Everything I've loved became everything I lost

Ik keek toe hoe ze voor me uit de kamer uit stormde en staarde even naar het voeteinde van het bed. Ik zag Kore's rode krullen nog maar juist boven de dekens uitkomen. Alsof ze ook wist dat ze zich stil moest houden ten opzichte van Leuce. Bij eender ander persoon die zo zou doen, had ze haar mond al lang geopend. Ik vroeg me in stilte af hoeveel ze afwist van de vrouw. "Roep me maar als er iets is." Ik liep de gang op en deed de deur rustig achter me toe, voor ik met een harde blik de afstand tussen mij en Leuce overbrugde. "Stop, Leuce. Er is niets gebeurd. Ik vond haar op de gang bij Hermes, die weer niet wist wat te doen. Het joch reageerde weer niet eens." Ik kwam naast haar staan en haakte mijn vingers tussen de hare. "Ik denk dat jij jaloers bent omdat wij daar niet zaten." Ik trok een grijns en boog me dichter naar haar toe tot we praktisch dezelfde lucht inademden. "Vraag het me gewoon Leuce. Vraag het me en ik zeg ja." Ik sloot mijn ogen en duwde mijn lippen traag op de hare.

Leuce
"Natuurlijk ben ik jaloers dat wij daar niet zo zaten." Zei ik terwijl ik mijn armen in de lucht gooien. "Maar blijkbaar kan dat niet, want je blijft telkens terug rennen naar haar. Wanneer zie je nou in dat jullie niet bij elkaar passen." Zuchtte ik. Hij was nu heel dichtbij gekomen en ik keek naar zijn gezicht terwijl we praatte. Plots drukte hij een kus op mijn lippen en gewillig beantwoorde ik die. Ik sloeg mijn armen rond zijn nek en trok hem iets dichter naar me toe. "Ik hou van je Hades." Zei ik zachtjes terwijl ik mer een lok van zijn haar speelde. "En ik hou er niet van om je met andere vrouwen te zien. Persephone is niet de enige die op je aast."

Ze gooide haar armen opzij en gebaarde druk. Ik liet haar uitrazen. "Ze had pijn, Leuce. En bovendien draagt ze mijn kind. Het is ook deels mijn verantwoordelijkheid. Het feit dat ik voor jou wil kiezen maakt het er niet makkelijker op." Ik slikte moeizaam bij het woord wil. Ik wou het helemaal niet. Ik liet mezelf in haar omhelzing trekken en lachte honend. "Andere vrouwen? Doe normaal, niemand hier moet iets van me weten." Ik trok haar van de grond tot ze stevig in mijn armen lag. "Zo beter? Jaloers omdat ik jou niet draag?"

Leuce
"Dat denk je maar Hades. Maar ik zie ze wel kijken. Jij kan dat niet zien met die mannenogen van je." Grinnikte ik. Ik slaakte een klein gilletje toen hij me van de grond tilde en lachte terwijl ik hem aan keek. "Misschien een beetje. Al kan ik prima zelf lopen, hier klaag ik dan toch echt niet over." Grinnikte ik. Ik zuchtte en legde mijn hoofd tegen zijn borst. "Ik weet ook wel dat je niet helemaa vrijwillig voor me gekozen hebt.. maar ik weet dat je van me kan houden, dat je dat diep van binnen nog steeds doet Hades." Zei ik

Ik lachte weer om haar opmerkingen. "Ze kijken heus niet daarvoor, Leuce. Het zijn roddeltantes, die horen alles te zien." Even voelde ik me intens gelukkig bij het zien en het horen van haar breed gelach. Als ik mijn ogen sloot, was het bijna zoals vroeger. Maar weer kwam dat bittere gevoel aan mij knagen. Verraad. Verraad. Verraad. "Toon het me dan. Hoe ik van je moet houden." Ik liep langzaam met haar naar de kamer toe. Mijn dolk had ik niet gevonden. Lag hij misschien op de kamer? Waarom zat Hermes er nu tussen als hij zogezegd van niets wist? Ik zou het bed nog eens checken.

Leuce
"Je weet nog wel hoe je van me moet houden Hades." Zei ik glimlachend. "Ik zie het je soms gewoon doen." Ik keek naar de gangen waar we door liepen en keek toen weer op naar Hades. "Waar breng je me heen Hades? Het feest is toch nog niet afgelopen?" Vroeg ik en ik keek weer naar de gangen waar we door liepen.

Ik wierp een vluchtige blik op haar neer en glimlachte ingetogen. "Neen, maar ik heb geen zin meer om te dansen." Ik zette haar neer vlak voor de kamerdeur en liep verder de kamer in. De balkondeuren stonden nog steeds open, waardoor het er nu al wat frisser was. "Nog een wijntje?" Ik gebaarde naar de flessen die er stonden. Waarschijnlijk cadeautjes van Zeus. Kalm en beheerst begon ik al mijn ringen af te doen, inclusief de ring van mijn tweetand. Ik wou haar geen enkele reden geven om iets verdachts op te merken, maar toch verstijfden mijn spieren.

Leuce
Ik liep achter hem aan de kamer in en keek rond. In die eeuwen was er eigenlijk vrij weinig aan veranderd. Het was iets moderner ja maar nog steeds dezelfde stijl. "Graag." Glimlachte ik en ik nam een fles. Ik bekeek even de verschillen en schonk toen twee glazen vol. Met de glazen in mijn hand liep ik naar hem toe en gaf hem het glas aan, leunend tegen zijn kastje. "Waar heb je nog wel zin in dan?" Vroeg ik met een glimlach

Ze schonk twee glazen in en dankbaar nam ik het mijne aan. Ik dronk meteen gretig een paar grote slokken. "Al die vragen." Mompelde ik. "Je bent een beetje ongeduldig geworden in al die tijd, niet?" Ik zette mijn glas neer en hief een hand op om door haar blonde haren te laten glijden. Een mooi kleur, maar Persephone's haren waren zoveel mooier. Ik nam mijn kroon van mijn hoofd af en zette hem voorzichtig op de hare. Ik trok haar even voor de spiegel naast het meubel. "Je staat er nog mee." Ik sloeg mijn armen om haar heupen heen.

Leuce
Ik grinnikte en haalde mijn schouders op. "Na vijf eeuw kun je nog wel eens wat ongeduldig worden ja." Lachte ik zachtjes en ik keek hem aan. Het gewicht van de kroon op mijn hoofd was redelijk zwaar en ik keek naar mezelf in de spiegel. "Ik vind het nog steeds raar om kronen te dragen." Grinnikte ik en ik legde mijn armen over de zijne heen. "Ik wil niks overhaasten Hades."

Ik lachte even, maar meer om het feit dat ze al dacht dat ik haar meteen een kroon en een positie zou aanbieden in de onderwereld. Nee, nooit. Mijn rijk zou maar één koningin kennen. Persephone. "Ik overhaast niets." Ik keek via de spiegel in de ogen van dat serpent en kneep mijn ogen samen nadat ik snel het bed geïnspecteerd had via de reflectie. "Maar jij blijkbaar wel. Zeg eens, waarom denk je dat mijn spullen plots ook die van jou zijn?"

Leuce
Ik kneep mijn ogen even samen en trok mijn wenkbrauw op. "Ik had het niet over je spullen Hades. Ik had het over ons." Sprak ik waarna ik me omdraaide. "Ik wil ons niet overhaasten. Ik snap dat je tijd nodig hebt om alles te verwerken." Zei ik en ik nam een slok van mijn wijn. "Maar goed om te weten dat je zo over me denkt gok ik dan maar." Sprak ik toen luchtig

Ze draaide zich om en ik blokkeerde haar de weg door voor de spiegel te blijven staan. Ik snoof. "Ik had het wel over mijn spullen." Ik liet mijn blik op de kroon vallen, maar liet haar op haar hoofd staan. Ze nipte van haar glas en ik draaide me met mijn glas in mijn hand haar de rug toe. "Waar is mijn dolk, Leuce?" Ik liep naar de balkondeuren en deed ze rustig een voor een dicht terwijl ik haar niet aankeek. Ik zou wel horen aan haar stem of ze loog of niet.

Leuce
Ik zette rustig zijn kroon van mijn hoofd af en zette hem netjes op het kastje neer. Ik keek hoe hij beheerst alle ramen bedekte en de deur sloot en sloeg mijn armen km me heen terwijl ik van mijn wijn nipte. "Ik heb geen flauw idee waar je het over hebt Hades. Hoe moet ik nou weten waar je je wapens bewaart." Zei ik rustig. Ik volgde zijn bewegingen en haalde mijn schouders op.

Ik ademde geïrriteerd uit bij het horen van haar antwoord. Ze loog. Ik kon het niet opmaken uit haar stem, maar ze loog. Als Hermes die dolk niet had, wie dan wel? "Je hebt gelijk." Ik deed alsof ik opgelucht was dat zij hem niet had. "Soms ben ik te gestresseerd en raak ik achterdochtig." Ik liep naar haar toe, legde mijn hand op haar wang en gaf haar een kus. "Ik weet ook wel dat je hem niet hebt." Ik trok haar met me mee naar het bed.

Leuce
Met opgetrokken wenkbrauw keek ik hem aan. "Waarom zou je achterdochtig zijn.." vroeg ik twijfelend. Ik maakte mezelf los uit zijn greep en deed een paar stappen achteruit. "Misschien is het maar beter dat ik ga. Je hebt blijkbaar nog wat zaken die je nog niet helemaal op een rijtje hebt staan." Mompelde ik en ik glimlachte verontschuldigend naar hem. "Ik wil je niet tot last zijn, ik ben er nog voor een hele lange tijd." Glimlachte ik

"Geen idee." Ik schudde mijn hoofd alsof ik in de war was. "Soms ben ik mezelf niet. Alsof ik buiten mijn lichaam sta van woede." Ze maakte zich los uit mijn greep nog voor ik bij het bed kwam. Ik lachte verontschuldigend. "Nee, het is al goed nu." Vanbinnen kromde mijn maag zich bij de woorden heel lang. "Je bent geen last. Maar als je niet wilt, zal ik je niet dwingen."

Leuce
Ik twijfelde even en liep toen toch richting het bed. "Goed. Ik kan altijd nog weg gaan als het nodig is." Glimlachte ik. Voorzichtig kroop ik bij hem op bed en ging in kleermakers zit naast hem zitten. "Dus.. hoe gaat het nu met je?" Sprak ik grinnikend

Ik grinnikte en nam haar vast bij haar onderarm. "Waarom zou dat nodig zijn?" Ik drukte een kus in haar nek en duwde haar uit haar gesloten kleermakerspositie. "Waarom ben je zo afstandelijk, lief. Je vertrouwt me toch wel?" Ik duwde haar naar achteren en ging half over haar heen hangen.