Broom broom, get in me car..

Ik zakte af en toe weg, maar telkens ik bijna in slaap viel schoot ik terug wakker. Ik maakte mijn greep om Kore los en kroop uit bed. Dit had allemaal toch geen nut, ik kon toch geen oog dicht doen. Moe en versuft sleurde ik mezelf uit bed. Ik besloot om maar te gaan douchen, ook al was het nog lang geen ochtend. Ik had de kraan nog niet goed en wel open gedraaid toen ik een paar paniekerige schreeuwen hoorde. "Hades?" Ik griste een handdoek van de wastafel af en sloeg die om me heen terwijl ik de kamer in kwam gelopen. "Hades!" Ik zag Kore paniekerig in het rond kijken. "Rustig, rustig. Ik ben hier, wat is er?" Ik ging naast haar op het bed zitten.

Hades kwam uit de badkamer en liep naar me toe. ''Rustig, rustig. Ik ben hier, wat is er?'' vroeg hij terwijl hij naast me op het bed ging zitten. Ik sloeg mijn armen om hem heen en probeerde eerst rustig te worden voor ik hem weer aan kon kijken. ''Ik had een nachtmerrie. Het was vreselijk.'' zei ik zacht en ik haalde mijn haar uit mijn gezicht. ''Ik was naar die martelplaats van de onderwereld gestuurd omdat ik het kind weg had gedaan. En jij, jij wou me niet meer zien. Ik werd totaal verstoten.'' vertelde ik hem terwijl ik hem aan keek. ''Het was zo echt.''

Ik keek haar bezorgd aan en fronste mijn voorhoofd toen ze haar armen om me heen sloeg. "Ik had een nachtmerrie. Het was vreselijk." Ik hief mijn hand op om mijn vingers door haar haren te laten glijden. "Ik was naar die martelplaats van de onderwereld gestuurd omdat ik het kind weg had gedaan. En jij, jij wou me niet meer zien. Ik werd totaal verstoten." Ze hief haar hoofd op om me aan te kijken. "Het was zo echt." Ik zuchtte zacht. "Dat zal nooit gebeuren, dat zal ik nooit toestaan." Ik duwde mijn lippen kort op de hare. "Ik kon ook niet rustig slapen, eerlijk gezegd."

Een zucht weerklonk. ''Dat zal nooit gebeuren, dat zal ik nooit toestaan.'' zei hij en hij dwde zijn lippen op de mijne. ''Ik kon ook niet rustig slapen, eerlijk gezegd.'' Ik schudde mijn hoofd en liet hem toen los. ''Ik heb ook geen zin meer om te slapen nu.'' mompelde ik en ik keek naar het raam. ''Hades. Hoe kom je van een kind af?''

Ze schudde haar hoofd op mijn bekentenis en liet me toen los. "Ik heb ook geen zin meer om te slapen nu." Mompelde ze zachtjes. Ze liet haar blik afglijden naar het raam. "Hades. Hoe kom je van een kind af?" Ik schrok best van de vraag, omdat ze die zo rechtuit stelde. "Ik denk dat er meerdere manieren bestaan.." Verzuchtte ik. "Een miskraam is de natuurlijkste weg, natuurlijk." Ik liet mijn hoofd zakken omdat ik haar niet wou aankijken.

Ik zag aan zijn gezicht dat hij van mijn vraag schrok. ''Ik denk dat er meerder manieren bestaan.'' zei hij met een zuchtje. ''Een miskraam is de natuurlijkste weg, natuurlijk.'' zei hij en hij liet zijn hoofd hangen. Ik beet op mijn lip en ik schudde. ''Maar een miskraam lijkt er niet in te zitten.'' mompelde ik en ik stond op uit het bed. Langzaam liep ik naar het raam toe en keek naar de stille ochtendmist die zich over het veld verspreidde. ''Ik weet dat het het beste is om het kind weg te doen, maar ik wil het nog steeds houden.'' mompelde ik voor me uit.

"Maar een miskraam lijkt er niet in te zitten." Mompelde ze binnensmonds en ik forceerde mezelf te reageren door te knikken. Ze stond op uit het bed en liep naar het raam toe. Ik bleef zitten en zag langs haar heen dat de ochtend stilaan aanbrak. Straks zou de heisa alleen maar groter worden. "Ik weet dat het het beste is om het kind weg te doen," verzuchtte ze. "maar ik wil het nog steeds houden." Ik moest me inspannen om haar te begrijpen. Ik wou tegen haar in gaan, maar ik wist dat het allemaal niet zou baten. Ik wist hoe groot haar kinderwens was. "Ik wil niet de persoon zijn die je tegenhoud, Kore."

Ik keek over mijn schouder naar hem. Ik kon hem horen dat hij zich tegen zichzelf moest verzetten. ''Ik wil niet de persoon zijn die je tegenhoud, Kore.'' zei hij en ik schudde mijn hoofd. ''Als ik het kind houdt, dan zal de hele godenwereld me verafschuwen. Dus je bent niet de enige.'' zuchtte ik en ik keek weer uit het raam. ''Ik mis de aarde, en zijn simpele leven.''

Op mijn antwoord schudde ze haar hoofd. "Als ik het kind houdt, dan zal de hele godenwereld me verafschuwen. Dus je bent niet de enige." Ik keek weg toen ze naar me keek. "Maar de godenwereld weet hier niet over. Ze weten enkel dat er een Oorlog komt, ze weten de oorzaak nog niet." Ze keek weer naar het raam. "Ik mis de aarde, en zijn simpele leven." "Ga alsjeblieft niet terug Kore. Je bent meer waard dan dat."

''Maar de godenwereld weet hier niet over. Ze weten enkel dat er een Oorlog komt, ze weten de oorzaak nog niet.'' sprak hij en ik lachte spottend. ''ik denk dat ze er wel achter komen als mijn kind hen allemaal probeert om te brengen Hades.'' antwoordde ik Cynisch. ''Ga alsjeblieft niet terug Kore. Je bent meer waard dan dat.'' antwoordde hij toen en ik haalde mijn schouders op. ''Maar het voelt alsof ik daar op mijn plek ben. Geen constante geruzie, of problemen. Het is zo simpel allemaal.''

"Ik denk dat ze er wel achter komen als mijn kind hen allemaal probeert om te brengen Hades." Antwoordde ze cynisch. Ik snoof, zo straight to the point plots. Ik zag hoe ze haar schouders ophaalde. "Maar het voelt alsof ik daar op mijn plek ben. Geen constant geruzie, of problemen. Het is zo simpel allemaal." "En dat is juist waarom je er niet thuis hoort, Seph." Kaatste ik terug. "Een godenleven hoort niet simpel te zijn. Het zou alleen maar vervelen na duizenden jaren hetzelfde." Ik zuchtte en keek naar de badkamerdeur. "Misschien is het gewoon het lot, Kore. Misschien is dit gewoon allemaal al vooraf uitgeplant. Zoals Ouranos door Kronos werd verslagen en zoals Kronos door je vader werd verslagen, omdat het lotsvoorspellingen waren. Misschien was Leuce al vanaf haar geboorte gedoemd tot sterven, zodat ik jou zou vinden. Die Orakels voorspellen toch altijd de waarheid, als mijn zoon de nieuwe troonopvolger wordt dan zal dat ook gebeuren. Omdat voorspellingen altijd uitkomen. Waarom zouden we ons nog verzetten Kore, als het toch geen baat heeft?" Snauwde ik. Ik was woedend, niet op haar maar op de ellendigheid van ons bestaan. Waarom konden we nooit iets zelf beslissen?

"En dat is juist waarom je er niet thuis hoort, Seph." Kaatste hij terug. "Een godenleven hoort niet simpel te zijn. Het zou alleen maar vervelen na duizenden jaren hetzelfde." hij zuchtte en keek naar hem om. "Misschien is het gewoon het lot, Kore. Misschien is dit gewoon allemaal al vooraf uitgeplant. Zoals Ouranos door Kronos werd verslagen en zoals Kronos door je vader werd verslagen, omdat het lotsvoorspellingen waren. Misschien was Leuce al vanaf haar geboorte gedoemd tot sterven, zodat ik jou zou vinden. Die Orakels voorspellen toch altijd de waarheid, als mijn zoon de nieuwe troonopvolger wordt dan zal dat ook gebeuren. Omdat voorspellingen altijd uitkomen. Waarom zouden we ons nog verzetten Kore, als het toch geen baat heeft?" hij snauwde en ik zag de woede in hem opborrelen. Ik liep naar hem toe en legde mijn hand op zijn borst. ''Maar zou je dat aan kunnen. Een kind opvoeden, samen met mij. Wetend dat het de hele Olympus zal gaan vernietigen en je broers en zussen?'' Ik keek hem vragend aan en fronsde toen. ''Plus, wat nou als er manieren zijn om het te voorkomen in aankomende tijden. Je nooit een kind zou hebben.''

Ze keek met volle aandacht naar me om toen ik begon te spreken. Toen ik uitgepraat was en in mijn uitbarsting van woede dichtsloeg, draaide ze zich om en kwam naar me toe gelopen. Ze kwam voor me staan, rechtte haar rug en legde haar hand op mijn borst. Pas nu besefte ik dat ik nog steeds enkel de handdoek om mijn heupen heen geslagen had liggen. "Maar zou je dat aan kunnen. Een kind opvoeden, samen met mij." Ik fronste ernstig mijn voorhoofd terwijl ik naar haar luisterde. "Wetend dat het de hele Olympus zal gaan vernietigen en je broers en zussen?" Ik keek haar lang doordringend aan, maar ik bleef zwijgen. Wat kon ik er op antwoorden? Ik had altijd al uitgekeken naar de dag waarop Zeus zijn troon zou verliezen, maar als dat ten kosten van de rest was.. En ten kostte van mezelf? "Elke keuze die ik maak is egoïstisch, Kore. Als we het kind houden, dan ben ik egoïstisch omdat ik denk aan mijn kind en het niet wil doden. Als we het wel doden, dan is het egoïstisch omdat ik aan mijn macht denk, omdat ik anders mee ten onder ga." Ze fronste en keek me vragend aan. "Plus, wat nou als er manieren zijn om het te voorkomen in aankomende tijden. Je nooit een kind zou hebben." Een glimlach verscheen kort op mijn gezicht. "Welke manieren bedoel je?"

''elke keuze die ik maak is egoïstisch, Kore. als we heet kind houden, dan ben ik egoïstisch omdat ik denk aan mijn kind en het niet wil doden. Alls we het wel doden, dan is het egoïstisch omdat ik aan mijn macht denk, omdat ik anders mee ten onder ga.'' Ik beet op mijn lip en dacht na. ''Welke manieren bedoel je?'' vroeg hij toen en ik keek naar hem op. ''Op aarde hebben ze iets, het is een operatie voor mannen. Ze kunnen dan iets doorknippen waardoor je onvruchtbaar wordt of zoiets.'' antwoordde ik hem en keek hem schuin aan. ''Je hoeft je nooit meer zorgen te maken over een kind. Maar je zult dus ook nooit een kind hebben als we deze weg laten halen.''

Ik zag haar nadenken en liet mijn blik zakken naar haar hand op mijn borst. Ik ademde lang en beheerst uit. "Op aarde hebben ze iets," begon ze terwijl ik haar hand vastnam. Ik liet mijn duim langs de muis van haar hand glijden. "het is een operatie voor mannen. Ze kunnen dan iets doornkippen waardoor je onvruchtbaar wordt of zoiets." Ze keek me schuin aan en ik deed mijn best om niet boos te worden. "Je hoeft je nooit meer zorgen te maken over een kind. Maar je zult dus ook nooit een kind hebben als we deze weg laten halen." Ik haalde haar hand weg en keek haar berispend aan. "Zie je, dit is nou waarom ik niet wil dat je naar de aarde gaat. Dat klinkt gewoon volslagen belachelijk, en het neemt ons probleem dat we nu hebben ook niet weg of wel soms?" Ik steunde met mijn handen op de matras. "En dan is mijn mannelijkheid weg." Sprak ik nors.

Ik zag in zijn ogen dat hij boos werd, en perste mijn lippen op elkaar, wachtend op zijn antwoord. ''zie je, dit is nou waarom ik niet wil dat je naar de aarde gaat. Dat klinkt gewoon volslagen belachelijk, en het neems ons probleem wat we nu hebben ook niet weg of wel soms?'' sprak hij terwijl hij op het matrasleunde. ''En dan is mijn mannelijkheid weg.'' zei hij nors en ik glimlachte kort. ''het doet niks aan je mannelijkheid Hades, het is alleen preventie voor kinderen. Je zult nog steeds, hete, opwindende, adem-te-kort-hebbende seks hebben.'' zei ik terwijl ik voor hem knielde. ''En het klopt dat het het probleem voor nu niet weg neemt. Maar wat de keuze ook zal worden voor het probleem van nu, het zal een probleem voor later worden.'' zei ik terwijl ik hem rustig aan keek.

Ze perste haar lippen kort op elkaar en glimlachte toen even om mijn reactie. "Het doet niks aan je mannelijkheid Hades, het is alleen preventie voor kinderen. Je zult nog steeds, hete, opwindende, adem-te kort hebbende seks hebben." Sprak ze en ik lachte terwijl ze voor me op haar knieën ging zitten. "En het klopt dat het het probleem voor nu niet weg neemt. Maar wat de keuze ook zal worden voor het probleem van nu, het zal een probleem voor alter worden." Ze keek me rustig aan en ik fronste mijn wenkbrauwen afwachtend. Vervolgens lachte ik weer kort terwijl ik minachtend snoof. "Goden, nee Kore. Dit meen je gewoon echt niet." Ik bekeek haar boos. "En jij dan? Je baarmoeder? Zou je dat laten doen, want dat is net hetzelfde als je voor mij voorstelt."

Hij leek even na te denken over wat ik zei, maar reageerde uiteindelijk toch geïrriteerd. ''goden, nee Kore. Dit meen je gewoon echt niet.'' zei hij en hij keek boos naar me. ''En jij dan? Je baarmoeder? Zou je dat laten doen, want dat is net hetzelfde als je voor mij voorstelt.'' Ik schudde rustig mijn hoofd. ''Ik zou het niet doen. Ik wil graag een kind. En het was geen voorstel. Je vroeg welke opties er waren en dit was een die ik heb geleerd op aarde.'' zei ik rustig en ik kwam op zijn knie zitten. ''Ik wil samen beslissen over het lot van het kind Hades.'' zei ik toen en ik sloeg mijn armen om zijn hals. ''Ik wil hem graag houden dat weet je, maar ik wil ook niet de Olympus ten val brengen door mijn egoïstische keuzes.''

Ze schudde kalm haar hoofd. "Ik zou het niet doen. Ik wil graag een kind. En het was geen voorstel. Je vroeg welke opties er waren en dit was een die ik heb geleerd op aarde." Ik knikte en keek haar aan terwijl ze op mijn knie kwam zitten. Ze sloeg haar armen om mijn hals heen en ik nam haar rond haar middel vast ter ondersteuning. "Ik wil samen beslissen over het lot van het kind Hades. Ik wil hem graag houden dat weet je, maar ik wil ook niet de Olympus ten val brengen door mijn egoïstische keuzes." Zei ze zacht en ik zuchtte. "Ik weet het.. Maar laten we er nu gewoon even niet aan denken." Murmelde ik. "Laten we gewoon even van de vroege ochtend genieten.." Ik plantte een kus op de plaats waar haar kaak over liep in haar nek. "En van elkaar."

''Ik weet het.. Maar laten we er nu gewoon even neit aan denken.'' murmelde hij. ''laten we gewoon even van de vroege ochtend genieten..'' zei hij en hij duwde een kus half in mijn nek. ''En van elkaar.'' Ik glimlachte en beet zachtjes op mijn lip. ''Dat lijkt me een fijn plan.'' zei ik en ik duwde mijn lippen op de zijne.

"Dat lijkt me een fijn plan." Ze duwde haar lippen op de mijne en ik beantwoordde haar kus nog krachtiger terug als dat zou kunnen. Pas nu viel het me op dat ze nog steeds de jurk van gisterenavond droeg. De stof was verkreukeld. Ik zuchtte tussen het kussen uit en nam haar steviger vast, trok haar naar me toe. Waarom had ik het gevoel dat ik nu plots nog meer voor haar verantwoordelijk was? De aanrakingen bleven niet goed voelen, hoezeer ik de gedachten ook trachtte te verdringen. Ik maakte mijn lippen los en liet mijn voorhoofd tegeb het hare aanzakken.

Zijn lippen duwde hard op de mijne en ik sloot mijn ogen. Ik hoorde een zucht, ik voelde me ongemakkelijk. Hij trok me steviger tegen zich aan en liet zijn hand langs mijn rug glijden. Ik zuchtte tussen de kussen door en keek vlug even tussen mijn oogleden door naar hem. Zijn lippen verlieten de mijne en zijn voorhoofd raakte mijn voorhoofd. Ik opende mijn ogen en nam zijn gezicht vast tussen mijn handen. ''het voelt niet goed.'' zei ik zachtjes terwijl ik vragend aan keek.

Onze voorhoofden raakten elkaar. Ik voelde haar blik op me branden, moest noodgedwongen mijn ogen open doen. Ik keek haar recht aan. "Het voelt niet goed." Ze had een vragende blik in haar ogen. Haar handen omsloten mijn wangen als twee kommen. "Het voelt inderdaad niet goed." Ik kon niet eens een glimlach forceren. Ik hief mijn hand op om de hare vast te nemen en bracht hem naar mijn schoot. Ik wreef met mijn duim over haar knokkels, wendde mijn blik ernaar toe zodat ik haar niet hoefde aan te kijken. "Hoe meer we het lot trachten te omzeilen, hoe erger het wordt."

''het voelt inderdaad niet goed.'' zei hij en zijn gezicht leek simpel. Hij nam mijn hand vast en legde die op zijn schoot, terwijl hij zachtjes met zijn duim over mijn knokkels wreef. "Hoe meer we het lot trachten te omzeilen, hoe erger het wordt." sprak hij en ik zuchtte. ''Er valt niks te omzeilen. We proberen alleen beslissingen uit te stellen..'' mompelde ik. ''Wat moeten we doen Hades?'' vroeg ikhem nogmaals.

"Er valt niks te omzeilen." Verzuchtte ze. "We proberen alleen beslissingen uit te stellen." Ze begon steeds meer te mompelen waardoor het moeilijk werd om haar te verstaan. "Wat moeten we doen Hades?" Ze bleef het me maar vragen en ik kon haar niet antwoorden. "De beslissing niet maken? Afwachten wat er gebeurt?" Ik keek op. "Misschien gaat het ergens mis." Waar hoop ik zelfs nog op? Een wonder dat toch niet zal komen, iets wat ervoor zorgt dat ik niet meer in zo'n hachelijke positie sta. Ik wendde mijn blik weer af naar een onzichtbaar punt uit het raam. Op zoek naar de oorzaak, de boosdoener. Maar dat waren wij zelf.