Only the brave die free ||Gwyn||

Onderwerp: Only the brave die free ||Gwyn|| zo sep 30, 2012 9:26 pm

|| Gwyn ||

Nu Scott al een aantal weken op aarde was, begon hij steeds meer te begrijpen van de vreemde wereld. Eigenlijk begreep hij niet waarom Athena hem had geweigerd naar de aarde te gaan. Kom op zo slecht was het allemaal niet. Hij was dan wel een paar keer flink genegeerd door mensen en uitscholden omdat ze hem een freak vonden, maar naast al die dingen viel het allemaal reuze mee. Hij had in elk geval samen met zijn half zusje Carmen een huisje gevonden waar ze dan woonde. Hij had geld gehad van zijn moeder zodat hij hier kon wonen, waarschijnlijk zou ze niet blij zijn als ze er achter kwam dat de helft aan niet nuttige dingen was uit gegeven. Zoals kleding, Carmen vond dat Scott er niet zo bij mocht lopen zoals de meeste goden deden als ze naar de aarde kwamen. Hij was flink wezen shoppen met haar, zoals ze het noemde.

Een klein glimlachje verscheen rond zijn lippen toen hij door de straten liep van Athene. Dus deze stad was naar zijn moeder vernoemd... Niet slecht, niet slecht. Hij zelf had het liever anders gezien, op elke hoek een leuk café waar ze goeie muziek draaide. Een groot open podium op het stadsplein waar muziek of andere leuke dingen getoond konden worden. Minstens vijf piercings en tatoeages shop's en een leuke tempel gewijd aan zijn moeder. Nee alles zag er nog al oud bollig uit... Athena was ook woedend toen hij thuis kwam met het grote nieuws over zijn tatoeage, hij wist in elk geval hoe hard hij kon rennen.
Scott ging rustig verder over de straten terwijl hij in zijn hoofd al fantaseerde hoe hij alles zou aanpakken. Niet dat er ooit iemand een stad naar hem zou vernoemen. Zijn moeder had daar wel goed over nagedacht toen ze zijn naam uitzocht. 'Welkom in de Stad Scott.' nee dat klonk voor geen meter. Al zou het wel komisch zijn. Onder tussen had Scott al een leuk cafeetje gevonden waar hij de middag wel zou brengen. Het zag er wel grappig uit met zo'n uithang bordje en leuke houten stoelen. Toen hij binnen kwam was een zacht geroesemoes te horen. Iedereen had het ergens anders over, maar meestal ging het over een ding. De mensen op aarde werkte heel anders dan de goden. Die hielden zich bezig met werken in een schoenenwinkel of op kantoor. Terwijl de goden de wereld besturen, Scott moest er in het begin even aan wennen dat hij niet zomaar daar iets over kon zeggen. Mensen keken hem dan vreemd aan en vroegen of hij wel van deze planeet kwam.

Hij ging aan het barretje zitten en bedacht over wat Carmen hem vertelt had over het geld. Hij had maar een klein deel mee genomen van het geld, een heeeeeel klein deel zelfs volgens Carmen.
"Een bier, graag." Vroeg Scott aan de man achter de bar. Dat was het eerste wat Scott allemaal wilde weten. In de goden wereld was drank een gewoonlijk iets, op aarde had het nog al wat regels. Gelukkig hoefde Scott die niet te onthouden omdat hij oud genoeg was om drank te kunnen drinken. Hij nam een slok van zijn bier en draaide zich op zijn barkruk. Het cafeetje was redelijk druk, maar een iemand viel hem vol al op.

Onderwerp: Re: Only the brave die free ||Gwyn|| ma okt 01, 2012 1:37 pm

Met een gelukzalige glimlach stapte Gwyn opgemaakt en wel de badkamer uit, en ze snoof diep de citroenachtige geur van haar haren in. Douchen was altijd al één van haar favoriete bezigheden geweest; daar kon Gwyn ongestoord genieten van de hete waterstralen, en daar had ze even een moment voor haar alleen. Het was bijna alsof ze geïsoleerd was van de rest van de wereld. Wanneer Gwyn onder de douche staat heeft ze de mogelijkheid om haar prachtige zangstem zonder schaamte te laten horen, waarna ze haar gedachten even compleet uitbant om te.. Tja, eigenlijk om te niksen.
Nu ook. Vrolijk stampte Gwyn de trap af om vrolijk begroet te worden door haar grote Ierse Wolfshond genaamd Timo. Met een kwispelende staart sprong de grote goedzak om Gwyn heen, waarna hij bijna een pot bloemen omstootte. Gwyn giechelde om het beest en ze liep naar de woonkamer om haar schoenen te pakken. Ze zag er vandaag eigenlijk vrij simpel uit; een zwarte Skinny Jeans met daaronder zwarte schoenen die gesierd zijn met ijzeren studs en spikes. Daarboven droeg ze gewoon een simpel zwart topje met een doodshoofd erop. Het topje had geen mauwen, zodat je Gwyn’s tattoo’s goed kon zien.
Ja, Gwyn was trots op haar tattoo’s. Ze pasten stuk voor stuk precies bij haar en Gwyn keek er nog iedere dag vol genot naar.
Met een nog steeds vrolijk humeur trok ze haar schoenen aan, en nadat ze Timo een klopje op zijn grote hoofd had gegeven, wandelde ze vrolijk naar buiten. Harde muziek vulde haar oren doormiddel van oordopjes en ritmisch bewoog Gwyn mee met haar hoofd, om vervolgens –te- vrolijk een rondje om haar as te draaien. Ze had best wel zin in deze avond; zij en haar beste vriendin hadden afgesproken om naar de kroeg te gaan, en onder het genot van een drankje gezellig bij te praten. Dat was ook wel nodig, want de sociale Gwyn hunkerde met volle kracht naar een goed gesprek. En zoals het er nu naar uitzag, was dat gesprek niet zo ver weg. Gwyn was namelijk vlak bij de kroeg waar ze afgesproken hadden. En toen ze op haar horloge keek, zag ze dat ze prima op tijd was. Winning! In de verte was het geschreeuw en gelach van de mensen in de kroeg al te horen, en een stralende glimlach sierde haar rode lippen. Ja. De avond begon goed. Heel erg goed.
Zelfverzekerd stapte ze dan ook de kroeg binnen, om even haar hand door haar lange bruine haren te halen. Die vielen als vanzelfsprekend weer terug in hun warrige, spontaan ogende positie en Gwyn beet op haar onderlip toen ze een plekje uitzocht om te gaan zitten.
Toen ze een leeg tafeltje kon ontdekken wandelde ze er op haar gemak heen, en uiteindelijk plofte ze geduldig wachtend neer op een oud maar goed onderhouden leren bankje. Links van haar zat een klein groepje dat niet al te veel lawaai maakte, en rechts van haar zat een groepje jongenmannen die duidelijk iets te diep in het glaasje gekeken hadden. Dat was best vreemd, aangezien het nog vroeg op de avond was, en nauwkeurig sloot Gwyn hun uitbundige gedrag gade. Hier en daar moest ze een glimlach onderdrukken als ze uit het onsamenhangende gebrabbel van de jongens enkele leuke grappen kon verstaan, en ontspannen zakte Gwyn onderuit.
Ze zat nu al bijna tien minuten op het leren bankje, en stiekem begon ze toch al wel ongeduldig te worden. En net toen Gwyn haar telefoon pakte om haar vriendin te smsen, kreeg ze een smsje binnen. ’Ik kan niet meer komen, het spijt me. X Claudia.
Gwyns goede humeur verdween als sneeuw voor de zon, en haar mondhoeken zakten enkele millimeters omlaag. Juist. Fijn dit. Echter maakte ze nog geen aanstalten om op te staan; nu Gwyn hier was kon ze best nog enkele drankjes nuttigen. Het maakte dan niet uit of ze alleen was of niet. En zo gezegd zo gedaan. Wetend dat de barman een oogje dicht zou knijpen om haar leeftijd. Dankbaar knikte ze de man toe, en behendig manoeuvreerde ze zichzelf weer terug naar ‘haar’ tafeltje.
Net toen ze neer ging zitten, stond er een jongen op van de tafel rechts van haar. Hij leek aardig nuchter en wandelde in haar richting, om vervolgens naast haar stil te blijven staan. Met een vreemde blik in zijn ogen keek hij Gwyn aan, en ze fronste haar voorhoofd. Toen de jongen onsamenhangend begon te brabbelen tegen haar, barstte ze in lachen uit. Oké, die jongen was dus meer dronken dan ze dacht. Geduldig liet ze de jongen uitpraten, en nauwlettend volgde ze iedere beweging die hij maakte. Even leek het of hij haar aan wilde raken, maar één van zijn vrienden riep hem om het niet te doen.
Wat niet te doen? Gwyn liet haar ogen langs het lichaam van de jongen glijden, en strak keek ze in diens ogen. De jongen deinsde terug van haar strakke blik, maar herstelde zichzelf snel. Hij boog voorover tot zijn gezicht vlak voor die van Gwyn was, en met een zuur gezicht ademde ze de naar alcohol ruikende adem van de jongen in. “Hey meisje, wat zie je er mooi uit vandaag. Ga je mee. Ga je mee met mij. Mee met mij in de diepe nacht?” De jongen keek haar met een scheve grijns aan, en Gwyn merkte een zangerige toon op in zijn stem. De jongen streelde met zijn duim haar wang, en geïrriteerd sloeg Gwyn zijn hand weg. “Neen, dankjewel. Ik zit hier prima, zoals je misschien wel gemerkt had.” Haar stem klonk ijzig kalm, en Gwyn forceerde een kil glimlachje. De jongen leek hier echter niet van onder de indruk, want hij probeerde haar nogmaals aan te raken. Ditmaal gingen zijn handen iets lager dan voorheen, en gealarmeerd sprong Gwyn op om zijn arm in een ijzeren greep te klemmen. Met alle gemak draaide ze de arm op de rug van de jongen, en ze luisterde naar het gejammer dat uit zijn keel ontsnapte. Gwyn duwde nog één keer strak door, en liet vervolgens zijn arm los. Meteen strompelde de jongen achteruit. Zijn vrienden duwden hem op zijn plaats en keurden haar geen blik meer waardig.
Mooi. Dat was beter. Gwyn zonk weer neer op het leren bankje, dit keer iets meer gespannen. Toen ze het geluid van een deur die open ging hoorde, schoten haar bruine ogen naar diezelfde deur. Ze zag hoe een jongen naar de bar liep, en daar op een kruk ging zitten. Vaag hoorde ze hem een biertje bestellen, en aandachtig sloeg Gwyn de jongen gade. Ze wist niet wàt het was, maar iets aan de jongen vond ze vreselijk aantrekkelijk. Toen hij haar recht aankeek, speelde een kleine glimlach om haar mooie lippen, en onbevreesd keek ze terug. Misschien werd deze avond toch niet zo heel saai als ze had gedacht.

[Eerste post sinds maanden. Ik hoop dat je er wat aan hebt.]

Onderwerp: Re: Only the brave die free ||Gwyn|| di okt 02, 2012 1:37 pm

Scott zat aan de bar waar hij net zijn bier had bestelt. Hij liet zijn blik even door het cafeetje glijden, verschillende mensen zaten aan tafels. Kort liet hij zijn tanden in zijn onderlip zinken. Hij ging het allemaal steeds meer begrijpen, op zich verschilde de goden niet veel van de mensen. De goden zaten dan wel aan lange tafels in sjiek marmer en goud. Aten van grote schalen vol fruit en granen. Sommige goden maakte wijn en sommige konden het gewoon uit hun vingers toveren. Sommige nimfen dansten in het rondte en anderen maakte muziek. Het was dan meestal super gezellig en de goden spraken dan over verschillende zaken die gebeurden in de godenwereld. Scott miste het ergens wel, hoe sommige goden ruzie maakte omdat ze het er niet mee eens waren hoe andere goden het wilde. Een glimlach sierde het gezicht van Scott terwijl hij er over na dacht.
De mensen hier spraken ook over dagelijkse dingen, maar die waren dan toch anders. Ze gingen niet over magische dingen, maar eerder over een dagelijkse sleur. Ze klaagde over werk en over betalingen. Jammer genoeg had hij van Carmen al genoeg gehoord hoe vreselijk het allemaal was. Hij liet zijn onderlip weer met rust een zijn blik was gericht op een meisje, het meisje zag er aantrekkelijk uit, ze zag er anders uit dan de meisjes die hij tot nu toe had gezien op de aarde. Zijn mondhoeken sierde in een glimlach omdat het meisje een jongen stevig vast had gegrepen en zijn arm achter zijn rug had gedraaid. Waarschijnlijk had hij iets geflikt wat zij blijkbaar niet waardeerde. Hij bekeek haar even van top tot teen en liet daarna zijn blik weer door de kroeg gaan. Hij nam nog een slok van zijn bier en hoorde het geroezemoes maar weer aan het café. Hij kon op haar af stappen, dat was geen slecht idee. Maar de meeste meiden die hij tot nu toe ontmoet hadden waren niet echt aardig tegen hem geweest. Al zagen die meiden er wel anders uit dan zij. Ze had iets dat Scott niet kon beschrijven.

Scott keek opnieuw in de richting van het meisje. De jongen zat nu weer bij zijn vrienden hij glimlachte breed toen zijn blik kruiste met het meisje. Ach wat was het ergste wat er kon gebeuren? Misschien dat hij ook voor schut zou gaan staan in de kroeg omdat het meisje sterker was dan hij. Nha dat zou wel mee vallen hij was de zoon van Athena, er kon weinig fout gaan. Scott bestelde nog een extra bier, de barman keek hem vreemd aan terwijl hij nog bijna een glas vol nog had. Toch kreeg hij nog een extra bier en met de twee glazen liep hij op het meisje af.
"Hoi." Zei Scott met een glimlach terwijl hij bij haar tafeltje stond. "Die knul had je goed te pakken." Zei Scott om maar gewoon een gesprek aan te knopen. Hij zetten het glazen op het tafeltje neer en keek naar het meisje. "Ik dacht dat je misschien wel wat te drinken lusten." Glimlachte Scott vriendelijk.

Onderwerp: Re: Only the brave die free ||Gwyn|| di okt 02, 2012 2:29 pm

Nadenkend volgde Gwyn de contouren van haar bovenlip met haar wijsvinger, en haar bruine ogen gleden weg van de jongen die aan de bar zat. Nu nam ze aandachtig iedereen op die in de kroeg zat, en ze sloeg de details op in haar hoofd. Vlak bij de deur zat een meisje dat steeds haar rechteroog een tikkeltje dichtkneep wanneer ze lachte, en de jongen die in haar gezelschap was keek haar met een vrolijke, maar zwijmelende glimlach aan. Dit zorgde ervoor dat Gwyn ook begon te glimlachen. Typisch Gwyn; glimlachen om de kleinste dingen.

Na een tijdje onbeschaamd in de richting van de twee jongeren gekeken te hebben, wendde ze haar hoofd af en staarde ze naar haar handen die in haar schoot lagen. Even overwoog ze om van haar cocktail te nippen, maar toen ze naar haar glas keek besefte ze dat ze die een tijd geleden al leeg had gedronken. Fijn. Slim. Gwyn zuchtte even van irritatie, en overweeg om op te staan en te vertrekken, toen ze vanuit haar ooghoeken een beweging opmerkte. De halflangharige jongen kwam haar richting uit gelopen met twee glazen bier en Gwyn keek de jongen aan, terwijl ze onbewust fronste. Hij was lang, één meter tachtig misschien en hij leek een gespierde bouw te hebben. Al was dat maar gegokt; door de donkerte in de kroeg kon ze de jongen niet eens zien. En omdat ze zichzelf lager dan hem bevond, was zijn gezicht één donkere poel. Ze kon enkel vaag de contouren van een vriendelijke glimlach ontdekken, en Gwyn glimlachte vrolijk terug. Met een simpel handgebaar liet ze weten dat de jongen mocht gaan zitten, en nonchalant streek ze haar wilde haren voor haar ogen weg. Toen de jongen zei dat Gwyn haar belager van net goed te pakken had gehad, knikte ze. “Dat klopt, ik vind dat je van mensen af moet blijven wanneer ze laten merken dat ze geen zin hebben in contact. Of wanneer ze niet aangeraakt willen worden. Luisteren ze daar niet naar, dan vind ik dat ik het recht heb om daar wat tegen te doen, toch?” Gwyn’s warme stem klonk diep, maar vrolijk en even beet ze op haar onderlip, waarna ze dankbaar het glas bier van de jongen aannam. “Wat aardig van je!” En ze tilde het grote glas bier op om er een slokje van te nemen. Lachend veegde ze haar biersnor weg en ze zette het glas bier op tafel. “Ik ben Gwyn trouwens, maar veel mensen noemen me Lights.” Ze keek de jongen voor haar even recht aan. ”Wat doet iemand zoals jij hier alleen in de kroeg, trouwens?”

Onderwerp: Re: Only the brave die free ||Gwyn|| wo okt 03, 2012 8:34 pm

Een glimlach verscheen op het gezicht van Scott toen het meisje een hele uitleg ging geven over waarom ze die jongen te pakken had gehad. Toen ze hem vroeg of ze gelijk had knikte Scott instemmend mee.
"Yep, je hebt volkomen recht om hem een lesje te leren. Als mensen niet van je af kunnen blijven of gewoon vervelend zijn mag je ze best een klap verkopen." Voor Scott was het allemaal heel normaal. In de godenwereld werd het meeste zo opgelost, dus eigenlijk keek Scott er niet vreemd van op dat het meisje zo gehandeld had en kon hij ook niet meer doen dan haar gelijk geven. Al had hij wel al geleerd dat ze het hier soms nog wel anders doen. Dat ze netjes gaan praten met elkaar over wat er aan de hand was en dat ze het dan goed maakte. Klonk saai dus waarschijnlijk zou hij dat nooit gebruiken. Scott ging bij het meisje aan tafel zitten en glimlachte vriendelijk toen ze het glas bier van hem aanpakte en er meteen van dronk. Zonder zijn blik dan ook van haar los te laten nam hij een slok van zijn bier. Een kleine lach ontsnapte uit zijn keel toen ze eindigde met een bier snor. “Ik ben Gwyn trouwens, maar veel mensen noemen me Lights.” Scott trok lichtjes zijn wenkbrauw op toen Gwyn zei dat de meeste mensen haar Lights noemde.
"Beide zijn mooie namen, maar toch ben ik het meest benieuwd naar de naam Lights. Waarom heb je die bijnaam gekregen?" Vroeg Scott nieuwsgierig. Bijnamen betekende altijd wel iets, sommige mensen kregen bijnamen omdat ze iets speciaals hadden gedaan. Hij zelf had geen bijnamen, hij was gewoon Scott niet meer en niet minder. Waarschijnlijk was zijn moeder te lui om een leuke naam te verzinnen waarbij je een leuke bijnaam kon hebben. En zover hij weet heeft hij ook nog nooit iets speciaals gedaan omdat hij te lui was en het veelste leuk vond als hij mensen moeilijk zag doen. Leed vermaak was het beste vermaak in zijn ogen. Jammer genoeg dacht zijn moeder daar anders over en moest hij mensen helpen.
"Ik ben Scott trouwens!" Zei hij vriendelijk. Hij zou bijna vergeten zijn eigen naam te zeggen. Dat had wel super komisch geweest zijn als ze bijna een heel gesprek hadden gevoerd en hij nog steeds zijn naam niet had vertelt.

Hij haalde lichtjes zijn schouders op toen Gwyn vroeg waarom hij hier was. "Mijn half zusje zei dat ik eens hier een kijkje moest nemen. Ik woon hier nog maar net, dus ik weet nog niet veel van de stad en zo." Vertelde Scott maar. Het was eigenlijk gewoon de waarheid, alleen hield Scott achter waar hij vandaan kwam. "Daarom ben ik hier eigenlijk en jij?" Vroeg Scott maar meteen. Eigenlijk was hij best wel benieuwd waarom Gwyn hier alleen zat. Normaal gesproken ging je met meer mensen naar een café, dat wist hij zelfs. Aan de andere kant hij was hier ook alleen dus eigenlijk moest hij dat niet zeggen.

Onderwerp: Re: Only the brave die free ||Gwyn|| za okt 06, 2012 7:49 pm

‘Beide zijn mooie namen, maar toch ben ik het meest benieuwd naar de naam Lights. Waarom heb je die bijnaam gekregen?’ Toen Scott dat vroeg klapte Gwyn bijna dicht. Haar vrolijke gezichtsuitdrukking veranderde in iets donkers, en zenuwachtig speelde ze met een lok van haar bruine haar. Ze was het niet gewend dat mensen vroegen naar de aard van haar bijnaam, en stiekem wist ze ook niet of ze dat wel zo prettig vond. Maar omdat ze niet lullig over wilde komen bij deze prille eerste ontmoeting zat er niks anders op dan het vertellen.

Al deze gedachten hadden nog geen minuut geduurd en verdwaasd knipperde Gwyn met haar ogen. “Lights is de bijnaam die mijn beste vriend me heeft gegeven. Volgens hem was ik het sterretje, het licht dat hem de laatste maanden voor zijn dood in leven heeft gehouden. Hij stierf dezelfde nacht nadat hij het had verteld.” Gwyn draaide een krul in haar haren en haalde vervolgens haar schouders op. “Nouja, dat maakt niet echt meer uit denk ik.” Toen Scott zijn eigen naam vertelde glimlachte Gwyn en ze nam nog een slok van haar bier. “Oh en waarom ik hier alleen ben?” Gwyn grijnsde. “Ik had afgesproken met een vriendin van me, maar ze is niet op komen dagen. Ik ga nu naar huis denk ik.” Gwyn zette met een klap het lege bierglas op de tafel en ze keek Scott aan, met haar hoofd lichtjes scheef. “Heb je zin om mee te gaan?”

-ongelooflijk flut ok sorry-

Onderwerp: Re: Only the brave die free ||Gwyn|| za okt 06, 2012 8:34 pm

Het duurde even voor dat Gwyn antwoord gaf. Scott dacht even dat hij misschien iets verkeerds gevraagd had. God moest hij ook nog bij gaan houden wat je allemaal wel en niet kon vragen in de mensen wereld. Hij zuchtte zachtjes van opluchting toen Gwyn toch vertelde wat haar bijnaam betekende. “Lights is de bijnaam die mijn beste vriend me heeft gegeven. Volgens hem was ik het sterretje, het licht dat hem de laatste maanden voor zijn dood in leven heeft gehouden. Hij stierf dezelfde nacht nadat hij het had verteld.” Scott was er even stil van.
"Dat is best heftig." Zei Scott zachtjes. "Ik bedoel iemand verliezen op zo'n jonge leeftijd. Dit maakt de bijnaam nog mooier." Zei Scott met een kleine glimlach. Hij zelf had er nog nooit over na gedacht om een een goeie vriend kwijt te raken. Hij had in de godenwereld een heleboel vrienden gehad, hij hechte nooit veel waarde aan mensen en vriendschappen. Maar nu hij dit verhaal hoorde voelde hij zich toch best wel schuldig dat hij nooit eens gezegd had hoe blij hij was met zijn vrienden.
"Zo'n verhaal zet je wel aan het denken." Fluisterde Scott zachtjes. Scott keek op toen Gwyn ineens van het onderwerp veranderde door te zeggen waarom ze hier was. “Ik had afgesproken met een vriendin van me, maar ze is niet op komen dagen. Ik ga nu naar huis denk ik.” Scott vond het jammer dat ze weer naar huis ging. Eigenlijk vond hij het wel gezellig met Gwyn.
"Hmm jammer dat ze heeft afgezegd." Zei Scott met een klein glimlachje. “Heb je zin om mee te gaan?” Scott nam een de laatste slok van zijn bier en zetten het glas op tafel. Hij hoefde er niet lang over na te denken en knikte dan ook meteen.
"Ja dat is goed. Lijkt me leuk!" Zei hij Enthousiast.

Onderwerp: Re: Only the brave die free ||Gwyn|| ma okt 08, 2012 2:01 pm

“Leuk!” Riep Gwyn enthousiast uit en met een vrolijke grijns sprong ze op om bijna haar lege bierglas om te stoten. Net op het laatste moment kon ze het opvangen en blij met haar snelle reflexen zette ze het bierglas op tafel. Ze wachtte geduldig tot Scott op was gestaan en ze moest moeite doen om hem niet aan zijn pols mee te sleuren. God, waarom was ze ineens zo vrolijk?
“Zeg eens Scott, wat zijn eigenlijk jouw interesses? Muziek, eten, school, studie en weet ik veel wat nog meer?” Gwyn keek even geïnteresseerd naar Scott en genietend luisterde ze van het geluid van haar hakken op de achtergrond. Het was niet ver lopen tot haar huis, en ze waren er dan ook binnen vijf minuten. Ze duwde Scott naar binnen en voordat hij tegen kon stribbelen had ze hem al op haar comfortabele bank gedrukt. “Hey Scott je wilt vast wel iets drinken he?” En vrolijk wandelde Gwyn naar de keuken om vervolgens terug te komen met een aantal flessen sterke drank, waaronder whisky. Zonder blikken of blozen schonk ze een colaglas met whisky in, en in één teug dronk ze dat op. Het gevoel was een ontzettend branderig gevoel in haar keel, en ze hoestte terwijl ze de tranen in haar ogen wegveegde. “God. Dat spul is tien keer sterker dan ik dacht.” Echter schonk ze eigenwijs nog een glas in en nu dronk ze het weer op, maar dan met steeds kleinere slokjes. Na ieder slokje voelde ze dat ze licht in haar hoofd werd en kinderlijk giechelde ze. “Hey Scott, jij moet dit ook proberen hoor.” Haar stem klonk een beetje vreemd en het was net of ze last had van een beginnende dubbele tong. Oh, Gwyn wist dondersgoed dat ze slecht bezig was, maar voor een keer maakte het niet uit toch?

Onderwerp: Re: Only the brave die free ||Gwyn|| di okt 09, 2012 11:40 am

Scott lachte zachtjes op de enthousiaste reactie van Gwyn. Hij vond het wel leuk om met haar mee te gaan. Hij was hier dan wel al een paar weken, maar nog nooit was hij bij een normaal iemand binnen geweest. De kamer die Scott en Carmen samen deelde was echt een grote puinhoop wat merendeels zijn schuld was omdat hij te lui was om op te ruimen. “Zeg eens Scott, wat zijn eigenlijk jouw interesses? Muziek, eten, school, studie en weet ik veel wat nog meer?” Shit, dacht Scott terwijl hij opstond en mee werd gesleurd door Gwyn. Hij ging helemaal niet naar school en zijn meeste interesses hadden te maken met de goden wereld.
"Muziek is zeker een interesses van mij, voor de rest ben ik zeer geintereseerd in de griekse mythologie. Ik ben ook met school gestopt om hier naar toe te gaan en de mythe verder te onderzoeken." Zei Scott vlug, dat muziek een interesse van hem was, was zeker waar. Hij kon niet geweldig goed zingen vond hij zelf, maar een beetje gitaar spelen vond hij zeker leuk. Maar dat de griekse mythologie ook een interesse was, was meer een dek mantel over het feit dat hij er zoveel van af wist en er zelfs deel van uit maakte. Hij werd bij Gwyn op de bank geduwd en ze ging al druk in de weer met drank flessen. Ze schonk zonder blikken of blozen een heel cola glas vol met wiskey. Er ontstond een klein glimlachje op het gezicht van Scott. Het meisje had ineens zo'n omslag gemaakt van verlegen naar uitbundig. Hij vond het wel grappig.
"Doe je een beetje rustig aan?" Vroeg Scott toen Gwyn moest hoesten. “God. Dat spul is tien keer sterker dan ik dacht.” Scott moest lachen en schudden lichtjes zijn hoofd. "Goh, meen je dat nou?" Vroeg hij plagerig aan Gwyn. Toen Gwyn zei dat hij het ook moest proberen, liet hij zich dat geen twee keer zeggen. Drank en Scott was als pure liefde. In de godenwereld werd er bijna alleen maar drank geschonken, dus Scott was wel een hoop gewend. Hij nam ook een cola glas en vulde die met Wisky. Hij nam een flinke slok en voelde die door zijn keel heen branden.
"En waar liggen jouw interesses?" Vroeg Scott als terug vraag op zijn interesses.

» Gwyn
» Looking for fun, get me high for free.