Evil lays within

Onderwerp: Evil lays within di aug 21, 2012 4:25 pm

Zachtjes liet ze haar voet in het water van de Styx zakken. Het water was ijskoud en voelde naar aan, maar het deerde haar niet. Ze zat rustig aan de oever te wachten op iemand aan wie ze wat had. Wie het zou zijn maakte haar niet uit, als diegene haar maar helpen kon. Ze wilde weg, weg uit dit oord. Ze wilde weer leven, een tweede kans. Haar eerste leven was haar namelijk op gruwelijke wijze ontnomen. Ze was verraden door degene die ze het meest vertrouwde, ze was verraden door Pallas Athena. Wat kon zij er nou aan doen dat de god van de zee haar begeerde, en haar ordinair had verkracht op de vloer van de tempel van de wijsheidsgodin. Maar toch kreeg zíj de schuld, zíj, die altijd de trouwste dienaar van de godin geweest was. De scheinheilige heks die haar diepste geheim kende.. Namelijk dat ze 's nachts in een monster veranderde. En monster met slangen op haar hoofd en een staart in plaats van haar eigen mooie lange benen. Het monster dat iedereen vreesde. Het monster dat luisterde naar de naam Medusa. Toch was Athena niet teruggeschrokken en had van haar een dienares gemaakt. Het had de godin niet uitgemaakt hoe haar uiterlijk was, want zij wist dat er geen kwaads in haar hart school. Overdags was ze een erg mooi meisje geweest, en dat was nou net het probleem geweest. Ze was altijd maagd gebleven, uit liefde voor Athena, maar toen die smeerlap die zichzelf een god durfde te noemen haar verkracht had, had Athena haar verstoten en de vloek op haar gelegd altijd het uiterlijk van het monster te dragen. Daarna had ze de held Perseus geholpen met zijn queeste haar te doden. Het was de godin gelukt. Ze had haar totaal kapot gemaakt. Haar hoofd was van haar schouders ontnomen en door Perseus geschonken aan de godin. Uit haar bloed zijn toen haar twee kinderen geboren: Pegasus en Chrysaor. De laatste had haar onthoofde lichaam meegenomen, gewassen en gekleed in een mooie witte jurk. De schat. De jurk die hij haar had aangetrokken had ze nu nog steeds aan, en daar was ze dankbaar voor. Want hoewel ze geen mond meer had om de obool voor Charon in te leggen, en ze gedoemd was aan de verkeerde zijde van de Styx te leven, was in de onderwereld aan haar het gezicht geschonken waarvan ze verwacht had het nooit meer te zien en het was het monster waarmee ze stierf uit haar verdwenen. Ze was weer het meisje dat ze vroeger was, en de jurk die heel toevallig haar mooie vorm accentueerde kon haar helpen bij het plannetje dat ze in de vele jaren dat ze in de onderwereld zat opgesloten had gesmeed.

Pallas Athena. De godin die bekend stond om haar wijsheid. Ze had in al die wijsheid een cruciaal detail over het hoofd gezien toen ze het hoofd, die haar werd aangeboden door haar moordenaar, op haar schild plaatste. Ieder die het schild zag werd aan haar herinnerd, en dat zorgde ervoor dat haar beeltenis hier in de onderwereld niet vervaagde zoals met de andere zielen wel gebeurde. Hoe minder er aan je gedacht werd door de wereld hierboven, hoe vager je gestalte werd, tot je uiteindelijk niet meer was dan een piepend vleermuisje. Zo kwam het dat ze er nog steeds knap uitzag, zelfs naar al die jaren. Dat zou ze kunnen gebruiken. Ze wist namelijk dat er af en toe stervelingen, of zelfs goden naar de onderwereld kwamen. Soms om de heersende god Hades wat te vragen, maar soms om een geliefde mee terug te nemen. Voor de doden was het duidelijk zichtbaar als je als levende het dodenrijk betrad. Medusa zuchtte, trok haar voet terug uit het water en stond op. De eerst volgende levende ziel die haar blikveld passeerde zou wat gaan beleven.

Onderwerp: Re: Evil lays within di aug 21, 2012 11:22 pm

"Je bent nog veelste jong, je moet rekening houden met je toekomst. Bla bla bla." Immiteerde Angelo zijn vader kwaad. Wat dacht hij wel niet, dat als hij nu even in zijn leven dat hij meteen alles kan overnemen? Oke Angelo wist echt wel dat hij het verkloot had met alles nu hij in eens een half god was. Hij beet nijdig op zijn onderlip terwijl hij een steentje weg schopte. Angelo dacht om eens aardig te zijn en zijn vader op te zoeken in de onderwereld, blijkbaar vond Hades die dooie belangrijker dan hem. Misschien ook wel logisch hij kwam dan ook wel on aangekondigd. Wat kon het hem eigenlijk allemaal schelen, hij was nu wel in de onderwereld, er alleen nog uitkomen was iets moeilijker. Eigenlijk vroeg hij best wel af of hij nu dood was? Dat zou best cool zijn dat je soms even dood bent en dan weer terug tot leven komt in de gewone wereld. Een klein glimlachje verscheen op zijn lippen die dan ook al weer snel verdween.
"Ai waar ben ik in Zeus naam?" Hij keek naar het water dat langs hem heen stroomde. Hij had wel eens iets gelezen over een rivier in de onderwereld. de Stik, nee de Styx of zo iets was het. Ze zeiden dat als je in de Styx zou baden je zo sterk zou worden dat niemand je aan kan. Maar als ze een zwakke plek raken je meteen dood bent. Angelo wist nou niet zo zeer of hij het moest geloven of niet. Het water zag er dan ook niet zo uit om het een keer te proberen. Ook al zou onsterfelijkheid best leuk zijn. Die goden hadden het ook maar makkelijk eigenlijk.

Angelo liet zijn blik over de rivier glijden en al snel kwam hij uit bij een vrouw die iets verder weg bij hem zat. Eigenlijk wilde Angelo gewoon weg lopen, je moest de doden zielen nergeren, maar ergens in hem zei dat die vrouw niet dood was. Hij beet zachtjes op zijn onderlip terwijl hij dichter naar de vrouw toe liep. Schraapte zijn keel zachtjes en besloot maar om gedag te zeggen op een vriendelijk manier.
"Hallo." Zei Angelo en hij glimlachte vriendelijk. Oke hij sprak net tegen een dooie, dat is vrij nieuw. Doe je niet elke dag, wat zou zijn moeder trots zijn als hij thuis komt en vertelt dat hij vandaag tegen een dooie heeft gesproken.
"Gaat alles goed?" Vroeg Angelo twijfelend, waarom zou je zo bij een rivier gaan zitten die niet echt geweldig er uit zag?

Onderwerp: Re: Evil lays within wo aug 22, 2012 1:21 pm

Ze had een tijdje bij de oever van de Styx rondgelopen maar was uiteindelijk met een zucht weer bij de kant van het water gaan zitten. Ze haatte het hier. Nooit gebeurde er iets, ze had hier zelfs nog nooit met iemand gepraat. In al die jaren die ze hier al was had ze nog nooit iets anders gedaan dan zwijgend rondlopen, zuchten, en weer bij het water gaan zitten. Medusa keek naar haar weerspiegeling in het water. Wat ze toen zag fleurde haar humeur een klein beetje op. Ze was nog steeds knap, dat was iets wat al die jaren eenzaamheid haar niet af hadden kunnen nemen. Haar humeur werd echter seconden later alweer de grond in geboord toen ze besefte dat ze niets aan dat uiterlijk had, zolang hier niemand verscheen, en boos trok ze haar hoofd terug om zichzelf niet meer hoeven te zien in het water.

Ze had hier nu alweer minuten lang gezeten terwijl ze niets anders deed dan een beetje met een lok haar spelen. Ze merkte dan ook niet dat achter haar een jongen was komen te staan. "Hallo." hoorde Medusa en ze draaide geschrokken met een ruk om. De jongen die voor haar stond beviel haar wel. Hij was knap, maar belangrijker, hij leefde. Toch voelde zijn bewustzijn anders aan dan de andere levenden die haar hier beneden waren gepasseerd. Hij leefde, maar iets in hem stond in verbinding met de doden. Medusa besloot dat deze jongen degene was die haar uit de onderwereld zou bevrijden. Voordat ze op zijn groet kon antwoorden hoorde ze hem vragen of alles goed met haar ging. Medusa snoof zachtjes en stond op. Ze draaide haar hoofd schuin en een klein beetje arrogant keek ze hem aan. "Naast het feit dat ik hier al langer zit dan goed voor me is en me erger verveel dan jij je kunt voorstellen gaat alles wel zijn gangetje, ja," antwoordde ze op zijn vraag. Toen liet ze haar arrogante houding varen en glimlachte. "Mijn naam is Madelène," zei ze, haar schuilnaam gebruikend, en ze stak haar hand uit.

Onderwerp: Re: Evil lays within do aug 23, 2012 2:00 pm

Angelo beet zachtjes op zijn onderlip toen de vrouw zich omdraaide. Ze was iemand die hij niet snel zou vergeten. Ze had een apart uiterlijk, niet lelijk maar gewoon apart. Hij onderzocht haar gezicht om er achter te komen wat het zo apart maakte. Hij kende haar in elk geval niet, had ook niet over haar gelezen. Meestal zou Angelo zo iets wel onthouden. "Naast het feit dat ik hier al langer zit dan goed voor me is en me erger verveel dan jij je kunt voorstellen gaat alles wel zijn gangetje, ja," Angelo glimlachte. Er zaten wel meer mensen hier die niet meer hier wilde zijn.
"Tja zo gaat het nou eenmaal als je dood gaat. Je kunt hier niet zomaar weg, tenzij je weet hoe je weg moet komen of de juiste krachten bezit." Zei Angelo, hij kon via het schaduw reizen naar de onderwereld reizen en naar de boven wereld reizen. Eerst dacht Angelo dat hij alleen maar naar andere stukken van de wereld kon reizen, maar toen zijn vader hem vroeg merkte hij ook dat hij naar de Onderwereld kon reizen door alleen maar aan de onderwereld te denken. Zo ging het ook als hij naar de bovenwereld wilde reizen. Hij hoefde alleen maar te denken aan de plaats waar hij naar toe wilde en de schaduw nam hem in zich op. Best handig eigenlijk als je er over nadacht. Het scheelde wel veel geld voor de bus, het enige probleem is wel dat het zeer vermoeiend is om te doen. "Mijn naam is Madelène," Angelo aarzelde even om haar hand aan te pakken, maar deed het uiteindelijk toch.
"Angelo Sykes." Zei hij aarzelend en schudden haar hand. Voor het eerst ging hij maar een misbruik maken van zijn positie. "Zoon van Hades." Zei Angelo iets zekerder, misschien zou dat haar op andere ideeën brengen als ze kwaad in haar zin had.

Onderwerp: Re: Evil lays within do aug 23, 2012 3:35 pm

Aarzelend keek de jongen haar aan maar pakte uiteindelijk toch haar hand maar vast. "Angelo Sykes. Zoon van Hades" Hoorde ze hem zeggen. "Zozo," antwoordde Medusa hem en floot zachtjes tussen haar tanden. "Dat is natuurlijk ook vast de reden waarom jij hier bent. Een bezoekje aan je vader, is het niet?" Medusa glimlachte en knipperde net een keer te vaak met haar ogen en ging toen met haar hand naar haar haar om met een lok te draaien. Ze zuchtte en keek hem dromerig aan. "Heerlijk lijkt me dat, om zomaar uit dit verschrikkelijke oord te kunnen ontsnappen en naar de wereld hier boven te gaan." Ze keek eventjes naar boven. "Maar nee," ging ze verder, "dat is inderdaad niet voor mij weggelegd." Ze keek Angelo aan. "Het lijkt me toch zo heerlijk om nog eens voor een keertje het zonnetje op mijn armen te voelen," acteerde ze verdrietig en deed alsof ze huiverde. "Het is hier zo onaangenaam." Ze keek Angelo nog eens verdrietig aan en zei toen: "in al die jaren heb ik maar een enkele keer een dode ziel weer terug zien keren naar de oppervlakte. En altijd aan de hand van een geliefde, als mijn ogen me niet bedriegen. Dan heb ik blijkbaar iets verkeerds gedaan in mijn tijd." Dat laatste was cynisch bedoelt, maar kwam nogal verbitterd over haar lippen. Medusa schrok. Daar had ze bijna iets van haar echt emoties laten zien. Ze hoopte dat Angelo er geen aandacht al zou besteden en voegde er snel achteraan: "En waarschijnlijk zal er ook nooit meer iemand voor me komen," fluisterde ze bijna onhoorbaar, keek naar beneden en liet een traan over haar wang rollen. Ze had de fout hopelijk hersteld door die traan, maar het mocht niet nog een keer gebeuren, voor het zelfde geld zat ze hier nog duizend jaar. En dat kón niet, en zou ook niet zo zijn.

Onderwerp: Re: Evil lays within do aug 23, 2012 3:53 pm

Angelo trok een wenkbrauw op toen Madeléne tussen haar tanden floot. Hij wist niet zo goed wat hij terug moest zeggen. Hij was dan de zoon van Hades, dus... Was hij nu ineens heel belangrijk ofzo? "Dat is natuurlijk ook vast de reden waarom jij hier bent. Een bezoekje aan je vader, is het niet?" Angelo begon het steeds minder te vertrouwen.
"Zo iets ja." Zei Angelo een beetje voorzichtig. keek haar onderzoekend aan toen haar stemming wisselde en meer verdrietig klonk dan blij. Hij bleef stil terwijl Madeléne haar verhaal deed over de boven wereld. Alsof het een oord was dat super heilig was. Als je het Angelo vroeg bleef hij toch liever hier beneden, maar het was zijn tijd nog niet. Nog lang niet. "in al die jaren heb ik maar een enkele keer een dode ziel weer terug zien keren naar de oppervlakte. En altijd aan de hand van een geliefde, als mijn ogen me niet bedriegen. Dan heb ik blijkbaar iets verkeerds gedaan in mijn tijd."
"Niet iedereen is zo gelukkig om een geliefde aan zijn zij te vinden." Mompelde Angelo zachtjes. Hij kende het gevoel maar al te goed. Hij liet zich neer zakken naast Madeléne en beet opnieuw zachtjes op zijn onderlip. "En waarschijnlijk zal er ook nooit meer iemand voor me komen," Angelo keek op naar haar en zuchtte zachtjes. De mensen dachten dat je een geliefde nodig had. Eerlijk gezegd was dat niet waar. Je had iemand nodig die dapper genoeg was om je te komen redden. Niet iemand die zoveel van je hield.
"Je zou echt alles doen om terug te kunnen keren naar de levende." Maakte Angelo als conclusie. Misschien dat als Angelo net zo wanhopig was geweest als zij dat hij het ook wel had gedaan. Dat hij er ook alles voor over zou hebben om een keer terug te kunnen keren naar de levende. Hij schudden zachtjes zijn hoofd. Hij kon haar wel helpen maar dan zou hij tegen alle regels in gaan die er zijn in de onderwereld en zou zijn vader hem niet meer aan kijken. Hij stond op en keek haar nog eens aan.
"Ik ben bang dat ik je niet kan helpen. Ten eerste kan ik het niet maken tegen over mijn vader en ten tweede zie ik niet hoe ik mijn voordeel er uit kan halen." Zei Angelo. Het klonk vrij bot, maar als hij het zou doen zou hij er ook nog wel iets leuks aan over willen houden.

Onderwerp: Re: Evil lays within do aug 23, 2012 5:39 pm

"Je zou echt alles doen om terug te kunnen keren naar de levende." Hij sloeg de spijker op zijn kop. "Dat zou je wel kunnen zeggen, ja. Ik wil gewoon een tweede kans, terwijl ik zelf niet eens degene was die mijn eerste verprutste.." Medusa kon zichzelf nu wel verdrinken in het koude water aan haar voeten. Dit had ze niet willen zeggen! Het was verdomd moeilijk eigenlijk, iemand iets voor je laten doen terwijl diegene je niet eens kende. Medusa hoopte vurig dat de jongen haar niet naar haar verleden zou gaan vragen. Als ze ontwijkend antwoord zou geven zou dat hem alleen maar achterdochtig maken. Medusa zag dat hij opstond. Ze ging naast hem staan. Ze stak een paar centimeter boven hem uit, iets dat haar nu niet ten goede zou komen. Straks leek ze nog intimiderend, en dat wilde ze nu niet zijn. Nog niet, in ieder geval. Snel deed ze een stapje achteruit en wierp hem een klein glimlachje toe ter verontschuldiging. Niet dat hij wist waarvoor dat dan wel was, maar ze hoopte dat ze er een beetje aantrekkelijk door leek. "Ik ben bang dat ik je niet kan helpen. Ten eerste kan ik het niet maken tegen over mijn vader en ten tweede zie ik niet hoe ik mijn voordeel er uit kan halen." De leugenaar. Natuurlijk kon hij haar wel helpen, maar hij wilde er iets voor terug. Ze begreep hem wel, maar het was niet handig. Ze had hier namelijk niets bruikbaars voor hem. En ze kon nu wel beloftes over macht en eeuwige jeugd gaan maken, maar ze wist zelf ook wel dat dat hem af zou schrikken. Het zouden anders toch niets meer dan loze beloftes zijn. Niet dat dat haar ook maar iets uitmaakte, maar ze had hem nu nodig dus kon ze het zich niet permitteren. Dus zat er nog maar een ding op. Ze glimlachte een keertje naar hem en negeerde wat hij net had gezegd. Ze ging langzaam zitten, naam een sexy pose aan en schonk hem een veelzeggend glimlachje. "In dat geval, Angelo," ze sprak zacht en liet het accent duidelijk op zijn naam vallen. "Vind ik het heel jammer dat ik je dan heb opgehouden terwijl je op weg was naar je vader." Langzaam liet ze haar hand over haar benen glijden en ging zo zitten, dat hij goed uitzicht had op haar vrouwelijke vormen. "Ik vind het niet leuk dat je alweer moet gaan," mompelde ze zachtjes en wierp hem nog een blik toe. Toen wendde ze haar gezicht weer af. "Ik had nog wel wat langer met je willen praten.." besloot ze. Medusa wist dat hij niet weg zou gaan. Of dat hij in ieder geval niet lang weg zou blijven.

Onderwerp: Re: Evil lays within vr aug 24, 2012 11:19 am

"Dat zou je wel kunnen zeggen, ja. Ik wil gewoon een tweede kans, terwijl ik zelf niet eens degene was die mijn eerste verprutste.." Angelo beet zachtjes op zijn onderlip terwijl hij de zin nogmaals herhaalde in zijn hoofd. Tweede kans? Waarom zou je een tweede kans willen in het leven als het de eerste keer als door iemand anders verprutst is. Wat zou de andere tegen houden om het niet nog een keer te verprutsen.
"Sommige mensen gunnen andere geen tweede kans en verprutsen het opnieuw." Angelo keek op naar Madeléne, ze was iets groter dan dat hij was. Best vreemd eigenlijk. Voor het eerst was hij eens kleiner dan een meisje. Hij glimlachte naar haar als ze elkaar gewoon op een zondag middag op straat tegen kwamen. "In dat geval, Angelo, vind ik het heel jammer dat ik je dan heb opgehouden terwijl je op weg was naar je vader." Angelo keek haar onderzoekend aan. Vanwaar was in eens die hele verandering van houding? Niet dat Angelo er problemen mee had. Zoals hij al eerder had gezegd, had ze iets aparts. Iets moois waar hij niet bij kon wat het precies was. "Ik vind het niet leuk dat je alweer moet gaan,"
"Ik zou bijna hetzelfde kunnen zeggen." Zei Angelo zachtjes "Ik had nog wel wat langer met je willen praten.." Angelo zuchtte zachtjes en glimlachte daarna weer. Hoe kon hij hier nou weer nee tegen zeggen? Hij kon moeilijk zich omdraaien richting het paleis van Hades lopen en dan verdwijnen in de schaduw. Hij kon Madeléne net zo goed mee nemen. Al had hij nog niet zo heel vaak samen met iemand aan schaduwreizen gedaan, maar dat deed er niet toe. Hij kon het wel. Hij wreef even door zijn haar en keek Madeléne aan. Hij beet nadenkend op zijn onderlip en ging uiteindelijk weer voor Madeléne zitten.
"Wat wil je dat ik doe?" Vroeg Angelo, eerlijk gezegd had hij geen zin om meteen op tafel te gooien dat hij kon schaduwreizen. Eerst maar eens zien of Madeléne slim genoeg was om te kunnen vertellen wat hij al wist.

Onderwerp: Re: Evil lays within vr aug 24, 2012 2:11 pm

Als het had gekund had Medusa nu gegrinnikt. Ze had hem al op het moment dat hij zuchtte. Ze zag hem nog door zijn haar wrijven met een beetje een twijfelachtige blik, maar toen liet hij zich op de grond voor haar zakken en zei: "Wat wil je dat ik doe?" Medusa keek hem lief aan en lachte. "Nou," begon ze. "Ik weet dat je de zoon van Hades bent, maar verder weet ik eigenlijk nog niets van je. Net zomin als jij van mij weet. Misschien kunnen we dat probleempje eerst verhelpen." En ze draaide met een vinger door haar haar. "Ik weet trouwens ook niet of je wel in staat bent me mee te kunnen nemen. Het is niet niets om een dode te ontfutstelen aan het dodenrijk." Zo speelde ze voorzichtig een beetje in op zijn trots. Ze zorgde er wel voor dat ze alles zei met een ondeugend glimlachje. Ze ging heel langzaam iets dichterbij zitten en liet haar hand weer over haar benen glijden. Het had net zijn uitwerking niet gemist, dat zou het nu vast ook niet. Medusa was blij dat ze kon verleiden. Ze had het namelijk nog nooit eerder gedaan, ze had er ook geen kans voor gehad. Maar haar mooie uiterlijk hielp redelijk mee aan het resultaat dat ze wilde behalen. Ze wilde de jongen voor zich winnen, en ze was al redelijk goed op weg. "Weetje, Angelo," zei ze zachtjes, "in de tijd dat ik hier zit heb ik een paar dingen geleerd. Ten eerste dat doden niet echt mensen zijn waar je wat aan hebt. En ten tweede.." ze maakte haar zin niet af maar kroop nog dichter naar Angelo toe. "dat er lang niet genoeg helden meer rondlopen daarboven. Lang niet genoeg helden." En zachtjes liet ze haar hand over die van Angelo glijden en fluisterde: "helden zoals jij."

Onderwerp: Re: Evil lays within vr aug 24, 2012 3:07 pm

"Ik weet dat je de zoon van Hades bent, maar verder weet ik eigenlijk nog niets van je. Net zomin als jij van mij weet. Misschien kunnen we dat probleempje eerst verhelpen." Angelo glimlachte een beetje droogjes en beet op zijn onderlip.
"Ik denk dat we dat hoofdstuk beter kunnen overslaan, liefje. Maar als je jouw verhaal kwijt moet dan ben ik een en al oor." Zei Angelo, hij had niet zo zin in kennismaking gesprekken. Als hij nog eens moest gaan vertellen wat hij allemaal heeft uitgespookt in zijn leven dan waren ze morgen nog niet klaar. Plus het feit dat hij nog steeds geen zin heeft om over Aphrodite te praten en straks als hij thuis kwam het er toch weer over moest hebben omdat zijn moeder vind dat hij zich kinderachtig gedraagt. "Ik weet trouwens ook niet of je wel in staat bent me mee te kunnen nemen. Het is niet niets om een dode te ontfutstelen aan het dodenrijk." Angelo trok een wenkbrauw op, het was nog net niet dat hij zei 'luister juffie ik ben een kind van de dood, het is voor nog makkelijker dan tot drie tellen', gelukkig was hij slim genoeg om zijn mond te houden en gewoon mee te spelen in haar fantasie.
"Het is niet makkelijk nee, tenzij je weet wat je doet." Zei Angelo met een klein glimlachje. "En laat ik nou net de persoon zijn die weet wat hij doet en de juiste krachten heeft om het te kunnen doen, alleen stuiten we op een probleem." Zei Angelo met hetzelfde kleine glimlachje. Madeléne mocht dan wel prachtig mooi zijn en waarschijnlijk ook geweldig zijn met haar woorden. Maar het feit dat hij er niets voor terug krijgt vind Angelo toch wel minder. "helden zoals jij." Angelo keek even naar de hand van Madeléne die over de zijne gleed. Daarna keek hij haar weer aan glimlachte voorzichtig.
"Helden zoals ik?" Vroeg Angelo sarcastisch, yep hij mocht dan wel een half god zijn, maar een held was ook wel erg ver gezocht. Hij was geen held, als hij er een was geweest dan was hij nu weggelopen had alles gedaan volgens de regels van zijn vader en had de vrouw lekker aan de oever laten zitten janken totdat ze rust zou vinden in haar dood, The End. Nee Angelo was weer zo dom om zich te laten verlijden door Madeléne en er voor te gaan zorgen dat hij er ook nog iets van mee krijgt.
"Helden halen hun geliefdes uit de onderwereld en willen er niets voor hebben. Aangezien jij nog niet mijn geliefde bent en ik toch wel graag iets als een bedankje wil hebben, wil ik nog niet zo hard gooien met het woord Held." Zei Angelo droogjes.

Onderwerp: Re: Evil lays within vr aug 24, 2012 5:39 pm

"Het is niet makkelijk nee, tenzij je weet wat je doet. En laat ik nou net de persoon zijn die weet wat hij doet en de juiste krachten heeft om het te kunnen doen, alleen stuiten we op een probleem." Kijk nou eens. Angelo heeft net toegegeven dat hij haar makkelijk uit de onderwereld weg kan krijgen. Dat ene probleem was vast het feit dat hij er iets voor terug wilde. Toen ze had bedacht dat iemand haar hier weg zou halen wist ze nog niet hoe dat zou moeten gebeuren. Haar hart had een sprongetje gemaakt toen de jongen zei dat hij de zoon van Hades was. Hij wist wel een maniertje om haar hier weg te krijgen zonder al te veel moeite. En net had hij het het bevestigd. "Helden zoals ik?" Klonkt het sarcastisch en Medusa keek hem aan en knipperde een paar keer met haar ogen. "Helden halen hun geliefdes uit de onderwereld en willen er niets voor hebben. Aangezien jij nog niet mijn geliefde bent en ik toch wel graag iets als een bedankje wil hebben, wil ik nog niet zo hard gooien met het woord Held." Waarom was hij zo koppig? Zo'n beetje elke andere man was al lang gevallen voor haar verleidingskunsten. Maar hij had verstand. Dat was aan de ene kant erg handig, maar op dit moment niet erg gewenst. Ze moest moeite doen een kwade blik en een tirade te onderdrukken. "Goed, goed, wat jij wil," zei Medusa lief. "Jij mag jezelf dan misschien wel geen held vinden, maar als je dat niet was zou je niet met mij hebben gepraat. De meeste 'normale' mensen zijn bang voor de dood en zouden een onschuldig meisje zoals ik hebben laten stikken in haar verdriet." Medusa glimlachte even naar Angelo. "Jij bent anders," vervolgde ze nu op de o zo bekende zachte verleidelijke toon. Haar hand kroop ietsjes omhoog op Angelo's arm. "Voor mij ben je een held, en helden hebben vaak een knappe vrouw, toch?" Toen deed Medusa alsof de harde waarheid tot haar doordrong, en zei onschuldig op verdrietige toon. "Dus dat is het.. Je vind mij helemaal niet knap.." Ze haalde haar hand weg en keek naar beneden.

Onderwerp: Re: Evil lays within vr aug 24, 2012 9:15 pm

"Goed, goed, wat jij wil," Voor het eerst liet Madeléne wat van haar liefelijke kant zakken en liet zien hoe ze in elkaar zat. Hij beet zachtjes op zijn onderlip terwijl hij haar even onderzoekend aan keek. Wat zou de echte reden zijn dat zij zo graag naar de levende willen. "Jij mag jezelf dan misschien wel geen held vinden, maar als je dat niet was zou je niet met mij hebben gepraat. De meeste 'normale' mensen zijn bang voor de dood en zouden een onschuldig meisje zoals ik hebben laten stikken in haar verdriet." Angelo glimlachte vlugjes. Wat ironisch, bang voor de dood. Om het nog grappiger te maken is dat Angelo als de dood is voor de dood. Hij kan zich niets griezeliger voorstellen dan de dood. Hij heeft genoeg gezien van de onderwereld om iets te gaan zoeken om voor eeuwig te kunnen blijven leven, al moest hij zijn ziel daar voor verkopen. "Jij bent anders, voor mij ben je een held, en helden hebben vaak een knappe vrouw, toch?" Angelo keek naar haar vingers die over zijn arm gleden.
"Tja de dood is geen pretje nee, maar ik weet dat ik geen held hoeft te zijn om iemand te redden. Want helden doen goeie dingen en tegen de regels in gaan van de onderwereld is alles behalve goed. En de knappe vrouw," Begon Angelo, hij beet twijfelend op zijn onderlip. Hij wist niet zo heel goed hoe hij het moest gaan zeggen, maar hij deed het maar gewoon. "Ik heb al genoeg problemen met knappe vrouwen." Zei Angelo droogjes. "Dus dat is het.. Je vind mij helemaal niet knap.." O shit.
"Nee! Nee, dat bedoel ik niet." Zei Angelo vlug terwijl hij haar hand vast pakte rond haar pols en een vinger onder haar kin legde zodat hij haar weer omhoog kon laten kijken. "Je bent wel knap, dat vind ik in elk geval wel. Alleen denk ik niet dat het iets gaat worden." Probeerde Angelo uit te leggen. Waarschijnlijk zou het niet gaan helpen, ze zou zich nog lulliger voelen en straks Angelo gaan haten.
"Het zit zo, ik kan nog niet echt aan een relatie beginnen, ik heb nog al wat problemen met de vorige die nooit bestaan heeft, maar toch iets mee gebeurt is en... Dit werkt voor geen meter." Het laatste mompelde Angelo zachtjes in zich zelf en hij keek even naar de grond en toen weer naar Madeléne. "Je ben prachtig echt waar, ik denk dat de meeste mannen een moord zouden plegen om met jouw te kunnen zijn, maar ik ben niet de juiste persoon." Legde Angelo uit.
"Hoe moet ik ja anders vertellen of laten voelen dat je knap bent?" Vroeg Angelo, hij voelde zich namelijk behoorlijk lullig dat ze het dacht.

Onderwerp: Re: Evil lays within za aug 25, 2012 5:22 pm

"Nee! Nee, dat bedoel ik niet." reageerde Angelo geschrokken. Eigenlijk was hij best lief. Een raar gevoel trok door Medusa's buik. Wat was dit nou? Voelde ze nou.. liefde? Nee. Het was geen liefde. Maar het was een ander gevoel, eentje waarbij liefde wel een rol speelt, maar niet in de zin van romantiek. Ze voelde vriendschap, of in ieder geval vond ze hem aardig. Ze stond er zelf van te kijken, want ze was niet van plan om ook maar nog een woord met hem te spreken zodra ze hier weg was. Toch voelde Medusa zich opgelucht. Haar hard was dus toch niet gestopt met kloppen, ze had toch nog gevoel. Toch kon ze nog steeds niet eerlijk zijn tegen de jongen en moest verder gaan met de leugen waaraan ze begonnen was. Medusa voelde hoe Angelo haar pols pakte en haar hoofd naar hem toe draaide. Ze moest even moeite doen, maar daar liep er weer een perfecte traan over haar wang. "Je bent wel knap, dat vind ik in elk geval wel. Alleen denk ik niet dat het iets gaat worden." Medusa knipperde een paar keer verdwaasd met haar ogen en viel toen snikkend tegen zijn borst aan. Wat ze voor hem wilde verbergen was dat ze snel met haar vinger in haar ogen had geprikt toen haar gezicht door haar lange haar werd verborgen. Zo zouden haar ogen rood blijven en het allemaal wat echter laten lijken. Medusa hoorde een sarcastisch stemmetje in haar hoofd zeggen. "Je bent zo'n goede actrice." Ze negeerde het en ging door met het snikken. "Het zit zo, ik kan nog niet echt aan een relatie beginnen, ik heb nog al wat problemen met de vorige die nooit bestaan heeft, maar toch iets mee gebeurt is en... Dit werkt voor geen meter." Hij zweeg even maar ging daarna weer verder. "Je ben prachtig echt waar, ik denk dat de meeste mannen een moord zouden plegen om met jouw te kunnen zijn, maar ik ben niet de juiste persoon." Medusa keek met rode ogen op naar de jongen tegen wie ze aan lag. "Ik wil je graag geloven, Angelo," zei ze zachtjes, "maar ik weet niet meer wat ik allemaal moet denken. Het is allemaal zo lang geleden, en de tijden zijn misschien zo verandert.." Medusa zuchtte zachtjes en liet haar hoofd weer op Angelo's borst zakken. "Hoe moet ik ja anders vertellen of laten voelen dat je knap bent?" Medusa slikte een keer. Nu moest ze goed antwoorden. Maar misschien moest ze haar zielige rol vol houden en Angelo zo nog verder in verlegenheid brengen. Ze besloot het laatste te doen. "Beloof me dan, dat je me.." ze snikte nog een keer voor extra effect. "Beloof me, dat je me dan af en toe op komt zoeken." En met deze woorden greep ze Angelo's hand stevig vast. "Ik wil niet meer alleen hoeven zijn.."

Onderwerp: Re: Evil lays within zo aug 26, 2012 2:04 pm

Angelo wist niet zo goed wat hij moest doen toen Madeléne tegen zijn borst aanviel. Had hij haar zo erg gekwetst? Hij beet zachtjes op zijn onderlip terwijl hij haar onhandig probeerde te troosten. Oke hij was hier heel slecht in en voelde zich heel schuldig dat hij haar zo gekwetst had. "Ik wil je graag geloven, Angelo," Angelo streek door haar, haar om haar te kalmeren. Fijn hij gaat ook een dagje naar de onderwereld en verpest meteen iemand zijn leven door te zeggen dat ze lelijk is. Wacht dat heeft hij helemaal niet gezegd dat maakte zij er van. Hij schudden zachtjes zijn hoofd en keek even naar Madeléne die nog steeds aan het snikken was. "maar ik weet niet meer wat ik allemaal moet denken. Het is allemaal zo lang geleden, en de tijden zijn misschien zo verandert.." Hij wist natuurlijk niet hoelang ze hier al vast zat maar inderdaad de laatste tijd was alles snel veranderd. Misschien zat ze hier al jaren en dan was het inderdaad erg veranderd al helemaal daar boven.
"Het komt wel goed." Zei Angelo zachtjes. Dat was dan ook het enige wat hij op dit moment kon bedenken om te zeggen. Hij beet opnieuw zachtjes op zijn onderlip terwijl hij Madeléne probeerde te troosten. Misschien moest hij op cursus gaan, hoe troost je iemand. Aangezien hij de laatste tijd al veel mensen heeft gekwetst. Beloof me, dat je me dan af en toe op komt zoeken." Angelo keek recht in de ogen van Madeléne en voelde hoe stevig ze zijn hand vast pakte. Toen hij in haar ogen keek zag hij een vrouw. Niet een gewone vrouw nee, ze had slangen als haren. Angelo zijn hart leek sneller te kloppen en nou niet bepaald van liefde. Eerder van angst. "Ik wil niet meer alleen hoeven zijn.." Angelo knipperde met zijn ogen en knikte zachtjes. Hij keek Madeléne aan en voelde zijn hart nog steeds in zijn keel kloppen.
"D-Dat begrijp ik." Zei Angelo vlug en hij beet zachtjes op zijn onderlip. Toen zijn hart weer op de normale plaats zat zei hij rustig. "Dat begrijp ik. Ik beloof je nog een keer op te zoeken als we daar boven zijn. En ik durf je te verzekeren dat je niet meer alleen hoeft te leven. De mensen daar zijn anders, anders dan hier. Hier is iedereen voor zichzelf omdat ze niet anders kunnen. Boven zijn de mensen met elkaar omdat we daar in mythen geloven die waarheid zijn. Mensen zullen ook jouw niet meer alleen laten voelen." Zei Angelo zachtjes. Hij streek een plukje haar achter haar oor en glimlachte naar haar. Nu moest hij haar alleen hier vandaan zien te krijgen. Op zich was dat niet het grootste probleem, dat zou hij later wel krijgen met zijn vader.
"Het komt allemaal goed, ik beloof het je." Zei Angelo zachtjes.

Onderwerp: Re: Evil lays within zo aug 26, 2012 3:00 pm

Medusa's zogenaamde huilbui trok langzaam weg toen Angelo haar een beetje ondhandig probeerde te troosten. Ergens voelde ze zich schuldig dat ze de arme jongen een schuldgevoel aanpraatte. Of in dit geval, aanhuilde. Maar het kon nou eenmaal niet anders. Ze kon hem ook moeilijk vertellen wie ze in werkelijkheid was. Want dan zou hij haar zeker niet meer mee terug nemen. "Dat begrijp ik. Ik beloof je nog een keer op te zoeken als we daar boven zijn. En ik durf je te verzekeren dat je niet meer alleen hoeft te leven. De mensen daar zijn anders, anders dan hier. Hier is iedereen voor zichzelf omdat ze niet anders kunnen. Boven zijn de mensen met elkaar omdat we daar in mythen geloven die waarheid zijn. Mensen zullen ook jouw niet meer alleen laten voelen." Dit verbaasde Medusa. Mythen die waarheid zijn? Ze wilde graag meer weten maar ze kon hem er nu niet naar vragen. Ze zou dit onthouden en er later nog eens over beginnen. Maar wat op dit moment het meest Medusa's aandacht trok was toch wel het feit dat hij haar nu door te beloven haar nog op te zoeken als ze terug waren, hij indirect ook beloofde haar hier vandaan te halen. En doordat hij dat beloofde terwijl ze zo dicht naast de Styx zaten, gold het misschien als een bindende belofte. Het was namelijk zo, dat je beloftes die je zweerde op de Styx niet kon verbreken zonder verschrikkelijke consequenties. Ze glimlachte voorzichtig toen hij haar haar achter haar oor streek en veegde met een hand haar laatste tranen weg. "Het komt allemaal goed, ik beloof het je." Dankjewel, Angelo," zei ze zachtjes en ze keek weer naar de grond onder haar. "ik denk niet dat je beseft hoeveel dit voor me betekend. Maar ik wil dat je weet dat als er ooit iets is waarbij je mij hulp nodig hebt, je het me moet vragen, misschien kan ik dan jou helpen in plaats van andersom. "En met deze woorden keek ze hem weer aan. Ze wilde niet langer tegen hem liegen, maar helaas kon ze niet anders.

Onderwerp: Re: Evil lays within zo sep 02, 2012 9:36 pm

" Dankjewel, Angelo," Angelo keek Madeléne glimlachend aan. Het voelde wel goed dat hij haar heeft kunnen helpen. Hij voelde zich echt lullig als hij hier had moeten achter laten omdat hij een keer naar zijn vader zou gaan luisteren. Hij beet zachtjes op zijn onderlip en glimlachte uit eindelijk maar weer.
"Als het jouw helpt en als je er blij van word doe ik het graag." Zei Angelo. "ik denk niet dat je beseft hoeveel dit voor me betekend. Maar ik wil dat je weet dat als er ooit iets is waarbij je mij hulp nodig hebt, je het me moet vragen, misschien kan ik dan jou helpen in plaats van andersom. " Angelo keek haar even vragend aan. Waarom kreeg hij nu in eens het gevoel dat hij iets heeft gedaan wat niet echt handig is geweest. Waarom had hij een vrouw met slangen gezien in haar ogen en waarom zei zijn gevoel dit. Waarom betekende dit zoveel voor Madeléne. Wat had hij voor haar gedaan dat haar zo blij kon maken, waarom vertrouwde zij hem zo. Wat deed haar denken dat hij inderdaad haar kwam opzoeken als ze in de boven wereld waren. Hij beet hard op zijn onderlip toen er een belletje bij hem rinkelde. Hij keek even op zij en zag het gore water van de Styx naast hun kolken. Hij keek Madeléne weer aan en het lichtje in zijn gedachten gingen spontaan aan. Angelo stond op en keek Madeléne nog even aan. Hoe kon ze? Waarom kon ze niet gewoon vragen of hij haar hier weg wilde halen. Hij heeft haar belooft haar weg te halen hier en haar dan op te zoeken, terwijl hij bij de Styx zat. Dus dit betekende dat het een bindende belofte is en dat hij het wel moet doen omdat er anders dingen zouden gebeuren die hij nooit meer kon na vertellen.
"Jij... Waarom? Echt wat bezielt je om mensen er zo in te laten trappen?" Siste Angelo tussen zijn tanden door. Echt hij dacht dat Madeléne een meisje was die echt zijn hulp nodig had.
"Wie ben jij en wat heb jij te zoeken in de boven wereld?" Vroeg Angelo kwaad terwijl hij op haar neer keek.

sorry dat hij niet zo lang is =3

Onderwerp: Re: Evil lays within ma sep 03, 2012 8:03 pm

Medusa vond het alles behalve prettig toen Angelo op was gesprongen en naar haar was uitgevallen. "Jij... Waarom? Echt wat bezielt je om mensen er zo in te laten trappen?" had hij naar haar gesist. "Wie ben jij en wat heb jij te zoeken in de boven wereld?" Medusa zat nog op de grond en keek naar boven. Ze zou blijven zitten, zodat hij een gunstigere positie had. Ze wist dat hij dat teken wel zou begrijpen. "Het spijt me Angelo.." begon ze. 'Het spijt me,' die woorden waren nieuw voor haar. Ze had ze nog nooit hoeven zeggen en dit was de eerste keer. Maar de woorden waren wel gemeend. Medusa had zelfs zo'n schuldgevoel dat ze iets verschrikkelijk stoms deed. "Angelo, ik beloof je dat ik niet meer tegen je liegen zal, en je zal vertellen wat je wil weten." Het water van de Styx begon zoals verwacht weer te kolken. Medusa wist dat het gevaarlijk was, zo'n belofte en kneep even haar ogen dicht. Ze opende ze weer met de gedachte dat ze het wel moest doen, omdat ze hem de waarheid verschuldigd was. Ze keek naar zijn woedende gezicht en begon te vertellen. "Ik was niet helemaal eerlijk over mijn naam. Je vertelde net iets over mythes die waarheid zijn geworden of iets wat daar op lijkt.." ze stopte even om zijn reactie te pijlen. "Dan heb je vast wel eens gehoord over het monster Medusa. Gedood door Perseus op aanraden van Pallas Athena omdat ze zo verschrikkelijk gevaarlijk was?" Medusa ging staan. "Bullshit." Ze deed een stap naar achteren om wat meer ruimte te maken tussen Angelo en zichzelf en zei: "Ik ben die Medusa waarover verteld wordt, en ik weet dat ik je bedrogen heb in het zweren van een belofte op de Styx, maar oordeel zelf.. Klopt de mythe over mij? Ben ik een bloeddorstig monster?" Ze liet haar blik over zijn lichaam glijden en wachtte op een reactie.

Onderwerp: Re: Evil lays within wo sep 05, 2012 1:20 pm

"Het spijt me Angelo.." Angelo geloofde er niets van. Hoe kon ze zo iets doen? Hoe kon ze iemand er zo in laten trappen door te zweren op de Styx rivier. Hij kauwde op zijn onderlip en wilde eigenlijk weg lopen, maar Madeléne hield hem tegen. "Angelo, ik beloof je dat ik niet meer tegen je liegen zal, en je zal vertellen wat je wil weten." Angelo keek haar aan met een opgetrokken wenkbrauw en zag vanuit zijn oog hoeken dat de Styx opnieuw begon te kolken zoals hij al eerder bij hem had gedaan. Hij zuchtte zachtjes en liet zich op de grond zakken voor Madeléne zodat ze haar verhaal kon doen. "Ik was niet helemaal eerlijk over mijn naam. Je vertelde net iets over mythes die waarheid zijn geworden of iets wat daar op lijkt... Dan heb je vast wel eens gehoord over het monster Medusa. Gedood door Perseus op aanraden van Pallas Athena omdat ze zo verschrikkelijk gevaarlijk was?" Angelo knikte. Het monster Medusa had haar van slangen in plaats zoals normaal haar. Perseus had haar vermoord door haar in een schild te laten kijken die haar spiegelbeeld weergaf, daardoor was versteent en kon Perseus haar hoofd er af hakte.
"Dat verhaal ken ik wel." Antwoorde Angelo een beetje bot. "Ik ben die Medusa waarover verteld wordt, en ik weet dat ik je bedrogen heb in het zweren van een belofte op de Styx, maar oordeel zelf.. Klopt de mythe over mij? Ben ik een bloeddorstig monster?" Angelo keek Madeléne aan en schoot daarna in de lach.
"Ten eerste je bent niet bloeddorstig monster, maar een leugenaar en ten tweede. Medusa had slangen als haren. Athena had haar vervloekt, elk monster dat gedood word komt naar de onderwereld zoals hij geworden is en niet zoals hij was." Zei Angelo terwijl hij weer opstond.
"En als laatste, ik kan je niet helpen om hier weg te komen, ik wil je gerust hier opzoeken als je dat wilt, maar ik kan geen monsters uit de onderwereld helpen." Angelo loog gedeeltelijk, hij kon heus wel monsters uit de onderwereld helpen, maar hij zou haar niet wijzer maken dan ze was.

Onderwerp: Re: Evil lays within do sep 06, 2012 6:19 pm

Angelo was weer voor haar op de grond komen zetten. Hij keek niet erg blij. "Ten eerste je bent niet bloeddorstig monster, maar een leugenaar en ten tweede. Medusa had slangen als haren. Athena had haar vervloekt, elk monster dat gedood word komt naar de onderwereld zoals hij geworden is en niet zoals hij was." Medusa keek naar de grond en schudde haar haren. Omdat ze naar beneden keek viel haar haar over haar gezicht naar beneden wat haar gezichtsuitdrukking aan het zicht van de jongen tegenover haar onttrok. "Nee, nee," zei ze, en ze keek weer naar hem op. "Dat klopt niet," zei ze duidelijk. "Of misschien klopt het wel, maar komt het omdat ik ben gestorven door onthoofding.." Ze huiverde, over je dood praten is niet makkelijk. Ze ging snel eventjes met haar hand naar haar hals. Een gewoonte die ze ontwikkeld had vanaf het moment dat ze hier zat. De eerste paar keren was voor controle geweest, maar nu kon ze het zich niet meer afleren. Het maakte ook niet uit. "En als laatste, ik kan je niet helpen om hier weg te komen, ik wil je gerust hier opzoeken als je dat wilt, maar ik kan geen monsters uit de onderwereld helpen." Medusa hield haar hoofd schuin en keek hem aan met zo'n blik die zeggen wil: verzin iets beters als je mij voor de gek wil houden. "Geloof je dat zelf? Want ik doe het namelijk niet." Dat deed ze ook echt niet. Natuurlijk kon hij haar hier wel weg halen, hij was per slot van rekening de zoon van de dood. Het feit dat ze een monster was veranderde daar niet veel aan. Een monster.. Hij had haar zo genoemd. Maar was ze echt een monster? En op welke manier bedoelde hij dat.. Medusa dacht na over deze vraag maar kon niet op een antwoord komen. Ze keek Angelo vragend aan.

Onderwerp: Re: Evil lays within zo sep 09, 2012 4:28 pm

"Nee, nee, dat klopt niet," Angelo trok een wenkbrauw op en keek Madeléne of Medusa of hoe ze ook heette mocht aan. Hij wist echt wel wat hij zei, hij wist echt wel hoe de onderwereld in elkaar zat en hoe mensen dood gingen. "Of misschien klopt het wel, maar komt het omdat ik ben gestorven door onthoofding.." Angelo knikte voorzichtig. Dat zou misschien best kunnen. Eigenlijk heeft hij daar nooit over na gedacht.
"Het verklaard wel een iets." Zei hij zachtjes terwijl hij terug dacht aan net. Hoe hij een vrouw met slangen als haren had gezien in de ogen van Medusa. "Ik heb jouw ware gezicht gezien, het zit nog steeds in je. Ik bedoel, toen ik je aan keek in je ogen zag een vrouw, ik had niet meteen gezegd dat jij het zou zijn. Maar als je goed zou kijken kon je jouw zien, maar dan met slangen in plaats van haar." Sprak Angelo deels in gedachte deels tegen Medusa zelf. Hij beet zachtjes op zijn onderlip en keek Medusa weer aan. Zou ze haar kracht ook nog deels bezitten, dat als je haar recht aan keek dat je in steen zou veranderen. Maar dat kon niet, dan zou hij al van steen moeten zijn. "Geloof je dat zelf? Want ik doe het namelijk niet." Angelo sloeg zijn armen over elkaar en beet hard op zijn onderlip. Het leven was oneerlijk echt waar.
"Oke, ik kan je nog steeds uit de onderwereld halen, maar waarom zou je dat in Zeus naam willen?" Vroeg Angelo bot. Hij kon het zich niet voorstellen dat Athena Medusa zou vergeven, ze heeft haar niet voor niets een vloek opgelegd en Perseus degene die haar vermoord heeft, niemand wist waar hij was.
"Je hebt er niets te zoeken, het is te laat om wraak te nemen en niemand weet nog wie je echt bent." Zei Angelo bot tegen Medusa

Onderwerp: Re: Evil lays within zo sep 09, 2012 7:40 pm

"Oke, ik kan je nog steeds uit de onderwereld halen, maar waarom zou je dat in Zeus naam willen?" vroeg hij bot. Snapte hij dat dan echt niet? Medusa had verwacht dat hij iets intelligenter was dan dit. "Je hebt er niets te zoeken, het is te laat om wraak te nemen en niemand weet nog wie je echt bent." Ze kon een sarcastisch lachje niet onderdrukken. "Juist omdat niemand weet wie ik ben wil ik terug. Maar ik denk niet helemaal dat je me begrepen hebt." Medusa speelde met een lok van haar haar. "Ik heb niet veel van de mooie kant van het leven gezien in mijn tijd, en ik zou al terug willen voor alleen het gevoel van de zon op mijn huid, of het briesje dat mijn haren door elkaar zou waaien.." Ze had weer niet gelogen. Ze wilde echt graag van de simpele dingen van het leven genieten, want daar had ze vroeger nooit de kans voor gehad. Ze zweeg wijselijk over het nemen van wraak op Athena. Misschien zou hij haar nog gaan waarschuwen, en dan zat ze hier binnen no-time weer, niet het vooruitzicht waar ze op zat te wachten. Medusa liet de pluk haar voor wat het was en dacht na over zijn woorden. "Ik heb jouw ware gezicht gezien, het zit nog steeds in je. Ik bedoel, toen ik je aan keek in je ogen zag een vrouw, ik had niet meteen gezegd dat jij het zou zijn. Maar als je goed zou kijken kon je jouw zien, maar dan met slangen in plaats van haar," had hij gezegd. Wat betekende dat? Dat haar verleden toch nog meer met haar deed dan ze zou willen? Of dat ze misschien toch nog niet van het monster af was? Medusa keek even bedenkelijk. Dit zou ze nog uit moeten zoeken zodra ze terug op aarde was. Ze keek Angelo aan en zei toen duidelijk: "Ik wil gewoon terug. Hier voor de rest van de eeuwigheid een beetje aan de waterkant zitten is een vooruitzicht waar niemand op zit te wachten."

Onderwerp: Re: Evil lays within di sep 25, 2012 7:28 pm

"Juist omdat niemand weet wie ik ben wil ik terug. Maar ik denk niet helemaal dat je me begrepen hebt." Angelo trok een wenkbrauw omhoog. Nee hij begreep het niet nee, hij begreep het echt niet. Waarom zou ze terug willen naar een wereld die haar juist verraden heeft. Waarom zou ze niet hier in rust verder willen leven. Oke hij gaf het toe, de onderwereld was niet het meest vrolijke plekje van de wereld, maar het was een stuk beter dan om haar terug te laten gaan naar de gewone wereld. Angelo beet zachtjes op zijn onderlip en schudden zijn hoofd. "Ik heb niet veel van de mooie kant van het leven gezien in mijn tijd, en ik zou al terug willen voor alleen het gevoel van de zon op mijn huid, of het briesje dat mijn haren door elkaar zou waaien.." Angelo keek weer op naar Medusa, een schok van medelijde ging door zijn lichaam. Hij verplaatste zich in haar en kon nu heel goed begrijpen waarom ze terug wilde naar de gewone wereld. Ook als hij hier was verlangde hij naar een briesje moest je na gaan als je hier voor eeuwig vast zat.
"Ik snap je." Fluisterde Angelo zachtjes en hij keek weer naar de grond. "Ik begrijp je heel goed zelfs, je verlangd gewoon naar een stukje vijheid die je nooit hebt gehad in je echte leven en in dit bestaan. Eerst bij Athena en daarna haar vloek die jouw ook vast hield in de schaduw. Nu hier, bij mijn vader waar je niet verder kan komen dan de poorten van de dood." Verklaarde Angelo voor zichzelf. Hij beet iets harder op zijn onderlip terwijl hij weer naar Medusa keek.
"Iedereen wilt zijn eigen vrijheid hebben, en sommige hebben het geluk dat ze er niet om hoeven te vragen, andere moeten jammer genoeg krom liggen voor een klein stukje." Fluisterde Angelo zachtjes. "Ik wil gewoon terug. Hier voor de rest van de eeuwigheid een beetje aan de waterkant zitten is een vooruitzicht waar niemand op zit te wachten." Angelo knikte instemmend.
"Je hebt het ook niet verdient om hier te zitten rouwen over je fouten, je kan ze ook herstellen. Zeggen dat het je spijt heeft geen zin, maar ik kan niet geloven dat je opnieuw in staat bent om je fouten te herbleven. Dat heb ik hier wel gezien aan de rivier, je hebt je fouten goed gemaakt door mij iets te beloven, waardoor we beiden vast zitten aan een beloofte. En ik beloof je dat ik mijn belofte niet zal breken." Zei Angelo en hij stond op. Hij stak zijn hand uit naar Medusa om haar te helpen.
[/b]"Jij zal tegen zonsondergang weer op de aarde rond lopen zonder dat iemand van de onderwereld ook maar ooit naar je zal zoeken. Al zou de reis niet heel prettig zijn."[/b] Sprak Angelo uit ervaring van het schaduw reizen. Het was dan wel makkelijk en snel, maar het voelde alsof je dood ging.

Onderwerp: Re: Evil lays within do sep 27, 2012 7:17 pm

"Ik snap je." Dit kwam zo onverwachts dat Medusa er zelfs eventjes van schrok. "Ik begrijp je heel goed zelfs, je verlangd gewoon naar een stukje vijheid die je nooit hebt gehad in je echte leven en in dit bestaan. Eerst bij Athena en daarna haar vloek die jouw ook vast hield in de schaduw. Nu hier, bij mijn vader waar je niet verder kan komen dan de poorten van de dood." Hij begreep het werkelijk. Medusa wist niet wat te zeggen, maar dat hoefde ook niet, want Angelo praatte verder. "Iedereen wilt zijn eigen vrijheid hebben, en sommige hebben het geluk dat ze er niet om hoeven te vragen, andere moeten jammer genoeg krom liggen voor een klein stukje. Je hebt het ook niet verdient om hier te zitten rouwen over je fouten, je kan ze ook herstellen. Zeggen dat het je spijt heeft geen zin, maar ik kan niet geloven dat je opnieuw in staat bent om je fouten te herbleven. Dat heb ik hier wel gezien aan de rivier, je hebt je fouten goed gemaakt door mij iets te beloven, waardoor we beiden vast zitten aan een beloofte. En ik beloof je dat ik mijn belofte niet zal breken." "Misschien moeten we maar eens beginnen te stoppen met beloftes maken hierzo bij de Styx." Zei Medusa een beetje cynisch. Toch was ze erg blij dat hij haar begreep. Hij had gelijk, ze had nooit echt vrijheid gehad. Ze zag hoe de jongen ging staan en zijn hand uitstak. "Jij zal tegen zonsondergang weer op de aarde rond lopen zonder dat iemand van de onderwereld ook maar ooit naar je zal zoeken. Al zou de reis niet heel prettig zijn." Medusa greep zijn hand en trok zich naar boven. Ze stond nu naast de jongen en glimlachte naar hem. "Dankewel, Angelo," zei ze zachtjes. "Maar je moet mijn belofte niet vergeten. Als er ooit iets is wat ik voor jou kan doen wil ik dat van je weten. Ik weet niet precies wat ik waard ben in het leven hierboven, maar ik zal altijd mijn best doen om jou ergens mee te kunnen helpen." Ze aarzelde. Iets in haar zei dat ze de jongen een knuffel moest geven, maar iets anders hield haar tegen. Hij had haar dan wel beloofd haar uit de onderwereld te helpen, maar verder kende ze hem helemaal nog niet. Ze besloot maar wat over hem te vragen. Hoe raar het in deze situatie ook klonk, ze was oprecht nieuwsgierig.

"Wil je me misschien wat meer over jezelf vertellen, Angelo? Ik ben nieuwsgierig naar de jongen die mij wil helpen." Zei ze verlegen, want ze wist wel hoe raar het klonk. Toen gleed haar hand naar haar hals en voelde ze de ketting die om haar nek hing. Ik al haar ellende was ze het ding glad vergeten. Ze pakte het vast en bekeek het nog eens. Ze wist niet waarom Chrysaor deze ketting bij haar had omgedaan, maar ze vond het wel mooi. En was een hanger met daaraan een soort klein kruikje van een bepaald soort kristal. Ze werd nieuwsgierig en vroeg zich af of er ook iets in kon. Het flesje leek gesloten. Haar omgeving vergetend pruste ze een beetje aan de hals van het miniscule kruikje en voelde toen iets tussen haar vingers. Het was een klein diamantje, dat als dop diende voor het kruikje. Ze keek er verbaasd naar en bedacht toen iets; misschien kon ze de ketting eens onderdompelen in het water van de Styx. Ze zakte door knieën en maakte de ketting los. Naar voren leunend liet ze het door het water gaan. Het kleine kristallen flesje vulde zich. Toen besefte ze waar ze mee bezig was. Ze stond snel op en prustje het dekseltje er weer op. Toen keek ze Angelo aan. "Dat zag er vast heel raar uit," zei ze droogjes.

Onderwerp: Re: Evil lays within wo okt 03, 2012 8:58 pm

"Wil je me misschien wat meer over jezelf vertellen, Angelo? Ik ben nieuwsgierig naar de jongen die mij wil helpen." Angelo keek Medusa vreemd aan en beet zachtjes op zijn onderlip. Oke hier had hij dus echt geen zin in, hij kon niet veel positiefs over zichzelf vertellen. En het belangrijkste wist ze toch al, hij was de zoon van Hades die haar kon helpen hier weg te kunnen. Wat wilde ze nog meer weten? Hij volgde haar handelingen, hoe ze een flesje in de rivier dompelde en hoe weer dicht deed. Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht maar verdween ook weer net zo snel toen ze zei dat het er vast vreemd uit zag. Het zag er niet vreemd uit maar het had wel zijn aandacht getrokken. Wat ging ze met het flesje doen? Waarom had ze het in de Styx onder gedompeld. Werkte het water ook als je maar een klein beetje bij je droeg? Als iemand een belofte zou doen bij haar, zou het water dan kolken in het flesje en zou diegene dan vast zitten aan zijn belofte?
"Dat viel wel mee." Zei Angelo droogjes, hij probeerde zo rustig mogelijk te klinken zodat zijn nieuwsgierigheid niet zo opviel. Een kleine zucht ontsnapte tussen zijn lippen vandaan en hij besloot toch maar gewoon te doen wat ze van hem vroeg en netjes iets over zichzelf te vertellen.
"Mijn naam is Angelo Stefano Sykes, mijn ouders zijn Hades en Maria Sykes." Begon Angelo en hij bedacht wat hij nu ging vertellen. "Ik woon in Troje bij mijn moeder, ik heb een dochtertje Dahlia..." Angelo beet zachtjes op zijn onderlip en keek even naar de grond. Tja nu moest hij ook wel vertellen hoe dat allemaal zat. Hij keek weer op naar Medusa en besloot het hele verhaal maar op tafel te gooien.
"Aphrodite is haar moeder... Niet dat ik haar nog veel spreek, we liggen niet echt op een lijn met zijn tweeën." Zei hij zachtjes. Hij liet zijn blik nu maar op de grond rusten. Eigenlijk vond hij het wel jammer dat hij en Aphrodite zo slecht uit elkaar zijn gegaan. Hij keek weer naar Medusa en de hardheid in zijn ogen waren ook weer herstelt. "Ik denk dat, dat het wel is." Zei hij zo luchtig mogelijk.

Onderwerp: Re: Evil lays within za okt 06, 2012 4:20 pm

Angelo had gezegd dat het uitzicht op haar die het kleine kruikje vulde niet eens zo raar was. Ze trok een wenkbrauw op. "Oh, nouja, ik dacht: misschien heb ik ooit nog wat aan dit water. De Styx heeft bijzondere eigenschappen," legde ze uit. Want ze wist wel dat hij nieuwsgierig was. "Mijn naam is Angelo Stefano Sykes, mijn ouders zijn Hades en Maria Sykes." Hoorde ze hem zeggen. "Ik woon in Troje bij mijn moeder, ik heb een dochtertje Dahlia..." Hij viel eventjes stil. "Dahlia is een mooie naam," zei Medusa zachtjes en om hem een beetje aan te sporen verder te spreken. "Aphrodite is haar moeder... Niet dat ik haar nog veel spreek, we liggen niet echt op een lijn met zijn tweeën." Als Aphroditde de moeder van het kindje was moest ze wel erg mooi zijn. Dat zinnetje schoot door Medusa's hoofd. "Wat vreselijk om te horen," zei ze zachtjes, want het leek haar ook echt vreselijk om op jonge leeftijd al een kind te hebben, en om als ouders dan niet goed met elkaar op te kunnen schieten. "Ik denk dat, dat het wel is." "Jullie moeten het bijleggen," zei ze hem, om nog maar even door te gaan op het oude onderwerp. "Als je het niet voor jezelf doet, doe het dan voor je dochtertje. Het is verschrikkelijk om als kind ouders te hebben die niet met elkaar door een deur kunnen." Medusa dacht terug aan haar eigen kindertijd. Aan hoe vaak ze wel niet had gehuild en zich had af gevraagd wie haar ouders nu eigenlijk waren. Niemand had haar daar een antwoord op gegeven, en eigenlijk wist ze nu nog steeds niet wie het precies waren. Veel verder dat de namen Phorcys en Ceto kwam ze niet. Ze bekeek Angelo onderzoekend en kwam tot de conclusie dat hij er zelf ook verdrietig om was dat hij een Aphrodite ruzie hadden. Dat had ze geconcludeerd uit zijn houden en de manier van praten. "Ja," zei ze bevestigend en ze knikte. "Dat zouden jullie moeten doen."