If love is what you need, a soldier I will be.

_{Ik vervolgde mijn ronde weer nadat ik klaar was met schrijven en bekeek niet eens Persephone's papier. Ik zuchtte, dit was echt verschrikkelijk. Ze waren allemaal een ramp. Ik moest zeker bij vijf andere mensen nog alles gaan verbeteren en probeerde dat gedulgid te doen, maar soms verloor ik die kalmte wel even. "Wat heb jij nou weer uitgesproken, prutser! Hou het maar op kuisen." Siste ik en legde het blad terug op tafel waarna ik hem kort en bot uitlegde wat hij nou moest doen. Ik hoorde op de achtergrond een vervelend gekakel en draaide me om. "Daphne, Persephone, hou je koffieklets voor buiten de les." Op dat moment kwam Cecilia terug en reikte me mijn kopje koffie aan. "Wil je even naar mijn document kijken? Ik heb hem ingevuld terwijl ik de koffie maakte." Ik liep mee tot haar plaatsje en bekeek rustig wat ze voor mekaar gekregen had.}

_{"Daphne, Persephone, hou je koffieklets voor buiten de les." hoorde ik opeens Hades boos zeggen en ik keek eventjes op. Gelijk daarop kwam Cecilia binnen en gaf hem zijn kop. ''Tss. Hij wil dat wij het leren, maar ik mag je niet helpen.'' siste ik boos. ''Ik gok dat ik vanavond dus dat ik wat tijd voor mezelf heb.'' zuchtte ik en ik haalde mijn hand even door mijn haren heen. ''Ik vraag nog wel wat documenten om mee te oefenen.'' zei ik met een half glimlachje en ze knikte eventjes. ''En trouwens, wat is dat met Cecilia? Ik mag haar niet zo..'' mompelde ik en Daphne keek me eventjes aan. ''Uhm.. Niets bijzonders?'' zei ze verbaasd.}

_{"Uistekend." Glimlachte ik en gaf haar het document aan. Toch kon ik het niet laten om even te wijzen op een kleine fout met de punt van mijn pen. Ik trok er voorzichtig een cirkeltje omheen. "Alleen moet je oppassen wat je hiermee bedoeld." Ze knikte dat ze het begreep en paste het aan. "Ja, zo ja." Ik glimlachte en dronk even van mijn koffie, waarbij ik een goedkeurend grimas trok. "Deze koffie is lekker." Ik draaide me om en knikte een beetje teleurgesteld maar toch wel tevreden over de les. "Jullie kunnen gaan."}

_{Ik keek naar Hades en Cecilia, en kon niet hebben dat ik niet kon verstaan wat hij zei tegen haar. Uiteindelijk draaide hij zich van haar weg en keek naar de rest van ons. "Jullie kunnen gaan." zei hij en hij had een tevreden, maar toch teleurgestelde blik in zijn ogen. Ik keek naar Daphne en glimlachte even naar haar. ''Als je nou na het avond eten naar de bibliotheek komt, dan kan ik je gelijk helpen. Laten we maar gewoon de hele avond er voor uit treken.'' zei ik en ze knikte. Ik kwam overeind en streek mijn kleren even recht. Rustig liep ik de zaal uit, het maakte me niet uit waar ik heen ging eigenlijk, ik wou had het idee dat Hades toch niet zo zin had in mijn gezelschap. Hij had liever Cecilia waarschijnlijk. Stomme hielen likkende Cecilia die alles weet en alles zo perfect kan.}

_{Cecilia bleef nog een beetje rampetampen naast me, waarbij ze geen idee had wat ze aan moest vangen waarschijnlijk. "Tot vanavond." Sprak ik maar kort, want ik wist dat ze sowieso alles ging klaar zetten. Ik draaide me om en liep weg naar buiten, blijkbaar was Persephone er zomaar vandoor. Ik had verwacht dat ze tenminste zou gaan wachten op mij. Met mijn kopje koffie liep ik rustig door de gangen achter haar aan, met als veronderstelling dat ze naar onze kamer zou gegaan zijn. "Persephone." Schalde ik door de gang.}

_{Toen ik door de gangen dwaalde wist ik opeens waar ik heen wou. De troonzaal. Toen ik er was aangekomen was het er zo stil en sereen. Zo vredig, ook al oogde het zo duister. Een zucht verliet mijn lippen. Ik kon me nog wel herinneren hoe ik over het zelfgemaakte gangpad liep tussen al die mensen door, en hoe de tranen in mijn ogen stonden. Wat had ik het toen vreselijk gevonden.. Als ik had geweten hoe we er nu voor stonden had ik me er niet zo kinderachtig in gezet. ''Persephone..'' hoorde ik opeens Hades zijn stem door de gangen schallen en plots werd ik uit mijn gedachtegang gehaald. ''In de troonzaal.'' riep ik terug. Ik sloot mijn ogen eventjes en probeerde het moment weer te herleven. De blik in Hades zijn ogen, de mensen die allemaal zo blij voor me waren dat ik met zo'n machtig man trouwde.}

_{"In de troonzaal." Hoorde ik haar terug schreeuwen en wijzigde meteen mijn koers om haar daar te ontmoeten. Het duurde even voor ik er was, maar toen ik haar in het oog kreeg glimlachte ik flauw. "Was je naar het schilderij aan het kijken?" Vroeg ik even omdat ze zo afwezig leek te zijn en liet me met een uitgeputte kreun op mijn troon vallen. De koude steen voelde goed tegen mijn huid.}

_{Ik hoorde iemand binnen komen en rustig opende ik mijn ogen. Hades had een flauw glimlachje op zijn gezicht en ik glimlachte terug. "Was je naar het schilderij aan het kijken?" vroeg hij en ik schudde mijn hoofd. Ik volgde met mijn ogen zijn bewegingen. Een vermoeide kreun verliet zijn mond toen hij zich op de troon liet zakken. ''nee. Ik dacht even terug aan de bruiloft. Als ik had geweten dat het zou zijn zoals het nu is zou ik me minder kinderachtig gedragen hebben.'' zei ik met een klein glimlachje.}

_{Ze schudde haar hoofd, alweer hechtte ze geen aandacht aan zo'n prachtig kunstwerk. Ze staarde in plaats daarvan naar mij, ik merkte dat ze elke beweging die ik maakte in zich opnam. "Nee. Ik dacht even terug aan de bruiloft. Als ik had geweten dat het zou zijn zoals het nu is zou ik me minder kinderachtig gedragen hebben." Ze glimlachte zwak en ik hief mijn kin ietwat naar omhoog, om haar vanonder mijn oogwimpers aan te kijken. "Was je dan zo bang van me?" Ik kraste met mijn nagels over de armleuningen van de troon, het gevoel van het harde oppervlak voelde altijd al zo leuk.}

_{Langzaam hief hij zijn kin op, om me daarna vanonder zijn wimpers vandaan aan te kijken. "Was je dan zo bang van me?" vroeg hij en ik grinnikte evntjes. Ik sloeg mijn armen om me heen en schudde weer mijn hoofd. ''Ik ben nooit bang geweest voor je. Ik was alleen ongelukkig met het feit dat ik niet zelf mocht kiezen met wie ik zou trouwen.'' zei ik kalmpjes en ik richtte mijn blik toen naar het plafond, om het kunstwerk waar hij gister het over had te bekijken. Ik snapte er nog steeds vrij weinig van, maar dat zal vast wel komen met hoe langer ik het bestudeer.}

_{"Ik ben nooit bang geweest voor je." Ze had haar armen om zich heen geslagen en kort gegrinnikt. Ergens was ik een beetje teleurgesteld dat ze niet bang van me was, dat was iedereen namelijk.. "Ik was alleen ongelukkig met het feit dat ik niet zelf mocht kiezen met wie ik zou trouwen." Ze klonk kalm en keek vervolgens naar het plafond. Ergens vermoedde ik dat ze dat deed zodat ze het antwoord niet horen moest of mijn blik wou ontwijken. Ik kruiste mijn benen en keek naar mijn hand die op mijn been lag. "Hoe is het met je wonde? Ik moest er steeds aan denken toen je weg was." Rustig kwam ik overeind en ging achter d'r staan, met mijn blik gericht op het plafond.}

_{Ik bestudeerde het plafond en zag wel mensen, alleen begreep ik het verhaal niet wat er was afgebeeld. "Hoe is het met je wonde? Ik moest er steeds aan denken toen je weg was." vroeg Hades opeens en ik hoorde hem achter me praten. Ik draaide me om en keek hem aan, om te zien dat hij nu naar het plafond keek. Ik glimlachte, ook al kon hij dat zien en keek toen ook maar weer naar het plafond. ''Het gaat prima zoals ik al eerder zei deze dagen. Alleen een beetje gevoelig af en toe. Maar dat komt vanzelf wel goed.'' zei ik rustig en keek toen eventjes naar hem. ''Kun je me het verhaal op het plafond uitleggen?''}

_{Ik merkte dat ze zich even omdraaide, maar toch weer naar het plafond ging kijken. "Het gaat prima zoals ik al eerder zei deze dagen. Alleen een beetje gevoelig af en toe. Maar dat komt vanzelf wel goed." Ik zuchtte even. "Spijtig dat het een wonde zal zijn." Ze keek weer even naar mij, en ik keek haar kort aan. "Kun je me het verhaal op het plafond uitleggen." Ik richtte mijn blik weer naar de hemel. "Hangt er vanaf of je tijd hebt?"}

_{"Spijtig dat het een wonde zal zijn." zei hij met een zucht en hij keek me eventjes kort aan. Ik haalde mijn schouder op en streek even een pluk haar uit mijn gezicht. ''What doesn't kill you makes you stronger.'' zei ik rustig. De pijn zou wel weer over gaan, en met een beetje geluk wordt het geen litteken. "Hangt er vanaf of je tijd hebt?" vroeg hij toen en ik knikte. ''Tot we gaan eten natuurlijk. Want met mijn opvoeding heb ik dat wel nodig.'' grinnik ik. Ik hield mijn blik weer op het plafond gericht en wachtte tot hij het me uit zou gaan leggen.}

_{Ze haalde haar schouders nonchalant op, streek haar losse haren uit haar gezicht en sprak: "What doenst kill you makes you stronger." Ik trok even een mondhoek omhoog, een kleine grijns speelde om mijn lippen heen. "Tot we gaan eten natuurlijk. Want met mijn opvoeding heb ik dat wel nodig." Grinnikte ze vervolgens op mijn vraag. Ik knikte en startte toen maar het verhaal, ook al vroeg ik me af waarom Demeter het haar nog nooit verteld had. Niet dat ik het zelf maar al te vaak vertelde.. Het liefst vermeed ik het hele verhaal gewoon, maar ik vond wel dat Persephone het horen moest. "In het begin was er Chaos, een gapend gat waar alles eindeloos valt. Niet naar beneden maar in alle richtingen, er is geen oriëntatie mogelijk. Uit de Chaos ontstonden de eerste Goden: Gaia, Tartaros, Nyx, Erebus en Eros. Gaia, moeder aarde, verbond zich met de zee en zo ontstonden Pontus en Uranus. Bij die laatste kreeg ze nog eens kinderen: de Cyclopen, de Honderdarmigen en de Titanen.." Ik wees even naar het eerste gedeelte van de plafondschildering, het was al heel wat voor zo'n klein deel maar het begin was dan ook erg belangrijk..}

_{"In het begin was er Chaos, een gapend gat waar alles eindeloos valt. Niet naar beneden maar in alle richtingen, er is geen oriëntatie mogelijk. Uit de Chaos ontstonden de eerste Goden: Gaia, Tartaros, Nyx, Erebus en Eros. Gaia, moeder aarde, verbond zich met de zee en zo ontstonden Pontus en Uranus. Bij die laatste kreeg ze nog eens kinderen: de Cyclopen, de Honderdarmigen en de Titanen.." begon hij te vertellen. Ik knikte en luisterde aandachtig en volgde zijn hand toen hij aanwees wat hij bedoelde. Het was een klein stukje van de hele schildering, maar het zag er overweldigend en prachtig uit. ''Wauw..'' mompelde ik en ik keek eventjes naar hem. ''Ga verder.''}

_{"Wauw.." mompelde ze onder de indruk, het leek haar echt te overweldigen. Gelijk draaide ze zich even om, om me verder aan te moedigen. "Ga verder." Ik knikte en vervolgde mijn verhaal, nog steeds zonder haar aan te raken of eender ander contact te maken. "Die laatste waren belangrijk.." Murmelde ik op een duistere toon, die niet veel goeds voorspelde. "De twaalf titanen waren Oceanus, Coeus, Hyperion, Crius, Iapetus, Cronus, Tethys, Rhea, Themis, Mnemosyne, Phoebe en Thea." Ik duidde ze één voor één aan op het kunstwerk en legde de dingen eromheen ook uit aan haar. Oceanus en Tethys waren duidelijk te zien, de golven krulden om hun ledematen heen. Ze hielden elkaar in een innige omhelzing, aan hun voeten lagen de Oceaniden, hun drieduizend kinderen. Coeus en Phoibe waren omringd door symbolen voor wijsheid, als Titanen van de Intelligentie en Kennis. Het was best verwonderlijk dat Athene hun dochter niet was, Zeus was immers niet al te snugger.. Hyperion en Thea straalden werkelijk licht uit, hun haren fonkelden op het schilderij. Crius was iets moeilijker te herkennen, dat kwam dan ook omdat het ijs op het schilderij niet zo goed zichtbaar was. Iapetus was de god van de levensloop, hij was afgebeeld vlak voor een grote cyclus van het leven. De geboorte, het sterven,... Themis was de Titanide van orde en recht, in haar hand droeg ze een grote, gouden weegschaal. Mnemosyne had de kracht over het geheugen, ze werd dan ook omringd door flarden van herinneringen. "En dan heb je nog Rhea en Cronus," vervolgde ik om mijn hele opsomming bijna te beëindigen. "Dat zijn mijn ouders. Cronus, de jongste van allemaal, is hier de man die zich tussen hen allemaal op de troon bevind. Rhea is de vrouw die aan zijn voeten licht, met de kroon op. Het symboliseert eigenlijk een beetje dat ze hem probeerde uit het krankzinnige te houden en alles voor hem deed, maar ik denk dat de schilder haar eerder angstig had moeten afbeelden. Ze heeft in ieder geval haar schoonheid wel behouden." Ik had al vaker gehoord van Poseidon dat ik een evenbeeld van vader ben, en dat dat de reden is waarom men zo voor mij vreest. Nu ik zo het schilderij van moeder bekeek, zag ik wel de gelijkenis met haar in mijn broers en zussen.}

_{Hij knikte en ging weer verder met zijn verhaal. "Die laatste waren belangrijk.." murmelde hij op onheilspellende toon. "De twaalf titanen waren Oceanus, Coeus, Hyperion, Crius, Iapetus, Cronus, Tethys, Rhea, Themis, Mnemosyne, Phoebe en Thea." zei hij. Een voor een wees hij de titanen aan, en vertelde over ze. Ik knikte telkens en bekeek de schildering uitgebreid. Het was werkelijk echt een prachtig stukje schilder werk. "En dan heb je nog Rhea en Cronus," sloot hij zijn opsomming af. "Dat zijn mijn ouders. Cronus, de jongste van allemaal, is hier de man die zich tussen hen allemaal op de troon bevind. Rhea is de vrouw die aan zijn voeten licht, met de kroon op. Het symboliseert eigenlijk een beetje dat ze hem probeerde uit het krankzinnige te houden en alles voor hem deed, maar ik denk dat de schilder haar eerder angstig had moeten afbeelden. Ze heeft in ieder geval haar schoonheid wel behouden." Ik keek naar de twee mensen die hij aanduidde en staarde er eventjes naar. ''Je moeder ziet er prachtig uit, ze was in het echt zeker nog mooier, beeldschoon.'' mompelde ik en ik liet mijn blik op haar gelaat hangen.}

_{"Je moeder ziet er prachtig uit, ze was in het echt zeker nog mooier, beeldschoon." Mompelde ze en ik klemde mijn kiezen stevig op elkaar terwijl ik mezelf dwong gefocust op het schilderij te blijven. "Ik herinner me slechts een paar beelden van haar." Gaf ik eerlijk toe. Ik liet mijn blik even afdwalen en praatte toen maar gauw weer verder. "Gaia werd haar echtgenoot Uranus beu, ze wilde al lang wraak op hem omdat hij de Cyclopen en de Honderdarmigen opgesloten heeft diep in de aarde uit jaloezie. Ze probeerde de titanen tegen hun vader op te hitsen, echter was het mijn vader die mijn grootvader van de troon af stootte. Op het moment dat Uranus in zee stortte sprak hij echter nog een voorspelling uit: één van de kinderen zal later jouw heerschappij ontnemen". Cronus had Rhea als zijn echtgenote gekozen, en het duurde niet lang voor ze kinderen kreeg. Één voor één werden we gemanipuleerd en gevangen genomen, echter kon mijn moeder voorkomen dat hij Zeus in handen kreeg. Hij was immers haar jongste zoon.. Ze bracht hem onder op Kreta waar ze beviel. Eenmaal toen hij volwassen werd, vertelden ze hem wie hij was en wat zijn opdracht was. Hij vertrok en eiste bij Cronus dat hij ons zou vrijlaten, dat kreeg hij ook voor mekaar met een list waarbij Gaia hem hielp. Het was echter zo dat Cronus zijn vader onttroond had, maar haar kinderen - nota bene zijn broers en zussen - niet uit Tartarus bevrijd had. Ze hielp Zeus met de titanen te verslaan als zij haar kinderen zou bevrijden."}

_{"Ik herinner me slechts een paar beelden van haar." zei hij en ik keek naar hem op. Ik zag dat zijn blik af gleed van de schilderij, maar gauw ging hij daarna door met zijn verhaal.. "Gaia werd haar echtgenoot Uranus beu, ze wilde al lang wraak op hem omdat hij de Cyclopen en de Honderdarmigen opgesloten heeft diep in de aarde uit jaloezie. Ze probeerde de titanen tegen hun vader op te hitsen, echter was het mijn vader die mijn grootvader van de troon af stootte. Op het moment dat Uranus in zee stortte sprak hij echter nog een voorspelling uit: één van de kinderen zal later jouw heerschappij ontnemen". Cronus had Rhea als zijn echtgenote gekozen, en het duurde niet lang voor ze kinderen kreeg. Één voor één werden we gemanipuleerd en gevangen genomen, echter kon mijn moeder voorkomen dat hij Zeus in handen kreeg. Hij was immers haar jongste zoon.. Ze bracht hem onder op Kreta waar ze beviel. Eenmaal toen hij volwassen werd, vertelden ze hem wie hij was en wat zijn opdracht was. Hij vertrok en eiste bij Cronus dat hij ons zou vrijlaten, dat kreeg hij ook voor mekaar met een list waarbij Gaia hem hielp. Het was echter zo dat Cronus zijn vader onttroond had, maar haar kinderen - nota bene zijn broers en zussen - niet uit Tartarus bevrijd had. Ze hielp Zeus met de titanen te verslaan als zij haar kinderen zou bevrijden." Met open mond luisterde ik naar het en liet mijn blik weer over het schilderij gaan. ''Het is zo indrukwekkend allemaal.. Met de schilderingen erbij en het verhaal. Fantastisch gewoon..'' mompelde ik. Ik liet mijn blik op het plafond hangen en bekeek alles wat hij net verteld had.}

_{Haar mond hing open, zo onder de indruk was ze van alles. "Het is zo indrukwekkend allemaal.. Met de schilderingen erbij en het verhaal. Fantastisch gewoon.." Ik knikte even en sprak toen al gauw weer verder. "En toen barstte de strijd los. Wij bevrijd, Cronus die op wraak zinde en bang was voor de voorspelling. Hij loog en hij bedroog, telkens opnieuw wist hij me te manipuleren. Ik was de enige bij wie het werkte, de anderen verafschuwden hem meteen na zijn acties. Als ik onder invloed van mijn vader's macht was, vocht ik mee met de Titanen. Als ik mijn gewoonlijke zelf was stond ik aan de kant van mijn broers en zussen. Zeus stuurde me weg met een taak, hij wist dat ik anders steeds onder invloed zou komen én hij moest nog zijn deel van de afspraak met Gaia nakomen. Ik werd naar beneden gestuurd om de Cyclopen en de honderdarmigen te bevrijden, dankzij mij smeedden ze wapens die we konden gebruiken tijdens de strijd. ík was degene die alle eer moest verdienen, maar die ging naar Zeus, en onderhand was er al een groot deel van de strijd voorbij. Ik weet een groot deel niet, maar toen ik aankwam zaten Hera, Hestia en Demeter in de moeilijkheden. De titanen hadden hun te pakken gekregen in hun kamp, vlak tegenover Olympus. We besloten tot 'snachts te wachten, zodat we de aanval konden inzetten met onze nieuwe wapens. Ik drong hun kamp in met mijn helm der onzichtbaarheid en seinde zo hints door naar Poseidon, die me langzaam volgde en me hielp. Zeus smeet bliksemschichten van de Olympus af, alles ging uiteraard top. Het heeft 26 dagen geduurd, maar we overmeesterden ze. De meesten werden opgesloten in Tartarus, behalve degene die zich uit de strijd hielden." Natuurlijk liet ik veel stukken weg, maar het was gewoon te veel om allemaal te vertellen.}

_{"En toen barstte de strijd los. Wij bevrijd, Cronus die op wraak zinde en bang was voor de voorspelling. Hij loog en hij bedroog, telkens opnieuw wist hij me te manipuleren. Ik was de enige bij wie het werkte, de anderen verafschuwden hem meteen na zijn acties. Als ik onder invloed van mijn vader's macht was, vocht ik mee met de Titanen. Als ik mijn gewoonlijke zelf was stond ik aan de kant van mijn broers en zussen. Zeus stuurde me weg met een taak, hij wist dat ik anders steeds onder invloed zou komen én hij moest nog zijn deel van de afspraak met Gaia nakomen. Ik werd naar beneden gestuurd om de Cyclopen en de honderdarmigen te bevrijden, dankzij mij smeedden ze wapens die we konden gebruiken tijdens de strijd. ík was degene die alle eer moest verdienen, maar die ging naar Zeus, en onderhand was er al een groot deel van de strijd voorbij. Ik weet een groot deel niet, maar toen ik aankwam zaten Hera, Hestia en Demeter in de moeilijkheden. De titanen hadden hun te pakken gekregen in hun kamp, vlak tegenover Olympus. We besloten tot 'snachts te wachten, zodat we de aanval konden inzetten met onze nieuwe wapens. Ik drong hun kamp in met mijn helm der onzichtbaarheid en seinde zo hints door naar Poseidon, die me langzaam volgde en me hielp. Zeus smeet bliksemschichten van de Olympus af, alles ging uiteraard top. Het heeft 26 dagen geduurd, maar we overmeesterden ze. De meesten werden opgesloten in Tartarus, behalve degene die zich uit de strijd hielden." zei hij en ik keek naar de schildering. ''wauw..'' mompelde ik weer en ik keek even kort naar hem. ''Het is zo indrukwekkend allemaal..'' mompelde ik}

_{"Wauw.." Mompelde ze en keek even kort naar me. "Het is zo indrukwekkend allemaal.." Ik haalde mijn schouders op en zuchtte even. "Nou ja, ik laat heel veel stukken weg.." Pas nu sloeg ik een arm om haar middel heen en liet mijn kin rusten op haar hoofd. "Onder andere het moment dat je vader het plan zomaar aan zijn laars lapte.." Ik herinnerde me nog goed dat Zeus zomaar zijn post verlaatte en het kamp binnenstormde om enkel Hera te redden. We hadden het vuur aan onze schenen gehad, moeten terugtrekken en later opnieuw aanvallen door zijn roekeloosheid.}

_{Hades haalde zijn schouders op en zuchtte eventjes. "Nou ja, ik laat heel veel stukken weg.." zei hij en ik voelde plots zijn arm om mijn middel heen. Hij trok me iets naar hem toe en legde zijn kin op mijn hoofd. Ik glimlachte eventjes en krulde mijn armen ook rond zijn middel. "Onder andere het moment dat je vader het plan zomaar aan zijn laars lapte.." Ik beet even op mijn lip en dacht even na welk plan dat kon zijn. ''Welk plan. En wat deed hij dan?'' vroeg ik en ik keek naar hem op, voor zover dat ging.}

_{Ze krulde haar armen ook om mij heen, ze greep me aan mijn middel beet. Haar aanraking was zo zacht en toch voelde ik hem tot in de kleinste details. Haar vingers die mijn taille raakten, bijvoorbeeld. "Welk plan. En wat deed hij dan?" Vroeg ze, ik voelde haar hoofd onder me bewegen en wist dat ze naar me wou kijken maar keek zelf niet naar haar. "We hadden afgesproken dat we het kamp binnen zouden sluipen, dat Poseidon hen zou bevrijden, dat ik het kamp verder zou onderste boven halen en dat Zeus ze zou afleiden met bliksemschichten. Dat deed hij ook maar toen moest hij plots zo nodig Hera gaan redden en hij liet Demeter en Hestia zomaar achter. Ik vond het echt het smerigste wat je ooit zou kunnen doen," Siste ik. "Smeerlap."}

» || Only know you love her when you let her go, and you've let her go.. ||
» Isn't hate and love the same thing anyway?
» To shed of the love you replaced with fear
» [Mature Content] Merry Merry Christmas my Love..