What if i loose it all?

"Goed. Dan ga ik er gewoon van uit dat het niet hoeft." Zei ze. Ik keek op, mijn ogen fel op haar gefixeerd. Ze liep naar het bed toe. "Wat ik zie ook geen reden waarom wel." Ik trok een wenkbrauw overeind en legde mijn armen achter mijn hoofd toen ik weer liggen ging. "Nee?" Ik wachtte even. "Geen idee zelfs?"

Gelijk keek hij me met felle ogen aan, trok zijn wenkbrauw op en legde zijn armen onder zijn hoofd om comfortabeler te liggen. "Nee?" zei hij en hij wachtte eventjes. "Geen idee zelfs?" Ik ging naast hem op het bed zitten en schudde langzaam mijn hoofd. ''Nee. Ik zou niet weten wat ik heb gedaan waardoor je geen vertrouwen in mij hebt.'' zei ik rustig.

Ze ging naast mij op het bed zetten, ter hoogte van mijn middel. Ik lag op mijn rug en keek haar aan. Ze schudde langzaam haar hoofd. "Nee. Ik zou niet weten wat ik heb gedaan waardoor je geen vertrouwen in mij hebt." Zei ze rustig. Ik glimlachte kort naar haar. "Ik vertrouw je wel.". Antwoordde ik haar, waarna ik weer weg keek. "Gewoon, een beetje wantrouwig."

Hij had een glimlach op zijn gezicht terwijl hij me aan keek. "Ik vertrouw je wel.". Antwoordde me, waarna hij weer weg keek. "Gewoon, een beetje wantrouwig." Ik glimlachte en ging toen naast hem liggen. ''Je hoeft me niet te wantrouwen. Maar als het komt door de lange tijd apart, dan heb ik daar begrip voor.'' zei ik met een glimlach en ik duwde een zacht kusje op zijn wang.

Ze liet zichzelf naar achteren vallen om zich bij mij te voegen: liggend op het bed. "Je hoeft me niet te wantrouwen." Ze glimlachte. "Maar als het komt door de lange tijd apart, dan heb ik daar begrip voor." Ze duwde een zachte kus op mijn wang. Ik rolde me op mijn zij en ging dichter bij haar liggen. "Dat betekent niet dat het niet anders kan.." Mijn blik gleed van haar lippen naar haar ogen.

Hij rolde zich op zijn zij en ging dichter bij me liggen. "Dat betekent niet dat het niet anders kan.." zei hij en ik zag zijn blik over mijn gezicht glijden. ''Dat is zo.'' zei ik zacht en ik keek hem eventjes in stilte aan. ''Was je nog van plan om me te kussen of wou je de rest van de tijd zo blijven liggen?'' zei ik toen met een glimlachje.

"Dat is zo." Haar stem was zo stil toen ze tegen me praatte, dat ik er een beetje van schrok. Ze keek me in een lange stilte aan. "Was je nog van plan om me te kussen of wou je de rest van de tijd zo blijven liggen?" Ik hief mijn hand op terwijl ze glimlachte en legde hem op haar volle, zachte wang. Ze had zo'n natuurlijke blos, altijd zo'n levendig en lieflijk roze. Ik legde mijn duim over haar mond en wreef langs haar onderlip. "We hoeven toch niet altijd elkaar te kussen." Ik glimlachte en haalde mijn duim terug weg.

Hij hief zijn hand op en legde hem op mijn wang. Zachtjes wreef hij met zijn duim over mijn onderlip. "We hoeven toch niet altijd elkaar te kussen." zei hij met een glimlach op zijn gezicht, waarna hij zijn duim weg haalde. ''Maar wat nou als dat is wat ik op dit moment het liefste wil?'' zei ik toen met een onschuldig glimlachje. Zijn ijsblauwe ogen keken me nog steeds aan, en ik was bijna vergeten hoe mooi ik ze wel niet vond.

Ze keek me met haar helderblauwe ogen aan, blauw als de lucht, blauw als het helderste en puurste water. "Maar wat nou als dat is wat ik op dit moment het liefste wil?" Ze glimlachte zo onschuldig als het maar kon. Ik keek haar lang in de ogen aan, een beetje afwachtend, en boog me toen wat dieper door mijn armen. Zonder er nog een woord aan te spenderen drukte ik mijn lippen op de hare, als dat het gene was wat ze echt wou op dit moment. "Weet je wat ik nu wil?"

Heel lang bleven onze blikken verstrengeld, keken we elkaar zwijgend aan. Plots kwam hij iets meer naar voor en duwde zijn lippen op de mijne. Een korte liefdevolle kus was het gevolg en met een glimlach keek ik hem aan. "Weet je wat ik nu wil?" vroeg hij en ik schudde zachtjes mijn hoofd. ''Nee. Vertel het eens.''

Ze keek me met een brede glimlach tevreden aan. "Nee." Ze schudde haar hoofd en keek me vragend aan. "Vertel het eens." Ik glimlachte en bracht mijn hoofd terug wat dichter. "Jij en ik, vanavond, rustig met z'n tweeën. Een gezellig dinertje, een bad nemen, daarna een beetje op bed liggen.. Wie weet." Ik draaide een lok rond een van mijn vingers.

Hij glimlachte een geweldige glimlach, en bracht zijn hoofd wat dichter bij de mijne. "Jij en ik, vanavond, rustig met z'n tweeën. Een gezellig dinertje, een bad nemen, daarna een beetje op bed liggen.. Wie weet." zei hij en hij speelde met een lok haar. Ik glimlachte en knikte toen instemmend. ''Dat klinkt als een heerlijk plan.'' zei ik met een glimlach en duwde nog een kus op zijn neus.

Ze knikte, waarmee ze duidelijk instemde op mijn voorstel. Hoe we de aankomende avond zouden doorbrengen samen klonk enorm rustgevend en aantrekkelijk, ik keek er al helemaal naar uit. "Dat klinkt als een heerlijk plan." Ik knikte vrolijk en liet haar gewillig een kusje op mijn neus planten. "Dat klinkt inderdaad als een heerlijk plan." Ik sloeg een arm om haar heen en trok haar tegen me aan.

Hij knikte op zijn beurt vrolijk en ik glimlachte. Deze avond klonk als een goed begin van mijn verblijf hier. "Dat klinkt inderdaad als een heerlijk plan." zei hij instemmend. Hij sloeg een arm om me heen en trok me toen tegen zich aan. Ik glimlachte en legde mijn hoofd tegen zijn borst. ''Ik heb je zo ontzettend gemist.'' fluisterde ik tegen zijn borst en zuchtte toen gelukkig.

Ze legde zich volledig tegen me aan, haar hoofd tegen mijn borst aan steunend. "Ik heb je zo ontzettend gemist." Fluisterde ze. Ze klonk zo blij dat ze eindelijk terug was, en dat was ik zelf ook meer dan een beetje zelfs. "Ik jou ook.. Al heb ik je nooit belemmerd om terug te komen."

"Ik jou ook.. Al heb ik je nooit belemmerd om terug te komen." zei hij en ik sloot mijn ogen. ''Dat weet ik. '' zei ik zachtjes. Het had in eerste instantie niet goed gevoelt om gewoon naar de onderwereld te gaan. We waren gescheiden, hij was vreemd gegaan. Onze levens waren van elkaar afgedreven en op een gegeven moment waren er maanden voorbij gegaan zonder dat ik hem gesproken had.

Ze sloot haar ogen. Ze was er zich zelf goed genoeg van bewust dat zij er schuldig aan was. Ze kon eender welk moment terug gekomen zijn. Ze was gewoon te koppig. "Dat weet ik." Gelukkig gaf ze het nog toe ook. Ik keek haar vanonder mijn wimpers aan en keek toen weer weg. Zeus zei dat ze nog steeds gekwetst was. Van wat? Het vreemdgaan? Ik dacht dat ze me het wel vertellen zou, want anders zou ze me niet eens binnengelaten hebben in haar huis.

Het was stil tussen ons. Ik wis niet waar hij aan dacht, en ik zou er waarschijnlijk ook niet achter komen. Ik zuchtte even en opende mijn ogen weer, ook al kon ik niks zien. ''Het voelde niet goed.'' mompelde ik. Ergens had ik het gevoel dat ik het moest verklaren. Hades was nooit echt een man geweest van vlug begrip.

Ik bleef zwijgen, niet van plan om nog iets terug te zeggen om de stilte te doorbreken. "Het voelde niet goed." Mompelde ze vervolgens. Ik voelde mijn hart zwaarder worden en ging vervolgens weer iets verder van haar af liggen. Met mijn hoofd ondersteund door mijn arm en mijn blik op haar gericht. "Net zoals het niet goed voelde langs mijn kant om dan nog verder contact met jou te zoeken als je niet eens een keer terug kwam." Ik had het gevoel dat ik haar tenminste ook wel een verklaring moest bezorgen.

Hij nam wat meer afstand, en keek met zijn hoofd op zijn arm naar me. "Net zoals het niet goed voelde langs mijn kant om dan nog verder contact met jou te zoeken als je niet eens een keer terug kwam." Ik zuchtte en keek voor een kort moment treurig. ''Het spijt me. Ik had even tijd nodig. En daarna had ik je al zo lang niet meer gesproken, het voelde zo raar.'' mompelde ik.

Ze zuchtte en keek neer met een verdrietige blik. Had ik haar echt gekwetst nu? "Het spijt me" Sprak ze. "Ik had even tijd nodig. En daarna had ik je al zo lang niet meer gesproken, het voelde zo raar." Mompelde ze. Ik keek haar zonder enige emotie in mijn gezicht aan. "We praten er wel straks over. Dit is niet echt een goed moment voor een serieus gesprek. Je bent er net." Murmelde ik, een kusje duwend op haar lippen.

Hij keek me met een emotieloze gezicht aan. "We praten er wel straks over. Dit is niet echt een goed moment voor een serieus gesprek. Je bent er net." zei hij murmelend, en duwde een kusje op mijn lippen . Ik glimlachte en wreef met mijn neus langs de zijne. ''Je hebt gelijk. Deprimerende gesprekken komen later wel weer. Ik wil nu gewoon van je genieten.'' zei ik met een glimlach en ik gaf hem nog een klein kusje op zijn lippen.

Gelukkig hadden mijn woorden de sfeer terug verlicht. Glimlachend keek ze me aan, ze wreef met haar neus liefdevol langs de mijne. Ik trok mijn gezicht geschrokken kort naar achteren maar kwam toen met een glimlachje terug dichterbij. "Je hebt gelijk. Deprimerende gesprekken komen later wel weer. Ik wil nu gewoon van je genieten." Ik knikte instemmend en liet me gewillig een kus op de lippen gedrukt worden. "Zeker." Ik duwde mezelf terug overeind en keek haar aan nadat ik mijn haren weer op de juiste plooi gestreken had.

''Zeker.'' zei hij en hij kwam weer overeind. Hij keek me aan nadat hij zijn haar goed had gedaan. Door dat lange haar had hij een paar vrouwelijke trekken gekregen, vooral het ervoor zorgen dat je haar goed zit. Ik kwam ook overeind en ik keek hem met een glimlach aan. ''Dus. Wat wil je nu gaan doen?'' vroeg ik.

Ze kwam ook meteen overeind en keek me met een glimlach aan. "Dus. Wat wil je nu gaan doen?" Vroeg ze. Ik glimlachte en haalde mijn schouders op. "Nou, ik denk dat jij je koffer maar eens moet gaan uitpakken." Ik drukte nog een kus op haar lippen. "Je oude kleren hangen hier nog steeds in de kast en je spullen liggen hier ook nog, maar er zit heus nog wel wat in die valies van je toch."