I shall dig my own grave

Ze kermde het uit van de pijn en ik probeerde zo goed en zo kwaad als ik kon haar niet aan te raken. "Het spijt me." Ik duwde Zeus van me af en richtte me weer op Kore. "Ik dacht dat ik jou kwijt was." Ik zag dat ze me probeerde aan te raken en nam haar hand voorzichtig op om die tegen mijn hals te houden. "Waar heb je gezeten? Wat is er gebeurd? Je ziet er zo slecht uit.." Ik draaide mijn hoofd snel naar Zeus om. "Is Apollo al weer de oude? Ik wil weten of Kore nog zwanger is."

Kore.
Ik zag dat mijn vader en knikte en de kamer uit liep. ''We hebben nog nooit zo'n erge ruzie gehad.. Ik dacht dat je me nooit meer zou willen zien..'' mompelde ik en ik keek hem aan. ''Ik heb wat rond gereisd, op zoek naar antwoorden. En toen werd ik aangevallen, het was opeens zo donker.. Ik weet het niet precies meer.'' zei ik zachtjes terwijl er tranen in mijn ogen vormden.

"Ik zou jou nooit willen achterlaten Kore, onthoud dat." Ik probeerde mijn emoties zo goed mogelijk af te blokken, zodat ze niets zou merken van wat er gebeurd was. "Aangevallen?" Ik trok moeilijk mijn wenkbrauwen op en draaide haar pols om zodat ik het haar kon tonen. "Er heeft je iets gebeten denken ze, je hebt zwarte aders. Maar ze zeiden dat als je beter werd, het wel weg zou trekken."

''Dan komt het vast wel goed, of niet?'' glimlachte ik zwakjes en ik sloot mijn ogen eventjes. ''Ik hou van je Hades.'' fluisterde ik ''Voor altijd.'' mompelde ik nog voor ik in slaap sukkelde.

Zeus.
Ik kwam binnen met Apollo. Hij liep doel gericht op Kore af en maande Hades op zij te gaan. ''Ik heb ruimte nodig.'' mompelde hij waarna hij gelijk te werk ging. ''En? Weet je al wat meer? Ik ben zo blij dat ze wakker is geworden..'' zuchtte ik.

"Ik ben zeker dat het goedkomt. Alles komt altijd goed met jou." Ik drukte een kus op haar voorhoofd en keek hoe ze in slaap sukkelde totdat Apollo binnenkwam. "Ze slaapt." Ik keek hoe hij haar onderzocht en voelde een steek van medelijden. Apollo was al meerdere keren gebruikt als een pop van Gaia, hij had al even weinig keuze als mij, maar ze deed hem nooit kwaad. "Apollo.. Waarom is Gaia je goedgezind?" ik kneep mijn ogen fijn.

Zeus.
Apollo haalde zijn schouders op en wierp een korte blik op Hades. ''Geen idee. Misschien heeft ze nog wel plannen voor mij in de toekomst.'' mompelde hij terwijl hij met gloeiende handen over Kore heen ging. Hij zuchtte eventjes en kwam toen weer overeind. ''Ze is nog zwanger, het is een sterke en gezonde baby, op een of andere manier heeft hij geen schade opgelopen aan de aanval. Het zal haar wel langer duren voor ze weer gezond en wel is, aangezien ze nu niet alleen moet herstellen maar ook voor het kind moet zorgen dat aan het groeien is. Maar zoals het er nu uit ziet, zal ze genezen. De beet die ze heeft gehad in haar pols, is zeker giftig en heeft een 90% kans op fataliteit, zelfs voor een godin. Het lijkt er alleen op alsof een of andere magische kracht het op afstand houdt. Ik zal een medicijn voor haar zoeken wat het kan helpen.'' Apollo keek Hades met een serieus gezicht aan. ''Ze had dood moeten zijn Hades. Het was alleen niet in Gaia haar plan waarschijnlijk. Wie het ook op haar gemunt had, heeft een erg grote hekel aan haar..'' sprak hij waarna hij de kamer verliet.

De toekomst, ja. Ik rolde met mijn ogen. Natuurlijk had ze geen toekomstplannen voor Apollo, ze had al plannen met mij gemaakt.. de heks. Of misschien dat Apollo mij nog zou vervoegen op het toneel. Ik luisterde naar zijn woorden en kreeg het onbehagelijk koud. "Bedankt Apollo." En deze keer was het gemeend. Ik sloeg mijn armen over elkaar terwijl een rilling over mijn rug liep. "Wie kan Kore nu haten? Ze doet geen vlieg kwaad en wordt gewoon gebruikt als een marionet. Waarom doet ze dit nu?"

Zeus.
Ik legde mijn hand op zijn schouder en keek Hades aan. ''Hades, ik denk dat het nu tot je door moet dringen dat de aanval niet Gaia haar plan was, dit was een officiele hate-crime. En aagezien wij allebei weten dat er niemand op de olympus is die haar genoeg haat om te proberen haar om te brengen, moeten we verder gaan kijken dan onze neus lang is.'' zei ik en ik keek hem indringend aan. ''Ze wordt beter. Het is oke. We vinden de dader wel. Maar er is nu iets wat belangrijker is wat jij moet doen Hades.''

"Wat is er belangrijker dan bij mijn zieke vrouw blijven, Zeus?" Ik kon het me nog altijd niet voorstellen dat iemand haar zou haten. Ik voelde me leeg als ik alleen al dacht dat het de dader gelukt zou zijn om zo'n goed persoon te doden. "Ik hoop dat we de dader niet vinden Zeus, want als ik hem tegenkom dan komt hij nooit meer weg." Ik legde haar haren goed en sloeg het deken verder over haar heen zodat ze tenminste warm zou liggen. "Haal Hermes, ik wil dat ze 24 uur op 7 in de gaten gehouden wordt."

Zeus.
Ik knikte en knipte even met mijn vingers. ''Wat belangrijker is, is dat jij moet beslissen welke richting je onze levens in wil sturen. Hades, zoals ik al zei, ik steun je in welke beslissing je ook maakt. Maar je moet er ook een maken. Kore gaat voorlopig nergens heen.'' sprak ik terwijl ik mijn hand op zijn schouder legde. Hermes kwam binnen en ik draaide me om. ''Hermes, hou Kore in de gaten. Ze moet onder 24/7 bescherming zitten. Als ze wakker wordt, als er ook maar iets gebeurd, waarschuw je ons.'' sprak ik waarna ik de kamer verliet.

"Daar zeg je het ja, 'onze levens', wrijf het er maar in." Snauwde ik hem af. Hij bedoelde het vaak goed, maar zijn woordkeuze was vaak slecht. Ik zuchtte toen Zeus eindelijk weg was en keek Hermes aan. "Ik ga even een luchtje scheppen buiten. Ik kom straks weer terug, goed? Roep als er iets is." Waarna ik ook de kamer verliet.

Hermes.
Ik knikte en keek naar KOre die er zo zielig bij lag. Wie kon haar dit ooit hebben aan gedaan? ik zuchtte en ging naast haar zitten, nam haar hand vast.

***

Ik volgde Hades terwijl hij rond liep. Hoe kon hij nog steeds voor die meid kiezen. Ze hoorde niet bij hem, had hij de nimf eerder niet gehoord? Ik was misschien niet tastbaar, maar ik kon wel met hem praten. Toen hij eindelijk op een afgelegen plekje was raapte ik al mijn moed bij elkaar en maakte mezelf zo zichtbaar mogelijk als het kon. "Hades? Lang geleden he..'' zei ik zachtjes terwijl een glimlach rond mijn lippen speelde.

Ik liep rond, in gedachten verzonken, en baande me ondertussen een weg richting een balkon toen ik plots in een lege gang een stem achter me hoorde. Met een ruk draaide ik me om toen ik de stem herkende. Ze kwam dichterbij, maar ik deinsde terug. "Blijf bij me weg, je bent niet echt. Je bent een pop in Gaia's plan. Je bent dóód." Snauwde ik, mijn gezicht afwendend zodat ik haar niet moest aankijken en mezelf niet zou verliezen.

Leuce,
''Alsjeblieft Hades. Ik ben het echt.'' zei ik terwijl ik dichter bij kwam. ''Alsjeblieft kijk me aan!'' riep ik wanhopig. ''Ik hou je al zo lang in de gaten. En... Ik wou je gewoon zien. Alsjeblieft Hades praat met me.'' zei ik terwijl ik hem over zijn wang probeerde te strijken, maar mijn hand ging recht door hem heen.

"Je bent niet echt!" Ik zag hoe ze me probeerde aan te raken en draaide mijn hoofd maar kon het niet vermijden. Ik schrok toen haar hand door me heen ging en keek haar aan. "Zie je, je bent niet echt. Stop met me te achtervolgen."

"Ik ben wél echt Hades. Verdorie ik sta recht voor je!" Riep ik wanhopig. "Alsjeblieft, luister naar me. Ik ben bij Gaia geweest al die tijd, nog even en ik heb genoeg kracht om weer terug te komen. En dan blijf ik voor altijd." Zei ik en ik keek naar beneden. "Dat is tenminste als je me nog wil hebben.." mompelde ik

"Hoe kan je nu terugkomen als je al zo lang dood geweest bent?" Ik keek haar verward aan. "Als ik jou nog wil hebben? Leuce, ik heb al die jaren gewacht! En nu ik eindelijk gelukkig ben met een ander, dan kom je aanzetten? Snap je het dan niet? Je wordt gebruikt door Gaia, dat is de enige reden waarom je hier überhaupt kan staan. Ik weiger om mee te spelen met haar toneel."

Ik zuchtte en keek naar de grond. "Technisch gezien ben ik nooit echt dood geweest.." mompelde ik. Ik keek naar hem op met een schuldige blik. "Begrijp me niet verkeerd, ik had het moeten zijn, maar Gaia heeft me gered toendertijd. Al die jaren heeft ze me in slaap gehouden, kon ik je van een afstandje bekijken." Legde kk uit terwijl er tranen in mijn ogen kwamen. "Mijn hart brak toen ik zag dat je verliefd werd op die.. op die snol!" Riep ik giftig. "Ik schreeuwde en huilde dat ik moest aanzien hoe ze je behandelde, als vuil, onwaardig. Ze is niet de juiste persoon voor je Hades. Je hebt iemand nodig sie onderdanig is en je helpt, niet iemand die je alleen maar tegen werkt!" Zei ik verdrietig. "Alsjeblieft Hades..."

"En je hebt nooit iets laten weten, tot nu.." Ik keek haar lang en gekwetst aan bij haar woorden. "En hoe voelde je je tijdens al die jaren toen je zag dat ik kapot ging van verdriet omdat ik je verloren was. Hoe voelde je je toen je zag dat ik wegkwijnde? Ik heb mezelf op moeten rapen, Leuce, jij was er niet om het te doen. En toen ik mezelf weer liet vallen, was Kore er om me op te vangen. Je kan het me toch niet kwalijk nemen dat ik verder ben gegaan met mijn leven? Omdat ik geen keuze had, omdat ik gewoon moest? Hoe kan ik je als echt beschouwen als je hier niet eens lichamelijk bent."

"Ik kon niks doen! Ik heb eindelijk genoeg kracht om hier zo bij je te zijn! Ik vond het verschrikkelijk om je zo te moeten zien, wetend dat ik nog leefde en dat het allemaal mijn schuld was. Maar ik ben er nu! En binnenkort ook lichamelijk! Alsjeblieft Hades geef me een kans. Ik heb al die tijd op je gewacht." Ik liep dichter naar hem toe en keek hem sneekend aan. "Geef me een kans. Ik weet dat je nog van me houdt.."

Ik was als bevroren toen ze binnenkort uitsprak. "Hoe bedoel je, binnenkort?" Ik schudde mijn hoofd. "Dat kan niet, dat kan niet!"

Ik keek hem aan en glimlachte zwak. ''Ik ben volledig hersteld en ik heb bijna genoeg kracht om weg te gaan. Gaia heeft heel erg goed voor me gezorgd al die tijd.'' Ik zette een stap dichterbij en keek hem doordringend aan. ''En als ik terug ben, weet ik waar ik je kan vinden. Ik laat je niet nog een keer tussen mijn vingers weg glippen Hades.'' fluisterde ik. ''Ik hou van je.'' Ik hief mijn hand op en ondanks dat ik hem niet echt kon aanraken streek ik over zijn wang heen. ''Ik heb al die tijd op je gewacht.'' zei ik zacht

"Gaia, voor je gezorgd? Het is een truc, Leuce, het is allemaal een truc en je trapt er gewoon in. Ze gebruikt je!" Ze kwam dichter en ik kreeg de rillingen, ze jaagde me de stuipen op het lijf. "Denk na voor je iets doet Leuce, er zit altijd een addertje onder het gras bij Gaia.."

''Welk addertje kan er in vredes naam zijn Hades?'' zei ik wanhopig. ''Ik leef nog, terwijl ik dood had moeten zijn. En eindelijk, na al die tijd en al het wachten kan ik je terug krijgen. Ik heb al die tijd op je gewacht Hades. Ik hou van je.'' zei ik terwijl ik een stapje achter uit deed. ''Alsjeblieft Hades, denk er over na. Kore past niet bij je.''

"Ik wil er niet over nadenken Leuce, ik heb genoeg gehoord. Je bent gebrainwasht, je bent jezelf niet meer. Ik herken niets van deze zogenaamde geest voor me." Ik liep bij haar vandaan en richtte me naar een onzichtbaar persoon omdat ik dacht dat Gaia wel zou meeluisteren. "Je zal beter je best moeten doen Gaia, als je vat op mij wil krijgen." Ik verliet zo snel als ik kon de gang, schepte een luchtje op het balkon en keerde daarna terug naar de kamer van Kore.