A tale whispered so murderously

Onderwerp: Re: A tale whispered so murderously za aug 18, 2012 6:18 pm

Hij wacht even voor hij me weer een antwoord geeft. “En waarom werd je dan zo paniekerig, plots…” zegt hij en hij fronst zijn wenkbrauwen. Zwijgend haal ik mijn schouders op en kijk ik van hem weg. ''Gewoon.. Alle informatie. Ik denk dat het nu pas tot me door dringt. Ik bedoel echt tot me doordringt. Was je al klaar met de rondleiding?'' antwoord ik hem terwijl ik de hele tijd van hem weg kijk, behalve toen ik hem vroeg over de rondleiding.

Onderwerp: Re: A tale whispered so murderously za aug 18, 2012 6:24 pm

_{“Gewoon, alle informatie. Ik denk dat het nu pas tot me door dringt. Ik bedoel echt tot me doordringt. Was je al klaar met de rondleiding.” Ik zucht en leg dan even en hand op haar schouder. “Wel, gelieve niet meer zo snel te flippen want ik vind het niet prettig.” Daarna haal ik hem weer weg en loop een stukje bij haar vandaag terwijl ik mijn hoofd schud. “Nee, dat was ik nog niet nee.” Ik zucht en ga gewoon weer verder met lopen terwijl ik mij niet aan trek of ze die rondleiding wel nog wil of niet, ze zou sowieso toch wel volgen of ze nou wou of niet. Het is niet dat ze iets anders te doen heeft.}

Onderwerp: Re: A tale whispered so murderously ma aug 20, 2012 9:57 am

Hij zucht en legt zijn hand op mijn schouder. “Wel, gelieve niet meer zo snel te flippen want ik vind het niet prettig.” zegt hij waarna hij weer begint te lopen. “Nee, dat was ik nog niet nee.” zegt hij terwijl hij zijn hoofd schud. Zonder te wachten of ik nog wel mee zou gaan lopen liep hij verder, en ik ging snel achter hem aan. ''Wat ga je me allemaal nog laten zien?'' vraag ik met een glimlach terwijl ik nieuwschierig om me heen blijf kijken.

Onderwerp: Re: A tale whispered so murderously ma aug 20, 2012 10:11 am

_{“Wat ga je me allemaal nog laten zien?” Vraagt ze met een glimlach en ik trek mijn mond even scheef, terwijl ik de andere kant op kijk. Ik sla een andere gang in en kijk haar terug met een strakke blik aan. “Waar mijn kantoor is…” Zeg ik. “En mijn échte slaapkamer.” Ik lach even breed. “En ja, die is nog groter.” Ik sla een andere gang in.}

Onderwerp: Re: A tale whispered so murderously ma aug 20, 2012 10:17 am

Hij trekt een scheve glimlach en kijkt van me weg, waarna hij een andere gang in gaat. Hij kijkt me met een strakke blik aan en ik schrik even van zijn plotselinge om draai. “Waar mijn kantoor is…” Zegt hij. “En mijn échte slaapkamer.” Voor een moment heeft hij een brede glimlach op zijn gezicht voor hij weer verder gaat met praten. “En ja, die is nog groter.” Ik grinnik en schud mijn hoofd zachtjes waarna ik hem aan kijk. ''Waar heb je twee slaap kamers voor nodig? En waarom heb je zo'n grote slaapkamer eigenlijk nodig?'' grinnik ik vrolijk

Onderwerp: Re: A tale whispered so murderously ma aug 20, 2012 10:30 am

_{“Waar heb je twee slaapkamers voor nodig? En waarom heb je zo’n grote slaapkamer eigenlijk nodig?” Grinnikt ze. “Die ene slaapkamer was maar tijdelijk,” Zeg ik en klink plots nogal kortaf. “Daarbij had ik geen zin om je al die trappen op te dragen. Begrijp mij niet verkeerd, je bent zo licht als een veertje.” Ik lach en heb zin om mijn arm om haar heen te slaan, maar ik doe het niet. “Daarbij heb ik heel veel kamers, ik heb er meer dan twee.” Ik hef mijn kin wat hoger in de lucht op, alsof ik er fier op ben. “En ik heb een zwak voor grote bedden en alles, denk ik… Ze liggen gewoon zo comfortabel.” Ik loop verder en stop dan bij een grote, witte deur. “Hierachter is mijn kantoor.”}

Onderwerp: Re: A tale whispered so murderously ma aug 20, 2012 12:21 pm

“Die ene slaapkamer was maar tijdelijk,” Zegt hij en klinkt plotseling nogal kortaf. “Daarbij had ik geen zin om je al die trappen op te dragen. Begrijp mij niet verkeerd, je bent zo licht als een veertje.” zegt hij en hij lacht vrolijk, waardoor ik weer een glimlach op mijn gezicht krijg. “Daarbij heb ik heel veel kamers, ik heb er meer dan twee.” hij heft zijn kin wat hoger in de lucht op, en ik kan merken dat hij er trots op. Zachtjes grinnik ik om het feit dat het er wel arrogant uit ziet. “En ik heb een zwak voor grote bedden en alles, denk ik… Ze liggen gewoon zo comfortabel.” hij loopt verder en stopt dan bij een grote, witte deur. “Hierachter is mijn kantoor.” Ik kijk naar de grote witte deur en glimlach naar hem. ''ga je me de binnen kant nog laten zien, of alleen de weg er naar toe en de deur?'' grinnik ik en ik kijk weer naar de deur

Onderwerp: Re: A tale whispered so murderously ma aug 20, 2012 12:31 pm

_{“Ga je me de binnen kant nog laten zien, of alleen de weg er naar toe en de deur?” Grinnikt ze glimlachend. Ik ga achter haar staan en leg mijn handen op haar armen terwijl ik mijn lippen dichter bij haar oor breng. “Had ik niet gezegd dat mijn kantoor een persoonlijk vertrek is?” Ik staar naar de gouden klink van de deur. “Of ben je echt zo nieuwsgierig? Wie weet wat er in al die documenten staan, welke plannetjes ik bekokstoof…” Ik grijns terwijl ik haar loslaat en langs haar heen loop om tegen de muur naast de deur aan te gaan leunen. “Misschien zijn er ook wel documenten over jou…”}

Onderwerp: Re: A tale whispered so murderously ma aug 20, 2012 12:46 pm

Hij gaat achter me staan en legt zijn handen op mijn armen. Ik voel hoe zijn lippen dichter bij mijn oor komen, alleen maar zodat hij kan fluister, maar toch geeft het me ergens de kriebels. “Had ik niet gezegd dat mijn kantoor een persoonlijk vertrek is?” zegt hij en ik merk hoe hij langs me heen kijkt, waarschijnlijk naar de deur. “Of ben je echt zo nieuwsgierig? Wie weet wat er in al die documenten staan, welke plannetjes ik bekokstoof…” Hij laat me los, en loopt lang me heen om tegen de muur te gaan leunen. “Misschien zijn er ook wel documenten over jou…” Ik kijk hem grijnzend aan. ''ik dacht dat je me wel beter kende nu, natuurlijk ben ik nieuwschierig. Je brengt me naar een deur, en alleen maar om de deur te zien. Wat gebeurt er als ik wel naar binnen ga?'' zeg ik met een onschuldige blik. Ik loop rustig naar hem toe, en vlak voor hem blijf ik staan. ''en weet je, eigenlijk zou het me niet verbazen als je geheime documentjes hebt over allemaal mensen, including me.'' zeg ik terwijl ik hem met een scheve blik aan kijk

Onderwerp: Re: A tale whispered so murderously ma aug 20, 2012 1:03 pm

_{“Ik dacht dat je me wel beter kende nu, natuurlijk ben ik nieuwsgierig. Je brengt me naar een deur, en alleen maar om de deur te zien. Wat gebeurt er als ik wel naar binnen ga?” Ze kijkt me onschuldig aan en ze loopt rustig naar me toe tot ze vlak voor me blijft staan. “En weet je, eigenlijk zou het me niet verbazen als je geheime documentjes hebt over allemaal mensen, including me.” Zegt ze en kijkt me scheef aan. Ik grijns en laat rustig even mijn blik over haar heen glijden. Daarna kijk ik haar weer recht in de ogen aan. “Als ik die heb, en ik zeg áls, dan zou ik het zeker niet aan je neus hangen. Daarbij ben ik niet achterlijk, ze zullen heus niet in alfabetische volgorde in kasten zitten op mijn kantoor.” Ik grijns en kijk dan naar de deur. “Natuurlijk ken ik je beter, Persephone. Ik weet dat als je nu niet naar binnen gaat, je het een andere keer doet als ik het niet verwacht. En nu loop je me enkel uit te dagen. Waarom probeer je het niet, als je zo’n grote mond hebt?”}

Onderwerp: Re: A tale whispered so murderously ma aug 20, 2012 8:39 pm

Hij grijnst en laat rustig zijn blik over me glijden, en voor het eerst sinds ik hier ben voel ik me er niet ongemakkelijk onder. “Als ik die heb, en ik zeg áls, dan zou ik het zeker niet aan je neus hangen. Daarbij ben ik niet achterlijk, ze zullen heus niet in alfabetische volgorde in kasten zitten op mijn kantoor.” Hij grijnst en kijkt dan naar de deur. “Natuurlijk ken ik je beter, Persephone. Ik weet dat als je nu niet naar binnen gaat, je het een andere keer doet als ik het niet verwacht. En nu loop je me enkel uit te dagen. Waarom probeer je het niet, als je zo’n grote mond hebt?” ik kijk hem vrolijk aan en heb een brede glimlach op mijn gezicht. ''Nee, als je niet wil dat ik naar binnen ga, zal ik het niet doen. Laat ik die eisen nou maar eens gaan respecteren.'' glimlach ik vrolijk. ''en ik weet dat je niet achterlijk bent, daar ken ik je al goed genoeg voor. Dus, wat ga je me nu ook al weer laten zien?'' glimlach ik

Onderwerp: Re: A tale whispered so murderously ma aug 20, 2012 9:11 pm

_{“Nee, als je niet wil dat ik naar binnen ga, zal ik het niet doen. Laat ik die eisen nou maar eens gaan respecteren.” Glimlacht ze breed. “En ik weet dat je niet achterlijk bent, daar ken ik je al goed genoeg voor. Dus, wat ga je me nu ook al weer laten zien?” Ik grijns en kijk haar uitdagend recht in de ogen aan, maar leg dan mijn hand even kort op mijn buik terwijl ik me steeds beroerder voel. “Ik? Niets.” Zeg ik kortaf terwijl ik weer stevig op mijn beide voeten ga staan en niet meer tegen de muur aan ga leunen. “Excuseer me, ik moet even gaan rusten. Als je me nodig hebt, ik ben op het 8e verdiep. Je vindt de kamer zo.” Ik loop langs haar heen en sla de hoek om, waarna ik verdwijn in een deur en de trappen op loop naar mijn kamer. Eenmaal daar kleed ik mij gelijk uit en ga onder de dekens liggen, terwijl mijn hoofd tolt.}

Onderwerp: Re: A tale whispered so murderously ma aug 20, 2012 9:54 pm

hij grijnst terug en kijkt me voor een moment uitdagend aan recht in mijn ogen, maar legt dan al snel zijn hand op zijn buik en begint groen te zien. “Ik? Niets.” Zegt hij kortaf terwijl hij recht gaat staan en zich van de muur af duwt. “Excuseer me, ik moet even gaan rusten. Als je me nodig hebt, ik ben op het 8e verdiep. Je vindt de kamer zo.” zegt hij en hij verdwijnt ook gelijk. Verbaasd kijk ik hem na en kijk ik eventjes rond. Ik leg mijn hand voor een moment op de deurknop, maar laat hem dan maar los. Langzaam daal ik de trappen af en loop ik door gangen tot ik bij de paleiszaal kom. Zonder er bij na te denken dat de hond er kon zijn van Hades, en me aan stukken zou scheuren, liep ik door de gang die richting de rivier leidde. toen ik op het maanvormige platform stond, aan het randje vlak bij het water, keek ik over naar het donkere water. Een angstig gevoel was me bekropen en ik moest nu weg hier. Het maakte me niet uit hoe ik hier weg zou komen, maar ik zou me wel redden. Ik haalde diep adem en sloot mijn ogen. Ik zette me af van de rond en sprong in het water. Toen ik het ijskoude water om me heen voelde slaan slaakte ik een gil van de schrik. Ik voelde hoe de jurk die ik aan had zich vol zoog met het koude water en het me nog moeilijker maakte met het hooghouden van mijn hoofd. Hijgend begon ik me door het ijskoude water te banen richting de tunnel.

Onderwerp: Re: A tale whispered so murderously ma aug 20, 2012 10:22 pm

_{De warmte van mijn grote slaapkamer, afkomstig van de brandende openhaard tegenover het voeteinde van het bed, deed me deugd. De deuren van het balkon waren dicht, de donkere gordijnen stevig dichtgetrokken. De donkere verf op de muren kalmeerde me, terwijl ik met de deken tot net boven mijn middel lag en mijn hand op mijn buik rustte. Ik zou wel in slaap gevallen kunnen zijn, nu het zo rustig was, het maakte me bijna niet uit wat Persephone nu aan het doen was, of ze misschien wel in mijn kantoor was. Maar toen ik indommelde klonk haar ijzige, gesmoorde kreet toch luid genoeg. Gelijk hoorde ik de het gehuil van de wind, die op de trap naar omhoog roffelden in plaats van voetstappen. Doden hadden geen voetstappen, dat was een van de voordelen aan alle bedienden. Ik hoefde ze nooit echt te horen. Maar deze was snel, en ze stormde de trap op als een bezetene. Zonder te kloppen zwaaiden de grote, donkere deuren die naar de kamer leidden open en daar stond ze al met verse kleren. Ik wist wat ze met die uitdrukking bedoelde. Ze verdween weer zo snel als ze gekomen was, en ik hoorde haar weer naar beneden gaan. Ik trok de pull met de lekker warme kol aan en vervolgens de losse broek en het ondergoed die ze me gegeven had. Normaal waren het dingen die ik aan zou doen alledaags. Ik trok in een snelle beweging mijn zware combat botten aan en stormde de trappen af. “Persephone!” Ik rende naar haar kamerdeur, en wou stoppen, waarbij ik haast uitgleed over de vloer en eigenlijk langs de deur gleed terwijl ik naar binnen keek. Daar was ze niet. Dan valt mijn drachmen, veel te laat natuurlijk, en ik storm de westelijke vleugel in langs alle bediendes. Natuurlijk, hoe had ik zo dom kunnen zijn. Haar enige uit weg was een boot, die toch nooit kwam, dat had ze zelf gezegd. Nu dacht ze zeker dat ze terug zwemmen kom. Zo roekeloos als het maar kon zijn, en koppig ja koppig was ze vooral. Als ik er ben stoot ik mij af van het maanvormige platform en spring het water in. Zelfs het water voelt ijzig koud aan voor iemand zoals mij, letterlijk alsof allemaal lijken handen mij naar beneden sleuren en mij proberen te verdrinken. Ik slaak een korte kreet als ik voel hoe mijn longen lijken dicht te klappen. Het doet pijn, en lijkt zelfs in de koude te branden. Maar ik dwing mezelf om door te zwemmen, want ik zou haar toch niet achter kunnen laten. Nooit. Ik wil haar naam opnieuw schreeuwen, maar het enige wat er uit komt is een gepijnigde kreet. En terwijl ik niet probeer om kopje onder te gaan, blijf ik doorzwemmen alsof mijn leven er van af hangt en ergens is dat ook wel zo…}

Onderwerp: Re: A tale whispered so murderously ma aug 20, 2012 10:32 pm

Ik kom haast niet meer vooruit en probeer nu in alle macht boven water te blijven. Ik hoor nog een plons en een kreet. Ik wil me weer omdraaien om terug te gaan, maar ik kom haast niet meer vooruit. De jurk die ondertussen zo zwaar aan voelt sleurt me bijna naar de oneindige diepte maar stijfjes blijf ik mijn hoofd boven water houden. Weer hoor ik een kreet en ik knijp mijn ogen dicht. ''H-h-hades..'' probeer ik te roepen, maar er komt alleen een zacht gestotter tussen mijn lippen vandaan. Ik hoor water bewegen en ik zwem stijfjes en zo goed als ik kan weer terug. Ik voel hoe het laatste beetje kracht uit me weg vloeit met elke slag die ik doe om weer terug te zwemmen, en ga kopje onder.

Onderwerp: Re: A tale whispered so murderously ma aug 20, 2012 11:04 pm

_{Mijn zicht wordt wazig door het water in mijn ogen, ik was nooit goed in zwemmen geweest.. In tegen stelling tot mijn broer Poseidon. Dat waren onze zwakten, we waren niet opgewassen tegen elkaars krachten. Zo was Poseidon bijvoorbeeld bang van bliksem, en Zeus waarschijnlijk bang van mij zodat driehoek compleet zou zijn. Mijn gedachten vervaagden, ik moest en zou haar vinden en terug uit het water krijgen. Ik ging sneller zwemmen, crawl in plaats van schoolslag. Dat waren de enige twee dingen die ik kon. Ik herinner me hoe ik in mijn kinderjaren altijd achter bleef aan de kant, om te kijken hoe Poseidon zwom en het naar zijn zin had. Een keer had hij mij mee het waren ingesleurd, en mij dit geleerd terwijl hij zelf rugslag en vlinderslag kon… Hij kon het allemaal. Blijkbaar had ik na al die jaren toch nog een beetje de technieken onthouden. Ik knipper met mijn ogen als ik aan het einde, voor zover ik toch zien kan, een vage contour opmerk. Dan zie ik haar gezicht, en ik doe mijn best om sneller te zwemmen terwijl ze me tegemoet probeert te zwemmen. Haar lippen bewegen, ze probeert waarschijnlijk mij te roepen maar net als mij kon ze het er niet uit krijgen van de kou. Dan gaat ze plots kopje onder. In deze koude kan ik extra goed voelen hoe mijn hartslag de hoogte in gaat en het bloed sneller door mijn lichaam gaat pompen, terwijl ik me al zo ellendig voelde. En alhoewel ik het niet wil, doe ik toch een schietgebedje naar de godin Styx die deze rivier controleert en is. Oh grote godin, sta mij bij.. Dat was het om exact te zijn. Ik voel hoe mijn oren dicht gaan door het water, mijn ogen zijn wijd opengesperd. Dan voel ik plots iets en ik weet dat zij het is. Ik klem gelijk mijn arm om wat het ook van haar is dat ik beet heb, en zwem naar boven. Ik snak naar adem en zie dat het een stuk van haar been is. Ik trek haar lichaam naar me toe en zwaai mijn arm om haar middel heen. Nu moest ik wel naar achteren zwemmen, ik kon niet anders. Ik begin hevig te trappen met mijn benen en voel hoe ik steeds uitgeputter geraak, maar uiteindelijk lukt het me wonder boven wonder toch om naar het platform te geraken. Ik hijs ons veel belastend op de kant, en ga hijgend plat op mijn rug liggen. Ik kan niet schreeuwen, maar toch komt een bediende aanzetten met een handdoek, maar een handdoek. Ik trek hem uit haar handen, en zeg dat ze snel iets moet klaarzetten, waarna ik omrol en de handdoek om Persephone heen sla. Ik probeer haar een beetje droog te wrijven en haar op te warmen, voor zover dat kon met al die natte kleren aan.}

Onderwerp: Re: A tale whispered so murderously ma aug 20, 2012 11:18 pm

Ik voel hoe het water zich in mijn luchtwegen dringt en wil het uithoesten, wat er voor zorgt dat er nog meer water bij me binnen komt. Plots voel ik iets mij aan mijn been omhoog trekken, en ik weet dat het Hades is. Zelf kan ik al niet meer bewegen en ben ik nog nauwelijks bij bewustzijn. ik voel nog net hoe hij zijn arm om me heen slaat en me mee trekt het water uit, na een heleboel moeite. Ik wil me wel bewegen, en praten en hem bedanken voor het redden van mijn leven, maar ik kon nauwelijks ademen. Eigenlijk niet. Ik voel hoe hij me droog probeert te wrijven terwijl ik vecht om mijn bewustzijn niet te verliezen, maar uiteindelijk wordt het toch zwart voor mijn ogen omdat ik geen lucht meer krijg.

Onderwerp: Re: A tale whispered so murderously di aug 21, 2012 12:08 am

_{Door alle ellendigheid en de hopeloze situatie was ik al lang vergeten dat ze net kopje onder gegaan was, waarschijnlijk nog eens een hele teug water ingeslikt had en nu zeker het bewusten al verloren was. Ik besef het veel te laat, maar ik draai haar om en begin als een bezetene op haar rug te kloppen. Ze is niet wakker, maar uiteindelijk weet ik het toch zo ver te krijgen dat ze een hele teug water eruit spuwt. Ik hoest zelf ook nog wat uit, en trek ons dan allebei overeind. Mijn ribben voelen aan alsof ze allemaal in duizenden stukjes verbrokkeld zijn, maar toch ga ik door. Ik sleep mezelf met haar in mijn armen de trappen op. Trappen tot op de 8e verdieping, en het lijkt alsof mijn benen er af zouden gaan vallen. Als ik eenmaal op mijn kamer ben, leg ik haar neer op bed en sleep een ligbank helemaal tot voor de openhaard. Ik leg haar er even in, en loop dan hijgend alsof ik een normale opa ben die geen 10.000 jaar of ouder is, naar de badkamer om badjassen te halen. Ik loop terug en trek haar rechter, voorzichtig nog steeds weliswaar. Ze lijkt wel een lappenpop in mijn handen. Ik trek haar kletsnatte jurk uit, en vervolgens ook haar kletsnatte ondergoed. Alles was nat van de sprong in het ijskoude water. Ik kan niet geloven hoe stom ze geweest was. Het kan me niet eens meer deren dat ze daar nu zo bloot ligt, mijn hoofd lijkt bevroren en zorgt ervoor dat ik niet meer helder denken kan. Ik trek de warme badjas over haar tengere schouders en druk hem tegen haar lichaam, daarna knoop ik hem dicht en duw de stof zo dicht mogelijk tegen haar aan. Dan ga ik zitten en trek mijn zware combats uit. Het was geen goed idee om met die in het water te springen, ze hadden me alleen vertraagd. En zie nu wat er gebeurd is, ik ben net een grote gedrogeerde en Persephone is bewusteloos en onderkoeld. Ze ziet blauw, en haar lippen ogen bijna paars. Ik moet haar zo snel mogelijk terug opwarmen, en daarbij mezelf ook. Ik trek al mijn kleren daarna zo snel mogelijk uit, en doe dan gelijk de badjas aan. Ik neem nog een handdoek en begin haar lange haren droog te wrijven, dat zou veel schelen. Daarna ga ik naast haar liggen op de ligbank, en ik druk haar dicht tegen mij aan terwijl ik over haar rug wrijf met mijn handen. We liggen dicht bij de warme openhaard, en ze ziet er minder blauw uit door het warme licht van de opflakkerende vlammen. Ik breng mijn lippen naar haar oor. “Kore.” Fluister ik en plant mijn lippen daarna op de plaats waar ik ze bijna tegen gehouden had. Ik wieg haar zachtjes heen en weer in mijn armen, blij dat ik haar uit het water had kunnen halen en dat ze veilig was, al was ik van dat laatste niet helemaal zeker.}

Onderwerp: Re: A tale whispered so murderously vr aug 24, 2012 6:02 pm

Toen ik bewusteloos raakte kwam ik een soort droom terecht. Ik stond midden in een groot veld met de mooiste bloemen die ik ooit gezien had in mijn leven. Er stond een vrouw in het midden van het veld en langzaam liep ik er naar toe. Ik moest soms stoppen om energie en lucht te happen, want ondanks dat ik in de wijde lucht stond had ik het benauwd, alsof ik verstikt werd en er niet genoeg zuurstof was. Het lopen ging steeds stroever en uitgeput bleef ik even staan vlak achter de vrouw. Toen ik de vrouw op haar schouder tikte verkleurde de lucht en werd het plotseling ijskoud. Bibberend sloeg ik mijn armen om me heen en liep ik weg van de vrouw, wat achter af alleen maar een standbeeld was. Ik keek om me heen en zag hoe de bloemen verwelkten, het weer om sloeg en het nog kouder werd dan het al was. Het voelde alsof ik aan het bevriezen was en ik kon mijn eigen adem al weer zien. Ik zag mijn moeder staan en toen ik op haar af rende zag ik dat ze niet meer leefde, en verging tot stof. Zo ging het met iedereen die ik tegen kwam in het veld en waar ik heen liep. Snikkend liet ik me neer vallen in het verdorde gras. Ik staarde naar de grauwe lucht die er angstaanjagend uit zag en voelde me steeds warmer voelen, alsof iemand me vast hield. Ik kreunde zachtjes en voelde nu duidelijk dat iemand me vast hield. Langzaam en moeizaam deed ik een oog open, en zag dat Hades me vast hield. Ik deed mijn oog weer dicht en bewoog me niet. ''Hoe kom ik hier.. Wat is er gebeurt?'' zeg ik muiszacht met een krakerige stem.

Onderwerp: Re: A tale whispered so murderously vr aug 24, 2012 6:26 pm

_{Na een tijdje op de ligbank gelegen te hebben en naar de vlammen te staren, nog steeds met mijn armen om Persephone heen, voelde ik hoe ik rustig aan het indommelen was. Ja, mijn lichaam was ook afgemat door het zwemmen en de gedachte dat iemand mij het zwemmen leek te verhinderen in het water spookte nog steeds door mijn hoofd. Mijn oogleden voelden zwaar aan, en ik viel weg in put van diepe slaap maar werd er op tijd uitgetrokken door een beweging tussen mijn armen. Ze kwam bij bewustzijn, dat hoorde ik duidelijk aan de kreun waar pijn in te herkennen was. Ik keek naar hoe ze een oog open deed om te zien wie het was dat haar vasthield, en daarna viel haar oog weer dicht. Ze bleef stil liggen, maar uiteindelijk zei ze toch met krakende stem “Hoe kom ik hier.. Wat is er gebeurt?” Haar stem was zo stil dat ik haar vezelende woorden bijna niet begrijpen kon, maar ik kon wel raden wat ze gevraagd had. “Je bent met kleren en al in de Styx gesprongen, blijkbaar ben ik niet de enige idioot.” Snauwde ik, proberend toch een beetje boos genoeg te zijn… Tenminste niet op haar. Ik verstrakte onbewust mijn greep om haar.}

Onderwerp: Re: A tale whispered so murderously vr aug 24, 2012 6:46 pm

“Je bent met kleren en al in de Styx gesprongen, blijkbaar ben ik niet de enige idioot.” snauwde hij en hij deed zijn armen nog strakker om me heen. Ik zuchtte en legde mijn hoofd op zijn borst neer, zodat ik wat comfortabeler er bij lag. ''Niet zo hard, ik ben vlakbij.'' zeg ik nog steeds met dezelfde stem als net en ik hoest. ''Ik weet niet meer waarom ik het deed.. En het was niet mijn slimste plan..'' zeg ik met een iets heldere stem. ''En ik heb nooit gezegd dat ik geen idioot ben, alleen bevestigt dat jij er bent.'' lach ik en ik krijg weer last van een hoestbui. Ik voel me schokken tussen Hades zijn armen, maar hij heeft me zo strak vast dat ik me nauwelijks kan bewegen. Als ik uit gehoest ben leg ik mijn hoofd weer op zijn borst en zucht ik zachtjes. ''Voor jou informatie, ik zal niet meer in de Styx springen.. Ik heb het zo koud, jij voelt zelfs warm aan nu.'' zeg ik zachtjes.

Onderwerp: Re: A tale whispered so murderously vr aug 24, 2012 7:09 pm

_{Ze legt haar hoofd op mijn borst neer. “Niet zo hard, ik ben vlakbij.” Ik frons mijn wenkbrauwen maar heb het nog steeds niet door. Ze begint te hoesten. “Ik weet niet meer waarom ik het deed.. En het was niet mijn slimste plan.” Ik antwoorde er niet op, later zou ze het zich wel weer herinneren. “En ik heb nooit gezegd dat ik geen idioot ben, alleen bevestigd dat jij er een bent.” Ze hoest opnieuw, en ik kijk nu stilaan meer en meer bezorgd. Ze schokt, en ik laat haar iets losser zodat ze wat meer ademen kan. Ze legt haar hoofd weer tegen mijn borst aan, maar door de situatie kan ik er niet echt van gaan genieten en ontspannen. “Voor jou informatie, ik zal niet meer in de Styx springen.. Ik heb het zo koud, jij voelt zelfs warm aan nu.” Zucht ze, en ik rol met mijn ogen terwijl ik mijn blik afwend. “Ja ik hoop het, ik heb geen zin om twee keer achter je aan te springen.” Door mijn bezorgdheid praat ik iets lager, meer op een brommende toon. “Zelfs mijn longen, terwijl ik meer aan de koude gewend ben dan jij, sloegen dicht toen ik in het water sprong. En dat is het warmste stuk van de rivier. Stel dat je in het brede stuk was geraakt, ik zeg stel, dan was je direct verdronken. Je had dood kunnen zijn.” Ik was boos, nee.. woedend. Maar ik kon de bezorgdheid in mijn ogen echt niet verbergen.}

Onderwerp: Re: A tale whispered so murderously vr aug 24, 2012 8:21 pm

“Ja ik hoop het, ik heb geen zin om twee keer achter je aan te springen.” Hij praatte op een lagere toon dan normaal gesproken, en het klonk brommend. “Zelfs mijn longen, terwijl ik meer aan de koude gewend ben dan jij, sloegen dicht toen ik in het water sprong. En dat is het warmste stuk van de rivier. Stel dat je in het brede stuk was geraakt, ik zeg stel, dan was je direct verdronken. Je had dood kunnen zijn.” Ik hoor dat hij woedend is en ik kijk hem schuldig aan. Als ik hem aan kijk, kijk ik hem recht aan in zijn prachtige ogen en zie dat hij wel bezorgt om me is. Schuldbewust kijk ik hem nog steeds aan en zucht ik eventjes. ''Waarom heb je me niet gewoon laten gaan dan? Laten verdrinken, waarom laat je me niet doodziek worden van de kou.'' mompel ik en ik wend mijn blik niet af van hem. Ik blijf hem voor een tijdje aan kijken en wend dan mijn blik weer af.

Onderwerp: Re: A tale whispered so murderously vr aug 24, 2012 8:32 pm

_{“Waarom heb je me niet gewoon laten gaan dan? Laten verdrinken, waarom laat je me niet doodziek worden van de kou.” Mompelt ze, en kijkt mij recht in de ogen aan waarbij ik zie hoe schuldig ze zich voelt. Ik blijf haar in stilte aankijken, terwijl ik mijn blik zo strak en ongevoelig mogelijk probeer te houden. Uiteindelijk wend ze haar blik toch af. “Dat weet je best..” Mopper ik en kijk naar de gordijnen voor de balkon deur. Ik hoor dat het hard regent en begint te stormen. Een zucht ontsnapt mijn lippen, en ik sluit mijn ogen terwijl ik zo half rechtop blijf zitten. “Hij is boos.” Zeg ik op een fluistertoon, alsof ik nog niet genoeg zorgen had gehad de laatste tijd… Nu dit ook nog. Ik had dit helemaal niet verwacht.}

Onderwerp: Re: A tale whispered so murderously vr aug 24, 2012 9:10 pm

“Dat weet je best..” moppert hij en ik merk dat hij ook niet meer naar me kijkt. Ik kijk naar hem op, om zijn blik te volgen. Als ik merk dat hij naar de storm buiten kijkt kijk ik weer naar hem. Hij zucht en sluit zijn ogen en ik kijk hem lichtelijk nieuwschierig aan. “Hij is boos.” zegt hij op een fluisterende toon en ik kijk hem nu ook bezorgt aan. ''Wie is er boos? En waarom maakt dat je zorgen?'' vraag ik terwijl ik met mijn koude vingers over zijn badjas wrijf, deels om mijn vingers weer warm te krijgen maar ook om hem zich wat meer comfortabel te laten voelen. ''En het spijt me echt Hades.. Ik zal nooit meer in de Styx springen. Echt niet. Een keer was genoeg. Ik snap nu dat dat het domste is wat ik ooit had kunnen doen. Ik ben je echt ontzettend dankbaar dat je me gered hebt, door mij lig je nu hier te verkleumen op de bank..'' zucht ik met een schuldig stemmetje.