These things we have to face

Ik luisterde verward naar wat hij allemaal vertelde. ''Hades! Dit klinkt als gekkenwerk.'' mompelde ik en ik schudde mijn hoofd weer. ''Ik zou willen zeggen dat Zeus zijn eigen kind niet gaat vermoorden. Maar ergens denk ik dat hij het niet erg vind om van dat kind af te komen.'' mompelde ik en zuchtend schudde ik mijn hoofd. ''Ik zal het hem zeggen. Maar Hera kan het niet weten. Die zal haar kind nooit opgeven.'' zei ik en ik kwam toen overeind. ''Is er verder nog iets?''

Ze liep naar me toe om me te helpen, toen ze zag hoe hard ik aan het sukkelen was met dat stomme ding. Ze duwde me aan de kant. "Laat mij het maar doen." Met een simpele, korte beweging trok ze het bed goed. Ik fronste mijn wenkbrauwen en voelde hoe de warmte naar mijn hoofd steeg. Niet blozen, niet blozen, niet blozen. "En daar heb je gelijk in. Waarschijnlijk als hij me een keer gehad heeft is het klaar. Ik hoef geen trofee te worden, daarom is het hem nog niet gelukt." Ze klapte de bank uit. "Je zegt nóg niet. Maakt die idioot echt een kans bij je?" Ik had geen zin om op mijn woorden te letten, het was toch waar wat ik zei. "Die jonge kerels zijn toch allemaal hetzelfde, niet? Was ik maar in de vorige generatie geboren." Zeurde ik,opzettelijk met een irritant toontje.

"Je zegt nóg niet. Maakt die idioot echt een kans bij je?"zei hij ontzet, en even dacht ik na over wat ik had gezegd. ''Verspreking. Natuurlijk niet.'' zei ik simpel en ik pakte het beddelaken om die over het bed heen te spannen. "Die jonge kerels zijn toch allemaal hetzelfde, niet? Was ik maar in de vorige generatie geboren." zeurde hij toen en ik keek met een frons naar hem op. ''Hoezo zou je in deze generatie willen zitten? Bedoel je de goden generatie of deze mensen generatie? Want de mensen zijn vreemd. Blijkbaar is het echt een ding om met jan en alleman het bed in te duiken.'' zuchtte ik en ik pakte de kussens om hem die aan te geven.

Ik keek zuchtend naar hoe ze het bed opmaakte. "Ik bedoel de eerste generatie goden natuurlijk, in plaats van de tweede," mijn ooms en tantes, mijn vader en moeder, ze waren zo veel slimmer en fatsoenlijker dan ons. Het werd zelfs beschamend. Ik grinnikte om haar opmerkingen. "Klopt. Hoe denk je dat er zoveel halfgoden zijn?" Ik nam de kussens van haar aan en hield ze in mijn handen. "En toch vul je je tijd hier op aarde. Wat is er zo aantrekkelijk aan dit .. Stelletje ongeschoolden?"

Ik keek met een glimlach naar hem om toen hij doorratelde over hoe onbeschoft we wel niet waren geworden. ''Tja. Balen man, zit je met ons allemaal opgescheept.'' zei ik en ik pakte het dekbed op. ''Wat er hier zo aantrekkelijk is..'' mompelde ik en ik legde het dekbed netjes neer. ''Het feit dat hier ongeveer geen goden rondlopen. Misschien enkele halfgoden maar die weten niet eens van hun eigen bestaan.'' zei ik en keek toen met een glimlach naar hem op. ''En dat niemand iets van je verwacht. Dat niet iedereen zich met alles bemoeit en alles van elkaar weet.''

Ik moest lachen om haar opmerkingen terwijl ik met mijn ogen haar bewegingen volgde. "Oh, dus dat is wat hier zo aanlokkelijk aan is? Ik zie het niet. Het moet vermoeiend zijn om elke stap die je maakt opnieuw te moeten uitleggen. Boven kennen ze je, ze weten wat te verwachten. Snap je? Maar als je op Poseidon doelt, die wil ik ook een tijdje niet meer zien nee.."

Ik glimlachte en haalde mijn schouders op. ''Ik hoef me niet te verantwoorden hier. Dat is ook wel fijn.'' zei ik en ik knikte toen langzaam. ''Poseidon hoef ik inderdaad niet graag te zien. Of Amphitrite.'' zei ik en keek toen met een glimlach naar hem om. ''Ik vind het hier wel best. Ik heb iets van mezelf, en ik werk ergens voor. Een beter huis namelijk, want hoe je ook went of keert, het is aardig afschuwelijk.'' grinnikte ik.

Ik lachte en gaf even een klein stootje met mijn rechtervoet tegen het bouwvallig bankbed. "Kan je wel zeggen ja." Ik keek haar met een vage glimlach aan. "Serieus, waarom heb je dit? Ik vraag me af of dit ding tegen veel stoten kan. Kwestie dat ik straks niet op de grond lig." Ergens was ik verheugd dat ze me vriendelijk bekeek.

Ik lachte zachtjes en haalde mijn schouders op. ''Ik dacht, als er mensen komen logeren waar slapen ze dan. Een bank ligt niet lekker. Dus een bankbed.'' grinnikte ik en keek toen naar armzalige geval. ''En ik weet niet wat hij kan hebben. Normaal wordt er niet veel op gedaan behalve slapen.'' grinnikte ik toen en keek hem even kort aan. ''Ik denk dat je de nacht wel haalt.

Ik glimlachte af en toe, voornamelijk alleen als ze keek.toch stootte ik nog eens een klein lachje uit. Moest ik nu echt op zo'n miezerig ding slapen. Zelfs een postuur als het mijne had er niets aan. "Wel, normaal niet zeg je?" Ik keek haar vriendelijk aan en zette toen even een pas opzij om de zoom van de achterkant van mjn shirt, bij mjn nek, vast te nemen. "Mag ik?" Vroeg ik kort, zonder vervolgens op toestemming te wachten om het kledingsstuk uit te trekken.

Ik had gezien hoe hij met halve ogen naar het bed had gekeken. Ik snapte ook wel dat hij er niet veel zin aan had, maar volgens Hermes was het best te doen dus waarom ook niet. ''Ja tuurlijk. Kleed je maar uit.'' zei ik droog toen hij het shirt al over zijn hoofd heen trok. ''Als je wil dat ik weg ga kun je het ook gewoon zeggen hoor.'' grinnikte ik en ik zette een klein stapje achteruit. Ergens begon ik me wel af te vragen over hoe sterk het bed was. Als Hermes er op sliep hoorde je hier en daar nog wel eens gekraak. ''Ik denk eigenlijk dat slapen het enige is wat je daar op kan doen.'' mompelde ik toen in mezelf.

Ik lachte kort en droog om haar opmerking. "We waren ooit, nog niet zo lang geleden, getrouwd. Daarbij denk ik dat je wel gewend bent om nu en dan eens wat meer van een mannenlichaam te zien." Ik kende geen enkele schaamte. Terwijl ik mijn shirt toch met een beetje moeite opvouwde, keek ik haar speels aan. "En op jouw bed, wat kan je daarop doen?" Ik ga haar een knipoog.

Ik schudde mijn hoofd terwijl ik zachtjes lachte. "Nee een mannenlichaam is niet vreemd om te zien. Die van jou heb ik zo vaak gezien en ook wel meer dan alleen je borst." Zei ik en ik keek hem lachend aan. "Op mijn bed? Kun je ook slapen. En springen. En wie wat nog meer." Antwoordde ik rustig en ik keek even naar het bed om te Ien of alles er lag. "Heb je verder nog iets nodig? Anders ga ik denk ik ook maar slapen."

Ik glimlachte naar haar, puur om haar antwoord. Het maakte me zelfs geen ene zier uit dat er een andere mannen in haar leven waren. Het feit dat ze zich mijn lichaam nog herinneren kon, was al genoeg voor mij. "Hmm, klinkt degelijk dan." Ik negeerde haar vraag en liep richting de slaapkamer. "Is zeker deze kant op?" Ik liep de ruimte zonder nog te wachten binnen.