I shall dig my own grave

''Ik ben er enkel om je te beschermen Hades. Je kunt me geen kwaad doen.'' fluisterde ik in zijn oor. ''Ik ben hier enkel om je raad te geven en dat is om haar te laten gaan. Ze past niet bij je, ergens diep van binnen weet jij dat ook. Al die ruzies... Je moet iemand hebben zoals Leuce. Liefdevol, gehoorzaam. Jullie hadden nooit ruzie. Zij volgde JOU wil.'' zong ik terwijl ik een bries over zijn wang liet strijken.

Ik hoorde de stem vlak aan mijn oor en probeerde er naar te slaan, maar natuurlijk raakte ik niets. "Je bent niet goed in je hoofd. Kore en ik houden van elkaar. Het maakt me niet uit dat ze anders is, dat is juist goed..." mijn stem stierf af toen ik erover nadacht. Ik raakte geïrriteerd toen ik de wind op mijn wang voelde. "Toon jezelf!"

''Lieve Hades, hoe kan ik iets tonen wat niet is..'' verzuchtte ik en ik keek naar zijn gestalte. ''Kun je niet zien hoe je bent afgetakeld onder haar zogenaamde liefde? Je haren zijn grijzer, je wangen ingevallen, je ogen hol. Ik herinner me de tijd nog dat je er jong en sterk uit zag..'' mompelde ik terwijl mijn stem om hem heen zong. ''Dat je er levendig uit zag. Toen je nog niet gebukt ging onder een tiran van een vrouw. Iemand die alles van je in twijfel trekt en je altijd tegenspreekt. Die niet gehoorzaamt en links gaat als jij rechts wil..''

"Afgetakeld?" Oké, nu kreeg deze persoon mij echt boos. "Ik ben nog altijd sterk! Toon jezelf en dan bewijs ik het je!" Ik onderdrukte een laag gegrom. "Dat is de Onderwereld zijn schuld, niet die van een weerloze vrouw met een karakter." Ik probeerde me te richten op de stem en vanwaar die vandaan kwam, maar de richting leek elke keer te veranderen. "Wie ben je?!"

Haar eerste zinnen maakten me opstandig, maar toen ze over Kore begon wist ik dat ze gelijk had. "Maar ik kan haar niet loslaten. Ik kan het niet. Ik ben een egoïst oke! Zonder haar overleef ik niet!" Ik draaide me om naar haar om te zien hoe kapot ze was. Allemaal mijn schuld, allemaal mijn eigen schuld. "Ze is nog altijd mooi, haar schoonheid verliest ze nooit."

''ZIe je dan niet dat haar schoonheid heeft afgenomen? Ze straalde ooit meer, was levendiger. Ze was ooit gelukkig. Vast, nu zal ze ook wel gelukkgi zijn, of in ieder geval soort van. Maar dit is niet het leven wat ze vol kan houden. Ze gaat kapot, letterlijk en figuurlijk.'' fluisterde ik in zijn oor. ''Jullie zijn allebei beter af zonder elkaar. Geloof me Hades, er komt iemand op je pad. Iemand die bij je hóórt. Het is het lot. Je moet Kore laten gaan. Dat is haar enige kans op overleven. Jou enige kans op overleven. Je hebt overleefd zonder Leuce, je overleefd ook wel zonder een vrouw die niet het optimale uit je kan halen. Je overleefd wel zonder een koppige vrouw die geen hulp verschaft.''

"Ik kan me niet voorstellen dat iemand mij gelukkiger kan maken dan zij. Met wie zou ik moeten overleven dan, als zij het niet is. Wie kan er het beste uit mij halen als zij het niet is? Zij is degene die het beste uit mij haalt. Zie mij hier zitten, ik sta haar toe een kind te hebben die ik niet eens wil. Voor mij? Nee, voor haar! Ik doe alles voor haar, hoe kan ik haar dan laten gaan? Hoe kan dit dan het lot zijn als ons kind Zeus opvolgt!"

''Gaia werkt in mysterieuze wijzen Hades. Ik ben hier om je een uit weg te bieden.'' sprak ik. ''Het klopt dat het orakel heeft voorspeld dat het kind Zeus zal opvolgen en de wereldorde zal veranderen. Dat is, tenzij je een ander pad kiest.'' zei ik en mijn stem zwol aan voor de rest van de voorspelling. ''Als jij, Hades kiest om Persephone voor altijd te verlaten. Er is een andere vrouw waar jij je ziel en zaligheid in zal leggen en samen zullen jullie gelukkig kunnen worden. Als jij hiervoor kiest, zal het kind opgroeien tot een gelukkige god en zal de rangorde zoals hij nu is in stand blijven. Zeus zal oppergod blijven, jij zal de onderwereld regeren en Persephone zal weer Kore worden.'' sprak ik met een stem die de kamer liet schudden. Ik gaf hem even de tijd voor ik verder ging. ''Leuce komt terug.''  fluisterde ik, waarna er een grote windvlaag door de kamer woei en ik verdween.

Toen de kamer schudde en de stem van de voorspelling boven kwam, begon het me pas te dagen dat ik het waarschijnlijk al de hele tijd tegen Gaia of het Orakel had. Mijn hoofd tolde en de grond begon vanonder mijn voeten te dwalen. Ik wou nog iets terug schreeuwen, maar de Goddelijke aanwezigheid was in één klap uit de kamer verdwenen. Ik kromp in een op de vloer, een kramp van heimwee trok doorheen mijn lichaam. Leuce komt terug.. Leuce komt terug. Deze voorspelling, moest ik deze ook vertellen? Ik wilde de vorige keuze al niet zelf maken, wou me niet meer moeien in extreem bovennaturlijke voorspellingen. "Waarom haat je mij?!" Ik richtte mijn woede ten opzichte van Gaia uit op de meubels in de kamer, schreeuwde het uit. Als ze Leuce durfde terug te sturen, zou ik haar kapot maken.

Zeus;
Zo snel als mijn voeten me konden dragen rende ik terug naar Persephone haar kamer. Ik had de stem van Hades gehoord maar er niet veel aandacht aan besteed. Pas toen het kasteel begon te trillen begonnen er alarmbelletjes te rinkelen. Ik begon pas te rennen toen ik Hades hoorde schreeuwen en dingen hoorde breken. ''HADES! HADES'' riep ik, hem tot kalmte proberen te manen. Een flits ging vlak langs Kore heen en met al mijn kracht sprong ik tegen Hades op. ''Hades stop! Je maakt alles kapot. Je raakte Kore bijna.'' zei ik boos terwijl ik zijn armen met moeite tegen de grond gepind hield. ''Wat is er in mijn naam aan de hand?''

Uiteindelijk ging mijn woede zo ver dat ik de controle over mijzelf verloor. Het werd me wit voor mijn ogen. In een vlaag van blinde woede smeet ik dingen kapot zoals vazen, zonder te kijken waar ik ze naartoe gooide. Plots werd ik tegen de grond gesmeten. Zonder het al te goed te beseffen wie het was, probeerde ik recht te kruipen. Pas toen ik volledig vastgepind werd tegen de grond, zag ik dat het Zeus was. Ik barstte hysterisch uit. "Ze verpest mijn leven, Zeus, ze verpest mijn leven!"

Zeus
''WIe? Kore?'' vroeg ik verward. Ik keek om naar mijn dochter die daar weerloos op het bed lag, zwak ademend en bont en blauw. ''Ik weet dat het de laatste tijd niet zo lekker loopt tussen jullie maar dat is toch geen reden om de boel aan gort te slaan? Om haar nog erger te verzwakken dan ze nu al is? Ik weet dat je denkt dat dat comaplan een goed idee is maar ik betwijfel het ten zeerste Hades.''

Ik was niet bij zinnen en duwde hem in een vlaag van woede van me af. "Nee, niet Kore! Nee!" Ik keek hem aan. "Gaia! Ze komt hier binnenwalsen en zomaar een voorspelling geven! Ze steekt de beslissing weer helemaal in mijn schoenen, Zeus! Hoe durft ze, hoe durft ze!"

zeus
Met een klap kwam ik tegen de grond aan en gepijnid kwam ik overeind. ''Gaia?'' vroeg ik verbaasd en ik fronsde mijn wenkbrauwen. ''Wat voor voorspelling?'' vroeg ik en keek hem toen doordringend aan. ''Vertel me de nieuwe voorspelling Hades.'' gebood ik hem met mijn oppergoden stem. Normaal zou ik het liever niet zo gedaan krijgen maar in het temperament waar hij nu in zat zou het eeuwen duren voordat ik het uit hem zou krijgen, mocht het lukken.

Ik zag de pijnlijke kramp in zijn gezicht maar het drong niet door dat ik te veel kracht gebruikt had. Ik hijgde en kwam stilaan weer bij zinnen toen hij zijn oppergodenstem tegen me gebruikte. "Ik moet Kore verlaten om de rangorde te behouden. Alleen dan hou jij je rang, als ik bij Kore blijf dan groeit hij op om je van de troon te stoten. Het probleem ligt bij mij, Zeus. Als ik bij haar wegblijf, dan wordt het kind een normale god." Ik kreeg tranen in mijn ogen. "Ze brengt Leuce terug, Zeus."

Zeus
Toen ik hoorde wat de voorspelling was leek de tijd even stil te staan. Er was een weg om heen. Maar dat zou hij nooit kunnen. Hij zal nooit haar kunnen verlaten en zij zal het nooit toe laten dat hij haar verlaat. Toen ik de tranen in zijn ogen zag leek het alsof er allemaal stenen in mijn maag zaten. Ik had hem al een hele lange tijd geen andere emoties dan woede zien uiten. ''Leuce?'' fluisterde ik verslagen terwijl ik terug dacht aan de mooie dame aan wie Hades zijn hart eerder had verloren. ''Waarom..?'' vroeg ik verbaasd, niet bepaald wetend wat te doen met deze nieuwe informatie.

Ik zag hem zijn gevoelens van ongeloof uiten en sloeg een hand voor mijn mond om mijn gesnik te onderdrukken terwijl de tranen stroomden. Ik was zo lang alleen maar boos geweest in zijn aanwezigheid, geen haar op mijn hoofd die eraan gedacht had om me kwetsbaar op te stellen in de buurt van Zeus. "Ik weet het niet Zeus, ik vertrouw haar niet. Ik vertrouw haar niet omdat ik niet weet of het de waarheid is. Ik snap zelfs niet hoe het kan. Hoe kan ze Leuce terughalen? Stel als ik toestem, stel het je gewoon eens voor... Straks is ze niet meer hetzelfde. Het is vast Leuce niet meer, het zal weer één of andere truc zijn."

Zeus.
Ik keek hem met ongeloof aan, waarna ik op hem af liep en hem op zijn rug klopte. Rustig dwong ik hem om op de rand van het bed te gaan zitten en nam naast hem plaats. ''Dit is verschrikkelijk. Al die tijd hebben we in vrede geleefd en nu heeft Gaia besloten een ziek spelletje te spelen, met jou als hoofdspeler..'' mompelde ik en ik schudde mijn hoofd. ''Het spijt me zo Hades.. Ik wou dat ik iets kon doen voor je.'' zuchtte ik en ik staarde even voor me uit. ''Ik zou je wel raad willen geven met wat je volgens mij het beste kan doen, maar ik vrees dat je dit alleen moet beslissen..'' zei ik zacht terwijl ik hem aan keek en bemoedigend in zijn schouder kneep.

Ik voelde zijn hand op mijn rug en voelde me al even belabberd als daarvoor: nooit had ik gedacht om steun te zoeken bij Zeus en die nog te krijgen ook. Hij dwong me neer te zitten op het bed en ik sputterde niet eens tegen. Ik hield mijn hoofd verslagen vast tussen mijn knieën. "Ik wil hier niet over beslissen Zeus, ik wil dood." Ik keek hem met een smekende blik aan. "Wilde jij niet altijd al een zwaard door me rammen? Toe, doe het nu, ik wil echt niets liever. Kan ik de keuze niet gewoon uit de weg gaan?"

Zeus.
Ik schudde mijn hoofd en zuchtte. ''Je weet hoe het met de voorspellingen is Hades. Er is geen weg om heen. Zelfs al zou ik met alle liefde zo nu en dan je om willen leggen, je weet dat het niet eens mogelijk is.. Onsterfelijkheid enzo.. Je zou bij Gaia zelf moeten smeken om de dood en ik denk niet dat je die zal krijgen..'' mompelde ik en gaf hem nog een kneep in zijn been. ''Ik wil dit niet graag zeggen Hades, maar je zal een keuze moeten maken. Mijn dochter of Leuce. En welke keuze je ook maakt, ik zal er achter staan.'' zei ik en ik keek hem bemoedigend aan.

Kore.
De stemmen werden steeds duidelijker en ik kon mijn ogen een beetje open doen. Ik kon niet veel zien maar ik zag dat er twee gestaltes voor me zaten.

"Ik haat haar, ik haat haar, ik haat haar! Hou me tegen dat ik haar niet zelf vermoord." Ik nam hem vast bij de schouders. "Ik kan niet kiezen, er moet een andere optie zijn! Het moet! Ik kan geen keuze maken die de hele Godenwereld overhoop gooit!" Ik stond met een ruk op. "Ik vermoord haar, ik vermoord dat kreng!"

Zeus
''Alsjeblieft Hades, Kalmeer. Hoe erg ik ook snap dat je dit gevoel hebt, je weet beter dan dit. Je kan Gaia niet om zeep helpen. Ze is nog onsterfelijker dan wij zijn.'' zuchtte ik terwijl ik zijn arm vast nam. ''Alsjeblieft. Neem de tijd. Denk er gewoon even over na. Je hoeft niet deze seconde te beslissen.'' zei ik.

Kore.
Ik kon hades zijn gestalte onderscheiden en glimlachte zachtjes. ''Hades..'' Mijn stem was niet meer dan een fluistering en kraakte zoals nooit tevoren, maar hij was hier.

Ik was van plan om weg te stormen maar hij trok me fel aan mijn arm terug. "Hoe kan ik er over nadenken Zeus?! Wie denkt nu aan zoiets?!" Schreeuwde ik in zijn gezicht. Ik hoorde een raspend geluid en draaide mijn hoofd met een ruk om richting Persephone. Ik kon mijn haren wel uitrukken van geluk toen ik zag dat ze bij bewustzijn was. "Seph!" Ik rende om het bed heen op haar af en stortte me in haar armen. "Wat bezielde je weer?! Waarom ben je niet in de Onderwereld gebleven!" Berispte ik haar terwijl ik haar haren uit haar gezicht wreef.

Kore.
Toen Hades bijna op me dook gilde ik het uit van de pijn, voor zover dat ging. ''Hades, let een beetje op wil je!'' riep Zeus boos terwijl hij Hades van me af trok. Ik glimlachte zwak en deed mijn best om Hades aan te kijken. ''Ik.. Ik hou niet van de onderwereld..'' mompelde ik en ik sloot mijn ogen even. ''Vooral niet alleen.'' zei ik zachtjes en ik probeerde Hades weer aan te kijken. ''Ik dacht dat ik je kwijt was.'' zei ik raspend terwijl ik probeerde zijn wang aan te raken. Dat mislukte enorm gezien ik bij lange na niet genoeg kracht had om ook maar iets te doen, en mijn arm viel weer terug op het bed.