Captured in the Underworld with no one else but him.

_{Ze lachte kort, en ik kon niet echt plaatsen of het sarcastisch was.. "Of ik te vertrouwen ben? Vertrouw je me nou echt niet Hades?" Ze maakt zich los uit mijn greep. "Waar zou ik in vredesnaam heen moeten gaan hier. Het is niet dat ik hier weg kan ofzo.." Ze rolt met haar ogen en gaat op een afstandje van me vandaan lopen. "En ik red me vast wel, ook als ik niet elke dag naar buiten kan. Het is niet dat ik voor vandaag vaak buiten ben geweest.." Mompelt ze en ik trek een wenkbrauw op. "Nou pardon, maar volgens mij was jij degene die hier lukraak in de Styx gesprongen was. Dat wekt bij mij serieus het voorgevoel op dat jij nog meer van plan bent." Ik trek een grote frons. "Mag ik niet gewoon ongerust zijn?"}

_{"Nou pardon, maar volgens mij was jij degene die hier lukraak in de Styx gesprongen was. Dat wekt bij mij serieus het voorgevoel op dat jij nog meer van plan bent." zegt hij en zijn gezicht raakt verstrikt in een enorme frons. "Mag ik niet gewoon ongerust zijn?" Ik schud mijn hoofd en stop met lopen. ''Natuurlijk mag je ongerust zijn. Wees maar zo ongerust als je wilt. Of nee, eigenlijk niet, want het slaat nergens op! Denk je echt dat ik nog zo achterlijk ben om na de Styx een ontsnappingspoging te wagen? En daarbij, door jou leuke verrassing in het avondeten kan ik hier niet eens weg. Dus ik heb meer reden om jou niet te vertrouwen.'' zeg ik terwijl ik hem lichtelijk kwaad aankijk.}

_{Ze stopt met lopen. "Natuurlijk mag je ongerust zijn. Wees maar zo ongerust als je wilt. Of nee, eigenlijk niet, want het slaat nergens op! Denk je echt dat ik nog zo achterlijk ben om na de Styx een ontsnappingspoging te wagen? En daarbij, door jou leuke verrassing in het avondeten kan ik hier niet eens weg. Dus ik heb meer reden om jou niet te vertrouwen." Ze kijkt me boos aan en ik wend mijn blik af, maar ga toch verder met lopen. "Je hebt gelijk." Zeg ik kort, en hoop dat ze daardoor wat kalmeert. Vrouwen..}

_{Hij wendt zijn blik simpel af en loopt dan verder. "Je hebt gelijk." zegt hij kort en ik laat een gefrustreerde zucht klinken. Ik staar naar zijn rug en blijf koppig op mijn plek staan Ik sloeg mijn armen over elkaar heen en dacht even na wat ik nu ging doen. Als een hondje achter hem aan lopen had ik weinig zin in, maar als ik niet mee ging vroeg hij wat er nu weer mis was, en ik had geen goeie reden bepaald. Ik streek mijn haar uit mijn gezicht en bleef toen toch maar gewoon staan waar ik stond.}

_{Ik loop stug door, en merk dan plots op dat de grote driekoppige hond naast me halt houd. Ik krijg een verbaasde blik op mijn gezicht, en als ik mijn hoofd iets draai om uit mijn ooghoeken te kunnen kijken zie ik dat Persephone stil staat. Maar ik heb geen zin om iets te vragen, nee ik vertik het zelfs om iets te vragen. In plaats daarvan kijk ik een beetje rustig om me heen, vanaf de heuveltop keek ik over het kale dal. Er stond lang, verdord gras en voor ons lagen allemaal brakke velden. Ik liep naar het hellende stuk en plofte neer op de grond met een grote zucht. Al snel kwam Cerberus aanzetten, en met van die grote puppyogen keek hij van het uitzicht, naar mij, en weer terug. Hier was het eiland met die boom beter te zien. En ver voor ons uit, achter die kille stroom, lagen de eeuwige velden. "Ik mis haar ook, jongen." Mompelde ik een beetje verscheurd om het feit dat hij het zich nog zo helder herinneren kon. Ik slikte de brok in mijn keel weg en staarde nog een beetje voor me uit.
Na een tijdje keek ik om, maar ik fixeerde mijn blik op de grond.
"Als je wil, mag je op de akkers daar beneden gaan."
Ik wees naar de plekken recht voor me in het dal.
"In ieder geval, als ik je maar zie.."
Ik keek haar strak aan.}

_{Op een gegeven moment hield hij stil vanwege Cerberus, en plofte daarna naar op de grond. Ik liep een tergend langzaam naar hem toe en hoorde vaag zijn gemompel over iemand missen. Op een gegeven moment keek hij om, maar in plaats van naar mij te kijken bleef hij naar de grond kijken. ''Als je wil, mag je op de akkers daar beneden gaan." Hij wees voor zich uit en ik liep weer naar hem toe. "In ieder geval, als ik je maar zie.." strak keek hij me aan en ik bleef naast hem staan. Langzaam liet ik me op de grond zakken en keek ik naar de boom, waarna ik hem aan keek. ''Wat nou als je me over de boom vertelt..?'' vraag ik zachtjes terwijl ik hem haast niet aan durf te kijken}

_{Langzaam wandelde ze naar me toe en liet zich vlak naast mij op de grond vallen. Ze keek me niet aan, maar mijn blik bleef wel stevig op haar gezicht gericht. "Wat nou als je me over de boom vertelt..?" Vroeg ze zacht, nogal onzeker waarschijnlijk. Ik trok mijn knieën naar omhoog en liet mijn bovenarmen er op rusten. Mijn handen liet ik losjes hangen. "Het is geen bijster leuk of mooi verhaal, en het is al zo lang geleden.." Mijn blik verzwakte even en gleed weg van haar gezicht. "Ben je zeker dat je het wilt weten?" Het opnieuw vertellen ervan zou waarschijnlijk meer invloed op haar hebben dan op mij.}

_{Hij trok zijn knieën op en legde zijn armen eroverheen. Losjes hingen zijn handen en ik keek voorzichtig op naar hem. "Het is geen bijster leuk of mooi verhaal, en het is al zo lang geleden.." Hij wachtte af en ik was even stil, waarna ik vast beraden knikte. ''Ja, ik wil het graag weten. Het maakt niet uit of het wel of niet leuk is, het was overduidelijk iets belangrijks voor je. En dat wil ik dus graag weten.'' glimlach ik zwakjes}

_{"Ja, ik wil het graag weten." Knikte ze vastberaden. "Het maakt niet uit of het wel of niet leuk is, het was overduidelijk iets belangrijks voor je. En dat wil ik dus graag weten." Ik ademde diep in en blies toen alle lucht weer met een grote zucht uit. "Ok.." mompelde ik eventjes en gaf Cerberus een klein klopje op zijn rug om te bevestigen dat hij een beetje los mocht lopen. Gelijk stormde hij de heuvel af naar beneden, en groef hij iets op in de akker. “Zoals ik al zei heette ze Leuce,” Sprak ik rustig, en tot nu toe lukte het nog om er rustig over te praten. “Ze was een dochter van Oceanus. Een nimph.” Ik zweeg even, heel even maar, en liet toen een verliefde zucht horen. “En ze was echt, maar echt, bloedmooi.. Haar haren, wat een blonde, golvende krullen waren me dat. Het gezichtje van een engel, en wat een figuur.. Net uit de hemel gevallen, hoe cliché het ook klinkt.” Ik kreeg onbewust weer een glimlach op mijn gezicht bij de herinnering. “Haar karakter was al even geweldig. Grappig en intelligent, we konden uren discussiëren over moeilijke en eigenlijk echt luttele onderwerpen.” Ik ontweek Persephone’s blik. “Ik was smoorverliefd op die vrouw,” Mijn blik gleed kort naar de grond, en vervolgens kwam het in me op om toch maar even in haar ogen te kijken, maar heel kort. “en zij ook op mij. Maar je moet weten dat we al die tijd niet in de onderwereld waren. En hoeveel ik haar ook vroeg of ze bij me wou komen wonen, ze weigerde. ‘Ik hou ontiegelijk van je, Hades’ had ze gezegd, toen ik haar ten huwelijk vroeg ‘maar ik ga niet me je mee’.” Mijn gelaatsuitdrukking versomberde stilaan naarmate ik verder praatte. “En daarbij brak ze mijn hart, maar ik liet het niet merken. En we hielden nog steeds ontzettend veel van elkaar, dus op een dag lokte ik haar met een simpel trucje mee naar hier.” Mijn adem stokte. Ik bleef zwijgend voor me uit staren, niet in staat om iets te zeggen wegens de brok in mijn keel. “Ze stierf onmiddelijk.” Met grote ogen en verder een emotieloze blik bleef ik voor me uit staren. “En ik wist niet waarom,” vervolgde ik na een tijdje. “ik wist van niets.. Ik dacht dat ze onsterfelijk was, ze was een godin en..” Ik slikte even toen ik niet meer uit mijn woorden kwam. “Haar lichaam bleef achter, dus ik veranderde haar in een immense populier. Ik zocht haar in de onderwereld, ik vond haar niet. Ik ben naar haar vader gegaan, ik wist wel wie hij was. En ik vroeg hem verantwoording, en hij legde mij alles uit. Godin van de wedergeboorte, dat.. legt alles uit denk ik.” Voorzichtig zocht ik steun voor mijn hoofd met mijn handen. “Ze loopt hier nog ergens rond..”}

_{Hij ademde diep in, en blies toen alles weer uit. "Ok.." mompelde hij en hij liet Cerberus met een klopje weten dat hij los mocht. “Zoals ik al zei heette ze Leuce,” zei hij rustig. “Ze was een dochter van Oceanus. Een nimph. En ze was echt, maar echt, bloedmooi.. Haar haren, wat een blonde, golvende krullen waren me dat. Het gezichtje van een engel, en wat een figuur.. Net uit de hemel gevallen, hoe cliché het ook klinkt. Haar karakter was al even geweldig. Grappig en intelligent, we konden uren discussiëren over moeilijke en eigenlijk echt luttele onderwerpen. Ik was smoorverliefd op die vrouw,'' Ik had hem de hele tijd aan gekeken, maar tot nu had hij me niet aangekeken. Voor een moment keken we elkaar aan en ik bleef rustig naar hem kijken. “en zij ook op mij. Maar je moet weten dat we al die tijd niet in de onderwereld waren. En hoeveel ik haar ook vroeg of ze bij me wou komen wonen, ze weigerde. ‘Ik hou ontiegelijk van je, Hades’ had ze gezegd, toen ik haar ten huwelijk vroeg ‘maar ik ga niet me je mee’.” Zijn gezicht veranderde van normaal naar verdrietig. “En daarbij brak ze mijn hart, maar ik liet het niet merken. En we hielden nog steeds ontzettend veel van elkaar, dus op een dag lokte ik haar met een simpel trucje mee naar hier.” De woorden stokten in zijn keel en even was het stil. “Ze stierf onmiddelijk.” Hij hield stil en ik bleef stilletjes naast hem stad. “Haar lichaam bleef achter, dus ik veranderde haar in een immense populier. Ik zocht haar in de onderwereld, ik vond haar niet. Ik ben naar haar vader gegaan, ik wist wel wie hij was. En ik vroeg hem verantwoording, en hij legde mij alles uit. Godin van de wedergeboorte, dat.. legt alles uit denk ik.'' Hij legt zijn hoofd in zijn handen en ik staar voor me uit. “Ze loopt hier nog ergens rond..” Ik knikte langzaam en staarde ook voor me uit. ''Dat.. is me wel een verhaal Hades..'' mompel ik. ''Waarom ben je haar niet gaan zoeken?'' vroeg terwijl ik hem niet aan kon kijken. Ergens stak het me wel een beetje dat hij over duidelijk nog niet over haar heen was, en ik voelde me net een vervanger.}

_{“Dat.. is me wel een verhaal Hades..” hoor ik haar mompelen, het leek alsof ze ergens ver weg van me was. “Waarom ben je haar niet gaan zoeken?” Er verscheen een korte waas voor mijn ogen nadat ik een tijdje voor me uit had gestaard. “Dat heb ik gedaan,” en hoe.. Ik had me kapot gezocht, dat zou ieder normaal persoon toch doen? “maar dat is een groot karwei, moeilijk in zo’n grote wereld.” Ik liet mijn blik naar beneden glijden, en keek een beetje toe hoe Cerberus heen en weer holde. “Daarbij is het niet gezegd dat alles aan haar hetzelfde zal zijn, ze kan compleet het tegenovergestelde zijn.. om zomaar een voorbeeld op te noemen. Het is lastig.” Ik zuchtte vermoeid. Het liefste wou ik alleen zijn, maar dat kon eigenlijk niet echt nu. “Zo, nu weet je het.”}

_{“Dat heb ik gedaan, maar dat is een groot karwei, moeilijk in zo’n grote wereld.” zei hij en ik knikte begrijpend. “Daarbij is het niet gezegd dat alles aan haar hetzelfde zal zijn, ze kan compleet het tegenovergestelde zijn.. om zomaar een voorbeeld op te noemen. Het is lastig.” Weer knikte ik en bleef ik voor me uit staren. Een vermoeide zucht liet hij klinken. “Zo, nu weet je het.” Ik knikte zwijgend en keek naar Cerberus op het veld. Opeens had ik niet zo veel zin meer in bij Hades blijven. ''Ik ehm..'' mompel en kijk naar mijn handen. ''Ik krijg het koud. Ik haal binnen even wat warms op. Ik ben zo terug.'' zeg ik terwijl ik opsta en mijn kleren afklop. Vlug draai ik me om en loop ik weer terug naar het kasteel.}

_{Het is een hele lange tijd stil, héél stil. We zeggen beiden geen woord, ik blijf voor me uit staren terwijl zij naar Cerberus kijkt. "Ik ehm.." mompelt ze even kort. "Ik krijg het koud. Ik haal binnen even wat warms op. Ik ben zo terug." Spreekt ze kalm terwijl ze op staat en weg loopt. Ik fluit snel tussen mijn vingers om Cerberus te roepen. "Kom jongen, ga mee met Persephone!" Roep ik, uiterst enthousiast om hem aan te moedigen. Hij sprint de heuvel op naar hem toe, zijn tongen hangen hijgend uit zijn bekken. "Neem hem met je mee, zo kan er niets gebeuren." Roep ik haar na, en vervolgens staar ik voor me uit. Ik kijk haar nog even na, en als ik zie dat ze uit het zicht verdwijnt loop ik de helling af naar de akkers beneden.}

_{Ik hoor hem fluiten en daarna Cerberus zware poten op de grond stampen. “Zo, nu weet je het.” hoor ik hem met een iets wat op enthousiasme moet lijken roepen. Ik hoor hem naar me toe gerend komen en ik leg mijn hand op een van zijn snuiten als hij dichtbij is. "Neem hem met je mee, zo kan er niets gebeuren." riep Hades nog naar me en ik knikte. Ik zuchtte diep en liep rustig met Cerberus het kasteel weer in. Ik stond even stil en keek op naar het enorme dier. ''Kan ik op jou rijden?'' vroeg ik me hard op af en ik schudde mijn hoofd. Hij leek te begrijpen wat ik zei, want hij bukte bij me neer. Ik lachte zachtjes. ''Nee nee, misschien buiten straks.'' Rustig gaat hij met mee richting mijn kamer, en leidt hij me soort van de weg als ik niet wist waar heen te gaan. ''Je bent een slimme hond Cerberus. Wat wil je ook anders met drie hoofden.'' lach ik en ik loop mijn kamer even in, wetend dat hij niet mee naar binnen kon. Ik pakte een soort cape achtig iets en sloeg hem om. ''Kom, laten we maar weer terug gaan.'' Ik liep naar buiten en bleef stil staan. ''Mag ik op je rug?'' vraag ik en gelijk bukt hij weer bij me neer. Voorzichtig klim ik op zijn rug en houdt ik me vast aan de haren in zijn nek. Rustig begint hij te wandelen en glimlachend wacht ik tot we buiten zijn. Ik keek of ik kon zien waar Hades was en ik zag hem niet meer, maar de boom nog wel. Een traan vormde zich in mijn ogen en ik wreef hem er uit. ''Waarom raakt het me toch zo dat hij nog zo duidelijk verliefd is op die andere vrouw.'' fluisterde ik en een van de koppen van Cerberus keek me triest aan. Ik vormde een glimlachje en aaide hem. ''Toe, ga maar naar het baasje.'' glimlach ik en ik hij blijft stil staan. ''Kom, laten we naar Hades gaan, bedoel ik.'' lach ik en hij begint vrolijk te rennen. Stevig hou ik me aan hem vast en zie langzaam Hades dichter bij komen. Een glimlachje vormt over mijn lippen weer en ik probeer Cerberus langzamer te laten lopen. ''Cerberus, koest jongen!'' roep ik als hij Hades voorbij stuift. Hij remt abrupter af dan verwacht en ik werd van hem af geslingerd. Ik slaakte een gil en ving de klap die ging komen zo goed als ik kon op, door mezelf af te weren met mijn handen en door te rollen. Met een kreun bleef ik liggen tussen het koren.}

_{Met klamme vingers duwde ik de lange stengels graan opzij. Langzaam maar zeker baande ik mijzelf een weg door het verdorde landschap. Het was een verschrikkelijk gevoel, om zo ver weg te zijn van iemand die je zo lief hebt, en zeker als je geen enkele mogelijk hebt om terug bij diegene te gaan. Was ze echt weg, volledig weg? Ik kon het nog steeds niet geloven. Zo ver weg, zo alleen.. "Cerberus, koest jongen!" Abrupt bleef ik staan bij het horen van de vrouwenstem. Persephone, ze was er ook nog. Ik draaide mijn hoofd en zag hoe ze bovenop de rug van het beest zat. En hij liep zelfs sneller dan zijn poten hem eigenlijk vooruit konden brengen. Mijn ogen observeerden haar even grondig, met mijn gedachten op nul zonder te denken dat ze gevaarlijk bezig was. Grote blauwe ogen, volle lippen en de prachtige, licht roste lokken die in de wind dansten. Ze stoof voorbij, en ik volgde haar met mijn blik. Ik zie hoe hij Cerberus zijn pas sneller dan verwacht stopt, en hoor haar kreet. "Kijk uit!" Schreeuw ik en ren zo snel ik kan naar hen toe. "Rothond!" Tier ik razend en geef hem een veeg rond zijn oren. Hij krimpt ineen, en ik ren gelijk daarna richting naar haar toe. "Goden, is alles oké? Hoe haalde je het in je hoofd om op zijn rug te klimmen?! Heeft 'ie weer zitten smeken?! Ben je gewond?!"}

_{"Kijk uit!" hoorde ik Hades roepen. ''Rot hond!'' daarna tierend naar Cerberus waarschijnlijk. Niet veel later kwam hij naar me toe gerend en knielde bij me neer. "Goden, is alles oké? Hoe haalde je het in je hoofd om op zijn rug te klimmen?! Heeft 'ie weer zitten smeken?! Ben je gewond?!" hoorde ik hem met een bezorgde klank vragen. Ik schoot in de lach en moest even volledig uitlachen voor ik hem aan kon kijken. ''Nee Hades, ik had het zelf bedacht. Ik denk dat als je hem goed africht prima als vervoersmiddel kan gebruiken.'' grinnik ik terwijl ik hem met vrolijke ogen aankijk. ''En alles gaat goed hoor, misschien een paar blauwe plekken morgen. Alles gaat prima.'' zeg ik met een glimlach ik terwijl ik overeind wil komen. Ik krijg een steek in mijn hoofd en leg mijn hand op mijn hoofd met een pijnlijk gezicht.}

_{Ze begon luid te lachen en kon een hele tijd niet meer stoppen. "Nee Hades, ik had het zelf bedacht. Ik denk dat als je hem goed africht prima als vervoersmiddel kan gebruiken." grinnikt ze en ze kijkt me aan. "Nou dat denk ik niet," brom ik een beetje boos. "En alles gaat goed hoor, misschien een paar blauwe plekken morgen. Alles gaat prima." Ze probeert rustig overeind te gaan zitten, maar legt met een pijnlijke blik een hand op haar hoofd. "Ja, en een goeie hersenschudding zeker ook?" Ik buig rustig door mijn benen en neem haar op in mijn armen. "Fijn, die bedienden denken zeker dat ik je mishandel. Je moet echt eens proberen voorzichtiger te doen, het lot is je niet altijd gunstig dat weet je onderhand wel al."}

_{"Nou dat denk ik niet," bromt hij boos, maar als ik mijn hand op mijn hoofd leg zucht hij alweer. "Ja, en een goeie hersenschudding zeker ook?" Hij knielt bij me neer en tilt me met gemak op. "Fijn, die bedienden denken zeker dat ik je mishandel. Je moet echt eens proberen voorzichtiger te doen, het lot is je niet altijd gunstig dat weet je onderhand wel al." ik kijk hem aan en haal mijn schouders op. ''Ik zou het kunnen proberen misschien.'' mompel ik en ik kijk hem aan. ''En ik denk echt dat je van hem een prima vervoersmiddel kan maken hoor. Je moet hem alleen trainen. En met die hersenschudding valt het vast ook hartstikke mee.'' zeg ik luchtig}

_{Ze haalt haar schouders op. "Ik zou het kunnen proberen misschien. En ik denk echt dat je van hem een prima vervoersmiddel kan maken hoor. Je moet hem alleen trainen. En met die hersenschudding valt het vast ook hartstikke mee." Ik kijk boos op haar neer terwijl ik haar vast houd. "Nee, geen sprake van!" Siste ik boos. "Het is al goed genoeg dat je gevallen bent. En daarbij, hij is misschien gigantisch maar het is en blijft een hond! Geen muilezel." Ik draaide me boos om en keek terug naar Cerberus. "En nu gaan we terug naar het paleis. Jongen, jij blijft in je hok vanaf nu!"}

_{Boos kijk hij op me neer, en ik kromp een klein beetje in een. "Nee, geen sprake van!" siste hij boos. "Het is al goed genoeg dat je gevallen bent. En daarbij, hij is misschien gigantisch maar het is en blijft een hond! Geen muilezel." Hij draaide zich boos om naar waar Cerberus nog stond. "En nu gaan we terug naar het paleis. Jongen, jij blijft in je hok vanaf nu!" Ik keek op naar Hades en speelde even met een pluk haar van mezelf. ''Je moet Cerberus niet straffen alleen omdat ik op zijn rug ben geklommen. Ik zal het niet meer doen, beloofd. Maar laat die arme hond gewoon vrij rondlopen.'' zeg ik met een onschuldige blik.}

_{"Je moet Cerberus niet straffen alleen omdat ik op zijn rug ben geklommen. Ik zal het niet meer doen, beloofd. Maar laat die arme hond gewoon vrij rondlopen." Zegt ze onschuldig, en ik word er alleen maar chagerijniger van. "Met beloftes kom je nergens." Ik kijk even kort op haar neer en snoof even, waarna ik weer op keek. "Arm? Die hond is potverdorie de rijkste op aarde. En hij begint zich nu vreselijk verwend te gedragen." Ik merk dat Cerberus niet komt mee wandelen. "Kom hier, ik heb geen zin om je opnieuw te duwen."}

_{"Met beloftes kom je nergens." hij keek kort naar me en snoof minachtend, waarna hij weer naar voren keek. "Arm? Die hond is potverdorie de rijkste op aarde. En hij begint zich nu vreselijk verwend te gedragen." Ik kijk langs Hades heen en merk dat Cerberus niet mee loopt, en blijkbaar Hades ook. "Kom hier, ik heb geen zin om je opnieuw te duwen." Ik keek op naar Hades. ''Hades je hoeft me trouwens niet te dragen hoor. Ik kan prima zelf lopen. Ik heb geen last meer van die klap.'' mompel ik terwijl ik voor me uit kijk}

_{"Hades, je hoeft me trouwens niet te dragen hoor. Ik kan prima zelf lopen." Mompelt ze. "Ik heb geen last meer van die klap." Ik kijk vanuit mijn ooghoeken even kort op haar neer, en kijk dan terug recht voor me uit. "En dan, als ik dat nu wil.." Mopper ik een beetje en draai me volledig om naar Cerberus. Ik kijk hem met priemende, kille ogen aan en mijn ijsblauwe kijkers blijven hem volgen tot dat hij voor ons uit gelopen is en blijft lopen. "En zet er maar een beetje vaart achter!" Spuw ik erachter aan en zet er daarna stevig de pas in. "Ongelofelijk.." Murmel ik.}

_{"En dan, als ik dat nu wil.." mompelt hij en hij draait zich dan helemaal om naar Cerberus. ''Dan mag je me dragen..'' mompel ik onverschillig. Hij staart maar naar hem, en al snel begint Cerberus te lopen. Hij wacht tot hij voor ons liep en begon toen ook te lopen. "En zet er maar een beetje vaart achter!" spuugde hij haast naar hem. "Ongelofelijk.." mompelde hij en ik keek naar hem om. ''Tot zover de leuke dag..'' mompel ik op mijn beurt terwijl ik naar Cerberus kijk.}

_{"Dan mag je me dragen.." Had ze kort gemompeld, maar verder had ze haar mond niet open gedaan. Ik liep nogal nerveus achter Cerberus aan terwijl ik haar in mijn armen bleef houden. "Tot zover de leuke dag.." Mompelde ze, maar ze keek me niet aan. "Welk deel vond je wel leuk dan?" Bromde ik als antwoord, nog steeds een beetje laaiend. "Er zijn miljoenen dagen in een eeuw.."}

» To be where the underworld lay.
» Hades || God of the underworld.