I shall dig my own grave

Haar koppigheid kwam weer boven en ik keek haar lang aan, waarna ik Zeus hulpeloos aanstaarde. Ik siste toen ik mijn hand voelde steken en toen ik keek zag ik het zwart steeds hoger kruipen. Ik wendde meteen tot Zeus. "Ze dwingt me Zeus, ik heb twaalf uur om een keuze te maken." Ik haalde de windsels weg en staarde naar mijn zwarte hand. "Ik denk dat ze over twaalf uur hier is."

Geschrokken keek ik naar zijn hand en slaakte een klein gilletje. ''hades.. JE hand. Wat..'' vroeg ik verbaasd en keek van mijn vader naar Hades. ''Dat ziet er echt heel slecht uit Hades..'' mompelde mijn vader. ''En dat is snel..'' vervolgde hij. ''Wat laten weten?'' vroeg ik verward. ''Maar aan de andere kant verbaasde het me ook dat ze je zo veel tijd gegeven heeft.'' Mijn vader keek naar me met een bezorgde blik. ''Hades, je moet het haar vertellen, je kan het niet meer voor haar verborgen houden.''

Ik hoorde haar gil en siste toen er een nieuwe steek doortrok. Ik probeerde de pijn te onderdrukken, maar mijn hand leek te verkrampen telkens wanneer het zwart omhoog trok. "Ik weet ook niet wat die teef met me van plan is. Wat is dit denk je?" Ik wierp een snelle blik naar Kore. "Ik heb misschien geen tijd om dit te vertellen als dit naar boven blijft kruipen! Straks val ik dood omdat ik niet gekozen heb?!"

Zeus. 
''KOre. Stil nu even.'' sprak ik dwingend en ik keek bezorgd naar Hades. ''Ik snap het ook niet, je zie dat ze je nog 12 uur de tijd gaf om te beslissen, waarom je dan nu al straffen? Heb je wel toegestemd met haar voorwaarde? En, wie komt hier precies over twaalf uur?'' vroeg ik en ik keek om naar Kore. Dat arme kind keek alsof ze elk moment om kon vallen. Ik pakte haar voorzichtig bij de arm om haar te kunnen ondersteunen.

Ik keek hem moeilijk aan omdat ik alles uit moest leggen terwijl ik het zelf ook niet wist. "Ze dwingt me om een keuze te maken tegen wanneer de twaalf uren voorbij zijn. Ik was van plan om er geen te maken, maar daar steekt ze een stokje voor zie ik. Ik denk dat als ik geen keuze maak, dat ik dan neerval tot ik het wel doe." Ik draaide me richting Kore om terwijl ik naar het zwart rond mijn hand staarde. "Kore, Gaia dwingt me om je achter te laten. Ik heb geen keuze: het is jij, of de godenwereld."

Geschrokken sloeg ik mijn hand voor mijn mond. ''Nee..'' fluisterde ik. ''Waarom zou ze dat doen?'' vroeg ik verslagen terwijl er tranen in mijn ogen opwelde. Mijn vader wreef sussend over mijn rug en ik schudde mijn hoofd. ''Dat kan ze niet maken. Dat is zo oneerlijk.'' sprak ik terwijl ik steeds kwader werd. Ik zuchtte en keek toen Hades met betraande ogen aan. ''Je moet wel voor de godenwereld kiezen Hades. De wereld is belangrijker dan mijn persoonlijke geluk..'' zei ik toen zacht terwijl ik de tranen uit mijn ogen wreef.

"Ik weet dat ik voor de godenwereld moet kiezen Kore. Ze heeft me vertelt dat het kind tot een normale god opgroeit als ik je verlaat." Ik trok een lichte bittere glimlach, dat zou het enige positieve zijn aan de hele zaak. Ik slaakte een zucht. "Maar wat als dat betekent dat ik voor een ander moet kiezen?"

Er vormde zich een brok in mijn keel. ''Heb je wel overwogen om voor mij te kiezen?'' vroeg ik toen. Ik keek hem met verdrietige ogen aan en zuchtte toen. Ik veegde een pluk haar uit mijn gezicht en keek toen naar de grond. ''Waarom zou je voor een ander moeten kiezen? Is het niet genoeg als je me verlaat? OOk al is het onder dwang, je laat me alleen..'' mompelde ik waarna ik weer naar hem op keek.

"Hoe kan ik voor jou kiezen als dat alleen maar leidt tot egoïsme, Kore.." Mompelde ik. Hoe graag ik ook voor haar wou kiezen, ik kon het niet.. Ik kon het echt niet. "Geloof me Kore als ik het zeg dat ik niets liever zou willen. Ik liet je kiezen om het kind te houden, ondanks alle risicos. Nu heb ik een keuze om ervoor te zorgen dat we er ons niet eens zorgen over hoeven te maken. Laat me die keuze maken, niet voor mij maar voor jou. Word je liever een leven lang als uitschot bekeken?" Ik trok een grimas toen het zwart verder naar boven trok. "Geloof me Kore, hoe makkelijk de keuze ook lijkt.. Ik moet meer opofferen dan jou."

Ik trok mijn wenkbrauw op en keek hem aan. ''Natuurlijk laat ik je voor de godenwereld kiezen. Ik ben niet zo egoïsitisch zoals je de hele tijd zegt. Toen jij weg was ben ik op zoek gegaan naar een optie om het kind weg te laten halen. Dat is helaas niet gelukt.'' zei ik en ik deed mijn best om kalm te blijven. ''Volgens mij offeren wij precies hetzelfde op.'' sprak ik toen waarna ik me los rukte van mijn vaders grip. ''Als je me nu wil excuseren, ik ga terug naar mijn kamer.'' Zeus nam mijn arm weer vast. ''We brengen je wel even.'' sprak hij en ik maakte me zelf weer los. ''Nee dankje, ik ben niet zo hulpeloos als iedereen denkt. Ik red het zelf wel. Dat zal vanaf nu toch moeten.'' gromde ik.

Ik zag dat ze kwaad werd en wou haar tegenspreken, maar ze liep al weg. "Kore, wacht nu toch.. Je weet dat ik om je geef." Ik had haar al snel ingehaald en wuifde Zeus weg toen die ons zou volgen. "Ik doe het alleen maar om je te beschermen. Maak het nu niet moeilijker dan het al is voor me."

Ik draaide me pissig naar Hades om. ''Ik ben niet boos op jou. Ik ben alleen boos dat je me al maanden voor egoïstisch uitmaakt.'' gromde ik toen. Ik deed een stap achteruit toen hij me aan wou raken. ''Natuurlijk weet ik dat je om me geeft. Dat is waarschijnlijk ook de hoofdreden waarom je me verlaat. En ondanks dat het heel moeilijk voor je is, is het ook moeilijk voor mij.'' sprak ik met ingehouden woede. Ik moest alles bij elkaar rapen om niet te gaan schreeuwen. ''Want ondanks dat we altijd bij elkaar terug komen, omdat we bij elkaar horen, zal het waarschijnlijk dit keer niet gebeuren. NIet als Gaia wil dat je me verlaat.'' fluisterde ik toen, een snik inhoudend.

"Ik maak je niet uit voor egoïstisch Kore, eender andere god zou hetzelfde doen als jij." Ik zuchtte toen ze achteruit deinsde. "Gaia is een teef. Dat weet jij even goed als ik, en indien je het nog niet weet dan zal je het snel beseffen." Ik greep haar bij de arm met mijn goede rechterhand. "Ik heb er vertrouwen in Kore, misschien moet jij dat ook hebben. Zie het als je vuurtoren in de nacht, trek je eraan op en vaar verder." Ik liet mijn hand over haar haren glijden. "Je weet dat ik altijd overal een stokje probeer voor te steken." Ik liet haar los en wandelde door. "In de tussentijd weet je me wonen Kore, geef een gil als er iets is." Ik liep verbitterd weg, hoe langer ik het rekte hoe erger het werd. Ik wou haar niet zien huilen, dat zou ik niet aan kunnen. Maar van zodra ik de hoek om was, barstte ik in tranen uit.

Moedeloos liet ik me langs de muur zakken en begon zachtjes te snikken. Dit keer was het echt over. Ook al zei hij dat hij ik hoop moest houden, er was geen hoop. Niet als Gaia het zo zou willen hebben.

Zeus
Ik zag dat ze uit elkaar gingen en volgde Hades, toen ik zag dat hij was gaan huilen stond ik voor een moment stil. Stilletjes liep ik naar hem toe en sloeg een arm om hem heen. ''het komt wel goed.. Dat moet uiteindelijk wel..'' mopelde ik terwijl ik naar hem op keek.

Ik schrok toen Zeus zijn arm om me heen sloeg en duwde hem van me af. "Hoe kan het nu goed komen, zie wat ze met me doet." Ik staarde naar mijn arm. "Wat voor een leugen weer.." Ik probeerde de tranen van mijn wangen te vegen. "Ik hoef Leuce niet te hebben, ze heeft me al die jaren laten wegrotten. Ik haat haar alleen al omdat ze samenwerkt met Gaia, ze heeft zich laten ompraten." Sputterde ik. "Ik wil haar dood, Zeus. Ik wil haar dóód." Ik schrok omdat ik de woorden uitsprak. Nooit had ik gedacht dat ik dit zou wensen.

Zeus
Ik luisterde geduldig en keek Hades toen serieus aan. ''Dan gaan we daar voor zorgen.'' sprak ik en ik keek hem aan. ''Of in ieder geval zorgen we dat ze weg gaat, om nooit meer terug te komen.'' mompelde ik toen en ik wreef over mijn slapen. ''We moeten iets bedenken, ondanks alles horen jij en Kore bij elkaar.'' verzuchtte ik.

Ik glimlachte tevreden omdat hij me wou helpen, omdat hij me niet zot verklaarde. "Inderdaad, een plan.. Een goed plan, zodat ze niets merkt." Ik kreeg de rillingen omdat ik het gevoel had dat ze meeluisterde. Maar dat kon niet, dat kon niet.

Zeus
Ik zuchtte en fronste. ''Gaia weet ongeveer alles en anders komt ze er wel achter. Daar moeten we dus een weg om heen vinden...'' mompelde ik. ''Maar eerst moeten we laten weten dat je je keus hebt gemaakt aan Gaia, dan is dat probleem met je hand ook zo opgelost gok ik.'' sprak ik en ik keek om me heen. ''En niemand mag hier iets van weten. Vooral Kore niet. Als zij denkt dat je terug komt bij haar dan valt het hele plan in duigen.'' sprak ik

"Inderdaad.. je hebt gelijk Zeus." Ik zuchtte diep. "Ik mis haar nu al enorm. Elk moment zonder Kore is geen moment." Ik liet mijn hand weer zakken. "Kom, dan laten we het weten aan dat kreng. Hoe sneller ik er vanaf ben, hoe beter."

Uren waren voorbij gegaan en de zon was bezig met ondergaan toen er plotseling een figuur voor me opdoemde. ''Kore.. Ik was zo ongerust..'' sprak de stem zachtjes waarna hij bij me neer knielde. Ik keek op en zag Hermes zijn bezorgde gezicht voor me. ''Hermes..'' zei ik zachtjes. Voorzichtig bracht hij zijn handen naar mijn hoofd en veegde de overgebleven tranen van mijn wangen. ''Kom, laat me je terug brengen naar je kamer.'' zei hij zachtjes, waarna hij me in zijn armen op nam. Verdrietig liet ik mijn hoofd op zijn borst vallen en keek naar de zon die langzaam weg zakte.

Zeus.
Ik zat samen met Hades in de troonzaal, denkend over opties om het hele probleem aan te pakken toen een van de dienstjongens binnen kwam rennen. ''Het spijt me heer, maar er is bezoek dat wenst aangekondigd te worden.'' sprak hij buiten adem waarna hij zichzelf recht zette. ''Miss Leuce, mijn heer.'' zei hij toen plechtig, waarna hij de deur open deed voor een prachtige jongedame. ''Dag Hades.'' sprak ze met zangerige stem.

We zaten te wachten in de troonzaal, uren te wachten. Ik wist de uren te tellen door naar mijn hand te kijken, het zwart trok langzaamaan weer weg. Toen ik de aankondiging hoorde sloeg mijn hart tientallen keren over. Ze leek in slowmotion binnen te komen. Ik keek haar monotoom aan vanaf mijn plek in de troonzaal, vastberaden om haar eerst geen glimlach te schenken. Maar toen ik haar langer aankeek in haar levendige ogen, smolt mijn blik. 'Leuce..' ik stond op en veinsde een verslagen blik. Alsof ik verwondert was en oprecht blij was dat ze terug was. Ik vloog haar in de armen. 'Leuce!' Ik duwde een kus op haar lippen, voelde me tegelijk vuil vanbinnen.

Leuce.
Ik glimlachte toen Hades me zo hartelijk begroette. Ik legde mijn hand op zijn borst en glimlachte liefelijk naar hem. ''Alsjeblieft Hades, ik weet dat je niet blij bent om me te zien. Maar ik vind het leuk dat je het probeert.'' sprak ik en ik keek hem aan. ''Ik ken je beter dan wie dan ook Hades. Maar ik geef het tijd. Ik weet dat je me gemist hebt.'' zei ik waarna ik me tot de oppergod wendde. ''Goedenavond Zeus.'' sprak ik waarbij ik een buiging maakte. ''Lange tijd sinds ik jou heb gezien.'' glimlachte ik. ''Zeker. Er wordt een kamer voor je klaar gemaakt, ik hoop dat je het naar je zin gaat hebben hier.'' sprak hij zakelijk en ik glimlachte. ''Dat komt vast wel goed.'' glimlachte ik waarna ik schuin naar Hades keek.

"Ik kon ergens niet geloven dat jij echt terugkwam, ik dacht dat Gaia een spel met me speelde. Maar ik zie dat jij het echt bent. Ik kan niet gelukkiger zijn." Glimlachte ik. Ik draaide me om richting Zeus.
"Welke gastkamer? Waarom zou ze niet bij mij slapen?"

Leuce.
Ik zag Zeus moeilijk kijken en ik keek om naar Hades. ''Ik wist niet zeker of je dat zou willen.'' mompelde hij en ik keek naar Hades om. ''En ik wil graag een aparte kamer. Ondanks het feit dat je het zelf misschien heel graag wil geloven, ik denk dat je nog wat tijd nodig hebt.'' sprak ik en ik keek toen naar Zeus. ''Dus, waar is je dochter Zeus. Ik kan niet wachten om haar te ontmoeten.'' glimlachte ik met een kleine valse ondertoon.

Ik keek moeilijk en geïrriteerd omdat ze tegenwerkte, maar zuchtte toen. "Oké, prima. Ik vertrouw erop dat je het beste met me voorhebt." Ik forceerde een glimlach die meteen verdween toen ze over Kore begon. "Kore is weg. Ze zei dat ze rust nodig had die ze op de Olympus niet kon vinden. Ik vind het spijtig dat jullie elkaar niet kunnen ontmoeten. Dan zou je zien wat voor een goed persoon ze is." Haalde ik scherp uit. Ze wou venijnig spelen? Dan kon ik dat ook. Ik mocht niet geheel poeslief zijn, dat zat niet in mijn karakter.