What if i loose it all?

Met een glimlach haalde hij zijn schouders op. "Nou, ik denk dat jij je koffer maar eens moet gaan uitpakken." zei hij en hij duwde zijn lippen op de mijne opnieuw. "Je oude kleren hangen hier nog steeds in de kast en je spullen liggen hier ook nog, maar er zit heus nog wel wat in die valies van je toch." Ik glimlachte en knikte toen. ''Ja ik heb wat mee genomen waar je nooit genoeg van kan hebben. Of favoriete kledingstukken.'' zei ik met een glimlach en ik duwde een kus op zijn wang. ''Dan zie ik je zo wel weer? Want ik denk niet dat je hier blijft kijken om me te zien uitpakken?'' zei ik met een grinnik.

"Ja." Ze knikte enthousiast. "Ik heb wat mee genomen waar je nooit genoeg van kan hebben. Of favoriete kledingstukken." Ze duwde een kus op mijn wang. "Dan zie ik je zo wel weer? Want ik denk niet dat je hier blijft kijken om me te zien uitpakken?" Grinnikte ze. Ik lachte, maar bleef toch nog zitten. "Ik ben wel benieuwd naar wat je mee hebt eigenlijk.. Je kledingstijl was nogal veranderd de laatste tijd." Ik trok een mondhoek overeind en ging terug op mijn zij liggen. "En daarbij wil ik wel weten van welke kledingstukken ík niet genoeg krijgen kan." Gniffelend keek ik haar aan en boog me toen voorover om de koffer op het bed te trekken.

Hij lachte, maar veroerde zich niet. "Ik ben wel benieuwd naar wat je mee hebt eigenlijk.. Je kledingstijl was nogal veranderd de laatste tijd." Hij trok een scheve mond en ging toen weer op zijn zij liggen. "En daarbij wil ik wel weten van welke kledingstukken ík niet genoeg krijgen kan." zei hij gniffelend en keek me eventjes aan, waarna hij mijn koffer op het bed trok. Ik grinnikte en rolde even met mijn ogen. ''Ik denk dat jij mijn kleren uiteindelijk het liefst op de grond ziet eindigen. Of zie ik dat verkeerd?'' zei ik toen plagend en ritste mijn koffer open. ''zo veel bijzonders is het trouwens niet hoor wat ik mee heb.''

Ik hoorde haar kort grinniken en kon wel al voorspellen dat ze er even met haar ogen om ging rollen. Dat deed ze altijd als ik zo'n opmerking maakte. Het was een soort van reactie als ze zich ongemakkelijk voelen ging, of wanneer ze gewoon niet echt wist wat ze moest doen. "Ik denk dat jij mijn kleren uiteindelijk het liefst op de grond ziet eindigen. Of zie ik dat verkeerd?" Ik grijnsde terwijl ik met mijn nagel even langs de rits ging, wat zo'n tof geluid liet horen. "Zo zie je er ook het beste uit, au naturel." Ze nam de koffer vast om hem open te maken. "Jij ziet me toch ook zo het liefst?" Plaagde ik haar. "Zo veel bijzonders is het trouwens niet hoor wat ik mee heb." "Ik betwijfel het." Kaatste ik terug.

Hij grijnsde vrolijk. "Zo zie je er ook het beste uit, au naturel." zei hij en ik lachte vrolijk. "Jij ziet me toch ook zo het liefst?" sprak hij toen plagend en ik grinnikte zachtjes. ''Nou ik heb ook niks er op tegen als je je helemaal net aankleed voor me hoor.'' zei ik met een glimlach. "Ik betwijfel het." kaatste hij toen terug en ik glimlachte breed. Ik legde mijn koffer open en het toonde simpel wat er in lag. Enkele nachtjurkjes, lingerie en wat andere kleding voor overdag of andere gelegenheden. ''Ik kan waarschijnlijk een boel toch niet echt aan aangezien ik nu mijn voeten al bijna er af voel vriezen.''

Ze grinnikte zacht om mijn opmerking maar leek er niet echt op verder te gaan. "Nou ik heb ook niks er op tegen als je je helemaal net aankleed voor me hoor." Was het enige wat ze antwoordde. Meestal droeg ik gewoon mijn gebruikelijke harnas of gewoon gemakkelijke en warme kleren, dus ik snapte haar opmerking niet echt. Toch bleef ik glimlachen. Ze legde haar koffer vervolgens met een brede grijns op haar gezicht open, om kort de inhoud erin te tonen. Ik boog me wat meer naar de rand toe om de koffer in te kunnen kijken. Met mijn vingers doorspitte ik de inhoud ervan. Kleding, speciale kleding, meer speciale kleren, ondergoed wat nogal gewoontjes was en onnodige nachtjurkjes. Dat was het wel. "Ik kan waarschijnlijk een boel toch niet echt aan aangezien ik nu mijn voeten al bijna er af voel vriezen." Ik glimlachte en sloeg het dikke dekbed op de vrije plek van het bed omhoog zodat ze eronder kon liggen en zichzelf wat kon verwarmen. "Ik zoek wel even iets beters voor je, die kleren van nu bedekken niet eens de helft van je lichaam." Antwoordde ik terwijl ik even naar de vrije plek op het bed gebaarde. Ik kwam overeind en verdween in de kast.

Nieuwschierig keek hij in mijn koffer, en toen ik naar hem keek zag ik dat hij inderdaad niet veel bijzonders vond. Hij sloeg de deken toen open voor me en klopte uitnodigend op het bed. Ik dacht er geen seconde over na en klom op het bed en stopte mijn voeten onder de deken. "Ik zoek wel even iets beters voor je, die kleren van nu bedekken niet eens de helft van je lichaam." zei hij en hij liep naar de kast toe. Ik glimlachte en trok de deken toen op tot aan mijn kin. ''Ik had me niet voorbereid om me ook gelijk te kleden op de temperatuur van hier. Ik heb dat soort dingen volgens mij niet eens.'' zei ik terwijl ik geduldig wachtte tot hij terug kwam.

Ze deed gelukkig meteen wat ik haar had 'gevraagd'. Het was eerder een voorstel, maar toch.. het feit dat ze iets deed wat ik wou stelde me al zeer tevreden. Ik spitte de kast door, op zoek naar een geschiktere outfit. "Ik had me niet voorbereid om me ook gelijk te kleden op de temperatuur van hier. Ik heb dat soort dingen volgens mij niet eens." Hoorde ik haar zeggen. Ik knikte, maar besefte toen dat ze dat natuurlijk niet zien kon. Ik was een man van weinig woorden op de meeste momenten, op andere praatte ik dan weer zonder ophouden. "Nou ja, een outfit steeds maar moeten laten verstoffen is de moeite niet om hem mee te nemen als je hem toch maar een keer aanhebt dan." Ik zocht een aangename dikke trui en nam bij de zwarte broek een paar stevige botten. Ik kwam de kast weer uitgelopen en legde de kleren voor haar neer op de bedrand. "Meteen een paar goede schoenen dan."

Hij was even stil, en nam aan dat het even duurde voordat hij besefte dat hij daadwerkelijk zou moeten antwoorden. Meestal kon ik aan zijn gezicht wel zien hoe het zat, maar dat ging moeilijk als ik hem niet kon zien. "Nou ja, een outfit steeds maar moeten laten verstoffen is de moeite niet om hem mee te nemen als je hem toch maar een keer aanhebt dan." Zei hij. ''Dat is waar. En hier liggen genoeg warme kleren voor me.'' sprak ik instemmend. Hij kwam de kast weer uitgelopen en legde de kleren op de rand van het bed neer. "Meteen een paar goede schoenen dan." zei hij en ik glimlachte. ''Heb je er ook sokken bij gepakt of moet ik die zo nog even pakken?'' vroeg ik terwijl ik de deken half van me af legde om van kleding te kunnen wisselen.

"Dat is waar." Antwoordde ze. "En hier liggen genoeg warme kleren voor me." Ik stemde daar mee in en knikte weer zodra ze me zien kon. Ze glimlachte bij het zien van de kleren en kwam een stuk overeind. "Heb je er ook sokken bij gepakt of moet ik die zo nog even pakken?" Vroeg ze. "Oh," ik trok een wenkbrauw op en draaide me om. "Heb je die nodig dan?" Ik liep naar de kast toe terwijl ze overeind kwam. Met de opgerolde kousen kwam ik terug gelopen. Ik legde ze naast het stapeltje neer. "Zal ik je even met rust laten dan? Ik heb nog een paar zaakjes af te handelen."

"Oh," Hij trok kort een wenkbrauw op en draaide zich toen weer om. "Heb je die nodig dan?" Hij liep naar de kast toe en rommelde eventjes in een van e laatjes. Hij kwam weer terug bij me en legde de sokken bij de rest van de warme kleren neer. "Zal ik je even met rust laten dan? Ik heb nog een paar zaakjes af te handelen." zei hij en ik knikte toen met een glimlach. ''Is goed. Wanneer zie ik je dan weer straks?'' vroeg ik en ik keek hem glimlachend aan.

Ze knikte naar me met een brede glimlach. "Is goed." Ik keek toe hoe ze de kleren opnam. "Wanneer zie ik je dan weer straks?" Vroeg ze. Ik dacht even kort na. Het was moeilijk om een uur te zeggen, als dat hetgene was wat ze vroeg. Als God leefde je zo lang dat het werkelijk banaal was om ook nog eens in uur en minuten en seconden te gaan tellen. "Wel uhm.. Iets voor het avondeten, klinkt dat als een strak plan?" Ik wachtte even op haar antwoord voor ik de kamer uitbeende.

Hij was stil en ik kon aan zijn ogen zien dat hij nadacht over wat hij me als antwoord moest geven. "Wel uhm.. Iets voor het avondeten, klinkt dat als een strak plan?" vroeg hij en ik knikte toen. ''Goed. Ik zie je dan bij het eten.'' zei ik met een glimlach. Met een vluchtige blik op de klok zag ik dat dat me genoeg tijd gaf om nog even een dutje te doen. Die reis had me ontzettend vermoeid, en dat zachte bed van Hades was erg aanlokkelijk.

"Goed. Ik zie je dan bij het eten." knikte ze snel ten antwoord voor ik verdween. Ik liep de gang door richting mijn kantoor en sloot de deur voorzichtig achter me. Ik zuchtte en ging verslagen in mijn stoel zitten, kort de vermoeidheid uit mijn gezicht wrijvend. Ik boog me voorover en nam de telefoon vast om een kort belletje te plegen richting de Olympus. Ik wou graag weten hoe het nu met mijn dochter was, maar vooral wou ik weten wat ik überhaupt moest doen nu. Hoe ik überhaupt het aan Kore vragen moest. Poseidon, dat was pas de charmeur van ons drie broers. Maar door onze vete kon ik hem nu niet raadplegen, en dat ik daarvoor naar Zeus bellen moest zat me wel behoorlijk hoog. Ik toetste het nummer in en hield het toestel aan mijn oor. "Hallo? Met Hades."

Kore:
Ik keek hem even na toen hij verdween. En stond toen vlug op om de rest van mijn kleren op te bergen. Toen dat klaar was bedacht ik me geen seconde en deed de warme trui weer uit en kroop onder de warme dekens van het bed.

Zeus:
''Hallo? Met Hades.'' klonk het twijfelachtig toen ik te lang deed om te antwoorden. ''Eeeeeeeeeeeh elloooo.'' riep ik vrolijk terug. ''Sorry. Hallo Hades, ik neem aan dat je met een reden belt?'' sprak ik toen serieus.

"Eeeeeeeeeeeh elloooo." Hoorde ik een vrolijke stem vanachter de telefoon schreeuwen. Het was niet het antwoord waarop ik gehoopt had na de ellenlange stilte. Ik sloeg met een gefrustreerd gegrom mijn hand over mijn ogen. Net een klein kind, of was hij dronken? "Sorry. Hallo Hades, ik neem aan dat je met een reden belt?" Eindelijk sprak hij serieus. Ik glimlachte, een glimlach die hij gelukkig niet zien kon. "Natuurlijk doe ik dat. Hoe gaat het met Alathea?" Ik liet de eigenlijke kwestie maar voor het tweede gedeelte.

Zeus:
"Natuurlijk doe ik dat. Hoe gaat het met Alathea?" sprak Hades en ik glimlachte. ''Waarom bel je nooit voor een gezellig praatje?'' vroeg ik rustig en ik bestudeerde mijn nagels eventjes. ''En met Alathea gaat het goed. Ze is een gezond klein baby meisje en Hera vertroeteld haar veels te veel.''

"Waarom bel je nooit voor een gezellig praatje?" Klaagde hij. Ik zakte met een grijns wat meer onderuit in mijn stoel en keek naar de muur tegenover me in het kantoor. Kraakwit. "Je weet dat ik zo niet ben." Ik zuchtte. "En met Alathea gaat het goed. Ze is een gezond klein baby meisje en Hera vertoeteld haar veels te veel." Ik grinnikte kort. Een gelukzalig gevoel overspoelde me, maar ik stond er niet te veel stil bij. "Oei, is nonkel Zeus jaloers?" Ik zei het met een geamuseerde kronkel in mijn stem.

"Je weet dat ik zo niet ben." zei hij met een zucht, en ik grinnikte eventjes. ''Als jij zou bellen voor een gezellig praatje dan zou er waarschijnlijk iets niet in de haak zijn.'' zei ik rustig. Hij grinnikte kort voordat hij me antwoordde. "Oei, is nonkel Zeus jaloers?" zei hij en hij klonk geamuseerd. Ik glimlachte en keek even over mijn schouder naar het kinderledikantje dat in de slaapkamer stond. ''Natuurlijk ben ik jaloers. Mijn vrouw heeft alleen maar aandacht voor een kind. En er zijn bijna geen goden meer om me mee te vermaken.'' mompelde ik.

"Als jij zou bellen voor een gezellig praatje dan zou er waarschijnlijk iets niet in de haak zijn." "Klopt." Ik knikte erbij maar dat kon hij natuurlijk niet zien. "Natuurlijk ben ik jaloers." Antwoordde de machtige oppergod. "Mijn vrouw heeft alleen maar aandacht voor een kind. En er zijn bijna geen goden meer om me mee te vermaken." Mompelde hij in een teleurgestelde zucht. Ik snoof en kon een kleine lach niet onderdrukken. "Ja, er is niet veel nieuws meer over als je alles al eens genomen hebt." Ik grinnikte

Zeus:
"Klopt." zei hij simpel. Ik hoorde een snuif en een soort gedempte lach. "Ja, er is niet veel nieuws meer over als je alles al eens genomen hebt." zei hij met een grinnik en met een grijns rolde ik mijn ogen, ondanks dat hij dat niet kon zien. ''Dat bedoelde ik niet. Ik ben daadwerkelijk van plan om niet meer vreemd te gaan op Hera.'' sprak ik rustig. ''Ik bedoelde eigenlijk dat iedereen naar de aarde of waar dan ook is vertrokken, om zaken weer op orde te stellen.''

"Dat bedoelde ik niet." Sprak mijn jongste broer geduldig, een toon die ik maar al te gewend geworden was van hem. Die man had werkelijk geen ballen aan zijn lijf - ook al klinkt het tegenstrijdig -. "Ik ben daadwerkelijk van plan om niet meer vreemd te gaan op Hera." Ik glimlachte tevreden om zijn besluit. "Mooi." Ze gaf hem werkelijk te veel kansen. "Schendt haar vertrouwen niet nog eens, oké." Zou ik zelf moeten te horen krijgen, maar toch, hij had wel wat meer op zijn paperassen staan. "Ik bedoelde eigenlijk dat iedereen naar de aarde of waar dan ook is vertrokken, om zaken weer op orde te stellen." Voor zaken, of gewoon omdat ze hem allemaal spuugzat zijn? Ik verzweeg mijn giftige gedachte en sprak mijn verbazing uit: "Hoezo, zaken op orde? Wat is er mis dan?" Ik wist zeker dat Hermes gewoon naar de aarde ging voor Kore te zien, of zou hij weten dat ze hier was? Als dat inderdaad het geval was, dan zou ik dat stomme joch waarschijnlijk binnenkort ook over de vloer krijgen. Waarom kon Zeus zich toch nooit in bedwang houden? Dan had ik dat probleem tenminste niet, maar dan had ik ook het andere probleem waar ik nu mee zat niet..

"Mooi." klonk hij tevreden. "Schendt haar vertrouwen niet nog eens, oké." sprak hij toen en ik hield een zucht in. "Hoezo, zaken op orde? Wat is er mis dan?" vroeg hij toen en ik zuchtte even. ''Niks bijzonders. Er zijn wat ruzies onder de mensen op sommige continenten, en enkele goden heb ik er op uit gestuurd om op onderzoek te gaan wat er precies aan de hand is, en als het kan er iets aan te doen. En ik heb de meeste ook weg gestuurd omdat ik wat tijd alleen met Hera wou spenderen, wat nu dus niet gaat gebeuren.'' mompelde ik en ik speelde even met het shirt dat ik aan had.

"Niks bijzonders." Sprak hij met een zachte zucht. "Er zijn wat ruzies onder de mensen op sommige continenten." Hij leek niet echt enthousiast toen hij het vertelde. "En enkele goden heb ik er op uit gestuurd om op onderzoek te gaan wat er precies aan de hand is, en als het kan er iets aan te doen." Ik sloeg een hand voor mijn hoofd. Hoe kon hij zo stom zijn? De laatste keer draaide dat alles uit op de grote Trojaanse oorlog, en die duurde verdomme tien jaar lang. Het had me een overdosis aan werk bezorgd, waar ik nu ook niet bepaald voor stond te springen. Hij zou het wel onder controle krijgen, hopelijk.. Ik liet een gemompel horen ten teken dat ik het verstond. "En ik heb de meeste ook weg gestuurd omdat ik wat tijd alleen met Hera wou spenderen, wat nu dus niet gaat gebeuren." Hoorde ik hem murmelen. Ik snoof geamuseerd. "Ze heeft net een kind ter wereld gebracht, denk je dan echt dat ze meteen down to business is voor nog één?"

Hij snoof en het klonk niet alsof hij medelijden had. "Ze heeft net een kind ter wereld gebracht, denk je dan echt dat ze meteen down to business is voor nog één?" vroeg hij en ik rolde weer met mijn ogen. ''Je snapt vast wel dat ik niet gelijk uit ben op seks Hades. Gewoon een gezellig avondje waar we samen relaxen was welkom geweest.'' Ik keek op en zag iemand de zaal binnen komen. ''Maar is er verder nog iets bijzonders. Ik heb alle tijd voor je in principe, maar ik krijg de updates over wat er aan de hand is zo.''