I shall dig my own grave

Ik zuchtte na de harde woorden die waren gevallen en draaide me om om weg te lopen. Zo zat het ook altijd, ik zou altijd het zwarte schaap blijven. Maar als ik ook maar een klein hoekje van mijn geweten met deze beslissing zou kunnen schoon wrijven, dan zou ik daar vrede mee kunnen hebben.
Ik had mijn koffers gepakt en was meteen vertrokken naar Olympus. Waar Seph was wist ik niet, ik had haar niet meer gezien sinds onze discussie. Ik had ook geen zin gehad om haar mee te vragen, het zou de wonde alleen maar verder openscheuren. En dus was ik alleen naar Olympus vertrokken. Ik had voor een auto gekozen zodat ik alleen kon zijn met mijn hoofd. Wat moest ik nu zelf doen? Ik kon het niet vertellen, mocht het niet vertellen. Ze was alle verachtende blikken niet waard.
Ik stormde de trappen richting de troonzaal van Zeus op. Hier blies de wind hard, hier voelde ik me op een vreemde manier als herboren. De wind blies door mijn korte lokken, de manier waarop de Goden die mijn pad kruisten me bekeken sprak boekdelen: ze herkenden me bijna niet meer. En voor de eerste keer in mijn onsterfelijke leven liep ik de zuilengang niet door met een vijandig gevoel. Ik was hier om samen te werken met Zeus, niet om ruzie te maken. Alleen dat was al een mirakel. Ik kneep mijn ogen fijn toen ik Hermes zag opdagen, de troon was leeg. "Waar is Zeus?" Voor het eerst beet ik hem niet toe, ik schrok er zelf ook van.

Zeus:

Ik hoorde Hades zijn stem en keek niet op van mn boek. ''In de bibliotheek.'' riep ik terug. Toen keek ik verward op en kwam omhoog. "Hades, ben jij dat?'' vroeg ik toen terwijl ik richting de troonkamer liep. ''Wat een verassing, wat brengt je hier?'' vroeg ik toen aarzelend. Meestal als Hades onaangekondigd kwam betekende het niet erg veel goeds.

Hermes had geen tijd om me antwoord te geven, Zeus was hem voor: "In de bibliotheek." Hoorde ik hem uit de verte roepen. Het verbaasde me steeds weer hoe scherp zijn gehoor was. Maar als Hermes al antwoord had willen geven, dan was het hem niet eens gelukt. Hij bleef me stom aankijken alsof hij een geest gezien had. "Ach, kijk toch niet zo achterlijk." De aanblik van zijn hoofd verpestte als van ouds nog altijd mijn humeur. Ondertussen was Zeus de troonzaal ingelopen, hij keek al even verstomd. "Hades, ben jij dat?" Ik zweeg ten teken van instemming en liep naar hem toe. "Wat een verrassing, wat brengt je hier?" Hij sprak behoedzaam, en dat was ook zijn volste recht. "Je weet dat ik nooit ten positieve een bezoekje kom brengen.. Maar ik moest echt, écht weg van haar Zeus. Ik moest..." Ik wou dat ik sterk kon zijn, ook nu, maar het lukte niet. Iets in mij brak.

"Je weet dat ik nooit ten positieve een bezoekje kom brengen.. Maar ik moest echt, écht weg van haar Zeus. Ik moest..." sprak hij. Ik keek hem even verward aan tot ik de blik in zijn ogen zag. ''al goed Hades. Neem plaats.'' sprak ik terwijl ik een stoel tevoorschijn haalde voor hem. Ik nam plaats op mijn troon en keek hem aan. ''Vertel. Wat is het probleem.'' vroeg ik rustig terwijl ik hem bemoedigend aan keek.

"Al goed Hades. Neem plaats." Ik wierp een vluchtige blik op Hermes om te zien dat hij vanzelf de kamer verliet. Wist hij wel waar Kore was? Zou hij mijn woorden aan haar doorspelen? Ik bestuurde zijn passen terwijl hij weg liep maar kon er niets uit opmaken. "Vertel. Wat is het probleem." Zeus doorbrak mijn gedachten. Ik keek hem aan terwijl hij plaats nam op de troon en gebaarde naar de stoel naast hem. Het was vanzelfsprekend dat ik de troon van Hera niet mocht innemen en toch deed ik het. "Zeus, negeer ons even. Vergeet onze posities, oké? Vergeet even dat jij als oppergod mijn meerdere bent. Vergeet dat ik ouder ben. Beschouw ons als gelijken. Als broer, Zeus, als broer vraag ik je om een gunst." Ik keek hem smekend aan.

Hades ging naast mij zitten in plaats van de stoel die ik voor hem genomen had, maar ik negeerde het voor nu eventjes. "Zeus, negeer ons even. Vergeet onze posities, oké? Vergeet even dat jij als oppergod mijn meerdere bent. Vergeet dat ik ouder ben. Beschouw ons als gelijken. Als broer, Zeus, als broer vraag ik je om een gunst." sprak hij. Zijn ogen stonden ernstig en zijn blik smeekte me waardoor ik even fronste. ''Al goed. Broers.'' sprak ik en ik keek hem verward aan. ''Je hebt een gunst nodig. Leg uit.'' gebood ik hem toen.

"Al goed." Fronste hij. "Broers. Je hebt een gunst nodig. Leg uit." Maar hij gebood mij met zijn oppergod stem.. Het zat waarschijnlijk in zijn karakter. Ik slikte onbehagelijk, nu kon ik niet meer terug krabbelen. "Ik .. Ik wil.." Ik zuchtte gefrustreerd, hoe moest ik dit vragen? Ik sloeg mijn hand voor mijn ogen zodat ik hem tenminste niet hoefde aan te kijken terwijl ik het zei. "Ik wil dat je het vertelt. De hele voorspelling bedoel ik dan. Vertel het aan de andere goden. Ik kan het niet.. Ik wil het niet kunnen."

"Ik .. Ik wil.." Hij zuchtte en begon toen te treuzelen. Met een opgetrokken wenkbrauw keek ik mijn boer aan, niet begrijpend waar hij zo nerveus van werd. "Ik wil dat je het vertelt. De hele voorspelling bedoel ik dan. Vertel het aan de andere goden. Ik kan het niet.. Ik wil het niet kunnen." Ik fronsde mijn wenkbrauwen en keek hem verward aan. ''Ik dacht dat dat probleem wel opgelost zou zijn.'' mompelde ik en ik keek hem bezorgd aan. ''Is ze van gedachten veranderd?'' vroeg ik toen en ik haalde een hand door mijn haar. Ik staarde even voor me uit en keek hem toen weer aan. ''En waarom denk je dat het goed is om de rest ook van de profetie af te laten weten?''

Hij keek even verward. "Ik dacht dat dat probleem wel opgelost zou zijn.. Is ze van gedachten veranderd?" Vroeg hij. Ik fronste al even verward mijn wenkbrauwen terwijl hij een hand door zijn haar haalde. "Hoe bedoel je? Ze wou het toch altijd al houden? Ik wou het eerst ook maar nu.." Hij keek me aan. "En waarom denk je dat het goed is om de rest ook van de profetie af te laten weten?" Vroeg hij. "Ik.. Ik wil niet dat ze er alleen over beslist Zeus. Het gaat ons allemaal aan, het zou egoïstisch zijn van het te verzwijgen. Als de goden ervan weten, kunnen we het misschien nog uit de weg gaan.."

"Hoe bedoel je? Ze wou het toch altijd al houden? Ik wou het eerst ook maar nu.." zei hij en ik knikte langzaam. Dat was ook zo, maar ik dacht dat we met elkaar eens waren dat het niet kon. "Ik.. Ik wil niet dat ze er alleen over beslist Zeus. Het gaat ons allemaal aan, het zou egoïstisch zijn van het te verzwijgen. Als de goden ervan weten, kunnen we het misschien nog uit de weg gaan.." zei hij toen en ik zuchtte. ''Je hebt gelijk.'' zei ik en ik klapte twee keer in mijn handen en de grond begon te trillen. ''Spoed vergadering.'' sprak ik in mijn opperstem en ik voelde hoe de trilling de kamer verliet. ''Ze zullen nu allemaal snel hier zijn.'' sprak ik en ik keek om naar Hades. ''Waar is ze eigenlijk?''

Hij zuchtte lang. "Je hebt gelijk." Hij klapte twee keer in zijn handen en ik keek paniekerig op. "Wacht, Zeus, nu al? Weet je het zeker?" Ik had nooit durven denken dat hij het al zo snel zou doen. "Spoedvergadering. Ze zullen nu allemaal snel hier zijn." Hij keek me aan. "Waar is ze eigenlijk?" Ik schudde mijn hoofd met een zucht. "Ik heb .. geen.. idee." Ik dacht even na. "Misschien is ze in Athene, of nog steeds in de Onderwereld. Ik heb haar daar achtergelaten."

"Wacht, Zeus, nu al? Weet je het zeker?" sprak Hades en ik knikte. Hij had gelijk ergens en dan eigenlijk hadden we dit gelijk moeten doen.  "Ik heb .. geen.. idee. Misschien is ze in Athene, of nog steeds in de Onderwereld. Ik heb haar daar achtergelaten." sprak hij en ik zuchtte. ''Misschien was dat ook niet de beste zet. Persephone kennende kan ze nu overal zijn. Waar is Hermes?'' vroeg ik en keek toen rond. ''Verdomde jonk hangt hier altijd rond en nu niet?'' mopperde ik. ''Hermes!'' schreeuwde ik en ik keek rond. Het bleef een moment stil en ik trommelde op mijn armleuning. Ik zag Poseidon binnen wandelen en enkele anderen. ''Hermes is niet op de Olympus Zeus, hij is een tijdje geleden vertrokken.'' sprak hij en ik gromde. Ik keek Hades aan en zuchtte.

"Misschien was dat ook niet de beste zet. Persephone kennende kan ze nu overal zijn." Ik knikte en keek beschaamd naar de grond. "Ik moest echt weg.." "Waar is Hermes?" Ging Zeus door. "Verdomde jonk hangt hier altijd rond en nu niet? Hermes!" Hij verhief zijn stem maar er kwam nog steeds geen antwoord. Dat was niet van zijn doen.. Poseidon kwam als eerste de troonzaal binnen. "Hermes is niet op de Olympus Zeus, hij is een tijdje geleden vertrokken." Ik kneep mijn ogen samen terwijl Zeus zijn blik op mij viel. Had ik het niet gedacht.. "Hermes zal wel komen Zeus, hij volgt altijd je bevelen. Het zou mij niet verwonderen als Kore bij hem is nu." Ik boog me naar hem toe om te voorkomen dat Poseidon het gesprek zou kunnen meeluisteren. "Kaart het voorzichtig aan alsjeblieft." Ik stond op om te voorkomen dat iemand anders zou zien dat ik op Hera's troon zat. Ik nam plaats op de stoel naast Poseidon.

"Hermes zal wel komen Zeus, hij volgt altijd je bevelen. Het zou mij niet verwonderen als Kore bij hem is nu." sprak hij en ik zuchtte. ''dat zal mij zeer zeker ook niet verwonderen als hij nu bij haar is. En dat is nu juist het probleem.'' zuchtte ik. "Kaart het voorzichtig aan alsjeblieft." sprak hij en hij stond op. Ik knikte en keek hem na terwijl hij naar een andere stoel liep. Ik steunde met mijn hoofd op mijn hand en dacht diep na. Mocht Hermes daadwerkelijk bij Persephone zijn kan hij haar tot rede dwingen... Ik keek op en zag toen dat iedereen er was. Alle ogen stonden op mij gericht en ik keek naar de groep. ''Als ik jullie aandacht mag, dan zal ik vertellen waar ik jullie voor geroepen heb.'' sprak ik rustig en ik keek ze aan. ''Onlangs heb ik een profetie van het orakel ontvangen.'' sprak ik en ik gaf ze eventjes om het te begrijpen. ''Ze heeft gesproken, het volgende kind dat een van de goden zal krijgen zal voor het eind van ons leven zorgen.'' sprak ik en ik keek de rest aan. Ik keek even naar Hades om te kijken of hij nog steeds zeker van zijn zaak was.

"Dat zal mij zeer zeker ook niet verwonderen als hij nu bij haar is. En dat is nu juist het probleem." Zijn woorden echoden na in mijn hoofd. Wat had hij daar mee bedoelt? Ik probeerde vanaf mijn plek naast Poseidon zijn gezicht te doorgronden maar het lukte niet. Ik pulkte zenuwachtig aan mijn tuniek terwijl ik wachtte tot iedereen er was. Het leek uren te duren. Ik hoorde hoe Zeus zijn keel schraapte en begon. "Als ik jullie aandacht mag, dan zal ik vertellen waar ik jullie voor geroepen heb." De zaal verstomde en ik dwong mezelf om op te kijken. Mijn gezicht bleef monotoon staan. "Onlangs heb ik een profetie van het orakel ontvangen. Ze heeft gesproken, het volgende kind dat een van de goden zal krijgen zal voor het eind van ons leven zorgen." Ik kneep mijn ogen zo dicht als ik mogelijk kon toe terwijl ik mijn hoofd naar de vloer richtte. Het zou de goden stilaan beginnen dagen over wie het ging, en ik wou niet zien hoe ze de puzzelstukjes in elkaar legden. Ik voelde Poseidon's aanwezigheid dichter naast mij en voelde zijn ondersteunende hand op mijn schouder.

Gezichten gingen van geschrokken naar onbegrijpend. Sommige leken het niet te bevatten en anderen leken juist precies te weten welke kant ik op wou. ''Zoals we allemaal weten, is Persephone onlangs zwanger geraakt.'' sprak ik toen langzaam. ''We moeten nu vergaderen en beslissen over onze mogelijkheden en volgende stappen..'' Plotseling werden de deuren open gegooid en kwam Hermes binnen gerend. Verstoord keek ik hem aan. Verontschuldigend maakte hij een buiging en keek me met een ernstige blik aan. ''Het spijt me Zeus, maar, ik heb belangrijk nieuws.'' zei hij en ik knikte. ''Persephone is nergens te vinden.'' zei hij toen langzaam. ''Hoe bedoel je ze is nergens te vinden?'' Even leek hij te krimpen en keek toen schuldbewust van Hades naar mij. ''Toen ik Hades binnen zag komen gokte ik dat er iets was dus ik wou haar gaan opzoeken. Maar toen ik aan het scannen naar haar positie was, kon ik nergens een match vinden. Het is alsof ze van de aardbodem verdwenen is.'' sprak hij en ik kreeg een akelig gevoel over me heen.

Het duurde me even voor ik de moed vond om mijn ogen opnieuw te openen. Toen ik dat deed richtte ik mijn blik recht op die van Poseidon. Zijn ogen stonden medelevend. "Zoals we allemaal weten, is Persephone onlangs zwanger geraakt. We moeten nu vergaderen en beslissen over onze mogelijkheden en volgende stappen." Zeus werd gestoord door het geluid van de deur. Terwijl iedereen geschrokken opkeek stormde hij de deur binnen. "Het spijt me, Zeus, maar ik heb belangrijk nieuws. Persephone is nergens te vinden." Hij sprak gedempt maar toch luid genoeg dat we hem nog konden verstaan. "Hoe bedoel je ze is nergens te vinden?" Snauwde Zeus. "Toen ik Hades binnen zag komen gokte ik dat er iets was dus ik wou haar gaan opzoeken. Maar toen ik aan het scannen naar haar positie was, kon ik nergens een match vinden. Het is alsof ze van de aardbodem verdwenen is." Mijn hart maakte een duikvlucht. Hoe moest ik mezelf losscheuren uit de situatie als ik nog om haar gaf? Ik snapte het niet en wendde me op fluistertoon tot Poseidon. "Poseidon.. Wat bedoelt Hermes? Hoe kan Kore nu onvindbaar zijn?" Ik hoopte dat hij me antwoorden kon.

Zeus:
Een gefrustreerde schreeuw verliet mijn mond en ik knarste even kort mijn tanden. ''Hoe kan ze nou verdwenen zijn. Wie heeft haar dat geleerd?'' gromde ik en ik keek kwaad naar Hermes. ''Wat sta je daar nog? Ga verder met zoeken. Ze moet ergens zijn!'' snauwde ik en ik zag Hermes zo snel als zijn voeten hem konden dragen verdwijnen

Poseidon:
Ik keek naar Hades en zag letterlijk uit elkaar vallen van binnen. ''Ik denk dat hij bedoelt dat ze kwijt is. Zoals je weet heeft Hermes de gave om alles en iedereen overal en wanneer dan ook maar te vinden. Dus het feit dat hij Persephone niet kan vinden is zeer problematisch.'' sprak ik en ik keek Hades aan. ''Ze is verdwenen Hades. Ze heeft het op een of andere manier mogelijk gemaakt om onder een god zijn krachten te ontspringen en zichzelf onzichtbaar te maken.'' mompelde ik en ik keek naar Zeus. Hij zag er ook zenuwachtig uit, wat normaal was aangezien het zijn dochter was en zijn aanspraak op de troon. Ik trommelde met mijn vingers tegen elkaar en dacht even na.

Ik luisterde met een half oor naar de uitbrander van Zeus richting Hermes, maar focuste me al snel op Poseidon. "Ik denk dat hij bedoelt dat ze kwijt is. Zoals je weet heeft Hermes de gave om alles en iedereen overal en wanneer dan ook maar te vinden. Dus het feit dat hij Persephone niet kan vinden is zeer problematisch." Ik luisterde met grote ogen naar zijn uitleg maar het sijpelde heel traag door. Dat zag hij waarschijnlijk ook want hij begon heel erg traag te praten. "Ze is verdwenen Hades. Ze heeft het op een of andere manier mogelijk gemaakt om onder een god zijn krachten te ontspringen en zichzelf onzichtbaar te maken." Hij richtte zich weer naar Zeus en mijn blik werd wazig. Ik had haar nooit mogen achterlaten. Koud zweet brak me uit. "Wat als ze zichzelf iets aangedaan heeft en in godenslaap is bij Gaia.. Kan hij haar dan ook vinden Poseidon? Zeg me dat hij dat kan weten Poseidon!" Ik boorde mijn nagels in zijn arm terwijl Hermes de kamer uitliep.

"Wat als ze zichzelf iets aangedaan heeft en in godenslaap is bij Gaia.. Kan hij haar dan ook vinden Poseidon? Zeg me dat hij dat kan weten Poseidon!" zei hij terwijl hij zijn nagels in mijn arm boorde. ''Hades, kalmeer.'' sprak ik terwijl ik zijn hand rustig los maakte. ''Als ze bij Gaia zit dan kan ze gevonden worden. Kalmeer, Hermes hoort iedereen overal te kunnen vinden. Misschien heeft hij nog niet overal gekeken.'' sprak ik rustig en ik keek op naar Zeus. ''Wie kan er nog meer betekenis geven in het vinden van Persephone?'' vroeg die en ik schudde mijn hoofd. ''Zeus, misschien moet je niet zo in paniek raken, ze wordt wel weer gevonden. Hermes kan iedereen vinden.'' sprak ik toen rustig. Maar toen ik de paniek in zijn ogen zag liep er toch wel een rilling over mijn ruggengraat.

"Hades, kalmeer." Hij maakte zijn arm rustig los uit mijn greep. "Als ze bij Gaia zit dan kan ze gevonden worden. Kalmeer, Hermes hoort iedereen overal te kunnen vinden. Misschien heeft hij nog niet overal gekeken." Sprak Poseidon kalm en ik knikte. Ik probeerde echt te kalmeren maar het lukte amper. "Wie kan er nog meer betekenis geven in het vinden van Persephone?" Vroeg Zeus. Poseidon schudde verwoed zijn hoofd. "Zeus, misschien moet je niet zo in paniek raken, ze wordt wel weer gevonden. Hermes kan iedereen vinden." Maar niemand kon de paniek in Zeus' ogen ontkennen. Ik voelde mijn maag omkeren en greep naar mijn middenrif. "Ik moet hier weg Poseidon, ik had haar nooit mogen alleen laten."

Ik keek om naar Hades en hielp hem overeind. ''Rustig Hades, alles komt goed. Persephone is een volwassen vrouw, ze kan voor zichzelf zorgen. Ze is vast ergens aan het bijkomen van jullie ruzie.'' sprak ik en ik klopte hem op zijn rug. ''Wat is het ergste wat ze kan doen?'' zei ik toen en ik keek hem vragend aan. Wat was het ergste wat ze kon doen, het kind hebben? Ik keek om naar Zeus die aan het ijsberen was. Ze zou toch wel gevonden wordebn?

Ik klampte me vast aan Poseidon toen hij me overeind hielp. "Rustig Hades, alles komt goed. Persephone is een volwassen vrouw, ze kan voor zichzelf zorgen. Ze is vast ergens aan het bijkomen van jullie ruzie." Hij klopte me berustend op de rug maar het hielp niet. "Ja, maar ze is wel zwanger." "Wat is het ergste wat ze kan doen?" Hij keek me vragend aan en ik schudde een beetje verloren mijn hoofd. "Je hebt vast wel gelijk.." Ik nam de brug van mijn neus even nadenkend vast terwijl ik hem losliet en de kamer probeerde te verlaten.

Ik keek de man na en schudde mijn hoofd. Dit was nooit gebeurd als hij haar in eerste instantie alleen had gelaten. Hades had nooit achter haar aan moeten gaan voor der mooie koppie. Ik heb ze alleen nog maar ruzie horen maken in al die tijd. 

Hermes:
Toen Hades de troonzaal uitliep tikte ik hem aan. ''Het spijt me dat ik je moet lastig vallen maar ik heb je hulp nodig. Ik kan haar nergens vinden. Ik heb de onderwereld, de aarde, atlantis en alle plekken al honderd keer afgezocht ondertussen. Al haar favoriete plekjes al bekeken. Ik weet neit waar ze kan zijn..'' mompelde ik.

Ik liep een beetje versuft en weggezonken in mijn gedachten de troonzaal uit toen ik opschrok van een aanraking. "Het spijt me dat ik je moet lastig vallen maar ik heb je hulp nodig." Ik keek Hermes lang aan. "Ik kan haar nergens vinden. Ik heb de onderwereld, de aarde, atlantis en alle plekken al honderd keer afgezocht ondertussen. Al haar favoriete plekjes al bekeken. Ik weet niet waar ze kan zijn.." Mompelde hij. Ik liet mijn blik vallen op een punt in de verte terwijl ik nadacht. "Eerlijk Hermes, ik heb ook geen flauw idee. Ze is zo onvoorspelbaar." Ik dacht nog even na. "Je hebt elke kamer van de Onderwereld al doorkeken?"