I shall dig my own grave

Leuce.
Ik bleef een glimlach op mijn gezicht houden en keek Hades aan. ''Ach wat vervelend. Nou, ik weet zeker dat ik haar wel tegen kom een deze dagen. Ik ga naar mijn kamer, ik zie jullie vanavond bij het eten wel.'' glimlachte ik waarna ik de zaal verliet. Dit spel was nog niet over.

Zeus.
Toen ik zeker wist dat Leuce weg was keek ik Hades verbaasd aan. ''Goeie poging.'' mompelde ik en ik keek toen naar de deur. ''Maar Kore is helemaal niet weg, ze is heel erg hier, heel erg aanwezig en ik weet niet of dat goed gaat komen.'' sprak ik toen.

Ik hief mijn kin hoog en trost in de lucht. "Natuurlijk, je bent vast moe. Rust maar goed uit, fris je op. Ik zie je vanavond wel." Ik wachtte tot ze weg was om me richting Zeus te draaien. "Hoezo, niet weg? Ik dacht dat je haar wel weggestuurd had? Is Hermes bij haar?"

Zeus.
''Ik heb het geprobeerd, maar ze is erg koppig Hades. ERG koppig.'' zuchtte ik en ik keek naar de deur. ''Hermes is bij haar, ik heb hem opggedragen haar in haar kamer te houden voorlopig. Gelukkig stribbelde ze dat niet tegen, ze was moe van het huilen zei hij. Hij had haar in de tuinen gevonden.'' zuchtte ik en ik wreef over mijn gezicht. ''Hades, we bevinden ons op dit moment in een erg lastig pakket.'' 

Leuce. 
Rustig dwaalde ik door de gangen. Alles was nog zo bekend. Ik liep door de gangen waar de kamer van Hades zich bevond en die van Kore. Ik hoorde wel stemmen en nieuwschierig liep ik er op af.

Ik gromde geïrriteerd door zijn onvoorzichtigheid. "Goden, hoe kunnen we haar vermoorden als deel 1 van het plan al mislukt?" Ik zuchtte en dacht even na. "Goed, oké, dan ga jij nu richting Hephaistos om een dolk, ondertussen probeer ik Leuce weg te houden van Kore." Ik beende de gang op, Leuce achterna

Zeus.
Ik knikte en verdween

Leuce.
Voorzichtig keek ik om de hoek van de deur, om daar de ex van Hades te zien zitten.

Kore.
Ik keek op toen ik het kraken van de deur hoorde en schrok toen ik een vrouwengezicht zag. Het laatste gezicht wat ik ooit zou willen zien. Hermes was al net zo verbaasd als ik was. ''Leuce?'' sprak hij ongelovig, wat ze als uitnodiging zag om binnen te komen. ''Sorry, maar ik wou je zo graag ontmoeten, Kore is het toch?'' sprak ze lieftallig en ik kwam achterdochtig overeind, mijn armen beschermend over mijn buik leggend. ''Ja. En jij bent dus Leuce.'' sprak ik terwijl ik haar bekeek. ''Aangenaam.'' Ze kwam op me af en omarmde me. ''Ik heb zo lang gewacht tot ik je kon ontmoeten.'' sprak ze vrolijk

Ik beende stevig door de gang met een onbehagelijk gevoel dat ze waarschijnlijk opzoek was naar Kore. Toen ik bij haar kamer kwam, hield ik plots op toen ik haar stem hoorde. shit! Ik liet mezelf toe tot aan de deur te sluipen en het gesprek af te luisteren. Als ik de kamer binnen zou gaan, dan zou ik mezelf in een lastig parket werken en Kore's woede op mijn hals halen. Dat zou het plan volledig verpesten.

Kore.
''Ik weet nou niet of ik precies hetzelfde kan zeggen..'' mompelde ik binnensmonds maar forceerde toch een glimlach. ''Hetzelfde.'' sprak ik toen waarna ik haar iets van me afhield. ''Je ziet er precies uit zoals Hades altijd om schreef.'' zei ik en ik probeerde de glimlach op mijn gezicht te houden. Ik zag Hermes nerveus heen en weer wippen en ik keek naar de vrouw voor me. ''Hoe lang moet je nog?'' vroeg ze toen plots en ik keek haar aan. ''Pardon?'' ''Je zwangerschap, ik kan hem praktisch voelen.'' sprak ze en ik kneep even mijn ogen samen. ''Ik ben nog maar 3 maanden ver. Dus ik moet nog wel eventjes.'' mompelde ik.

Ik werd steeds nerveuzer toen het gesprek doorging. Ik moest haar uit de kamer krijgen maar ik wist niet hoe ik dat moest doen zonder me in het gesprek te moeien. Misschien iets met lawaai, iets waarvan ze naar de gang zou gaan om te kijken wat er aan de hand was. Mijn oog viel op de gigantische luster aan het einde van de gang, die in de troonzaal. Nee, erover... Dat zou mijn back up zijn als het gesprek een foute wending kreeg.

Ze glimlachte vriendelijk naar me en alles in me wou vrienden met haar worden, ze straalde en iets aan haar maakte dat ik haar wou vertrouwen. Opeens hoorde ik iets kraken en viel de deur open, en daarmee Hades ook. Leuce draaide zich gelijk om en snelde naar hem toe. Ik moest mijn best doen om mijn glimlach op mijn gezicht te houden toen ik zag dat ze hem een kus gaf. Ik beet op mijn wang en keek naar de twee. ''Leuce is terug.'' sprak ik en ik probeerde neutraal te blijven. Ik keek toe hoe ze haar hand opzijn borst legde en haar hoofd tegen hem aan legde. ''Het is alsof ik nooit ben weg geweest.'' glimlachte ze.

Ik hoorde deur kraken onder mijn gewicht en voor ik het goed en wel besefte, lag ik op de grond. oh mijn god. Ik kroop ongemakkelijk weer overeind terwijl Leuce een kus op mijn wang duwde. Nu moest ik het spel wel meespelen, anders had Kore meteen alles door. Maar ik wou het spel niet meespelen.. "Ja, gek hé?" Ik legde mijn hand over haar hand op mijn borst. "Alsof ze nooit weg geweest is.." Ik lachte ermee met de blik van een doodssteek. "Voor mij voelde dat toch anders." Ik sloeg mijn arm rond haar heupen en trok haar zo tegen me aan. "Kom, genoeg gebabbeld. Kore heeft rust nodig denk ik na al haar wonden. Beterschap, Kore." Ik draaide me om en duwde Leuce voor me de deurpost uit.

Ik keek toe hoe Hades Leuce liefdevol vast hield, zo als hij mij vroeger vast hield. Ik moest mijn best doen om niet in tranen uit te barsten, verdomde hormomen ook.. ''Dank je Hades.'' zei ik tussen mijn tanden door en ik deed mijn best om te blijven glimlachen. ''Tot ziens Kore, ik hoop je snel weer te zien. Ik hoop dat we vriendinnen kunnen worden.'' glimlachte Leuce liefelijk en ik grijnsde terug. ''Dat komt vast wel goed.'' gromde ik haast. Ik wachtte tot ze de deur uit en barstte toen in tranen uit. Hermes stond binnen twee tellen naast me en nam me in zijn armen. ''Het doet zo'n zeer.'' snikte ik terwijl ik me liet troosten door hem. ''Ssh.. Het komt wel goed..'' zei hij zachtjes. ''Ik ben hier.''

Van zodra we de deur uit waren hoorde ik de vage verdrietige stem van Kore in de verte. Ze was er kapot van. En Leuce wist het, ze wist het verdomd goed. Ik zag het op dat kreng haar gezicht. Ik wachtte tot we iets verder waren om haar met mijn arm tegen haar nek tegen de muur te pinnen. "Waar sloeg dat op?! Ik zeg je dat ze weg is, en je gaat haar zoeken?! Ben je zo jaloers?!"

Leuce.
Ik keek Hades met onschuldige bambi ogen aan. ''Ik was op zoek naar jou kamer, toen hoorde ik stemmen en wou hallo zeggen. Hoe kan ik nou weten dat zij het was in die kamer.'' sprak ik zangerig. Ik liet mijn Nymfe krachten op zijn beloop en knipperde onschuldig met mijn ogen. ''Het spijt me Hades als ik haar verdrietig heb gemaakt maar je zei het zelf dat je zo gelukkig was dat ik weer terug was.'' zei ik terwijl ik met mijn hand over zijn borst gleed. ''Of was dat soms ook een leugen?'' vroeg ik toen scherper. Mijn gelaat veranderde van engelachtig naar een scherpere, valsere. ''Ik laat me niet zo makkelijk bespelen Hades.'' siste ik toen en ik zette mijn nagels in zijn arm en schouder.

Ik wou kwaad worden, ik wilde het echt, maar iets in me zorgde ervoor dat het niet ging. "Ik weet het wel, maar je moet haar met rust laten. Zeus' orders. Haar gezondheid is blijkbaar heel zwak." Ik keek met een glimlach naar haar hand op mijn borst maar mijn gezicht vertrok toen ik haar nagels voelde. "Ik ben gelukkig, echt waar." Ik zag dat mijn arm nog op haar keel lag en haalde die weg om mijn hand er liefkozend te leggen. Ik drukte mijn lippen tegen haar oor. "Zorg er maar voor dat je het spel nog kan spelen." Na die bewuste dreiging drukte ik een kus in haar hals en liet haar los. "Goed, ga je nu echt naar die gastenkamer? Mijn bed is veel te groot om alleen in te liggen."

Leuce.
Ik keek hem met een glimlach aan. ''Ik zal haar voorlopig met rust laten. Maar ik heb zo'n voorgevoel dat wij elkaar nog vaak tegen zullen komen.'' zei ik onschuldig. Ik streek met mijn hand over zijn wang en keek hem verleidelijk aan. ''Als je een betere optie hebt, dan denk ik dat ik die gastenkamer maar laat zitten..'' zei ik zachtjes terwijl ik hem dichter naar me toe trok.

Ik kreeg kippenvel toen ik het woord voorlopig hoorde uit haar mond. Ik had een akelig voorgevoel sinds haar komst. Er zou iets ergs gebeuren. Ze trok me dichter en ik glimlachte naar haar terwijl ik een arm om haar heen sloeg. Ik had geen zin om naar de kamer te gaan, toch niet met haar, maar ik moest de schijn ophouden voor haar. Had ze al iets door? Ik glimlachte en trok haar met me mee. 'Kom dan mee, want ik heb je echt gemist.'

Leuce
Glimlachend liet ik me meevoeren door Hades. Hij mocht dan misschien nog wat koppig zijn, maar ik zou hem echt wel voor me winnen. Hades en ik horen nou eenmaal bij elkaar, of hij het nou in ziet of niet. Kore heeft een te eigenwijs karakter, dat zou ik hem laten zien. ''Hades, kunnen we vanavond misschien iets leuks doen samen?'' vroeg ik glimlachend terwijl ik met mijn haar speelde.

Ze draaide een van haar blonde lokken als een verleidelijke feeks om haar vinger heen. Als Gaia zich niet had gemoeid met de hele zaak, dan was ik er misschien wel in getuimeld. Dan had ik misschien wel vrijwillig voor Leuce gekozen. Maar Gaia's openbaring had me doen inzien dat het allemaal maar een prachtige façade was. Ze had me achtergelaten met walging in mijn binnenste. En zelfs nu proefde ik een degoutante afkeer in mijn mond. Ik voelde me vuil vanbinnen. Terwijl ik een pokerface opzette en mijn houding trachtte te beheersen, vroeg ik me af of ik Persephone ooit nog onder ogen zou durven komen. Ik schrok op uit mijn gedachten door Leuces woorden. Ik schonk haar een verleidelijke glimlach - een uit de oude doos - en keek haar aan van onder mijn wimpers. "Vanavond en voor de komende vijf eeuwen laat ik je zien wat we allemaal gemist hebben de afgelopen tijd." Ik liet haar voor me uit de kamer in lopen. "En wie weet missen we morgenochtend ook wel het ontbijt?" Ik sloeg mijn armen om haar heupen heen nadat ik de deur achter me gesloten had. "Zeus heeft voor morgenavond het grootste terugkeerfeest ooit voor je gepland. Dan kan iedereen jou aanbidden, vanavond alleen ik." Ik duwde met gesloten ogen mijn lippen in haar hals terwijl ik me vurig inbeeldde dat het Kore's warme lichaam was.

Leuce
Ik glimlachte en ontving zijn aanrakingen met liefde. Ook al was het nu nog maar gespeeld van zijn kant.. Ik draaide me om en keek toen in alle ernst naar Hades. ''Ik heb je gemist.'' fluisterde ik toen naar waarheid terwijl ik wat haar achter zijn oor stopte. Ik nam de tijd om zijn gezicht in me op te nemen, het was nog mooier dan ik me al die tijd had herinnerd. Ik liet mijn hand langs zijn borst glijden terwijl ik hem aan bleef kijken.

Persephone
Langzaam was ik tot bedaren gekomen. Hermes wreef liefdevol over mijn rug terwijl die me vast hield. Die teef.. En Hades.. Waarom moeten ze het er zo in wrijven.

Ik trachtte mijn ademhaling te kalmeren om te voorkomen dat ze zou merken dat ik op was van de zenuwen. Voor mij stond een heel ander type vrouw dan de Leuce die ik vijf eeuwen geleden kende. Wat was ze van plan? Ik kreeg kippenvel van de zachte aanrakingen op mijn borst. Toen ik opkeek, zag ik dat ze me al lang aanstaarde. Ik keek terug in die bekende ogen. De diepblauwe kleur was nog steeds mooi, maar zo gevaarlijk als stille wateren. Ik hief mijn hand op en nam haar kin vast. "Nou, dat heeft Gaia goed gedaan zeg." Ik liet haar los en cirkelde een rondje om haar heen. "Alsof je nooit dood geweest bent." Ik keek haar met nauwgeknepen ogen aan. "Wat ben je van plan?"

LEuce
Ik glimlachte en liet me door hem rond draaien. ''Technisch gezien ben ik niet dood geweest. Bijna, maar niet helemaal.'' Ik zuchtte en keek hem aan. ''Mijn enige plan is om je voor me te winnen. Je hebt ooit van me gehouden en ik weet zeker dat je nog steeds van me houdt, ergens diep van binnen.'' zei ik en ik streek een pluk haar uit mijn gezicht. ''Dus je hoeft die hele facade die je tot nu toe speelt niet op te houden.'' mompelde ik wat scherper terwijl ik mijn armen over elkaar sloeg.

Mijn mond vertrok zich tot een bittere streep. "Welke façade?" Ik liet haar volledig los en keek haar aan terwijl ik mezelf op het voeteinde van het bed liet zakken. "Ik heb je zien sterven, Leuce. Technisch gezien niet dood? Je lag in mijn armen toen het gebeurde. Ik weet niet of ik dat beeld ooit ga vergeten. Ik heb om je gerouwd. Jij was de vrouw die ik het meeste liefhad in mijn leven. Door jouw dood heb ik aan de grond gezeten van verdriet. En nu plots sta je hier weer.."

Leuce
"Ik snap ook niet hoe het kan Hades. Gaia heeft me gered, ze heeft me een tweede kans gegeven." Zei ik en voorzichtig liep ik naar hem toe. Ik knielde voor hem neer en pakte zijn handen aarzelend vast. "Ik weet dat het heel moeilijk voor je is geweest.. en ik heb elk moment aan je gedacht terwijl ik herstelde. Het spijt me dat het zo lang heeft geduurd voordat ik bij je terug kwam.." zei ik zachtjes terwijl ik een kneepje in zijn hand gaf.

"Een tweede kans?" Ik snoof. "Nadat ze zich heeft verkneukeld om al het leed?" Ik keek naar haar handen over de mijne. "Ik ben niet boos op jou." Met een zucht nam ik haar handen en legde ik ze op mijn wangen neer. "Dus je hoeft je niet te verontschuldigen." Ik trok haar op mijn schoot en drukte mijn voorhoofd tegen haar schouder terwijl ik nadacht.

Leuce
Ik glimlachte licht. "Maar het voelt alsof ik me wel moet verontschuldigen. Ik heb je al die tijd zien rouwen. Ik heb je opnieuw verliefd zijn worden. Ik heb toe moeten kijken terwijl je hart door haar gebroken werd.. ik kon niet wachten tot ik weer bij je terug kon komen." Zei ik terwijl ik me iets verschoof op zijn schoot om hem aan te kijken. "Ik hou van je Hades." Zei ik aarzelend