Broom broom, get in me car..

Ik probeerde meer kracht achter mijn benen te zetten terwijl ik de zaal uitliep, hoe sneller we er weg waren hoe beter. Meteen hoorde ik Kore's gejaagde ademhalen achter me en ik wist het honderd procent zeker dat ze meer wist dan ikzelf. Zodra we een paar gangen doorkruist waren en uit gehoorsafstand waren, stopte ik en duwde ik haar tegen de muur. "Zeg me wat je weet, zeg het me!" Misschien was ik iets te hardhandig, maar het maakte me nu allemaal niet meer uit.

Hij sleurde me hard handig achter zich aan en ik volgde maar. Plots duwde hi me hard tegen de muur aan en keek me als een maniak aan. ''Zeg me wat je weet, zeg het me!'' riep hij en hij hield me tegen de muur gepind. ''Hades je doet me pijn.'' kermde ik terwijl ik me los probeerde te wurmen. ''Ik weet niet veel, maar ik weet zeker dat het met dit kind te maken heeft dat in mijn buik zit.'' zei ik terwijl ik hem angstig aan keek.

Ze kermde vrijwel meteen. "Hades je doet me pijn." Ik snoof terwijl ze zichzelf probeerde los te worstelen, het resulteerde enkel in het feit dat ik haar nog harder vast moest nemen. "Ik weet niet veel," gaf ze uiteindelijk toch toe. "maar ik weet zeker dat het met dit kind te maken heeft dat in mijn buik zit." Ik zag de angstige blik in haar ogen schuilen en alsof er iets in me klikte, liet ik haar meteen los. Ze was zich van geen kwaad bewust, ze kende moeder Gaia niet eens. Hoe kan ik dan verwachten dat ze me de gehele waarheid zal vertellen? "Luister, ze speelt een spelletje." Mijn stem zakte naar een gefluister, laag en dringend terwijl ik het zelf nog trachtte te begrijpen. "Het is allemaal een spelletje.."

Hij greep me alleen harder vast, en ik beet op mijn lip om de pijn wat af te leiden. Hij liet me uiteindelijk los en ik viel op de grond. Ik had niet eens gemerkt dat hij me had opgetild toen hij me tegen de muur had geduwd. ''Luister, ze speelt een spellete.'' zei hij en zijn stem zakte naar een zachte lage fluisterende toon. ''Het is allemaal een spelletje...'' Een traan rolde over mijn wang en ik keek op naar Hades. ''Hoe kan dit nou een spelletje zijn.. Wie doet zoiets?'' vroeg ik

Ik zag haar op haar lip bijten, maar ik wist niet waarom. Uiteindelijk zakte ze op de grond in elkaar, maar ik had de moeite niet genomen om te bukken en haar op te rapen. "Hoe kan dit nou een spelletje zijn.." Hoorde ik haar zeggen nadat ik mijn blik van haar afgewend had. Ik had mijn blik naar buiten gericht, waar de hemel donker en statig was. Geen zon, geen maan. Artemis was vast en zeker naar de Olympus teruggekeerd toen ze het voorval bemerkte. "Wie doet zoiets?" Ik richtte mijn aandacht terug op mijn vrouw. "Gaia." Ik bukte me en strekte mijn armen uit. Ik nam haar vast onder haar oksels en tilde haar op. Ik wachtte tot ze stevig op haar voeten stond. "Ga naar onze kamer Seph en blijf daar tot ik terugkom. Ik wil niet dat er jou iets overkomt."

''Gaia.'' sprak hij en ik keek hem onbegrijpend aan. Hij pakte me vast onder mijn oksels en tilde me van de grond om me op mijn voeten te zetten. Ik hield zijn arm vast toen ik weer op mijn eigen voeten stond. ''Ga naar onze kamer Seph en blijf daar tot ik terugkom. Ik wil niet dat er jou iets overkomt.'' Ik keek naar hem en schudde mijn hoofd. ''Blijf bij me Hades. Ik wil ook niet dat jou iets overkomt. Wat moet ik als jou iets overkomt?'' antwoordde ik hem

Haar hand sloot zich om mijn arm heen. Het was meer een zachte aanraking dan een grip. Ze schudde haar hoofd koppig op mijn besluit. "Blijf bij me Hades. Ik wil ook niet dat jou iets overkomt. Wat moet ik als jou iets overkomt?" Ik zuchtte en duwde zacht een kus op haar lippen. "Er zal me niets overkomen.." Ik keek haar lang aan, vol tweestrijd. Wat als er me iets zou overkomen? "Goed, blijf dan bij mij. Ik moet met Zeus en Poseidon praten."

Hij zuchtte en duwde een kus op mijn lippen. ''Er zal me niet overkomen..'' sprak hij. Hij keek me aan, en ik zag de tweestrijd in zijn ogen. Ik keek hem smekend aan in de hoop dat het hem zou overhalen om te blijven. ''Goed, blijf dan bij mij. Ik moet met Zeus en Poseidon praten.'' sprak hij en ik knikte gedwee. Ik nam zijn hand vast en liep achter hem aan.

Ze knikte en nam mijn hand vast, waarna ik haar achter me aan begeleidde door de gangen. "En daarna zullen we verder praten over het kind, goed?" Fluisterde ik zacht, me beseffend dat we er nog steeds niet toegekomen waren met alle gebeurtenissen van de avond. Ik zuchtte toen ik terug de zaal binnenwandelde en zag wat voor een heisa het was. Terwijl Zeus hevig in een discussie verwikkeld geraakt was, merkte Poseidon me al meteen op. Ze leken op mij te wachten. Apollo was ondertussen al weg. Ik keek met een ernstige uitdrukking naar mijn broer terwijl ik de afstand overbrugde, stevig in Seph's hand knijpend. "We moeten vergaderen." Hij gebaarde naar de Oppergod dat hij moest meekomen. Even later zaten we met zijn vieren in de vergaderzaal: Zeus en Poseidon tegenover me, Kore naast me. "Dus.." Mompelde ik, recht in de ogen van haar vader kijkend.

''en daarna zullen we verder praten over eht kind, goed?'' vroeg hij fluisterend en ik knikte. We hadden het nog niet besproken, en misschien was het wel handig. We liepen de zaal weer in, en iedereen was in rep en roer. Discussies en geschreeuw was overal, en ik liep wat dichter op hades. Ik voelde hoe hij in mijn hand kneep. ''We moeten vergaderen.'' zei hij en hij gebaarde naar mijn vader dat hij mee moest komen. Hij keek twijfelend naar mij en volgde toen naar de vergaderzaal. Ik had naast Hades plaats genomen, tegenover mijn vader. ''Dus..'' mompelde Hades. Mijn vader knikte en vouwde zijn handen dicht. ''We zitten met een enorm probleem. Een oorlog is funest voor onze wereld.'' zuchtte Zeus

Ik zag de wanhoop in Zeus ogen. Ik maakte me al zorgen, maar voor hem was het pas rampzalig. Hij dreigde zijn troon te verliezen, de angst die onze vader en grootvader tot de tirannie had gedreven. Het zou slechts enkele minuten duren totdat Zeus zich de voorspelling over het kind zou herinneren. "Ik weet het, maar er is niets wat we kunnen doen. We spreken over Gaia, zij krijgt vroeg of laat altijd haar wil."

''Ik weet het, maar er is niets wat we kunnen doen. We spreken over Gaia, zij krijgt vroeg of laat altijd haar wil.'' sprak Hades. Ik voelde mijn vaders ogen op me branden, en ik wist precies wat hij dacht. De reden voor oorlog breng ik voort. ''Daarom moeten we ons zo goed mogelijk voorbereiden. Zorgen voor eenheid, samenwerking.'' zei hij en viel toen stil. Een akelige stilte viel en ik durfde niet op te kijken naar mijn vader dus staarde ik maar naar mijn handen. ''We moeten het zien te voorkomen.'' sprak hij toen op lage toon.

Ik staarde wezenloos voor me uit toen ik Zeus blik zag veranderen. Dit wilde ik niet zien, hier wilde ik niet over discussieren. Poseidon zat er bij als een sufferd: "met dat eerste ga ik akkoord, maar wat bedoel je met het tweede?" Ik slikte onbehagelijk en liet Kore's hand los, waarna ik mijn hand op haar bovenbeen legde, aan haar heup. Trachtend haar te kalmeren, maar we wisten allebei dat dat op dit moment werkelijk onmogelijk was. "Door de Olympus te versterken, door de Goden voor je te winnen. Dat is de enige manier waarop we het kunnen voorkomen. Tenzij je iets insinueert natuurlijk.." Ik volgde zijn blik naar Kore en keek hem terug vijandig aan. Misschien kon ik me van den domme houden en hem zijn gedachten zo rechtuit ontfutselen.

''Met dat eerste ga ik akkoord, maar wat bedoel je met het tweede?'' vroeg Poseidon en ik voelde Hades naast me ook ongemakkelijk worden. Hij had zijn hand op mijn bovenbeen gelegd ter kalmering, maar ik werd er alleen maar onrustiger van. ''Door de Olympus te versterken, door de goden voor je te winnen. Dat is de enige manier waarop we het kunnen voorkomen. tenzij je iets insinueert natuurlijk..'' sprak Hades. Ik wist dat hij mijn vaders blik ook had opgemerkt en voelde zijn hand statig op mijn been liggen. Ik moest even diep adem halen om niet in paniek te raken. ''Jij weet precies wat ik insinueer Hades. En jij weet ook net zo goed als Kore wat er moet gebeuren willen we dit tegenhouden. Iets wat jij me dwong om bijna bij Hera te doen.'' sprak Zeus kalm. Mijn adem stokte  en ik greep Hades zijn arm vast, waarna ik in paniek naar hem keek.

"Iets waarbij jij je woord brák, Zéus." Snauwde ik terug. "Iets waarbij jij de hele Godenwereld op spel zette omdat je er te zwak voor was." Ik kneep mijn ogen samen en voelde Sephs greep rond mijn arm. Ik wou haar aankijken maar deed het bewust niet omdat ik wist dat ik dan beloftes zou maken die ik niet zou kunnen nakomen. "Dit is mijn beslissing, niet de jouwe."

"Iets waarbij jij je woord brák, Zéus." Snauwde Hades. "Iets waarbij jij de hele Godenwereld op spel zette omdat je er te zwak voor was." Ik zag hoe hij zijn ogen samen kneep, en hoopte enkel dat hij geen enorme woede uitbarsting zou krijgen. "Dit is mijn beslissing, niet de jouwe." sprak hij toen. Mijn vader kuchte even en leek belachelijk rustig gezien de situatie. ''Technisch gezien is het Kore haar keuze. Zij draagt het kind.'' sprak hij. ''En ik heb het niet gedaan omdat ik een visioen had ontvangen van moeder Gaia dat het een meisje zou worden.'' antwoordde mijn vader toen. Ik beet op mijn lip en keek naar mijn buik, dat het kleine wonder dat in mijn buik groeide zoveel pijn zou veroorzaken..

Ik keek mijn broer voor een moment vol venijn aan, maar forceerde mezelf toen om te zwijgen en kalm te blijven. Pas even later deed ik mijn mond open om te reageren: "Nog altijd ligt de keuze niet bij jou." Ik draaide mijn hoofd weg en zuchttend liet ik mijn rechterhand gebald op tafel liggen. "Wie zegt dat dit kind geen meisje is?" Ach, wat voor een idioot schatte ik hem nu? We wisten beiden dat dondersgoed dat voorspellingen getoond werden op het juiste moment.

Ik zag de pissige blik in Hades zijn ogen en zag dat hij zijn best moest doen om zijn kalmte te bewaren. Het was een tijdje stil in de ruimte, Zeus keek als een echte heerser naar mij en Hades, Poseidon keek sullig en ik durfde niks te zeggen. ''Nog altijd ligt de keuze niet bij jou.'' sprak Hades. Hij draaide zijn hoofd weg van mijn vader en zuchtte. ''Wie zegt dat dit kind geen meisje is?'' opperde hij toen, maar hij wist net zo goed als ik dat dat waarschijnlijk niet gebeurde. ''Het is inderdaad niet de keus aan mij.'' sprak mijn vader terwijl hij opstond. ''Ik heb nu helaas nog veel dingen te regelen, ik stel voor morgenochtend weer te overlegge over volgede stappen.'' zei hij en mijn vader keek toen mij aan. ''Ik neem aan dat je doet wat goed is.'' Ik beet op mijn lip en keek naar mijn schoot.

Zeus behield zijn echte Oppergod blik en oh, hoe ik mij in moest houden. Ik wou hem de kop inslaan, maar dat zou de situatie niet veel verbeteren. En mijn andere broer? Die zat er schaapachtig naar te kijken. "Het is inderdaad niet de keus aan mij." Sprak Zeus ten antwoord terwijl hij zijn stoel naar achteren schoof en opstond. "Ik heb nu helaas nog veel dingen te regelen, ik stel voor morgenochtend weer te overleggen over volgende stappen." Ik knikte en gromde onder mijn adem terwijl ik mijn blik afwendde. "Ik neem aan dat je doet wat goed is." Richtte Zeus zich nu tot zijn dochter.Ik verhief mijn stem weer: "Ik geef je één advies Zeus, als oudere broer. Laat de Goden trouw zweren zoals bij de vorige Oorlog.  Je weet dat een eed gezworen op de Styx onbreekbaar is, als ze die breken.. dan zijn ze ook meteen uitgeschakeld."

''Ik geef je één advies Zeus, als oudere broer. Laat de Goden zweren zoals bij de vorige Oorlog. Je weet dat een eed gezworen op de Styx onbreekbaar is, als ze die breken.. dan zijn ze ook meteen uitgeschakeld.'' sprak Hades en mijn vader knikte. ''Ik zal dat doen. Dat is een goed idee.'' antwoordde hij en verdween toen. Poseidon verdween ook snel en ik bleef achter met Hades. ''Wat moeten we nu..'' zei ik zachtjes. Ik kon het niet opbrengen om naar hem te kijken dus bleef ik maar naar mijn handen staren.

Mijn jongste broer knikte terwijl Poseidon de kamer uitbeende. "Ik zal dat doen. Dat is een goed idee." Ik snoof kort toen hij weg was. Mijn naïeve broer.. Zoveel kracht, zoveel ervaring maar nog zo jong. Zou hij zoals vader eindigen, gek van waanzin? Wat zal hij allemaal doen.. Ik werkt opgeschrikt uit mijn gedachten. "Wat moeten we nu?" Ik zuchtte toen ik zag dat Kore me niet durfde aankijken en stond op om naar een van de grote ramen te lopen. "Geen idee." Ik leunde tegen de zuil die ernaast stond en vouwde mijn armen voor mijn borst. "Het ziet ernaar uit dat er geen uitweg is."

Hij zuchtte en stond op. Waar die precies heen ging wist ik niet want ik durfde hem nog steeds niet aan te kijken. ''Geen idee.'' sprak hij en toen ik op keek zag ik dat hij bij een raam stond. Nonchalant stond hij tegen een zuil aan geleund met zijn armen voor zich gevouwen. ''Het ziet er naar uit dat er geen uitweg is.'' Mijn ogen leken groter te worden dan mogelijk. ''Je bedoelt.. Het weg laten halen?'' vroeg ik geschrokken en ik legde mijn handen beschermend over mijn buik heen. Ik wist niet of ik dat wel wou.

Ik keek haar niet aan, maar ik kon haar hortende ademhaling horen. "Je bedoelt.. Het weg laten halen?" Ik hoorde dat ze er geschokt door was. Ik draaide me om en zag dat haar handen zich om haar buik vormden. "Er is geen uitweg vanaf dat kind geboren wordt, Persephone." Ik wou haar niet de indruk geven dat ik boos was door haar oude naam te gebruiken. Ik keek haar indringend aan en keek toen weer naar buiten. "Het is nog vroeg, hij is nog niet veel gegroeid."

Hij draaide zich om en keek me aan. ''Er is geen uitweg vanaf dat kind geboren wordt, Persephone.'' zei hij en ik keek hem geschokt aan. Met een indringende blik eek hij me aan voor hij weer naar buiten keek. ''Het is nog vroeg, hij is nog niet veel gegroeid.'' zei hij toen en ik schudde met onbegrip mijn hoofd. ''Maar het leeft al wel Hades.'' antwoordde ik. ''En het is een productie van onze liefde. Het hoeft niet de aanleiding te zijn van zoiets slechts. Straks is het moeder Gaia die gewoon oproer wil maken.''

Ze keek me vol schok aan en ik wist wel goed dat ik haar nooit zou kunnen overtuigen. "Maar het leeft wel al Hades." Sputterde ze tegen. Ik liet onhoorbaar een zucht tussen mijn lippen ontsnappen. "En het is een productie van onze liefde. Het hoeft niet de aanleiding te zijn van zoiets slechts. Straks is het moeder Gaia die gewoon oproer wil maken." "Gewoon. Gewoon?!" Ik draaide me in een vlaag van woede naar haar om. "Je weet niet waarover je het überhaupt hebt, Kore. Ik kan je niet overtuigen omdat je te jong bent om te snappen, je hebt de vorige Oorlog niet meegemaakt." Ik baande mijn weg naar de deur. "De productie van onze liefde..." Ik nam de woorden in mijn mond en zweeg.