand. "Kom.", sprak ze zachtjes. Langzaam liep ze richting de muziek kamer en keek hem af en toe aan. Ares was ongeveer 23 centimeter langer dan haar. Er waren niet veel goden die kleiner waren dan een meter vijfenzestig. En dan kwam zij aan met haar een meter zestig. Het was niet altijd fijn om klein te zijn. Maar het maakte haar eerlijk gezegd ook niet echt uit dat ze zo klein was. Aphrodite had genoeg mensen die haar konden helpen als ze ergens niet bij kon of noem maar op. Eenmaal in de muziek kamer liet ze zijn hand los en keek hem glimlachend aan. "Ga maar zitten ik kom zo terug." Aphrodite draaide zich om en verliet de kamer. Zacht sloot ze de deur, waarna ze door liep. Eenmaal in haar kamer opende ze haar kast en pakte er een jurk uit. En natuurlijk ondergoed. Nadat ze die aan had keek ze in de spiegel. Ze maakte haar haren weer los en haalde er een borstel door. Vervolgens bekeek ze het resultaat en glimlachte. Ze mocht er best wezen, al vond ze het zelf. Aphrodite liep vervolgens weer de gang op om terug te keren naar Ares. Maar voor ze naar hem toe ging liep ze eerst nog even naar de keuken, waar ze twee glazen en een fles wijn pakte. Ze hield van wijn. Vooral witte wijn. Verder was ze dol op chocolade en dan nog wel witte chocolade. Alleen kreeg men daar puistjes van en daar had zij gelukkig geen last van. Anders zou ze het zo min mogelijk eten. Eenmaal weer terug in de kamer zette ze de fles en glazen neer en nam plaats op de bank.