These things we have to face

Ik keek haar scherp aan en kneep mijn ogen tot spleetjes. "Ik? Kore verdomme, ik heb net nog gezegd dat ik van je hou. Denk je dat dat zomaar na een nacht al komt? Je weet dat ik dat niet snel zeg." Ik liet de lepel spontaan met mijn krachten in twee splitsen toen ik me erop focuste. "Een huis, het is gewoon een huis! Je kan het toch ook onderhouden? Nu leef je in een stort!"

Ik zag dat hij ontzettend opgefokt begon te worden, en dat werd alleen maar beaamd toen hij mijn lepel kapot maakte. Met een frons keek ik naar hem terwijl ik mijn kalmte probeerde te bewaren. ''Ik weet dat je dat niet snel zegt.'' zei ik terwijl ik mijn lepel terug in mijn bakje legde. ''En ik weet dat je ook van me houdt. Maar ik had niet erop gerekend dat ik gelijk de volgende dag weer bij je in zou trekken of terug naar de Olympus zou aan.'' zei ik. Ik legde mijn handen op tafel en keek hem rustig aan. ''Ik wil het gewoon zelf voor elkaar krijgen. Onderhouden is wat anders dan ergens leven wat je helemaal zelf hebt betaald zonder hulp!'' sprak ik.

Ik keek haar terug recht aan en balde mijn vuisten in een woede uitbarsting. "Wel, dan snap je toch dat ik er niet akkoord mee ben!" Ik duwde mijn bord naar voren en keek terug weg. Ik had geen honger meer. Natuurlijk waren we weer ruzie aan het maken, natuurlijk. "Ik heb die scheiding niet gewild, die is opgedrongen geweest door je vader en dat weet je zelf maar al te goed." Sputterde ik. "Wat is het nut van hier als zwerver te leven terwijl je zoveel beter verdient. Je bent een godin Kore, geen mens. Je hoort niet hier te leven, je hoort niet in de menigte op te gaan alsof je een van hen bent. Daar trapt niemand in."

Ik zuchtte en rolde met mijn ogen. Hier was de uitbarsting dan. ''Zie! Nu hebben we toch nog ruzie gekregen.'' zei ik terwijl ik bleef zitten. ''Ik weet dat de scheiding niet jou keus was maar denk je echt dat het een goed plan was geweest als we samen naar de onderwereld waren gegaan na die hele gebeurtenis.'' riep ik toen terwijl ik mijn hand door mijn haar heen haalde. Ik beet gefrustreerd op mijn lip terwijl ik naar hem keek. ''Het maakt me niet uit dat ik als een zwerver leef! Het maakt me gelukkig want alles is hier zo simpel. Niet doorgedraaide liefdesverhoudingen, geen zorgen over wat dan ook. Het enige wat ik moet doen is naar mijn werk gaan en de huur op tijd betalen.'' zei ik

"Dit is geen ruzie Kore, het is gewoon een discussie meer niet." Probeerde ik nu iets kalmer te zeggen, met toch nog een mild geïrriteerde ondertoon in mijn stem. Helaas begon ze al te roepen, het was nu zeker en vast te laat. "Oh, dus je hebt ook werk?" Sprak ik spottend, ik kon mijn lach niet inhouden. Het was gewoon te komisch. Ik trok mijn wenkbrauwen op en keek weg terwijl ik ongelovig mijn hoofd schudde. "Nee, weet je wat? Doe maar wat je wilt. Als jij per se zo wilt leven terwijl je zoveel meer waard bent en zoveel meer kan. De Godenwereld is niet alleen slecht Kore, er is tenminste iets interessants aan de gang. Altijd dezelfden. Wat ga je doen als je vrienden maakt, weer verliefd wordt? Mensen sterven, de dood is onvermijdelijk. Kom je ze dan opzoeken? Want geloof me, ik wek ze niet tot leven omdat jij zo stom bent geweest gehecht aan ze te worden."

Ik sloeg mijn armen over elkaar en probeerde mezelf te kalmeren door diep adem te halen. ''Dit is geen ruzie, dit is een discussie.'' herhaalde ik toen zijn woorden waarna ik hem weer aankeek. ''Ik ben hier graag, het is interessanter dan de godenwereld die ik heb beleefd.'' sprak ik waarna ik even mijn ogen neer sloeg. ''Ik ben uit de Olympus vertrokken omdat ik Hera haar gezicht niet kon zien. Of die buik die met de dag aan het groeien is.'' zei ik zachtjes.

"Dat is omdat je ze niet kent en er de moeite niet voor doet. Ik ben misschien asociaal maar ik ben wel de oudste, ik weet heus waar ik het over heb." Ik zuchtte en begon ongemakkelijk op mijn stoel ze te schuiven. Meteen ontweek ik haar blik, maar toen ik toch eens opkeek zag ik dat zij ook niet van plan was om mijn blik te ontmoeten. "Kore.." Ik trok mijn benen op om ze op de stoel te krullen. "We gaan hier toch echt niet over beginnen.."

''misschien ben ik het wel zat om altijd maar moeite te doen voor goden die alleen maar roddelen en dronken raken als ik in de buurt ben.'' zei ik terwijl ik een zucht liet glippen. Ik keek naar hem op en schudde mijn hoofd. ''Nee. We gaan het er niet over hebben. Maar dat is wel de reden dat ik daar weg ben gegaan.''

Ik zuchtte geërgerd en wierp haar een beschuldigende blik toe terwijl ik aan de leuning van mijn stoel prutste. "Kore, goden zijn goden. Je moet ze niet zo respectloos behandelen." Zelf deed ik niet anders, maar ze waren het van me gewend. Ze waren niets anders van me gewend zelfs. Maar ik wilde nog niet dat zij mijn taal en opvattingen overnam. Zolang ze haar graag mochten, waren ze milder met mijn straffen. Toegegeven had ze mijn kansen laatst bij Poseidon wel goed verziekt. "Hoe ging het met haar," vroeg ik zacht. "toen je wegging.. Of heb je nieuws gekregen?" Ik durfde het bijna niet aan haar te vragen, maar moest wel omdat ze mijn enige bron van informatie was op het moment. Ik was bezorgt over haar. Dat kind was dan misschien ongewenst, toch was ik nog steeds niet harteloos geworden. Ik keek haar met grote ogen aan.

Ik schudde langzaam mijn hoofd. ''Ik zou het niet weten. Ik heb een tijdje terug gehoord van Hermes dat het een makkelijke zwangerschap is. Ze zag er goed uit voor een zwangere.'' zei ik en ik keek naar de tafel. ''Ik wou het niet weten. Dus sindsdien vertelt hij er niet meer over.'' mompelde ik waarna ik me even uitrekte. ''Ik behandel de anderen niet onrespectvol. Ik lach en zwaai als het nodig is, maar ik ga niet met ze om als het niet hoeft.''

Ik voelde me enorm opgelucht dat ze toch iets van informatie voor me had en me die ook vertelde. Dat het gemakkelijk ging was een groot geluk, maar tegelijk ook ongelukkig omdat het daarna nog moeilijker zou zijn voor haar. Ze zou niet begrijpen hoe het mis kon gaan, en dat zou haar hart breken. Maar het moest, ze zou ons er nog dankbaar voor zijn. Tenminste, als we het haar zouden vertellen. En dat waren we zeker niet van plan. "Juist ja.." Mompelde ik met een grijns, om vervolgens weer serieus te zijn. "Heb je enig idee of Zeus me toelaat op de Olympus binnenkort?"

Ik keek naar hem op en trok mijn wenkbrauw op. ''Wat denk je zelf? Hij stond hier vanochtend nog te schreeuwen en te doen.'' zei ik waarna ik mijn armen weer over elkaar sloeg. Mijn eetlust was compleet verdwenen en ik zuchtte weer.

Ik boog voorover om mijn ellebogen op de tafel te steunen nadat ik mijn voeten terug normaal op de grond had gezet. Ik zuchtte en liet mijn vingers tussen mijn haren glijden. "Denk je niet dat ik het recht erop heb?" Vroeg ik op een rustige toon. Ik keek haar niet aan.

Ik zuchtte en haalde mijn schouders op. ''Ik snap zijn woede in het begin wel. Maar ik vind dat hij het een beetje te ver doordrijft.'' zei ik en ik keek naar mijn handen. ''Maar ik dacht dat je niet van de Olympus hield en zijn doen en laten.'' zei ik waarna ik voor een kort moment naar hem keek.

Ik knikte en trok een scheve grijns. "Natuurlijk snap ik het ook wel. Maar ik vind nog niet dat ik verbannen moet worden van een belangrijke plaats zoals de Olympus. Daarbij, hij doet het voortdurend en daar wordt ook niet zoveel heisa van gemaakt." Murmelde ik binnensmonds. Ik nam mijn bord terug om te eten en maakte daarvoor gebruik van haar lepel. "En dat ik Hera niet mag zien dan vind ik al volslagen absurd."

Ik haalde mijn schouders op. ''hij is nu gewoon extra beschermend rond haar. Dat pitje komt vanzelf wel weer op een laag vuur te staan.'' zei ik kalm waarna ik mijn schaaltje maar naar het aanrecht bracht. ''Je mag vanzelf wel weer de Olympus in. Geef het nog een beetje tijd.'' sprak ik

Ik gniffelde een beetje terwijl ik een hap in mijn mond stak en rustig verder at. Zuchtend draaide ik me om zoeat ik haar aan kon kijken. "Wel jij hebt er vertrouwen in." Ik richtte me weer op mijn bord. "Nooit gedacht dat ik de Olympus zou missen."

Ik glimlachte enkel en haalde mijn schouders op. ''Overal negatief op reageren wordt ook zo saai op een gegeven moment.'' zei ik en ik ging toen weer aan tafel zitten. ''Over dat soort dingen hoor ik vaker. Je merkt pas hoe belangrijk of bijzonder en dergelijke iets voor je is, als je het niet meer hebt.''

Ze haalde haar schouders op en ik grijnsde bij haar woorden. "Ja, soms moet je dan wat extremer uit de hoek komen om een toffe reactie uit te lokken." Het was ook daarom dat ik Hera had uitgekozen. Twee vliegen in een klap, Zeus zou er enorm woedend om worden en mijn voorspelling klopte ook. "Klopt, klopt.." Mompelde ik en legde de lepel neer toen mijn bord leeg was.

Ik steunde met mijn hoofd op mijn ene hand en keek hem rustig aan. Ik had niet meer de neiging om het gesprek nog op gang te houden, alles wat gezegd moest worden was ondertussen wel gezegd. Ik sloot mijn ogen even en zuchtte toen tevreden.

Ik merkte dat ze nogal stil was geworden plots en trok een wenkbrauw op. "Nou, ik denk dat ik dan maar ga. Het tankstation zal nu wel open zijn.." Mompelde ik en schoof mijn stoel achteruit op naar het bankbed te lopen en me te beginnen aankleden zonder nog een woord te zeggen.