There's no going back

"Ja, net zoals ik me goed voorstellen kan waarom Hera je broer boven jou verkiest." sprak Cronus, waarbij hij breed grijnsde. "Je voelt je goed he, als leider?" zei hij en mijn vader keek hem rustig aan. ''Het was mijn eigen schuld dat er nu een kind is dat een keer niet van mij is. Maar dat is vergeven en vergeten.'' sprak hij kalm. ''Natuurlijk voel ik me goed als leider. Daarom wil jíj zo graag dat ik van de troon gestoten word, is het niet?'' sprak hij rustig. Toen ik om keek zag ik dat Hades gespannen tegenover zijn vader stond

"Het was mijn eigen schuld dat er nu een kind is dat een keer niet van mij is. Maar dat is vergeven en vergeten." Zeus bleef er akelig kalm blij. Hoe kon hij zo rustig blijven terwijl hij wist dat Cronus onze moeder gevangen hield?! "Natuurlijk voel ik me goed als leider. Daarom wil jíj zo graag dat ik van de troon gestoten word, is het niet?" Ik zag hoe Kore naar me om keek. "Jíj hebt nooit de troon verdient. Je hebt niet eens respect voor je eigen vrouw, laat staan dat je weet hoe je leiden moet." Snoof Cronus. Hij raakte bij mij een gevoelige snaar. "Jij weet ook NIETS over respect!" Siste ik terwijl ik mijn eigen tweetand tevoorschijn haalde. De laatste keer dat ik hem gebruikt had, was toen Poseidon mij spieste. Nu zou ik mijn vader spiesen. "Je vrouw vlucht van je weg, je kinderen haten je. Voel je je nu trotst? Niemand wil jou als hun leider, niemand.. Dus ga voor ik je doorboor."

"Jíj hebt nooit de troon verdient. Je hebt niet eens respect voor je eigen vrouw, laat staan dat je weet hoe je leiden moet." Snoof Cronus, duidelijk geïrriteerd door mijn vades woorden. "Jij weet ook NIETS over respect!" Siste hades en haalde zijn tweetand te voorschijn. "Je vrouw vlucht van je weg, je kinderen haten je. Voel je je nu trotst? Niemand wil jou als hun leider, niemand.. Dus ga voor ik je doorboor." sprak hij giftig, maar de man leek er niet echt onder de indruk van. Ik legde mijn hand op Hades zijn arm. ''Hades.. Rustig maar.'' zei ik zachtjes, in de hoop hem een beetje te kalmeren. Mijn vader stond nog steeds kalm tegenover Cronus. ''Ik heb respect voor haar. Ik heb me er misschien niet naar gedragen altijd, maar ik heb het wel.'' sprak hij en hij keek naar Cronus. ''Mijn vrouw probeert tenminste niet me te ontvluchten.''

"Hades.." Ik voelde haar hand op mijn arm. "Rustig maar." Ik bleef met een boze blik voor me uit staren. "Ik heb respect voor haar. Ik heb me er misschien niet naar gedragen altijd, maar ik heb het wel." Sprak Zeus. "Mijn vrouw probeert tenminste niet me te ontvluchten." Het liep me allemaal te hoog op. "Ik ga haar zoeken. En ik zweer dat als ik haar vind dan zal ik ervoor zorgen dat ze je nooit meer zien moet." Ik draaide me om. "Succes." Hoonde Cronus voor ik weg stormde.

Cronus: "Wel, maak jezelf maar wat wijs Zeus. We zijn gelijkenissen, wij allemaal.." Ik keek naar mijn overige twee zoons, maar bedoelde ook Hades die net weg was gestormd. "Dat weten jullie toch zelf ook."

"Ik ga haar zoeken. En ik zweer dat als ik haar vind dan zal ik ervoor zorgen dat ze je nooit meer zien moet." sprak Hades en hij draaide zich gelijk om. "Succes." zei Cronus honend voor Hades weg gestormd was. "Wel, maak jezelf maar wat wijs Zeus. We zijn gelijkenissen, wij allemaal.." zei Cronus terwijl hij naar mijn vader keek. "Dat weten jullie toch zelf ook." Mijn vader knikte simpel met een glimlach. ''Wel, iedereen heeft wel weer wat van elkaar weg. Gelukkig zijn we geen identieke tweelingen, en dat maakt ons allemaal weer beter dan jij ooit bent geweest.''

Cronus: "Wel, iedereen heeft wel weer wat van elkaar weg. Gelukkig zijn we geen identieke tweelingen, en dat maakt ons allemaal weer beter dan jij ooit bent geweest." Ik snoof geamuseerd en bekeek mijn zoon nog eens van kop tot teen. "Wat een mooie wijze woorden.. veel succes ermee. Je zal het nodig hebben als die zoon geboren wordt." Ik verdween meteen als sneeuw voor de zon.

Hades: Het duurde lang, maar eindelijk vond ik haar. Mijn moeder. Ze was haast onherkenbaar geworden, zo veranderd was ze. Maar ze had nog steeds de bekende ogen die vroeger en nu weer zo liefdevol naar mij, haar kind, keken. Ik vloog haar in de armen zodra ik haar zag en barstte in tranen uit toen ik zag hoe gehavend ze was. Wat had hij met haar gedaan? Ze moest verzorgd worden en wel snel..
----
Ik zat op een bankje in de tuinen van het paleis met Zeus vlak naast me. Hera zat verderop naast mijn moeder, ze droeg Alathea nog steeds dolgelukkig op haar schoot. Onze moeder zag er eindelijk ook gezonder uit. Ik was gelukkig. "Zorg ervoor dat Cronus niet binnen kan, Zeus. Op een dag zal hij haar terug komen halen. Je weet hoe bang ze voor hem is geworden, hij is helemaal door het lint gegaan." Van mijn plek in de tuinen keek ik hoe Kore met Hermes praatte. Ik zou zo meteen wel met haar praten. "Ik heb nog een vraag.."

Zeus
Rhea was gevonden en weer aangesterkt van alles wat er gebeurt was met haar. Samen met Hera speelde ze met het kleine kindje in Hera haar armen. "Zorg ervoor dat Cronus niet binnen kan, Zeus. Op een dag zal hij haar terug komen halen. Je weet hoe bang ze voor hem is geworden, hij is helemaal door het lint gegaan." Hij keek de tuinen rond en ik knikte. ''Ik heb de beveiliging al aan laten sterken.'' zei ik en ik volgde zijn blik. Hij keek naar Kore en Hermes. "Ik heb nog een vraag.." Ik knikte weer en richtte mijn blik op mijn broer. ''wat is er?''

Zeus knikte meteen instemmend op mijn woorden. "Ik heb de beveiliging al aan laten sterken." Ik glimlachte. "Wat is er?" Vroeg Zeus, zijn blik nu volledig op mij gericht. Ik focuste nog steeds op Kore. Ze lachte duidelijk om iets wat Hermes zei, maar ik kon haar vrolijk lachen niet horen. Ik zuchtte en staarde naar mijn gevouwen handen in mijn schoot. "Ik vroeg me af.. of.." Ik zuchtte even en keek terug op. "Of ik mijn huwelijk met Kore terug herstellen kan zonder enige ceremonie, of dergelijke.." Murmelde ik. "Ik weet niet hoe ze er zelf over denkt, maar.."

Hij keek me niet aan, maar keek naar zijn handen die in zijn schoot lag. "Ik vroeg me af.. of.." Hij zuchtte en keek toen weer op. "Of ik mijn huwelijk met Kore terug herstellen kan zonder enige ceremonie, of dergelijke.." Murmelde hij. "Ik weet niet hoe ze er zelf over denkt, maar.." Ik glimlachte en keek naar Kore. ''Nou er hoeft niet een hele bruiloft te komen zoals de afgelopen twee keer. Maar er zal wel een kleine plechtiging komen, maar dat hoeft alleen jij ik en Kore te zijn dan.'' sprak ik en ik keek naar mijn broer. ''Misschien moet je het er maar eens met haar over hebben.''

Ik zag de glimlach op zijn gezicht verschijnen en trok een wenkbrauw op. "Nou er hoeft niet een hele bruiloft te komen zoals de afgelopen twee keer. Maar er zal wel een kleine plechtiging komen, maar dat hoeft alleen jij ik en Kore te zijn dan." Hij keek kort naar Kore en Hermes, maar focuste zich daarna terug op mij. Ik keek weg en verplaatste mijn elleboog naar de leuning van de bank, om mijn hele onderarm erop te laten rusten. "Misschien moet je het er maar eens met haar over hebben." Ik trok een mondhoek omhoog en keek naar het hout. "Ja, ik twijfel een beetje." Mompelde ik. "Ze heeft het in haar hoofd gekregen dat ze graag onafhankelijk wil zijn. Ze huurt een huisje op aarde, ze werkt.. En Hermes helpt haar ermee. Als ik niet snel iets doe, dan ben ik haar kwijt. Ze komt nu al niet meer naar de Onderwereld.."

Hij kreeg een halve glimlach op zijn gezicht en keek naar het bankje. "Ja, ik twijfel een beetje." Mompelde hij. "Ze heeft het in haar hoofd gekregen dat ze graag onafhankelijk wil zijn. Ze huurt een huisje op aarde, ze werkt.. En Hermes helpt haar ermee. Als ik niet snel iets doe, dan ben ik haar kwijt. Ze komt nu al niet meer naar de Onderwereld.." zei hij, en ik kon aan zijn stem horen dat hij zich er zorgen om maakte. Ik legde mijn hand op zijn schouder en keek hem bemoedigend aan. ''Ze is gewoon gekwetst. En dit is de eerste keer dat er niet iemand voor haar besluit wat er moet gebeuren sinds haar geboorte. Het komt wel goed. Steun haar in haar rare plannen, laat zien dat je er voor haar bent en dat je van haar houdt.''

Met een zucht ondersteunde ik mijn kin door middel van mijn vuist. Ik staarde maar naar ergens in de verte. Ik kon het gewoon niet aanzien, hoe Kore blijkbaar vrolijker was bij Hermes dan bij mij. Het maakte me misselijk dat ik gewoon niet goed genoeg was voor haar. Ik voelde Zeus hand op mijn schouder. Voor het eerst in mijn hele leven liet ik toe dat hij me probeerde op te peppen, of tenminste me ietwat trachtte te kalmeren. "Ze is gewoon gekwetst." Ik was werkelijk verbaasd toen hij dat zei. Geïnteresseerd keek ik op, want het onderwerp ging me duidelijk aan het hart. "En dit is de eerste keer dat er niet iemand voor haar besluit wat er moet gebeuren sinds haar geboorte. Het komt wel goed. Steun haar in haar rare plannen, laat zien dat je er voor haar bent en dat je van haar houdt." Sprak hij. Ik keek weer weg. "Gekwetst?" Herhaalde ik, vaag richting mezelf gericht. Hoezo gekwetst? "Hoe kan ik haar steunen in een actie waarbij ze zich volledig van me af duwt? Onafhankelijkheid maakt haar opstandig. Je weet dat ik niet graag heb wanneer ze te veel haar eigen willetje doordramt. Ik wil nog steeds een vrouw die vrijwillig mijn voeten masseert als ik thuiskom, snap je?" Met een verveelde blik staarde ik weer voor me uit. "Wacht.." Ik keek terug op. "Waarom vertel ik je dit nou weer?"

Zeus.
Hij had me eerst oprecht geïnteresseerd aangekeken, maar hij keek al snel weer met een verwarde blik. "Gekwetst?" herhaalde hij. "Hoe kan ik haar steunen in een actie waarbij ze zich volledig van me af duwt? Onafhankelijkheid maakt haar opstandig. Je weet dat ik niet graag heb wanneer ze te veel haar eigen willetje doordramt. Ik wil nog steeds een vrouw die vrijwillig mijn voeten masseert als ik thuiskom, snap je?" zei hij met een verveelde blik en ik grijnste vrolijk. "Wacht.." Hij keek terug op. "Waarom vertel ik je dit nou weer?" Ik lachte vrolijk en schudde mijn hoofd. ''Je vertelt me dit omdat je toch iemand nodig hebt om naar je te luisteren. Denk ik.'' lachte ik vrolijk en klopte op zijn schouder, waarna ik weer achterover zakte. ''Maar Hades, als je een vrouw wil die alles doet als je het maar aangeeft, dan had je niet met Kore moeten trouwen. Dat had iedereen je wel kunnen vertellen.'' Ik haalde een hand door mijn haren heen en keek naar Kore en Hermes. ''Als je haar steunt, komt ze echt wel weer terug bij je.''

Ik zag de irritante grijns op zijn gezicht al verschijnen voordat hij überhaupt begon te lachen. Hij schudde zijn hoofd. "Je vertelt me dit omdat je toch iemand nodig hebt om naar je te luisteren. Denk ik." Ik rolde met mijn ogen en keek weg. "Dat is volslagen belachelijk." Ik kon bij genoeg personen terecht. Hij lachte nog steeds, maar ik snapte er zelf de lol niet van. Ik verstarde toen hij weer op mijn schouder klopte en gaf hem een gepikeerde blik. Hij moest echt eens stoppen met zich te gedragen of we oude vrienden waren. Misschien als ik vele glazen wijn op had, ja, misschien dan. Hij zakte terug achterover op de bank. Ik bleef naar voren geleund zitten. "Maar Hades, als je een vrouw wil die alles doet als je het maar aangeeft, dan had je niet met Kore moeten trouwen. Dat had iedereen je wel kunnen vertellen." Zei hij. "Toch, het zou leuk zijn dat ze gewoon iets doen zou zonder dat ik er een hele deal voor moet maken. Het is echt een moeilijk kind." Bromde ik. Hij streek door zijn haren. "Als je haar steunt, komt ze echt wel weer terug bij je." Ik volgde zijn blik om ook naar zijn dochter te kijken en zuchtte. "Ik ben geen man van veel affectie en tralala."

Ik merkte dat hij geirriteerd raakte door mijn manieren, dus ik besloot om nu gewoon rustig te blijven zitten. "Toch, het zou leuk zijn dat ze gewoon iets doen zou zonder dat ik er een hele deal voor moet maken. Het is echt een moeilijk kind." bromde hij en ik keek naar hem. ''Vergeleken bij jou, ís Kore ook nog een kind Hades.'' zei ik rustig. "Ik ben geen man van veel affectie en tralala." zei hij met een zucht en ik schudde mijn hoofd. ''dat weet ik. Maar als jij wil dat zij iets doet zonder te klagen, zou je dan ook niet iets voor haar moeten doen?'' vroeg ik en ik keek hem aan.

Ik keek opzij en keek daarbij recht in zijn ogen. "Vergeleken bij jou, ís Kore ook nog een kind Hades." Zei hij kalm. Ik vernauwde haast beledigt mijn ogen en staarde weg. "Dat weet ik. Maar als jij wil dat zij iets doet zonder te klagen, zou je dan ook niet iets voor haar moeten doen?" Vroeg hij. Ik snoof en keek weer naar het duo dat nog steeds in de verte met elkaar stond te praten. "Wat zou ik moeten doen? Ze weigert alle hulp die ik haar geven wil. Ze wil het gewoon niet." Ik zweeg even. "Nooit gedacht dat ik het zou zeggen, maar dan heb ik nog liever haar driftbuien toen ze voor het eerst in de onderwereld was. Onze relatie was toen stukken beter."

Hij snoof en keek weer naar mijn dochter in de verte. "Wat zou ik moeten doen? Ze weigert alle hulp die ik haar geven wil. Ze wil het gewoon niet." Eventjes was het stil, en ik liet hem gewoon in zijn gedachten. "Nooit gedacht dat ik het zou zeggen, maar dan heb ik nog liever haar driftbuien toen ze voor het eerst in de onderwereld was. Onze relatie was toen stukken beter." Ik beet op mijn lip om niet in te gaan grinniken en knikte enkel langzaam. ''Misschien moet je haar dan maar gewoon weer ontvoeren. Wekt dat de oude liefdesvlam wel weer op.'' zei ik en ik keek hem met een grijns op mijn gezicht aan. ''Hades. Het is een moeilijk geval, maar elke relatie is geven en nemen. Wat je er in stopt, krijg je er ook weer uit.''

Ik zag hem vanuit mijn ooghoeken kort knikken. "Misschien moet je haar dan maar gewoon weer ontvoeren. Wekt dat de oude liefdesvlam wel weer op." Ik forceerde een sarcastische lach. "Hilarisch.." Ik keek hem serieus aan. "Nee echt, dat is misschien wel je slimste idee tot nu toe." Ik draaide me terug van hem weg. "Hades. Het is een moeilijk geval, maar elke relatie is geven en nemen. Wat je er in stopt, krijg je er ook weer uit." Ik keek met een opgetrokken wenkbrauw weer op. "Dus, wat je zeggen wilt is dat als ik een cake bak, dat ik er ook een terug krijg?" Goed, ik kon wel wat in elkaar flansen. Dat was simpel.

een sarcastische lach kwam van hem vandaan. "Hilarisch.." zei hij, waarna hij me toch een serieuse blik gaf. "Nee echt, dat is misschien wel je slimste idee tot nu toe." Ik rolde met mijn ogen en schudde mijn hoofd. "Dus, wat je zeggen wilt is dat als ik een cake bak, dat ik er ook een terug krijg?" vroeg hij toen en ik haalde mijn schouders op. ''Metaforisch gezien wel ja. Een goed overdachte daad van liefde er in, een in ontvangst krijg je dan.'' sprak ik en ik keek naar haar. ''Het moeilijke aan Kore is gewoon dat ze af en toe zo'n ontzettende heethoofd kan zijn. Plus inderdaad het koppige.''

"Metaforisch gezien wel ja." Hij haalde zijn schouders erbij op. "Een goed overdachte daad van liefde er in, een in ontvangst krijg je dan." Ik hief mijn benen op en legde ze naast me, de bank was toch groot genoeg. "'Het moeilijke aan Kore is gewoon dat ze af en toe zo'n ontzettende heethoofd kan zijn. Plus inderdaad het koppige." Ik grinnikte een beetje geamuseerd. "Ja, ik heb de neiging om dat soms erger te maken.." Ik staarde terug naar het hout en liep met mijn vingers de lijnen ervan af. "Ze weet gewoon niet wat ze zelf wil.."

Hij grinnikte. "Ja, ik heb de neiging om dat soms erger te maken.." zei hij en ik kon nu zachtjes grinniken. "Ze weet gewoon niet wat ze zelf wil.." Ik knikte instemmend. ''Dat klopt. Daarom moet je haar laten zien wat ze wil.'' zei ik waarna ik hem aan keek. ''Niet afwachten, ga er voor.'' Ik knikte weer en keek toen naar Kore en Hermes.

Zeus grinnikte kort met me mee, maar het duurde niet lang. "Dat klopt. Daarom moet je haar laten zien wat ze wil." Ik rolde met mijn ogen. "Hoor de charmeur weer praten." Murmelde ik tussen mijn op elkaar geklemde kaken door. Hij keek me aan. "Niet afwachten, ga er voor." Hij knikte richting Kore en Hermes. Ik kreunde protesterend terwijl ik kort mijn hoofd in mijn nek gooide, maar kwam uiteindelijk toch overeind. "En vertel jij je zoon maar eens dat je dochter bezet is." Snauwde ik, Hermes bedoelend. Ik liep weg om naar de andere kant van de reusachtige tuinen te lopen.

"Hoor de charmeur weer praten." murmelde hij en ik glimlachte enkel. Hij kreunde als protest, maar uiteindelijk kwam hij toch maar overeind. "En vertel jij je zoon maar eens dat je dochter bezet is." snauwde hij nog voor hij naar de tuinen liep. Ik knikte langzaam en glimlachte tevreden.

Kore
''Hermes!'' gilde ik lachend terwijl ik hem opzij duwde. Hij was de hele tijd gras op me aan het gooien. ''Ik zit helemaal onder het gras nu. Bedankt.'' zei ik sarcastisch, maar mijn vriend lachte enkel naar me.

Ik kneep mijn ogen fijn toen ik steeds dichterbij kwam. Naarmate de afstand tussen ons verminderde, hoe beter ik ze verstaan kon. Het was echter niet zo interessant. Ik zag ze wel vaker met elkaar dollen. "Hermes!" Ze duwde hem opzij. Ik kon niet zeggen dat ik er niet van genoot. Maar ergens was het ook gewoon gruwelijk irritant. Ik zwaaide mijn lange haren van over mijn schouder, zodat ze lang en voluit achter mijn rug bleven hangen. Het was prachtig weer buiten, nog juist niet te warm. Hermes was de eerste die me opmerkte. Ik richtte mijn aandacht niet eens op hem. "Kore?"

Hermes leek opeens afgeleid en ik snapte waarom toen ik zijn stem hoorde. ''Kore?'' klonk Hades, en toen ik om keek zag ik dat hij ook naar mij keek. Ik ging recht op zitten en keek hem aan. ''Hades.'' zei ik simpel en ik keek hem met een glimlach aan.