Broom broom, get in me car..

Zachtjes kuchte ik de heersende stilte weg. We zaten in de auto, Kore zat naast me op de passagierszetel. Het was ochtend en ik had voor de verandering eens mijn zwarte porsche uit de garage gehaald. We waren op weg naar de Olympus, Zeus had ons gevraagd om weer een of ander feest bij te wonen. Voor alles zocht hij wel iets. Ergens was ik er deze keer wel blij om. Kore was net twee weken in de onderwereld geweest, vakantie noemde ze het. Normaal zou ze vandaag al terug moeten, maar nu kon ze wel een dag of twee langer blijven. Ik glimlachte en keek haar uit mijn ooghoeken aan. "Dus, wat ga je tegen je moeder zeggen?" Ze hadden elkaar al beiden niet gezien sinds Kore de godenwereld achter zich had gelaten. Zowel ik als Demeter waren daar niet blij mee geweest. Volgens mij hadden ze elkaar wel aan de telefoon gehoord, maar het fijne wist ik er niet van. Ik zakte een beetje nonchalant achteruit in mijn bestuurderszetel.

Er heerste een stilte tussen ons, en ik kon nou niet precies plaatsen of het een ongemakkelijke stilte was of niet. Hades kuchte, de stilte kort doorbrekend. We zaten in zijn auto en ik hield mijn ogen op de weg gericht. ''Dus, wat ga je tegen je moeder zeggen?'' vroeg Hades toen, en ik keek hem even kort aan, voor ik weer voor me uit keek. ''Ik denk hoi. Ik heb niets bijzonders te zeggen.'' zei ik nonchalant en ik plukte wat denkbeeldige pluisjes van mijn rokje af.

Kore bleef recht voor zich uit staren, ook al had ik het tegen haar. Ik trok kort een mondhoek omhoog toen ze wel even keek. "Ik denk hoi." Zei ze. "Ik heb niets bijzonders te zeggen." Er klonk iets onwillekeurig door in haar stem, alsof het haar niet uitmaakte. Ik grinnikte terwijl ik mijn stuur even draaide zodat ik een bocht kon nemen. "Wanneer zag je haar voor het laatst dan?" Vroeg ik. "Mij zou je niet zo makkelijk kunnen paaien met een hoi.." Mompelde ik erachteraan.

Hij grinnikte en maakte soepel een bocht met de auto. "Wanneer zag je haar voor het laatst dan?" Vroeg hij. "Mij zou je niet zo makkelijk kunnen paaien met een hoi.." mompelde hij toen en ik glimlachte even. ''Nee, maar jij bent sowieso toch niet makkelijk te paaien.'' lachte ik zachtjes. Ik dacht even kort na en haalde toen mijn schouders op. ''Ik denk dat ik haar voor het laatst gezien had toen ik weg ben gegaan daar. Jij bent de enige die ik tussendoor nog gezien heb. Ik ben niet speciaal voor haar naar de olympus gegaan en zij is niet naar mij toegekomen.'' zei ik toen en richtte mijn blik weer op de weg.

"Nee, maar jij bent sowieso toch niet makkelijk te paaien." Ik hoorde haar zacht lachen en kon het niet laten om even mee te lachen met haar. "Nee, dat is waar." Gaf ik toe. "Ik denk dat ik haar voor het laatst gezien had toen ik weg ben gegaan daar. Jij bent de enige die ik tussendoor nog gezien heb. Ik ben niet speciaal voor haar naar de Olympus gegaan en zij is niet naar mij toegekomen." Sprak ze. Ik fronste mijn wenkbrauwen even verbaasd. Raar. "Dat klinkt niet als de Demi die ik ken.." Murmelde ik tussen mijn tanden door. "Hoe dan ook, volgens mij weet ze wel dat je voor jezelf zorgen kan nu.." Ik legde even een hand op haar been en schonk haar een glimlach. Ik liet mijn hand liggen terwijl ik me terug op de weg focuste.

"Nee, dat is waar." beaamde hij mijn woorden en ik glimlachte een beetje. Hij fronste zijn wenkbrauwen even verbaasd. "Dat klinkt niet als de Demi die ik ken.." Murmelde hij, zijn blik bijlichtend. Ik haalde mijn schouders op en bleef voor me uit kijken. "Hoe dan ook, volgens mij weet ze wel dat je voor jezelf zorgen kan nu.." zei hij en legde zijn hand op mijn been. Toen ik naar hem om keek glimlachte hij naar me en ik imiteerde zijn gezicht. Zijn hand bleef op zijn plek liggen toen hij weer naar de weg keek en ik legde mijn hand op de zijne. Ik kan inderdaad voor mezelf zorgen, maar kan ik ook voor het kind dat komt zorgen. Nadenkend beet ik op mijn lip en pakte zijn hand vast. Ik wist nog niet hoe ik het hem moest vertellen, ik had het pas ontdekt. Toen ik op keek en uit het raam keek zag ik langzaam de Olympus opdoemen.

Ze haalde haar schouders op. Het leek haar echt niet te deren. Misschien had ze in de loop van de jaren een minder goede band met haar ouders ontwikkeld, misschien kwam dat zelfs door mij. Ze legde haar hand met een glimlach op de mijne. Ik voelde de warmte van haar huid op de mijne, herinnerde me hoeveel ik haar wel niet gemist had in die tijd. Ze nam mijn hand vast. Voor ons doemde de Olympus op. Het zicht van de berg was nog indrukwekkender als je het van beneden zag. Ik glimlachte, want het was toch een fijn wederzien, en maakte mijn hand los uit haar greep zodat ik de versnellingspook vast kon nemen. "Zet je schrap." Grinnikte ik.

Hij maakte zijn hand los uit de mijne en keek me kort eventjes aan. ''Zet je schrap.'' zei hij grinnikend en ik trok een kleine grimas. We waren er nog eerder dan ik had verwacht had, maar dat laatste stukje ging altijd al het snelst. Hades zette netjes de auto weg en ik moest even diep adem halen voor ik de deur open kon doen. Weer een tijd die ik vast zou zitten op de Olympus, tussen nieuwschierige en asociale goden. Ik pakte de tas met kledingstukken van de achterbank en keek toen om naar Hades, die al met een glimlach op me stond te wachten om naar binnen te gaan. Ik nam zijn arm vast, en samen liepen we door de immens grote deuren, waar Hermes stond. ''Ah! Jullie zijn er.'' zei hij, maar hij leek niet erg tevreden. ''iedereen is al in de balzaal, ze wachten op jullie.'' sprak hij en ik fronsde even mijn wenkbrauwen. Normaal gesproken begonnen de feesten pas s'avonds, het was pas vroeg in de middag op dit moment. Braaf liep ik achter Hermes aan richting de balzaal, waar hij theatraal de deuren voor ons open zwaaide. Mijn mond zakte van schok open. Alle goden waren inderdaad verzameld in de zaal, maar het geen wat mijn mond open liet vallen was de enorme banner waarop stond Gefeliciteerd met je kind, en mijn eerste kleinkind, Zeus (en de rest natuurlijk).

Ik parkeerde rustig de auto toen we volledig de berg op waren en zwaaide de deur vervolgens meteen open. Mijn humeur was vandaag redelijk goed, misschien omdat het een heerlijk frisse ochtend was. De zon scheen, maar je kreeg het er niet echt warm van. Zo'n dagen vond ik hemels. Ik keek toe hoe Kore de tas van de achterbank haalde en wachtte op haar om naar binnen te lopen. Rustig volgde ik haar leiding, hoewel haar arm om de mijne heen was geslagen. We liepen richting de grote deuren, waarvan een al wagenwijd open stond. De gevleugelde god Hermes stond vrolijk in de deuropening. Ik gaf hem een beleefde knik. "Ah! Jullie zijn er." Het was een raar zicht, hij was blij maar somber tegelijk. Het was vast iets triviaal, misschien had Zeus hem weer te veel werk gegeven. Het interesseerde me ook niet echt. "Iedereen is al in de balzaal, ze wachten op jullie." Ik moest een grinnik onderdrukken. Wachten, op ons? Sinds wanneer was dat zo. Ik besloot maar om er niet veel over te zeggen. Bovendien was het ook pas 's middags. Kore liet me los en volgde Hermes op de voet, braafjes liep ik er achter aan. Hermes duwde de deuren naar de grote zaal open. Ik deinsde meteen achteruit toen ik het zag. Mijn glimlach vervaagde in een geschokte blik. Ik moest me vasthouden aan het dichtsbijzijnde wat er was, bij toeval Hermes. Gefeliciteerd met je kind, en mijn eerste kleinkind, Zeus (en de rest natuurlijk). Mijn keel werd droog toen ik het las. Ontzet keek ik Kore aan. "Wat? En je zegt mij niets?"

Als versteend stond ik in de deuropening, terwijl alle ogen op ons gericht waren. In mijn ooghoeken zag ik dat Hades bijna een hartverzakking kreeg en zich vast greep aan Hermes om te kunnen blijven staan. ''Wat? En je zegt mij niets?'' waren zijn eerste ontzette woorden, en natuurlijk waren ze tot mij gericht. Mijn mond ging open en dicht, alsof ik iets wou zeggen, maar er kwam alleen maar lucht uit. ''Ik.. Ik wist het pas sinds gister.'' fluisterde ik en ik sloeg mijn ogen beschaamd neer. ''Ik wist niet hoe ik het moest zeggen...'' zei ik toen zacht. Ik hoorde geschuif van stoelen, en beweging, en kon zonder mijn ogenen te openen weten dat Zeus en Demeter op ons af kwamen.

Ik voelde Hermes onder me bewegen en merkte toen pas dat ik hem te stevig beet had. Kore daarentegen leek niet in staat te zijn om te reageren. Alles wat ze wou zeggen, er kwam geen woorden uit. Maar ik wilde een antwoord, die ik zou eisen ook. "Ik.. Ik wist het pas sinds gister." Fluisterend sloeg ze haar blik neer naar de grond. Ik keek haar fel aan. "Ik wist niet hoe ik het moest zeggen..." Zei ze zacht en ik snoof ten antwoord. "Geen idee zeg.. een 'ik ben zwanger' had wel kunnen volstaan." Ik zag mijn broer en zus aan komen lopen. "Aan wie heb je het dan wel gezegd, als ik vragen mag? Nee, ik wil het weten. Iemand moest het wel weten, hé." Snauwde ik.

Ik hoorde hem snuiven, en ik voelde me met de minuut kleiner worden. "Geen idee zeg.. een 'ik ben zwanger' had wel kunnen volstaan." zei hij en hij was even stil. "Aan wie heb je het dan wel gezegd, als ik vragen mag? Nee, ik wil het weten. Iemand moest het wel weten, hé." snauwde hij en ik deed mijn ogen open om hem aan te kijken. ''Gosh Hades, ik weet dat je geen kinderen wil, ik wist niet hoe ik het je moest zeggen oke!'' riep ik gefrustreerd naar hem. ''Ik had Hera gebeld. Ik had advies nodig op wat ik moest doen.'' zei ik en ik zuchtte even. ''Ze moet het vast tegen Zeus hebben gezegd.''

Even abrupt als mijn woede opende ze haar ogen. Ze keek naar me op, even boos als ik. "Gosh Hades, ik weet dat je geen kinderen wil, ik wist niet hoe ik het je moest zeggen oke!" Riep ze gefrustreerd. "Ja, maar nu laat je me niet eens meer een keuze! Nu weet iedereen er van." Ik keek haar hard aan. "Ik had Hera gebeld." Gaf ze toe. "Ik had advies nodig op wat ik moest doen." Ze zuchtte en ik keek teleurgesteld weg. "Ze moet het vast tegen Zeus hebben gezegd." Natuurlijk zei ze het aan Zeus, natuurlijk. Zeus zou er meteen een groot iets van maken, door het aan hem te vertellen zorgde ze er voor dat ik geen keuze meer had. Mijn zuster wist ook wel dat ik geen kinderen wou. "Ja, dat heeft ze duidelijk gedaan ja." Ik keek recht in het gezicht van haar vader.

"Ja, maar nu laat je me niet eens meer een keuze! Nu weet iedereen er van." sprak hij op harde toon en keek me nog steeds kwaad aan. Een teleurgestelde blik was leesbaar in zijn ogen vlak voor hij van me weg keek. Toen ik uitgepraat was leek hij langzaam weer kwaad te kijken. ''Ja, dat heeft ze duidelijk gedaan ja.'' zei hij en hij keek recht naar mijn vader die ons vrolijk tegemoet kwam. ''Is het niet geweldig?'' blérde hij vrolijk, maar toen hij onze gezichten zag viel hij abrupt stil. Zijn mond hing nog open omdat er een zin in zijn mond lag om gezegd te worden, maar wijselijk sloot hij toch maar zijn mond. ''Heb je wel goed gegeten. Zorg je goed voor jezelf? Dat is nu nog veel belangrijker.'' ratelde mijn moeder bezorgt en ik hief mijn hand op om haar het zwijgen op te leggen, en tot mijn verbazing werkte het. ''Hoe weet je het?'' vroeg ik kwaad aan Zeus. Hij trok puppy ogen en beet schuldig op zijn lip. ''Nou. Ik had soort van de telefoon opgenomen en mee geluisterd..'' mompelde hij. Een gefrustreerde kreun verliet mijn mond, niet wetend wat ik hier op moest antwoorden. ''Een feestje leek me wel leuk om het te vieren! Mijn eerste kleinkind.''

Zeus' vrolijkheid maakte me misselijk. "Is het niet geweldig?" Hij dartelde rond als een schaap maar hij verstomde bij het zien van onze blikken. Ik antwoordde hem bewust niet en trachtte hem ook niet de mond te snoeren, zelfs al had hij iets durven zeggen. Demeter verscheen vrijwel meteen in het kielzog van de oppergod. "Heb je wel goed gegeten. Zorg je goed voor jezelf? Dat is nu nog veel belangrijker." Het verwonderde me dat ze niet kwaad werd op haar dochter. Als er een iemand was die wilde dat we geen seks hadden, dan was het zij wel. Kore legde haar moeder het zwijgen op en draaide zich woedend naar haar vader. "Hoe weet je het?" Natuurlijk trachtte hij de onschuldige toer op te gaan. Bij Hera werkte het misschien nog maar bij zijn dochter al sinds niet. "Nou. Ik had soort van de telefoon opgenomen en mee geluisterd.. Een feestje leek me wel leuk om het te vieren! Mijn eerste kleinkind." "Ik durf te wedden dat één van die bastaardkinderen van je er al lang één heeft." Snoerde ik hem de mond. Maar ja, Kore was er zelf ook een. Ik draaide me een kwartslag om zodat ik haar aan kon kijken. "We praten hier straks nog over, Persephone." Het was lang geleden dat ik haar zo noemde. "Privé." Ik wierp een korte blik op Zeus. "Laten we het feest maar gewoon doorgaan. Ik zie dat er vele gasten zijn gekomen die hier anders niet zijn, hen nu terug naar huis sturen zou ronduit onbeleefd zijn." Ik wachtte af tot Zeus weer zou ontspringen in één van zijn overenthousiaste buien.

"Ik durf te wedden dat één van die bastaardkinderen van je er al lang één heeft." snauwde Hades pissig, waarmee hij mijn vader de mond snoerde. Hij keek even beledigd, maar wist gelukkig dat hij er geen drama om heen moest gaan maken op dit moment. "We praten hier straks nog over, Persephone." zei hij kortaf en keek me voor een seconde aan. "Privé." sprak hij toen erg duidelijk, een blik werpend op mijn vader. "Laten we het feest maar gewoon doorgaan. Ik zie dat er vele gasten zijn gekomen die hier anders niet zijn, hen nu terug naar huis sturen zou ronduit onbeleefd zijn." Zeus knikte, en ondanks dat hij het niet door probeerde te laten schijnen was hij tevreden dat zijn feestje niet in de soep liep nu. Ik zuchtte gefrustreerd. Ik had helemaal geen zin in een feestje. Ik had Hades in de onderwereld moeten overhalen om te blijven. ''Ik ga eerst wat eten. Ik voel me wat licht in mijn hoofd.'' sprak ik, waarop mijn moeder bezorgd me probeerde te ondersteunen. ''Ik red me wel.'' mompelde ik naar haar. ''Er staat een tafel met hapjes.'' probeerde mijn vader maar ik schudde mijn hoofd. ''Tenzij er iets op staat wat goed vult zonder dat ik de hele schaal hoef leeg te halen, ga ik wel naar de keuken en maak iets klaar.''

Ik was oprecht blij toen ik zag dat Zeus niet gediend was van mijn opmerking, eerlijk waar. En ik was teleurgesteld toen hij niets terug antwoordde. Zeus was blij toen ik toch toestemming gaf voor het feest. Ik was er vrijwel zeker van dat er anders toch nog gefeest zou worden, of het nu door ging of niet. De Goden vonden wel altijd een reden. Ik hoorde Kore gefrustreerd zuchten. "Ik ga eerst wat eten. Ik voel me wat licht in mijn hoofd. Ik red me wel." Verzekerde ze haar moeder, die haar probeerde te helpen. Ik volgde de rest van het gesprek en besloot toen dat ik haar het beste volgen kon. "Ik ga wel mee. We komen zo meteen weer terug." Murmelde ik en nam Kore vast aan haar arm om haar terug de zaal uit te trekken. In stilte liepen we door de gangen terwijl ik naar haar gezicht bleef kijken.

''Ik ga wel mee. We komen zo meteen weer terug.'' sprak Hades, nog voor mijn vader kon zeggen wat er op tafel stond. En voor er iemand kon protesteren, waaronder ik, had hij me al bij de arm de zaal uit getrokken. Tussen ons in heerste diepe stilte, en ik voelde zijn blik op mijn gezicht branden. Ik kon niets anders doen dan voor me uitstaren, zo ongemakkelijk was het. ''Dit was niet hoe ik wou dat je er achter zou komen.'' verzuchtte ik uiteindelijk. Ik voelde me misselijk, en ik wou eigenlijk zo lang mogelijk rekken voor ik terug die bal zaal in zou gaan. We hadden de keuken bereikt en ik liep gelijk door naar de koelkast om te kijken wat er in lag.

Ze sprak niet, deed niet eens de moeite om iets te zeggen. Ze had zich kunnen excuseren of iets anders, maar in plaats daarvan zei ze enkel: "Dit was niet hoe ik wou dat je er achter zou komen." Ik snoof, natuurlijk.. "Dit was ook niet hoe ik wou dat het zou lopen." Kaatste ik terug. Eenmaal de keuken binnen liep ze meteen door naar de koelkast. Ik zuchtte en leunde tegen het blad van het kookeiland aan. Dit was de keuken van Zeus en Hera, hier werkten de bediendes niet. "Kore, we zijn niet eens getrouwd."

Hij snoof minachtend. ''Dit was ook niet hoe ik wou dat het zou lopen.'' kaatste hij terug en ik rolde alleen even met mijn ogen. Ik had de deur van de koelkast geopend en keek wat er allemaal in lag. Het was niet veel bijzonders, maar tenminste wel dingen die ik gewoon op kon warmen en me zouden vullen. Ik hoorde een zucht en toen ik omkeek zag ik Hades nonchalant tegen het kookeiland aan leunen. ''Kore, we zijn niet eens getrouwd.'' merkte hij toen op en ik zuchtte ook even. ''Dat weet ik..'' mompelde ik en ik pakte de koude rijst met kip uit de koelkast. ''Daarom zeggen ze vaak ook dat je geen seks moet hebben buiten het huwelijk. Dan komen er ongelukjes.'' zei ik terwijl ik een bord pakte, die vulde en hem in de magnetron stopte.

Ik zag haar rommelend in de koelkast iets kiezen. "Dat weet ik.." Zuchtend gaf ze het toe. Ik keek haar lang aan toen ze haar ogen in de mijne haakte, afwachtend naar wat ze zou zeggen. "Daarom zeggen ze vaak ook dat je geen seks moet hebben buiten het huwelijk. Dan komen er ongelukjes." Zei ze. Blijkbaar moesten de dingen die ze genomen had opgewarmd worden in de frigo. Ik draaide me om. "Je doet het klinken alsof het niet van mij is.." Mompelde ik. "Dit kind.. is.. van onze ene keer.. toch? Kan dat?"

Hij bleef de hele tijd naar me kijken. "Je doet het klinken alsof het niet van mij is.." Mompelde hij. "Dit kind.. is.. van onze ene keer.. toch? Kan dat?" vroeg hij aarzelend en ik draaide me toch maar naar hem om. ''Ja. Ik heb naast jou met geen enkele andere man seks gehad. Dus het moet wel van jou zijn.'' antwoordde ik eerlijk. De timer ging af en gaf aan dat mijn eten warm was. Ik wou het bord pakken, maar trok snel mijn hand terug toen ik voelde dat het bord ook gloeiend heet was geworden. ''Verdorie.'' siste ik geïrriteerd terwijl ik naar mijn zere vingers keek. Ik wapperde met mijn hand in een poging om het brandende gevoel te laten verdwijnen.

Ze draaide zich au sérieux naar me toe. "Ja. Ik heb naast jou met geen enkele andere man seks gehad. Dus het moet wel van jou zijn." Ik trok een kleine tevreden grijns. Het deed best deugd om te horen dat ik de enige was. De microgolf piepte en ze opende hem om het bord te nemen. Al snel trok ze met een pijnlijke blik en een sissend geluid haar hand weg. "Verdorie." Ze keek naar haar vingers. Ik griste een handdoeken vanuit de kast en liep naar haar toe om het bord met behulp van het stuk stof uit de microgolfoven te halen. "Steek je vingers onder de kraan." Commandeerde ik haar bijna. Ik voelde even aan het eten en merkte dat dat nogal lauw was. "Volgens mij nam je een slecht bord." Ik trok mijn neus op toen ik het eten zag. "En rijst.. erk."

Hades kwam al snel in actie en griste een handdoek uit de kast en liep naar me toe om mijn bord eruit te halen. ''Steek je vingers onder de kraan.'' sprak hij commanderende toon en ik deed maar wat hij zei. ''Volgens mij nam je een slecht bord.'' zei hij en keek toen vies naar mn eten. ''En rijst.. erk.'' zei hij afkeurend en ik zuchtte. Mijn vingers tintelde onder het stromende water. Ik haalde mijn schouders op. ''Ik kan niet zien aan een bord of het een goeie of een slechte is om eten in warm te maken.'' Ik keek naar mijn vingers die aardig rood zagen en beet even op mijn lip. ''Ik vind rijst wel lekker. Het is makkelijk.''

Ze deed wat ik zei. "Ik kan niet zien aan een bord of het een goeie of een slechte is om eten in warm te maken. Ik vind rijst wel lekker. Het is makkelijk." Ik grinnikte. "En daarom hebben we bediendes. De helft van de goden weet niets meer tegenwoordig." Ik knipoogde en zag haar nog steeds met een pijnlijke blik kijken naar haar vingers die al rood begonnen te zien. Ik draaide me naar haar toe en nam haar hand in de mijne. Rustig bekeek ik de rode plekjes. "Het was maar een bord, de pijn trekt zo wel weg." Voorzichtig drukte ik mijn lippen op haar vingers.